Koningin Silvera

Met de wind onder mijn reuzachtige zwarte vleugels vloog ik kilometers ver net boven de toppen van de bomen van het Heilige Woud.
Ik wist niet waar ik naartoe ging, maar mijn gevoel wees me een soort van de weg. Het leek op een dierlijk instinct waar ik ineens aan moest wennen, naast het feit dat ik honderden kilo's aan eigen gewicht in de lucht moest houden met twee grote vleugels.

Een groot meer verscheen in het zicht toen ik steeds dichterbij de grens van het Heilige Woud kwam. Andere bossen grensten ook aan dit meer.
Mijn hangende poten voelden af en toe de takken van de bomen tegen mijn geschubte huid aan botsen, terwijl ik steeds lager ging vliegen en uiteindelijk me in het blauwe meer liet vallen.

Een grote plons schoot omhoog toen mijn drakenlichaam het koude water raakte en ik al mijn kracht los liet.
Mijn ogen sloten langzaam, toen ik in het water dreef en er langzaam dieper in zakte.

Ik werd omarmd door het meer en voelde mijn lichaam op een vreemde manier 'krimpen'.
Dat was een vreemd gevoel, maar mijn ogen bleven gesloten.

Ik zag niets anders dan zwart.

Tot een stem tegen me sprak:

"Je hebt nog veel te leren en je hebt niet veel tijd".

Mijn ogen schoten open en ik besefte me direct dat ik diep onder water was.
Mijn lichaam voelde anders... ik was weer een mens!

Mijn benen begonnen te bewegen en ik zwom gauw naar boven. Ik moest wennen aan mijn menselijke lichaam en het zwemmen was zwaarder dan ik verwachtte.

Ik hapte naar lucht toen ik boven kwam en deed mijn best om boven water te blijven.
Bomen. Het enige wat ik kon zien waren bomen. Vogels vlogen over het meer heen.

Waar was ik?

Ik moest zo snel mogelijk het water uit, want toen ik even naar beneden keek, zag ik dat het meer enorm diep was.
Ik zwom naar de oever waar de bomen anders waren dan die van het Heilige Woud. De bomen van het Heilige Woud leken op wilgen. Deze bomen waren iets kleiner en hadden donker groene bladeren die naar boven groeiden.
Wilde planten en bloemen lurkten naar me toen ik in het ondiepe gedeelte van het meer weer kon staan en besefte dat ik naakt was.

Mijn voeten stapten het droge gras op en ik keek naar het meer achter me.
Nu ik weer op land stond had ik beter zicht op het meer. Er waren rivieren aan drie kanten van het meer die verder de bossen in leidden.

Een paar witte vlinders vlogen langs me heen en trokken mijn aandacht.
De kleine beestjes fladderden langs de oever heen en langzaam volgde ik hen.

Tot ik plots geritsel hoorde en ik stil bleef staan. Mijn hart klopte in mijn keel, omdat ik geen idee had wie of wat er bij me in de buurt was.
Een hard sissend geluid kwam tussen het hoge gras vandaan en toen ik met mijn ogen langs elke grasspriet om me heen keek zag ik een klein oog dat me aanstaarde.

Een krokodil kroop door het gras heen en maakte zichzelf zichtbaar, terwijl hij met zijn bek wijd open een sissend geluid naar me maakte.
Het beest was niet erg groot. Het kwam tot mijn knieën en hierdoor dacht ik dat ik wel van hem zou kunnen wegkomen. Zijn ogen waren fel geel en een lange . Drie aan elke kant. Ook had het beest stekels op zijn rug die onder spanning leken te staan.

Langzaam stapte ik achteruit, terwijl het gevaarlijke dier langzaam op me af liep met zijn korte poten.

Toen hoorde ik hetzelfde geluid meerdere malen om me heen en begreep direct dat dit beest niet alleen was. Hoe kon ik dit niet gezien hebben? Gelukkig was ik niet meer in het water.

De beesten begonnen me te omcirkelen.
Ik strekte mijn armen uit om een mogelijke sprong van deze roofdieren te kunnen afweren.

Een van de beesten maakte een onverwachte beweging om me naar me uit te halen, maar ik sprong aan de kant en een harde gil ontsnapte uit mijn mond.
Waarom veranderde ik nu niet in de draak?
Er was niet veel tijd om na te denken, want de krokodillen kwamen dichterbij en vergrootten hun kans om mij als een maaltijd op te eten.

"Niet bewegen!" hoorde ik en een lange speer vloog langs me heen en landde precies tussen de ogen in de scheden van een van de beesten.
Het dier crepeerde en was een paar secondes later dood.

De andere krokodillen keken op en ik zag dat ze iemand in een boom zagen zitten.
Een jonge man sprong naar beneden, landde netjes op zijn voeten en rende op me af.

"Buk!" riep hij en ik hield me laag in het gras.

Een andere man met blond haar dat tot zijn schouders kwam, rende op de andere krokodillen af met een groot mes. Hij werd gevolgd door een groot reptielachtig wezen dat hem op vier grote poten met klauwen volgde.
De krokodillen focusden zich op deze vreemdelingen, waardoor ik me een stukje veiliger voelde.

Ik sloot mijn ogen en hoorde de krokodillen afgeslacht worden.

Even later werd het stil.

"Je bent veilig," hoorde ik en opende langzaam mijn ogen.
Ik hield mezelf laag, omdat ik naakt was.

"Harren, haal een cape," zei de man met het donkerbruine haar.

Mijn ogen gleden naar de dode krokodillen die bloedend op de grond lagen.
Toen zag ik dat het reptielachtig wezen dat met deze mannen meevocht van de lijken begon te eten. Het scheurde de schubben er van af en voedde zichzelf met het bebloede vlees.

"Dhorro bijt niet hoor. Hij ziet er gevaarlijk uit, omdat hij een Aarddraak is. Maar hij is lief hoor," merkte de man op toen hij zag dat ik naar zijn 'huisdier' keek.
Het bloed droop van de bek van het beest af en ik keek de man aan.

"Hij valt alleen aan wanneer ik iemand aanval of aangevallen wordt," zei de man snel. "Ik ben Fin,".

"Silvera en bedankt dat jullie me gered hebben," antwoordde ik. Geen koningin. Niet meer.

"Geen dank. En Aangenaam," zei hij en op dat moment kwam Harren aanlopen met een grote cape. Hij sloeg deze om me heen en hierna stond ik langzaam op.

"En dit is dus mijn vriend, Harren," stelde Fin me voor en ik knikte.

"Weten jullie waar ik ben?" vroeg ik.

"Dit is het Maanmeer," antwoordde Fin en zijn blauwe ogen keken me lang aan.
Knikkend keek ik om me heen, terwijl ik de cape stevig om mijn lichaam vasthield.

"Je komt niet van hier," merkte hij op toen hij zag dat ik eigenlijk nog steeds geen idee had waar ik was.

Ik schudde mijn hoofd.

"Hoe kom je dan hier?" vroeg Fin door.

Ik keek naar het meer en daarna naar de lucht. Mijn gedachtes gingen terug naar hoe ik over de bossen heen vloog. Hoe mijn grote zwarte vleugels me door de lucht tilden.

De mannen keken me vragend aan en ik raakte nerveus. Wat moest ik zeggen? Ze hadden mijn leven gered, maar kon ik hen vertrouwen? Ik had zoveel vragen, maar de woorden van de draak herinnerden me eraan dat ik niet iedereen moest vertrouwen. Die fout had ik bij Marcus al gemaakt.

"Weet je wat? Ik denk dat het tijd is dat we even moeten eten. Dhorro heeft zijn lunch al gehad. Ik denk dat zij ook wel trek heeft en graag wilt drogen bij ons kampvuur," stelde Harren voor. "Ons kamp is hier in de buurt,".

Fin trok zijn speer uit de kop van de dode krokodil en samen met Harren brachten ze me naar hun kamp. Dhorro bleef achter bij de krokodillenlijken.

"Hij eet veel," lachte Harren toen ik vroeg waarom Dhorro niet meeging.

Niet ver van het meer vandaan hadden ze een tent opgezet en een kampvuur gebouwd waar stukken hout dienden als een zitplaats.
Harren pakte gelijk een pan uit de tent en Fin gebaarde dat ik bij het vuur kon zitten.
Het bos was hier kouder dan het Heilige Woud, dus dit vuur was fijn om te kunnen opwarmen en op te kunnen drogen na de val in het water.
Ik keek naar Harren die de pan op het vuur zette en er een fles water in leeg maakte.
Fin pakte een dood konijn dat op een houtblok lag naast de tent en begon deze te villen.

Hoe ik mijn pad ook zou moeten bewandelen, misschien ontmoette ik deze mannen met een reden.

A MUST READ!!!

Hey! Er staat een nieuw boek online waarin de personages van dit boek Ai gegenereerd zijn. Op de basis van de beschrijving van de boeken The Sword of Starlight, The Legend of the Shadowdragon en Asyar the First Black Lion.
Het is zeer goed gelukt en het voelt nu alsof de personages echt leven hebben gekregen. Het is het zeker waard om eens te bekijken! Vooral als je dit boek leest hihi
Het boek zal geupdate worden als ik nieuwe characters maak!
Het heet: Ai Generated Characters

Een voorbeeld van de characters uit dit hoofdstuk! Fin, Harren en Dhorro.