At nagpatuloy nga ako sa aking paglalakbay at manghang mangha ako saaking mga nakikita.
"Nasa langit na ba ako?" Ang tanong ko sa sarili.
Imposible! Dahil hugis at amoy tsokolate naman ang palasyong ito! Wow! Dati rati nanunuod lang ako ng Hollywood movie na "Charlie and the chocolate factory" ah? Pero ngayon, heto nanga talaga ako sa mundo ng mga tsokolate.
(Sabay kuha sa isang kulay brown na chocolate)

Oops! Ba't ang tigas yata?

"Bata, hindi lahat ng mga tsokolate rito ay nakakain, dahil ang iba'y nilagyan ng enkantasyon ng Diyos na Haring Herso. Upang ang mga ngipin ng mga tao rito sa Palacio De Goyah ay hindi agad-agad na masisira gayong napakahalaga nito sa ating lahat.
(Ang wika ng matandang dala-dala ang isang sakong nakatali na tila may lamang mga tsokolate rin na ligtas kainin gayong marami na siyang alam sa mundong ito.)

Ahron: Ah, gano'n poba? Sige maraming salamat po sainyo! Mag-iingat po kayo!

"Walang anuman anak!" Ang wika ng matanda sabay alis.

Mukhang gumagabi na yata ah?
Kailangan ko ng makahanap ng matutulugan.

*Pamilihan ng Tsokolate*
Bantay: Ginoo, saan ka tutungo?
Ahron: A,e sa kasunod pong palasyo nito.
Bantay: Ah, sa Palacio de Cloudia? Pero paumanhin dahil gumagabi na at delikado na ang pagpunta roon ngayong oras na 'to.
Kung gusto mo, bukas ka nalang magtungo roon.
Ahron: Ah sige po! Pero saan poba ako maaaring makitulog muna?

Hi saiyo!😊
Nagustuhan mo ba ang kwento ko?
Pakipindut naman ng Star⭐ or vote button salamat.😊
Pwedi ka ring magfollow sa fb account ko @RhonFebrero at
magsubscribe sa yt channel ko @Nhel195 para sa mga updates.Salamat!😊💜