For a digital copy of the book, check the following:

https://play.google.com/store/books/details?id=ALnyCAAAQBAJ

https://www.smashwords.com/books/view/509824

**********

Sabi ko hindi na ako maniniwala sa kanya. Sabi ko to hell with just have faith... Sabi ko hindi totoong the heart sees what is invisible to the eye. Andami kong sinabi. Na nakalimutan ko rin naman nang kabigin niya ako't hagkan. Naging one-track-minded na ang utak ko. Nakapokus sa nakadeliryong emosyon na pinukaw niya. Habang pinapangko niya ako papunta sa aking silid, naisip ko, bahala na bukas. Saka na lang ako iiyak.

Maingat niya akong nilapag sa kama. Saka tinabihan at hinaplos-haplos ang aking pisngi. Without even thinking, binaling ko ang pisngi sa kanyang mga palad at dinampian iyon ng mumunting halik. Halos nakapikit ang aking mga mata. Nang ako'y dumilat nakita ko siyang titig na titig sa akin. Nag-aapoy ang asul niyang mga mata sa pagnanasa. Parang repleksyon ng sa akin. Nakita ko siyang ngumiti. At bumaba ang kanyang mukha para gawaran ako ng mumunting halik sa mga mata, sa ilong, sa pisngi at sa mga labi.

"I missed you. Oh God! I missed you," anas niya bago niya ako kinuyumos ng halik.

Napakapit ako sa kanyang leeg. At napaliyad nang maramdaman ang kanyang mga haplos sa maseselang bahagi ng aking katawan. Tila nababaliw ako.

Lumayo siya ng kaunti sa akin. Napaungol ako nang mahina. Nagpoprotesta. Napangiti naman siya. Ang akala ko'y titigil na siya pero naghubad lang pala ng t-shirt. Napasinghap ako nang makita ang makinis niyang dibdib. Hindi ko napigilan ang sariling haplusin yon. Ang tigas. Lalung-lalo na ang abs. Napangiti din ako nang maramdaman ang malakas na tibok ng kanyang puso. Parang ako din. Napatingin ako sa kanya nang hawakan niya ang kamay ko. Akala ko ayaw niyang ginaganun. Yon pala dinala lang ito sa kanyang mga labi. This time, kinubabawan na niya ako at hinalikan uli sa labi. Noong una marahan lang pero nang tumagal ay naging mapangahas na lalung-lalo na nang tinugon ko din ito nang ganun din kainit. Panay ang liyad ko at para akong baliw na di mapalagay dahil sa paglalakbay ng mga kamay niya sa maseselang bahagi ng aking katawan.

Mayamaya, naramdaman ko ang kamay niya sa puno ng aking t-shirt. Inangat niya sandali ang kanyang mukha at tinitigan ako na para bang humihingi ng permisong hubarin yon. Napatango ako. Wala siyang inaksayang sandali. Parang in a split second natanggal niya yon sa aking katawan. Siya naman ngayon ang napasinghap. Nakita ko pa ang panginginig ng kanyang kamay nang una itong damhin. At narinig ko siyang napamura nang mahina.

"Shit! You're so beautiful. Even more beautiful than I ever imagined."

Bumaba ang kanyang mukha sa aking dibdib at napaliyad ako nang maramdaman dun ang init ng kanyang hininga. Hindi ko napigilan ang sarili. Napaungol ako nang impit. At nasambit ko ang kanyang pangalan.

"Brian. Brian...Brian." Paulit-ulit lang. Para akong timang.

Napaliyad uli ako nang maramdaman ko dun ang init ng kanyang dila. At nawalan na ako ng ulirat nang madama kong kinulong niya ang isa sa mga labi. Daig niya pa ang sanggol na uhaw na uhaw sa gatas ng ina.

Parang may sarili ding pag-iisip ang aking mga kamay. Naglalakbay din sila sa kanyang katawan. Nang damhin ko ang kanyang pagkalalaki, parang lalo siyang nagwala. Binuksan ko ang butones ng kanyang maong jeans at hinuli niya ang aking kamay. Akala ko'y aalisin niya dun pero dinala lang pala niya sa loob. At diniin pa dun ang palad ko. Sa isang iglap, nahubad niya ang kanyang pantalon. Kaya natambad sa aking paningin ang simbolo ng kanyang nararamdaman sa mga oras na yon. Napakagat ako sa labi. Gosh, kaya ko kaya to? Hinaplos niya ako sa bahaging yon ng aking katawan. Binuksan niya ang butones ng shorts ko at pinasok dun ang kanyang kamay. Nakatingin pa siya sa akin sakaling magpoprotesta ako. Nang hindi ko yon ginawa, lalo siyang naging mapangahas. Hinubad niya nang tuluyan yon. Natambad sa kanyang paningin ang kulay rosas kong cotton panties. Napamura ako nang mahina. Shit talaga! Nahiya akong bigla dahil parang pang school girl ang undies ko. How I wish suot ko ang fancy panties na nakatago lang dun sa drawer.

Tumingin siya uli sa akin. Parang hinihintay ang permiso ko. Napatango ako nang mahina. At naging hudyat yon para tanggalin niya ang kahulihulihan naming saplot. Nang ganap niya kaming mapag-isa, bigla siyang natigilan. Ako nama'y napakapit sa kanya nang mahigpit.Bumaon pa ang mga kuko ko sa likuran niya. Shit! Walang nagsabi sa akin na ganito siya ka sakit! Binaon niya sa leeg ko ang kanyang mukha. Kapwa kami nakiramdam.

Mayamaya pa'y nag-subside din ang sakit at napalitan iyon ng di maipapaliwanag na damdamin. Isang nakakadeliryong sensasyon. Kusang gumalaw ang ibabang bahagi ng aking katawan. Naitaas ko ang isa kong binti at pinatong sa kanyang bewang. Ganun din ang ginawa ko sa isa pa. At lalo ko pang diniin ang sarili sa kanyang katawan. Nang maramdaman niya yon, nag-angat siya ng mukha at tumitig sa akin. Nang makita na okay na ako ay kinuyumos ako ng halik. Gumalaw na rin siya. Nung una ay dahan-dahan. Parang nananantya. Nang hindi ako umangal, binilisan niya nang konti. Hanggang sa naging sobrang bilis. Kung ano ang galaw niya ganun din ako. Parang may kapwa kami hinahabol sa bilis ng indayog ng aming katawan. At narinig kong may binubulong siya sa akin. Paulit-ulit yon. Sa bawat halik, yapos, binubulong niya yon. Kaya lalo akong naging mapangahas.

Napaungol ako nang matagal nang may naramdaman akong parang sumabog. Ganun din siya. At napamulagat ako nang maramdaman ang mainit na likido na pumasok sa aking katawan. Ganun pala yon.

Kapwa kami patang-pata nang matapos ang silakbo ng aming damdamin. Bago siya gumulong sa isang bahagi ng kama, hinagkan niya ang tungki ng aking ilong sabay sabi ng, "I love you. I love you so much."

Kanina ko pa naririnig yon pero ang akala ko, nagdedeliryo lang ako. Akala ko, dala lang ng init na aking naramdaman. Yon pala, totoo. Sinabi nga niya. Napayapos ako sa kanya. May nangilid na luha sa aking mga mata. Iyon ang matagal ko nang hinihintay na marinig mula sa kanya. Ang saya-saya ko. Pero...si Maiko nga pala? Shit, nawala sa isip ko! Pano ang kanyang mag-ina?

"I'm confused," nakangiti nitong sabi sa akin habang kinukumutan niya ang hubad naming katawan. Nakatukod ang isa niyang siko sa unan habang nakatagilid. Nakatingin siya sa aking mukha.

Napakunot-noo ako. Confused?

"I thought you were engaged once. I thought you almost married the guy. How come?" naguguluhan niyang tanong. "Not that I am complaining. I am actually so happy that I am your first. But I just don't get it," nakangiti niyang sabi.

Parang nun lang ako nakaramdam ng hiya. Umiwas ako ng tingin habang nagpapaliwanag.

"Anton and I were never this --- this intimate. I thought he just respected me. And it somehow made me think he was awesome...That he could control his feelings towards me because he wanted me to be a virgin wife."

"That's bullshit!" sabat niya. Napatawa pa nang mahina. "I had a hard time keeping my hands off you ever since the day I met you. If I were not engaged, this would have happened a long time ago."

Napatingin ako sa kanya. Oo nga pala. Ano na nangyari dun sa engagement? Ang tanga ko! Ba't di ko na naman naisip yon?

"If a guy really loves a girl, intimacy is just a natural thing to do," patuloy pa niya. "It just cannot be helped. You are drawn towards the person so things happen."

Lumipad na naman ang diwa ko sa aking nakaraan. Naalala ko ang trip namin sa Boracay ni Anton. Yong kaming dalawa lang. A few weeks before our wedding.

"We went to Boracay a few weeks before the big day," nasabi ko na lang bigla. Parang hindi na ako nag-isip pa. "It was actually to spice things up because I felt he was drifting away. On our first night in Boracay, he slept. He didn't even kiss me. He said he was tired from traveling all the way to Caticlan. On the second night, he went to a bar alone. He left me in our hotel room. When he came back, he was drunk. So nothing happened," malungkot kong sabi.

"And you still went ahead with the wedding?" tanong niya na parang napapantastikuhan.

Tumango ako. "When I told my best friend, Benz about it he suggested to postpone the wedding. But I said no. Because I thought Anton just respected me so much that he couldn't do it."

"You were so naive, baby," nakangiti niyang komento at hinagkan ako sa labi nang marahan. "But I am very glad he left you at the altar. Because if it didn't happen, this wouldn't have happened."

Kinubabawan niya akong muli at siniil ng halik sa labi. Naramdaman ko na naman ang matindi niyang pagnanasa. May tumutusuk-tusok sa aking tiyan. Nang napatingin ako sa kanya, ngumiti siya ng pilyo. Sa ikalawang pagkakataon ay nagsalo uli kami sa sayaw ng pag-ibig.

"This is really worth the wait," nakangiti niyang sabi nang gumulong siya sa gilid ng kama. Nilagay niya ang braso sa uluhan ko habang nakayakap naman sa akin ang isa pa.

Teka...pano si Maiko at ang baby? Tumingin ako sa kanya. Nakita ko kung gaano siya kasaya.

"H-how's M-Maiko and the b-baby?" medyo kinakabahan kong tanong. Kailangan 'to. Para ma-settle na lahat. Pero aminado akong nininerbyos ako sa sagot niya.

"They're both fine. Nothing to worry about," nakangiti niyang sagot.

"What about ---- your w-wedding?" kabado kong tanong.

"It's all taken cared of. We cancelled it."

Cancelled? Cancelled! Teka, tama ba ang dinig ko?

"Cancelled?" tila di ako makapaniwala.

Tumango siya. Nakangiti. "Yeah. I am now free. We should have done that a long time ago."

"Huh? What do you mean?" naku-kyuryos kong tanong. Pero hindi ko maikakaila ang labis na kaligayahang nararamdaman sa mga pagkakataong yon.

"We felt we were drifting apart...A few months after we announced our engagement," simpleng sagot nito. "Long before I met you."

Ganun lang ba yon? Pero papano na si Maiko? Ang baby? Lalung-lalo na ang baby. For the first time, parang nakonsensya ako.

"But what about the baby?" nagi-guilty kong tanong.

"It's not mine," nakangiti nitong sagot.

KspKWCz͈T2