Zie hierboven op de afbeelding: één van de ijsblauwe ogen van Lani.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Lani!" schreeuwde mevrouw Kwaadszucht, de baas van weeshuis Het Zonnetje. "Kom onmiddellijk hier!" Lani zuchtte. Het was ook altijd hetzelfde liedje in dit verschrikkelijke weeshuis. Lani had geen ouders. Die waren overleden vlak naar haar geboorte. Eerst woonde ze in weeshuis De Zomerbloem. Toen Lani 5 jaar was ging het weeshuis failliet. Nu woonde ze hier, in weeshuis Het Zonnetje. En het was hier verschrikkelijk! Je sliep op de koude vloer, met alleen een vodje om je warm te houden, je kreeg heel slecht te eten, je moest huiswerk maken en daarna gelijk het weeshuis schoonmaken. En zo kon Lani nog veel meer opnoemen. Wat misschien wel het ergste was, dacht Lani, was dat als je de verzorgers niet hun zin gaf, werd je in elkaar geslagen. Lani had het al meerdere keren gehad. Bijvoorbeeld omdat ze misselijk van bedorven eten werd en het niet helemaal haar bord leeg at. Of omdat er nog vuil op de ramen zat omdat ze er niet bij kon. Lani heeft nooit iets van zwakte getoond, in het weeshuis of op school. Maar vanbinnen huilde ze. Op school ging het goed en ze haalde goede cijfers. Lani was nu 6 jaar en over een maand zal ze 7 worden.
Maar goed, mevrouw Kwaadszucht, de naam paste perfect bij haar, had geroepen en ze had geen zin om in elkaar geslagen te worden. Lani liep naar beneden, naar de eetzaal. "Zo, ben je daar eindelijk!" zei mevrouw Kwaadszucht geïrriteerd. Ze verwachtte geen antwoord, wist Lani. Ze ging op haar plek zitten. Het eten werd naar binnen gebracht door mevrouw Koolstra, de slechtste kok ooit. Wat had ze deze keer gemaakt? Oh, kijk eens aan, een verrukkelijke(ahum) stamppot van rode kool met aardappel. Ik ga nu al bijna spugen, dacht Lani. Maar ja, dat doe ik natuurlijk niet vanwege het gevolg... "Jullie moeten eten in 10 minuten!" snerpte de stem van mevrouw Kwaadszucht. "En daarna moet, even denken... Lani de afwas doen!" maakte mevrouw Koolstra haar verhaal af. Zucht, ik had het kunnen weten, dacht Lani boos. Maar ik moet het niet verpesten, want er is ooit een jongen geweest die de afwas moest doen en die deed iets fout. Hij is toen in elkaar geslagen en getrapt. Dat werd gedaan in een aparte kamer. Hij is daar nooit meer uit gekomen... Lani begin met tegenzin te eten. "Jij daar!" schreeuwde mevrouw Kwaadszucht. "Bevalt je iets niet?!" "Nee, mevrouw," antwoordde Lani. "er valt niets te klagen."
De 10 minuten waren voorbij. Lani kon gaan beginnen met de afwas. Ze begon met de borden naar de keuken brengen. Daarna begon ze met het wassen. Bord voor bord. "Schiet eens op jij!" riep mevrouw Koolstra. "We hebben niet de hele avond!" "Ja mevrouw," antwoordde Lani. Maar in haar haast ging het mis... bij het afdrogen van de borden glipte er één tussen de handdoek. Het bord spatte uit elkaar in duizend stukken op de grond. Lani schrok zich helemaal wild. "Wat heb je gedaan!" krijste mevrouw Koolstra. Mevrouw Kwaadzucht snelde de keuken binnen. "Oh, kijk eens aan!" haar ogen glinsterden  gevaarlijk, Lani dacht er zelfs plezier in te zien. Ze werd meegesleept naar boven, naar haar 'eigen' kamer.
"Pak aan miezerig kind!" schreeuwde mevrouw Kwaadszucht uit terwijl ze een enorme trap uitdeelde. Ze gaf Lani nog een klap in haar gezicht. Zo ging het nog 10 minuten door. Daarna greep ze Lani's deken en voordat ze de kamer uit liep smeet ze Lani tegen de ijzeren muur. Daarna knalde ze de deur achter zich dicht en draaide hem op slot.
Lani besefte dat ze dit overleeft had. Nu is het afgelopen, dacht Lani. Vannacht zal ze gaan ontsnappen door uit het raam te klimmen. Ze checkte nog één keer of ze alles klaar had liggen en besloot op de grond te gaan liggen en te wachten tot het grote moment!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dat was Hoofdstuk 1! Ik hoop dat het leuk was om te lezen! Voor vandaag was dit het laatste Hoofdstuk dat gepubliceerd werd. Ik zal kijken of ik nog een klein stuk aan Hoofdstuk 2 kan beginnen! Nu even een vraag: wat vinden jullie tot nu toe van het verhaal? (ik weet dat het nog maar een klein stukje is, maar toch)
X— Silver Cat