Chapter 1: The Fiancé, The Killer

"Ano ang ating susunod na hakbang, Cassimo?" Ani ng hari sa aking ama, hindi ko maiwasan ang palihim na mapatingin sa kanila dahil sa kanilang diskurso. Nais ng hari na ang pinuno ng mga guwardya, ang aking ama, na magsumite sa kaniya ng plano na patungkol sa pagpapalawak ng kanyang nasasakupan sa emperyo ng Pilipinas.

Kahit matagal na s'yang naitalaga bilang hari, maraming sektor pa rin ang hindi niya mapaikot sa kanyang mga palad. Sa madaling salita, karamihan sa mga mamamayan ay hindi gusto ang pagpapatakbo n'ya. At katulad ng ibang mga politiko, sakim din si Haring Nicholas.

"Ayon kay Escanor, nang magmanman siya sa labas ng emperyo, natunugan niya ang maaaring pagsugod ng mga rebelde. Maaari natin na gamitin ang tiyansang ito upang matakot ang nasa ibabang sektor-"

May halong pagkainis kong binagsak ang kubyertos saka seryosong nilingon ang aking ama, "Tila hindi naman yata makatao ang iyong plano, Ama."

Laking gulat ng aming ina nang marinig nito ang biglaang pagsabat ko sa usapan, ilang beses siyang kumarap habang nakatapik ang kamay niya sa kaniyang bibig. Parehas din akong nilingon ng aking mga kapatid na may halong pagkagulat at pagtatakha sa kanilang mga mata.

"Ipagpaumanhin mo, Mahal na Hari, ang aking bunsong anak. Wala siyang alam ukol sa pagpapatakbo ng isang emperyo." Inis ko siyang tiningnan habang siya'y patuloy ang pagtunghay sa Hari, "Walang katiyakan kung kalian at saan susugod ang mga rebelled. Mahihirapan ang mga Knights kung saan sila poposisyon lalo na't napakalawak ng ating emperyo. Hindi naman maaari na isama sa unang hanay ang mga squire lalo na't hindi pa dinaraos ang kanilang dubbing."

Buntong hininga ko silang pinanood. Ngayong alam ko ang maaaring maganap dahil sa gagawin nilang kapabayaan, ang magaganap na digmaan sa pagitan nila at mga rebelde ay magiging madugo. Ang kalahati ng populasyon na namumuhay sa mababang sektor ay mapapaslang, maging ang ibang maharlika ay mabibihag. At hindi ko hahayaan na mapaslang ang mga iyon dahil sa kapabayaan nila.

"Mawalang galang na po, hindi maganda ang iyong plano, Ama," sambit ko.

Bumaling sa akin ang Hari saka niya marahan nilahad ang kanilang palad, "Iyong imungkahi ang iyong argumento, Binibining Clarabelle."

"Inyo na rin hong sinambit na walang kasiguraduhan kung kailan o saan magaganap ang pag-atake ng mga rebelde. At dahil do'n maaari na ang kalahati ng populasyon ang mawala, ang nasa ibabang sektor na inyong nais gamitin na panangga mula sa inyong kaaway ang magiging dahil upang bumaba ang ekonomiya ng ating emperyo." Saglit akong tumikhim at pinadaanan ng tingin ang nakanganga kong ama, "Sa pagbaba ng bilang nila, baba rin ang pursyento sa lahat ng aspeto sa ating ekonomiya. Sa kanilang grupo nagmumula ang halos lahat ng trabahador, maging ang mga mamimili ay sa kanila rin. Sa tingin niyo ba'y papaya ang mga nakatataas na umani ng sarili nilang palay?"

Nabalot ng katahimikan ang hapagkainan, nang umayos ako sa pagkakaupo ay napansin ko ang biglaang pagngisi ng prinsipe sa aking harapan.

Tumango-tango ang Hari at bumaling ito sa aking ama, "Naihayag na ng iyong anak ang kaniyang ideya at sa tingin ko'y maganda ang kaniyang pinaglalaban. Mag-isip na lamang tayo ng panibagong plano, Cassimo."

I sighed in relief. It's a good thing that the King was easily persuaded by my words, especially that I can still remember that event back then. The unfortunate people living in the slums taste the wrath they do not deserve, just because they like my father and the King.

After that conversation, I never spoke again, though I can notice the constant glances of the King as if he wanted to say something to me. After the meal, the royal family left to go to my father's office, making me walk my way back to my room.

Cassimo Marquez is the third powerful person in the Philippine Empire. He is a Marquess, and he was responsible for defending and fortifying this land against hostile neighbors such as the rebels and other kingdoms who wish to diminish our land. So he had a more elevated position than counts. And under his command are my brothers, Carsten and Cayden, and the other knights and squires, even the pages. Carsten is a Knight Grand Cross, while Cayden's rank is lower than him, a Knight Commander.

Carsten's job is to roam around the kingdom and checked every facility under his wing, as well as the knights guarding the holy gates of the empire. On the other hand, Cayden's job is training the squires in order to be a fully pledge knight.

And as the Marquez Family, we are an influential noble family, our family was love and praise by the people, and the cunning King didn't let it slide. Because he was hungry for more power as well as that the military is on our side, he used this as an opportunity to engage the crown prince to the only daughter of the Marquez Family, which is me, Clarabelle Marquez.

And I think, because of sudden sharing of political and economic views, he grew fonder of me. So he will not just get the military, but as well as the next queen.

"Clara." Nakangiti kong nilingon ang aking kapatid na siyang tumawag sa akin. Nakakunot ang noo nito sa akin habang marahan siyang naglalakad palapit at nang makarating siya sa aking tapat ay agad niyang pinikit ang aking noo dahilan upang tingnan ko siya nang masama, "Ikaw ba talaga ang bunso kong kapatid?"

Tangina... Puwede ko kaya siyang murahin?

Nang hindi ako sumagot sa kanya ay bigla niya naming pinisil ang dalawang pisngi ko't muling nagsalita, "Ngunit... Napakaganda ng iyong minungkahi kanina. Maganda yata ang naging epekto ng tubig sa iyong utak." Bigla naman siyang humalakhak dahilan upang ngiwian ko siya.

Palagi na lamang ba nilang sasabihin na may tubig ang utak ko tuwing may gagawin ako?

"A-Aray! Tigilan mo ang pagpisil sa aking pisngi," nahihirapan kong sambit. Nang tigilan niya ako'y mahigpit niya akong niyakap na tila ba'y hangang-hanga siya sa aking ginawa. Sus, maliit na bagay.

"Sinabi rin namin ni Carsten na hindi maganda ang ideya niya ngunit natahimik kami ng wala kaming masambit na kahit anong rason kung bakit. Kaya't humahanga ako sa iyo, Clara."

Hindi ko maiwasan ang pangiti sa kanya, marahil ay nalapit na ang puso niya sa mga squire lalo na't mula sa iba't-ibang sektor ang mga tinuturuan niya.

Nang bitawan ako ni Cayden ay may panibagong prisensya ang naramdaman ko sa aking likuran dahilan upang lumingon ako ro'n, "At kailan ka pa nagkaroon ng interes sa usapang pang-ekonomiya, Clara?" Tanong sa akin ni Carsten.

Palihim akong ngumuwi, "Ah... Nabasa ko lamang iyon sa isang libro sa aklatan ng ating ama. At-at napukaw nito ang interes ko."

Nagpalitan sila ng tingin saka ngumisi sa akin. Pabirong ginulo ni Carsten ang aking buhok saka nilapat ang kanyang noo sa akin, "Akala ko'y sa pagpapaganda lamang umiikot ang interes ng aking bunsong kapatid. Sana'y ipagpatuloy mo ang interes na iyan, Clara."

"At ipagpatuloy pa rin ang pag-aaral ng ibang lengguwahe." Rinig kong dagdag ni Cayden.

Saglit na umalis sa aking harapan si Carsten saka ito bumaling kay Cayden at may binulong dito. Nanlalaki naman ang mga mata ni Cayden na umalis sa aming harapan at saka muling bumaling sa akin gang panganay kong kapatid.

"Ang prinsipe ay hinihintay sa iyong silid," seryosong sambit n'ya. Akala ko ba'y nasa opisina n gaming ama ang buong pamilya niya? Hindi ba s'ya belong do'n?

"Ha?"

"Ang sabi ko'y hinihintay-"

"Hotdog."

"Anong hotdog?" Nagtatakha nitong tanong sa akin. Natatawa kong tinukom ang aking bibig, marahil ay iniisip niyang kung ano-ano ang mga sinasambit ko lalo na't hindi pa naman naiimbento ang pagkain na 'yon sa panahong ito.

Naiiling kong tinapik ang balikat niya saka ako nagpaalam sa kanya. Nang makarating ako sa tapat ng aking silid ay saglit akong nakipagtalo sa isip ko kung bubuksan ko ba ang pinto o lalayasan ko na lamang prinsipe hanggang sa mapagdesisyonan ko na tumuloy na lamang.

Bumungad sa akin ang prinsipe na nakaupo sa sofa habang nakapatong ang kaniya siko sa gilid at nakapikit. Tahimik akong lumapit sa kanya saka tahimik kong s'yang pinagmasdan, malay ko ba kung patay na s'ya, edi ako pa ang napagbintangan ng tatay. Bruh, ang scary no'n.

"Do you know that staring us a crime, Lady Marquez?" E, nasa Philippine Constitution ba 'yon? Hala, hindi ako na-inform. "Why are you looking at me like that? Naiintindihan mo na ang mga sinasambit ko, hindi ba?"

Awtomatikong nanlaki ang mga mata ko nang bigla na lamang niyang hapitin ang aking baiwang dahilan upang mapakandong ako sa kaniya.

"L-let go!" But instead of letting me go, he forced me to look at him.

A devilish smirk slowly curved into his lips along with the sudden removal of my dress's ribbon from behind, making my eyes widened at him.

"Let go of me! What the hell are you doing?!"

"Getting to know my fiancé?" He playfully asked. He grabbed both of my hands while I was struggling hard and mightily pinned me to the couch.

And without any hesitation, the prince claimed my lips. He started it delicately until he began to devour it, exploring and asking for a response from me.

"St-stop..." I moaned when his lips drifted to my neck. His other hand started to explore, and as it reaches my back, his hand entirely remove the ribbon, making me struggle more from his grasp.

His devilish smirk curved more as his other hand pinned my hands more to the couch while the other one explored and pulled the upper clothing. Until his bare hand caressed my bosom, it was delicate, but I don't like it.

The prince suddenly halted and pulled his body away from me. And when I was about to get up, he pulled me again to him, making me once again sat on his thighs. He was facing my bare breast in front, and his eyes glinted lustfully while looking at my body which made me cover it with my hands.

He suddenly glared at me but immediately redeemed himself. The prince slowly rested his forehead on my shoulder while the top of my breast. I frustratingly bit my bottom to suppressed my voice which might entertain him more.

"I know that you like this, Lady Marquez..."

"I don't!"

He let out a chuckle until he started to devour me again from my jaw down to my neck until he stops his tracks in my breast. He removed my hands with might and grasped with his dominant hand. As I taste the fresh blood from my lips, his tongue began to play with my nipples, licking and biting them hungrily.

"I-I fucking hate you right now!"

He laughs once again, but both of our attention drifted when someone suddenly knocked on the door. And with my quick reaction, I was able to push him away from me and fixed myself as quickly as possible.

"Learn to respect a woman's plea!" I hissed.

"Mahal na prinsipe, pinatatawag na po kayo ng Mahal na Hari." Dinig kong sambit ng boses mula sa labas, inis niyang pinunasan ang gilid ng kaniyang labi saka pinagmasdan nito.

The prince smirked while slowly standing, but before facing the direction out of my room, he suddenly turned to me, "You got lucky... but the luck is with me next week. I must give you my gratitude by asking my father from the last banquet to let you stay in the palace."

Tangina...

Napakabobo ko naman noon. Type ko ba dati ang lalaking 'to? Bakit hindi ko naman maalala?

"Well... It was really nice getting to know my fiancé."

#