"Wat een dag," zuchtte Zack toen we allebei door de lange gangen van het grote paleis heen liepen. We waren onderweg naar de grote bibliotheek, waar alleen leden van het paleis in mochten komen. Ik had hem verteld dat ik er achter wilde komen hoe het nou precies met mijn transformatie zat. Zou ik ooit een leeuwin kunnen worden, krachtig zoals mijn vaders leeuw?
Koning Reza voelde zich schuldig over het gedoe met Faro en wilde ons graag helpen. Hij gaf ons toegang tot deze bibliotheek en hij zou zo snel mogelijk een brief naar mijn vader terug sturen. Dat waardeerden Zack en ik enorm.

"Zeg dat wel," merkte ik op. "Ik ben blij dat dat voorbij is,".

"Wat denk je te gaan vinden in de bibliotheek?" vroeg Zack. "Een boek?".
Hij plaagde me en ik lachte.

"Een boek met aanwijzingen," zei ik. "Aanwijzingen naar het Meer der Waarheid,".

De gouden deuren van de bibliotheek werden geopend door paleiswachters die deze bewaakten.
We liepen naar binnen en een enorme hal vol sierlijke witgeschilderde houten kasten vol kleurrijke boeken staarden ons aan.
Er liepen mensen in witte jurken met een hoofdkap op langs de boekenkasten en stoften deze af of bekeken de boeken.
Sommigen namen boeken mee naar een stoffen bank en gingen zitten om te lezen.
Planten in hoge gouden vazen en hoog hangende kandelaars gaven de bibliotheek een warmere sfeer.

Zack en ik keken onze ogen uit. Ik had nog nooit een bibliotheek gezien als deze. Het voelde heilig en puur. Alsof geen enkele vorm van slechte energie hier ooit een stap had ingezet.

We liepen langs de kasten en mijn vingers gleden langs de kaften van de boeken.

"Hoe lang denk je dat ze erover gedaan hebben om alles te lezen?" vroeg Zack nieuwsgierig.

"Ik denk dat je daar onsterfelijk voor moet zijn," grapte ik en Zack lachte.

"Het klinkt misschien raar, maar soms wil ik gewoon een boek lezen, terwijl ik onder een boom zit op een warme zomerse dag," merkte Zack op, terwijl we met onze ogen op de kaften gericht waren.

"Dat klinkt niet raar," zei ik zacht. "Je verlangt naar een moment van rust en vrede,".

"Klopt. Maar ook om even weg te zakken in het verhaal van dappere krijgers en koningen,"

"Wij maken nu ons eigen verhaal," glimlachte ik.

Zack lachte. "Stel je eens voor dat er iemand is die een boek over ons zou schrijven?"

Mijn mondhoeken trokken op en een harde lach ontsnapte uit mijn mond.
Twee oudere vrouwen die in hetzelfde gangpad als wij stonden keken ons verontwaardigd aan en hielden beiden hun vingers voor hun lippen.

"Ssshht!"

We giechelden zachtjes en focusten ons weer op de boeken.

"Waar zoeken we eigenlijk naar?" vroeg Zack en begon de titels van de boeken te lezen. "De poeziën van Renate Schuwblad? Of 'Wijze Woorden' van priester Weststeen?"

"Nee," zei ik en lachte zachtjes. Eventjes keek ik naar de oudere vrouwen die boeken uit de kasten pakten.
Toen kreeg ik het idee om het gewoon te vragen.

"Mag ik wat vragen?" zei ik toen ik op de twee vrouwen afliep.
Ze keken me met grote ogen aan.

"Ik zoek een boek," zei ik toen en hun ogen leken het niet te begrijpen.

"Wat voor een boek?" vroeg één van hen.

"Ik ken geen titels of schrijvers. Ik zoek iets... iets over magie. Misschien iets... over het... Meer der Waarheid?" vroeg ik toen en de blikken van de vrouwen veranderden naar verontwaardiging.

"Zoiets hebben we niet. Zoiets moet je ook zeker niet zoeken," zei de ene vrouw.

"Het is al een enorme schande dat je je verdiept in zwarte magie! Schaam je, meisje! Schaam je!" zei de andere vrouw en haar stem verhefde.

Ik keek geschrokken naar de twee vrouwen en ik voelde een hand om mijn arm heen glijden.
Het was Zack. Hij trok me langzaam weg van de vrouwen en we liepen gauw een ander gangpad in.

"Wat was dat nou weer?" vroeg ik. "Zwarte magie? Dat is niet wat mijn vader me verteld heeft,".

"Wat heeft je vader eigenlijk gezegd over dat meer?" vroeg Zack nieuwsgierig en we liepen weer een ander gangpag in, waar we aan het einde een zithoek met twee banken zagen.

We namen plaats op de bank en ik zuchtte.

"Eigenlijk zei hij niet veel," antwoordde ik en keek naar de boekenkasten. "Hoe moeten we verder als hetgeen wat we zoeken blijkbaar slecht is?"

"Mijn moeder vertelde me ooit een verhaal over een vrouw die in een dorp woonde. Ze werd door het hele dorp gezien als een heks, maar die vrouw vond dat ze een herbalist was. Mensen gingen haar uit de weg en op een dag werd er een jongetje doodziek door een insectenbeet. Iedereen in het dorp probeerde hem te helpen, maar niks lukte of werkte. De gehate vrouw bood haar hulp aan, maar de mensen dreigden haar te vermoorden als ze niet weg zou gaan. Ze zeiden zelfs dat het een vloek van haar was. Ze hadden een plan om haar de volgende dag te vermoorden bij zonsopgang. Maar die nacht ging de vrouw stiekem naar de hut van het kind en gebruikte haar kruiden. De mensen kwamen de volgende ochtend bij het jongetje die ineens helemaal beter was geworden. Iedereen was gelukkig, maar toch waren ze vastberaden om de heks te doden. Maar het jongetje vertelde eerlijk dat zij hem genezen had en dat ze haar eigenlijk moesten belonen," vertelde Zack dit verhaal.

"En? Werd ze beloond?" vroeg ik nieuwsgierig.

"Nee," zuchtte Zack. "Ze werd alsnog vermoord,".

"Oh," zei ik zacht.

"Wat ik wil zeggen is: iedereen heeft een andere kijk op dingen. Deze mensen hier vinden dat het Meer der Waarheid zwarte magie is. Jij vindt dat het jou kan helpen. Jij moet doen wat je moet doen. De heks hield zichzelf ook niet tegen door de anderen,".

"Ja, maar ze ging alsnog dood. Wat als het mij ook 'dood'? Wat als de waarheid achterhalen meer kapot maakt, dan goed doet?"

"Kijk, als ik de heks was, was ik allang al weggegaan," lachte Zack en een glimlach verscheen op mijn gezicht.

"Nadat je het jongetje had gered," voegde ik aan zijn zin toe.

"Nadat ik het jongetje had gered," herhaalde hij met een lach.

"Wat zegt je gevoel?" vroeg hij toen.

Ik dacht na en op dat moment hoorde ik voetstappen onze kant op komen.

De jonge koning Reza liep op ons af en Zack en ik stonden gelijk op.

"Hallo Uwe Hoogheid. Dank u wel dat we gebruik mogen maken van deze prachtige bibliotheek," zei Zack heel netjes en koning Reza lachte vriendelijk.

"Dank je wel Zack," antwoordde de jonge koning. "Kunnen jullie alles vinden?"

"Daar zijn we nog mee bezig. We zoeken een boek over de magie van gedaantewisselaars," loog ik. Door die twee vrouwen durfde ik nu niets meer over het Meer der Waarheid te zeggen. Reza vertrouwde ons en dat wilde ik niet beschadigden.

"Als ik had geweten waar het lag zou ik het voor je gepakt hebben. Maar helaas. En de mensen hier... zijn een beetje op zichzelf gesteld, dus jullie zullen het helaas zelf moeten zoeken," zei koning Reza zacht en lachte.

"Kunnen we iets voor u doen, Uwe Hoogheid?" vroeg ik toen.

"Ik heb een bericht van de Oude Stad ontvangen," begon koning Reza.

"De Oude Stad?" vroeg Zack.

"Ja, de hoofdstad van het Heilige Woud," antwoordde koning Reza op hem.

"Wat stond er in?" vroeg ik.

"De stad was aangevallen door een reuzachtige draak. Er zijn vele gewonden en doden gevallen," vertelde de jonge koning.

"Een draak? Wat?" reageerde Zack verbaasd.

"Met alle respect Uwe Hoogheid, waarom vertelt u ons dit?" vroeg ik.

"Omdat die draak... een vrouw was. Ik moest gelijk aan jou denken toen ik het las. Misschien kan die vrouw jou helpen. Het Zonnenrijk heeft een bondgenootschap met het Heilige Woud en ze hebben gevraagd om voedsel, water en medicijnen. Vanavond stuur ik een grote groep soldaten naar de Oude Stad. Als jullie willen, kunnen jullie meegaan?" stelde koning Reza voor, maar deze informatie was veel om ineens te verwerken.

"Wacht...," zei ik toen en sloeg toen mijn armen over elkaar. "Een draak? Een vrouw die in een draak veranderd?"

Koning Reza knikte. "Ik kan het zelf ook nog steeds niet geloven. In Efea komen geen draken voor,".

"Maar is ze aardig?" vroeg Zack. "Of gaat ze ons opeten?"

"Dat weet ik niet. Zo te horen is ze in staat te doden en vernietigen... Ik moest aan jou denken, omdat dit klinkt als de magie die je zoekt," zei koning Reza en keek me aan.

Deze jonge jongen, die waarschijnlijk nog geen 15 jaar in mensenjaren was, was een slim en doordacht kind. Hij had oprecht het beste met ons voor, want hij was bereid om ons deze informatie te geven, terwijl deze onbekende vrouw zijn bondgenoot had aangevallen.
Dit veranderde mijn reis. Dit veranderde alles.
Er waren namelijk geen gedaantewisselaars die in een draak konden veranderen. Er bestonden alleen leeuwen, haviken en wolven. Maar zo bestonden er ook geen zwarte leeuwinnen. Dus ik moest met deze vrouw in contact komen. Of ze nou gevaarlijk was of niet, ik moest het geprobeerd hebben.

Zack keek me afwachtend aan.

"Oké," zei ik knikkend. "Vanavond vertrekken we naar de Oude Stad,".