Zie hierboven op de afbeelding: Icepaw.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Fireheart liep naar de hoop verse prooi. Twee ijsblauwe ogen glinsterden achter haar, maar ze had niets in de gaten. Het had gesneeuwd en dus zag Fireheart de witte pup niet. De pup sloop dichterbij, klaar om boven op Fireheart te springen. "ICEPAW!" schreeuwde een andere pup en knalde keihard tegen haar aan. Icepaw werd omvergegooid. "Waarom deed je dat!" siste ze kwaad. "Ik had haar bijna!" Fireheart had zich intussen omgedraaid. "HAHA, PECH VOOR JOU! LEKKER VOOR JE!" schaterde de pup die haar doel had geblokkeerd. "Dat was niet aardig, Dustpaw," keurde Fireheart de pup af. "zo hoor je niet te doen tegen iemand uit je roedel." de pup draaide zich met een ruk naar Fireheart om. "Jij zou aan mijn kant moeten staan!" beet hij haar toe. Fireheart deed net alsof ze diep nadacht. "Uhm... nee," antwoordde ze. "ik sta aan Icepaws kant." Fireheart kreeg een grijns op haar gezicht. "Hier zal je voor boeten!" grauwde Dustpaw. Nu was het Icepaws beurt om te lachen. "Jij?! Tegen Fireheart? Haha!" Dustpaw keek haar met een gemene grijns aan. "Tegen Fireheart kan ik niet op... maar tegen jou!" "Je zei toch dat IK hiervoor zou boeten?" Fireheart begon zich ermee te bemoeien. "Jij bent te sterk en groot voor mij, maar ZIJ..." Dustpaws grijns werd groter. Icepaw keek kwaad naar hem. "Hé Electropaw! Crowpaw! Darkpaw! Stonepaw! Kom eens!" de vier pups kwamen aangerend. Allemaal kregen ze een gemene blik in hun ogen. Ook Stonepaw. Icepaws woede verdween. Ze begreep het niet. Stonepaw stond toch bij haar aan de kant? De pups omcirkelden haar en begonnen haar uit te lachen. Ze staarde zonder enige emotie naar de vijf pups. "Hah, jij bent gewoon te slecht om iemand aan te vallen!" schold Crowpaw. "In alles, zul je bedoelen!" gierde Darkpaw. "Darkpaw heeft gelijk!" lachte Electropaw. "Kortom ze kan gewoon niets," zei Stonepaw kortaf. Dustpaw begon gemeen te lachen. Daarna begonnen de anderen ook mee te lachen. Kwaad haalde Icepaw uit naar Darkpaw. Haar poot raakte Darkpaw in haar gezicht. Darkpaw begon meteen te krijsen. Kinderachtig zeg! dacht Fireheart die op een afstandje alles stond af te luisteren. Electropaw begon meteen kwaad te grommen naar Icepaw. Woede stond in Dustpaws ogen. "Val aan!" riep hij en deelde de eerste klap uit. Algauw volgde klappen van Crowpaw, Electropaw en Darkpaw. Stonepaw bleef afzijdig en dat zag Dustpaw, maar die zei er niets van. De vier pups scholden Icepaw ook uit, terwijl ze doorgingen. Zo ging het een tijdje door, totdat alle pups ineens stopten. Ze zetten allemaal een stap achteruit. Stonepaw sprong naar voren en beet Icepaw keihard in haar achterpoot, waarna hij zijn nagels over haar gezicht keer op keer liet gaan. En toen werd Icepaw razend. "VERRADER!" krijste ze. Haar ogen straalden een fel licht uit, waarna ze ijsblauwe vlammen werden, haar vacht werd oogverblindend wit met een lichtblauwe lichtgloed en een enorme storm ontstond uit de plaats waar haar hart zat. De storm was een soort spiraal en het gras tussen Stonepaw en haar werd plat op de grond gedrukt door de kracht. Stonepaw werd weggeblazen, samen met de andere pesters en knalde hard tegen een steen met zijn kop. Darkpaw, Electropaw en Crowpaw werden met z'n drieën in het water gesmeten. Dustpaw vloog over het water en knalde tegen een boom aan. Icepaw staarde de vijf pups razend na. Stonepaw en Dustpaw waren knock-out en Electropaw, Darkpaw en Crowpaw jammerden om hulp. Fireheart staarde geschokt naar de vijf pups. "Ja hoor, en ik kan niets." hoorde ze droogjes naast zich. Icepaw stapte weg van de plaats waar de roedel verbleef. "Wat was dat..?" Flametail was naast Fireheart komen staan en keek vol ongeloof naar Stonepaw. "Je gaat ze niet helpen, toch?" vroeg Fireheart. "Nee," antwoordde haar zusje. "dat verdienen ze niet."
Zodra niemand haar meer zag, begon Icepaw te rennen. Tranen stonden in haar ogen. Niet van spijt, nee dat nooit! Haar achterpoot deed erg veel pijn en misschien ook wel omdat Stonepaw had haar verraden. Zijn verraad deed haar veel pijn. Ze vertrouwde hem. De rest was altijd al aan het pesten geweest, maar nog nooit zo erg zoals net. Stonepaw had haar al die tijd voorgelogen. Ze kwam uit bij de waarschijnlijke grens waar haar territorium, de Lava- en rotsgebieden, eindigde. Achter de grens lagen de Berggebieden. Dat territorium had de naam te danken aan de bergen die vanuit de Lava- en rotsgebieden goed te zien waren. Een klein meertje lag op de grens en Icepaw die daar naartoe rende, moest afremmen en zakte door haar gewonde poot. Ze zag haar spiegelbeeld, een verslagen witte wolfspup. Tranen vloeiden over haar wangen. Toen zag ze een andere wolfspup die verscheen. "Icepaw!" galmde een stem. Icepaw keek geschokt om. "Metalpaw?" "Ja, ik ben het," galmde de stem van Metalpaw. Icepaw stormde op hem af. "Icepaw, wat je deed bij die vijf was geweldig! Weet je eigenlijk wel hoe je dat deed?" "Niet echt nee..." "Ik wel!" "Hoe dan?" "Dat is jouw toekomst,' antwoordde Metalpaw. "er zal een wolf zijn die jou daarbij zal helpen." hij begon te vervagen. "Nee, Metalpaw!" jammerde Icepaw. "Ga nog niet weg!" maar alleen Metalpaws ogen glansden nog. "Ik hou van jou, Icepaw." galmde zijn stem. Waarom moest nou uitgerekend hij dood? vroeg Icepaw zich af. Opnieuw stroomden tranen over haar wangen. Ze schrok op door een stem van een andere wolf. "Wat doe jij hier zo vlak bij de grens, jonge wolf?" vroeg ze. De wolvin stond aan de andere kant van de grens. Zij was waarschijnlijk iemand die in de Berggebieden leeft. Icepaw keek naar de wolvin. "Niets hoor..." zei ze een beetje ongemakkelijk. Maar de wolvin wist wel beter, aangezien Icepaw probeerde op te staan en wankel op haar achterpoot stond. "Gebeten, hè?" vroeg de wolvin. Het had geen zin meer om het te verzwijgen, dacht Icepaw. "Ja," antwoordde ze, maar voordat ze verder kon spreken, maakte de wolvin haar zin af. "Door een andere wolf." "Hoe weet jij dat?" vroeg Icepaw. "Doordat ik dat kan zien," antwoordde de wolvin. "maar moet je er geen wolf naar laten kijken die de wond kan verzorgen?" "Van mijn roedel?! Ik dacht het niet!" siste Icepaw. "Nou, oké," reageerde de wolvin. "en als een andere wolf je zou helpen?" "Dat is goed, maar geen enkele haar in mijn vacht denkt er aan om een wolf in mijn roedel te vragen," antwoordde Icepaw. "ben jij een medicijnwolf? En wat is jouw naam?" "Nee," zei de wolvin. "ik ben geen medicijnwolf. Mijn naam is Whiteshine. Ik ben de leider van een roedel. In mijn roedel is een medicijnwolf, een goede. Ik kan haar halen. Blijf hier wachten." Icepaw bleef staan waar ze stond en keek toe hoe de leider wegrende.
Whiteshine rende naar haar roedel. Deze pup was bijzonder, wist ze. Gewoon omdat ze dat zag en hoorde. Ze dacht goed na, voordat ze iets zei. Alsof ze naar de juiste woorden zocht. En haar ogen straalden wijsheid uit. Maar ook haar vacht glansde en haar staart was voller dan bij de meeste pups. Waarom komt ze me zo bekend voor? vroeg Whiteshine zich af. En toen wist ze het. Silverpaw! De pup uit haar roedel had diezelfde uitstraling. Ze kwam aan bij haar roedel. "Leafheart?" vroeg Whiteshine. "Whiteshine?" de gevlekte wolvin liep op haar af. "Waar kan ik je mee helpen?" "Kan je meekomen?" vroeg Whiteshine. "Er is een pup die in de Lava- en rotsgebieden woont en die wacht nu bij de grens. Ze heeft hulp nodig. Ze heeft verwondingen, maar weigert hulp uit haar eigen roedel." "Oké," antwoordde de medicijnwolf. "maar waarom zou ze hulp uit haar eigen roedel weigeren?" "Ik weet het niet, Leafheart," gaf Whiteshine toe. "maar ze heeft een bijzondere uitstraling. Net als Silverpaw." de ogen van Leafheart schoten wijder open. Zouden er meer roedels zijn met dat soort jonge wolven? vroeg ze zich af. "Kom nou!" riep de medicijnwolf ongeduldig uit en rende richting de grens, gevolgd door haar leider. Icepaw stond daar nog steeds te wachten. Leafheart onderzocht de wond, maar kwam erachter dat er nog meerdere waren. Op Icepaws voorhoofd zaten de krassen van de nagels van een andere wolf. Stonepaw! Ook rond haar oog zag Leafheart een verwonding. Dat was de eerste klap van Dustpaw. Naast alle verwondingen van die dag, vond de medicijnwolf oudere verwondingen. "Hoe kom je aan al die verwondingen?" vroeg Leafheart. Een glans van angst kwam in de ogen van Icepaw. Maar die verdween na een fractie van een seconde. "Gewoon," mompelde ze. "hoe zal ik het noemen... GESLAGEN, GEKRABD, GESCHOPT, WAT JE MAAR KUNT VERZINNEN!" de twee wolvinnen staarden haar geschrokken aan. "Uhm..." Whiteshine wist niet wat ze moest zeggen, maar Leafheart wel. "Ruzie?" vroeg ze. Icepaws ogen begonnen gemeen te glinsteren. "Oorlog!" siste de witte wolfspup. "Oorlog?" Whiteshine keek verbaast. "Ja," antwoordde Icepaw simpel. "oorlog. Maar daar hebben ze het zelf naar gemaakt." nu keken beide wolven haar verbaast aan. "Wat zelf gemaakt?" vroeg Leafheart. "Zij zijn begonnen," antwoordde Icepaw. "als zij niet hadden gepest én verraden of gelogen, had ik nooit iets ergs gedaan." "Hebben jullie gevochten?" vroeg Whiteshine. "Nee," antwoordde Icepaw. "zij vielen aan en toen de verrader als laatste aanviel, werd ik zo boos dat ik krachten kreeg en toen heb ik er drie het water in gesmeten en twee bewusteloos gekregen. Nou ja, knock-out. Dustpaw knalde tegen een boom aan en Stonepaw, de verrader, knalde tegen een steen aan. Laat ik het zo zeggen: met mij valt niet te spotten." Leafheart staarde haar aan. Dus zij zijn het echt! dacht ze. Maar ze zullen in gevaar zijn zodra hun training is afgerond. "Krachten?" vroeg Whiteshine. Maar het was Leafheart die antwoordde. "Ja, Whiteshine. Krachten." "Ik denk dat het tijd is dat je terug naar je roedel gaat, jonge wolf," zei Whiteshine. "voor ons geldt hetzelfde. Wij moeten ook terug." "Oké," antwoordde Icepaw. "bedankt voor de hulp." "Het is goed," reageerde Leafheart. "kom we gaan terug." de wolven zwiepten met hun staart ten teken van afscheid. Daarna liepen ze weg van de grens. Icepaw liep ook terug, maar zat met vele vragen. Wat bedoelde Metalpaw nou eigenlijk met 'toekomst'? En wie was die wolf die haar daarbij zou helpen. En al zou Icepaw dat weten, waar zou die wolf dan zijn?
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hi, de drie wolven: Silverpaw, Graypaw en Icepaw krijgen later een grotere rol. Ik ga waarschijnlijk een serie hiervan maken en dan krijgen deze drie wolven in boek 2 een grote rol. En dan zullen de meeste worden beantwoord, bijvoorbeeld waarom deze wolven zo speciaal zijn. Ook zal dan bekend worden waarom de StrongDemon de opdracht had gekregen om Blackstar te vermoorden.
X— Silver Cat