For a digital copy of the book, check the following:

https://play.google.com/store/books/details?id=ALnyCAAAQBAJ

https://www.smashwords.com/books/view/509824

FOR PRINTED COPY, CHECK GRETISBORED ON LAZADA AND SHOPEE. You may also email Gret San Diego on FB.

*********************

Kanina ko pa narinig na dumating ang kotse ni Brian pero hindi pa rin siya umaakyat. Iniwan ko sandali ang paglalaro ng Candy Crush at sumilip ako sa bintana ng living room. Nandoon na nga ang kotse niya at nakalabas na siya pero mayroon siyang kausap. Nakatalikod ang babaeng kausap niya sa direksyon ko pero hindi ako maaaring magkamali. Si Mayu! Hanggang ngayon pa ba'y hindi pa rin siya tumitigil sa pagsunod sa asawa ko? Ang lakas din naman ng fighting spirit niya.

Isinara ko ang bintana at napaupo sa sofa. Nagdadalawang-isip ako kung bababa ako ng bahay o hintayin na lang si Brian na umakyat. Hindi ako mapakali. Lumapit uli ako sa bintana. Binuksan ko lang ito ng kaunti para hindi naman halata na naninilip ako pero nakita ako ni Brian. Sinenyasan niya akong bumaba. Sumenyas din ako sa kanya na umakyat na. Nagsenyasan kami. Naiinis na ako sa kanya. Lumingon si Mayu sa direksyon ko. Tiningnan niya ako nang masama. Hindi ko siya pinansin. Bakit ko pa siya papatulan? Ako na ang nagwagi. Wala na siyang magagawa pa dun.

Nang isinara ko uli ang bintana, narinig kong nag-beep ang cell phone ko. Pinapababa talaga ako ni Brian. Nakakaasar! Ano kaya ang drama nito? Kahit ayoko, napilitan din akong bumaba.

"Konnichiwa (Hello)," bati ko sa babae.

Kumibot-kibot ang bibig nito pero wala akong narinig. Bahagya lang tumango sa direksyon ko. Ni hindi nga tumitingin sa akin. Binalingan ko si Brian.

"She wants to apologize," pagpapaliwanag niya. Kung ganun, bakit ikaw nag nagsasalita para sa kanya? Nawala ba dila niya?

Tumingin uli ako kay Mayu na ngayon ay nakayuko. Hindi pa rin siya tumitingin sa akin. Talaga nga bang pumunta ito dito para humingi ng paumanhin? Strange. Sa lahat ng mga hapong nakilala ko, siya lang yata ang nag-a-apologize na hindi man lang tumitingin sa kaharap o sa taong gusto niyang hingan ng dispensa. Ni hindi rin nagsasalita. Susme! Ano kaya ang hinihintay nito? Tsunami? Lindol? Gusto ko na siyang batukan dahil lamig na lamig na ako. Hindi ako nagdala ng jacket dahil akala ko saglit lang naman ako sa parking lot.

"She will be leaving for Shikoku tonight. She is going back to her previous post. She just came to say goodbye to us," sabi pa uli ni Brian.

Tumangu-tango naman ako. Thank God! Ang buong akala ko susundan niya pa si Brian hanggang sa Kyoto. Mabuti naman at magpapakalayu-layo na ang bruha. Mapapanatag na ang kalooban ko.

Mayamaya pa, humarap na siya sa akin at yumuko nang bahagya. Tsaka nagsabi ng, "Gomennasai (Pasensya na)," sa halos pabulong na tinig. Pagkasabi nun, hinarap niya si Brian at yumuko rin nang bahagya bago dali-daling umalis.

Napatingin ako sa kanya. Sinundan ko pa ng tingin ang papalayong bruha. Si Mayu nga ba talaga ang narinig kong humingi sa akin ng dispensa? Kahit parang napilitan lang, na-appreciate ko pa rin yon. Para mag-apologize ang isang babaeng katulad ni Mayu ay napaka-big deal. Nabunutuan ako ng tinik. Sa wakas, tapos na ang problema ko sa kanya.

Inakbayan ako ni Brian at sabay na kaming pumanhik sa apartment. Tinanong ko siya kung tapos na siyang mag-empake.

"Yeah. I'm done. I'll just go back later on when the Shidouka people arrive to hand them the key. My luggages are in my car. How about you? Are you done packing?"

"Yeah. The three boys came today and helped me out. Macky lifted the fridge and Ricardo cleaned the floor underneath. It was so dirty. They also vacuumed the house for me. When's the mover coming?" sagot ko naman.

"In an hour. I hope they come before the Shidouka people drop by my apartment."

Nag-uusap lang kami pero kay Mayu pa rin ang isipan ko. Hindi ko sukat akalain na darating ang araw na to na sasadyain niya pa kami para humingi ng dispensa. Teka, hindi kaya siya pinilit ni Brian?

"Hey, did you force Mayu to apologize to me?" tanong ko kay Brian.

"Nope," sagot niya agad habang nagbubukas ng beer. "She called me up and said she wanted to say sorry for everything."

Hindi pa rin ako makapaniwala. "Are you sure?"

"Yeah. We saw each other in Gary's apartment the other day. She also came to visit her cousin. And we talked about everything that happened. She told me she's going back to Shikoku so I wished her good luck," pagpapaliwanag pa ni Brian.

Kahit alam kong bumibisita paminsan-minsan si Brian kina Gary, hindi na rin ako nagseselos. Alam ko naman kasing hindi threat si Maiko sa akin. Imbes na sumama ang loob, lalo pa akong napahanga kay Brian dahil naroon pa rin ang concern niya sa babae. Hindi tulad ng iba na basta na lang tinatalikuran ang ex. Alam ko rin na ang pagbibisi-bisita niya sa mag-asawa ay paraan lamang niya to appease his conscience. Guilty pa rin siya siguro sa ginawa kay Maiko.

"Are you still mad at Mayu?" tanong nito sa akin nang hindi ako umimik.

"After what she did today?" tanong ko sabay iling. 'Not anymore."

Binaba niya ang lata ng beer sa center table ng living room at naupo sa sofa. Hinila niya ako at pinaupo sa kandungan niya.

"I'm also sorry for all the pain she had caused you because of me. I think I am partly responsible for it. She got used to doing it with all the girls I dated because I tolerated it."

Napatingin ako sa kanya. Ang ibig bang sabihin, matagal na palang ginagawa yon ng bruha?

"The three of us - Mayu, Gary and me all came from Shikoku. Gary and I used to work for a small English school there and Mayu was working as a nurse in a private clinic. Gary met Mayu at Greg's birthday party. Greg was also teaching in the same school with us. Remember him?"

Sino naman yon? Should I remember him?

"I don't think I've met him," sagot ko naman.

"Yeah," nakangiting pakli naman niya. Parang nun lang naalala na hindi nga niya naipakilala si Greg sa akin. Pero narinig ko na somewhere ang pangalan ng lalaking yon. "He was the guy I wanted to pair you up with in your first few days in Kurashiki. He came to visit Gary and me here so I invited him to a trip to Hiroshima. That's when I called you up and asked you to come with us. He's also British and I thought that the two of you would hit it off. I guess, I just wanted you to be unavailable for me so I would stop fantasizing about you," at napangiti siya uli sa huling sinabi.

Napatingin uli ako sa kanya. Pinagpapantasyahan niya ako noon pa? Parang ang hirap paniwalaan. Ganun pa man, kinilig ako dun. Oh, it's a wonderful world!

"You were fantasizing about me?" nakangisi kong tanong. Gusto ko siyang tuksuhin.

Medyo nahiya pa siya. Pero tumango naman.

"Anyway, since that birthday party, Mayu started tagging along with Gary. I even thought they were dating. Since she was always with my friend, I got to hang out with her often, too. That was the start of our friendship. One time, she mentioned Kurashiki's English program to Gary and me. She said it pays a lot better and we get to teach at different schools. So Gary and I gave it a try and the rest is history. When we got the job, she also moved to the city. She was the one who introduced Maiko to Gary and in turn, Gary introduced Maiko to me."

Kaya pala feeling close kay Brian ang bruha. May history sila.

"Before I dated Maiko, I used to go out with some girls in the program or with some girls in my schools. Some of them were a bit of a challenge to break up with so Mayu intervened and gave those girls the impression that we were also dating. I didn't mind it then, because I actually benefited from it. It saved me the trouble of initiating the break up," pagpapaliwanag pa ni Brian.

Ah, now I know. Kaya naman pala sobrang namihasa ang loka-loka. Inisip siguro na gaya nung mga naunang babae, ganun din ang status ko with Brian.

"When I started dating Maiko, I knew she was deeply hurt because she was thinking that sooner or later we would begin to hook up. But then, I never thought of her as somebody I could date. She's no more than a friend or a sister to me. I was never attracted to her in a sensual way."

"Really?" paninigurado ko.

"Yeah. Really," sagot naman niya agad. "She withdrew from us for a while. I guess, she was badly hurt that I chose her cousin over her. But when rumors had it that Maiko and I broke up, that's when she started getting close to me again. When she found out about you, she was threatened. But then, she thought, you were just like one of the girls in my past. When Dad met her and told her that he actually likes her for me, she begun to be a little aggressive. Sometimes, it also made me mad but I thought it was partly my fault so I had to deal with it in a way which is not hurtful for her."

Nakaramdam ako ng awa kay Mayu. Kaya pala ganun na lang siya ka possessive kay Brian. Nainis din ako ng konti sa loko-lokong ito.

"You should have made it clear with her right from the start, you know. When you allowed her to pretend as your girlfriend, you were kinda giving her some false hope that you and her could end up together someday," sabi ko sa kanya.

"I actually told her she"s just a friend to me. And she said she was okay with it, so I thought that she really was," pangangatwiran naman ng mokong.

Bilang babae, naiintindihan ko kung bakit ganun ang sinabi ni Mayu. Siyempre naman, alangan namang aminin niyang di okay. E di nagmukha siyang kawawa o di kaya pathetic.

Sa dinami-dami ng naka-date na babae, parang kulang pa rin ang kaalaman ni Brian sa mga babae. Hindi pa rin nakuha na paraan lang ni Mayu yon para patuloy na maging malapit sa kanya. Oh well. Buti na lang at part na siya ng nakaraan.

"Sometimes, women just say it's okay even though it hurts to save their pride," sabi ko uli sa kanya.

"I know," makahulugan niyang sagot. At tinitigan ako. "Just like you. You love to say you're okay even though you're not," at napangiti ito. "Why didn't you tell me right away that you were pregnant?" pag-iiba niya ng usapan.

"Because I didn't want you to feel obliged. Some men marry their girlfriend because they got her pregnant. I don't want you to marry me just for the baby," pag-amin ko naman sa kanya.

"You know that I love you. I've always told you that," sagot naman niya sa akin. "If I didn't just come out of a failed engagement, I would have married you last September when we went to the Philippines. I was already sure of myself then. Remember when you went home to Cebu and I followed you the next day? I wanted to see your dad. I wanted to ask your hand in marriage. But then, a lot of people still thought I was with Maiko. So I had to settle that first. But I told your dad everything including my plan to marry you once everything is settled."

Ganun? Namilog ang mga mata ko. Kaya naman pala, ganun kasaya si Papa nang bumalik ako sa sala. Yon na pala ang pinag-uusapan nila ni Brian. Grabe, ang bilis talaga ng Briton na to. Napangiti ako.

"So that explains your text message?" nakangisi kong baling sa kanya.

"Which one?" tanong naman niya.

"You said, when you meet the one, the heart knows..."

Siya naman ngayon ang napangiti. "Yeah," at humalik siya sa leeg ko. Sumandal ako sa kanya at hinayaan ko lang siya sa ginagawa niya. Mayamaya pa, naramdaman kong parang may tumutusuk-tusok sa puwet ko. Napaatras ako ng kaunti. Napatingin ako sa kanya. Medyo namumungay na ang kanyang mga mata. Napaigtad ako nang sinalat niya ako sa pagitan ng aking mga hita. At di na ako nagprotesta nang pangkuin niya ako at dalhin sa kuwarto.

Pinaliguan niya ng halik ang aking mukha. Dahan-dahan siyang napadapa, paharap sa akin. Ingat na ingat siyang madaganan ang tiyan ko kahit na ilang beses ko na siyang sinabihang okay lang. Di naman siguro mapipisa si baby. Ganunpaman, iniiwasan niya ang parteng yon. Maingat niyang hinubad ang sweater ko. Hinaplos-haplos niya ang aking dibdib na ngayo'y mas naging malusog dahil sa pagbubuntis ko. Nang tinanggal niya ang hook ng bra ko, napaigtad ako. Bumaba ang kanyang mukha para ikulong sa kanyang bibig ang isa sa mga kambal kong kayamanan. Napapikit ako at napaungol. Dali-dali siyang naghubad ng sweater at sinunod ang pantalon. HInaplos ko ang kanyang dibdib. Naglakbay ang aking kamay pababa hanggang naramdaman ko ang simbolo ng kanyang pagnanasa. Dahan-dahan naman siyang bumaba hanggang sa nasa pagitan na siya ng aking mga hita. Tumingin pa muna siya sa akin bago hinubad ang kahuli-hulihan kong saplot. Nang ibaba niya ang mukha dun, naipulupot ko ang aking mga binti sa leeg niya. Hinawakan niya ang dalawa kong hita para mapaghiwalay yon at pinigilan niya ang mga binti ko nang pagsalikupin ko na naman sana sila. Naramdaman ko ang dila niya dun. Paulit-ulit na ninanamnam ang aking katas. Mayamaya pa, naramdaman ko na may bumulwak mula sa akin. Binaon ko ang mukha sa unan. Nahiya ako lalo na nang makitang napuno ang mukha niya nun. Kumuha muna siya ng tissue sa study table na nasa paanan lang ng kama at pinunasan ang mukha bago dumapa uli sa akin.

"Sorry," sabi ko. Feeling ko, namumula akong parang kamatis.

Tumawa siya. Nakiliti naman ako sa tawa niya. "Why are you apologizing? Do that when I could no longer make you cum," anas niya sa akin at siniil ako ng halik sa labi.

Pinaghiwalay ng binti niya ang dalawa kong hita at pinag-isa niya kami. Gaya nung dati, dahan-dahan na naman siya. Simula nang malaman niya ang tungkol kay baby, lagi na lang siyang ganun. Niyakap ko siya at binulungan na okay lang ako. At gaya rin ng dati, ako pa ang nag-initiate na bilisan namin ang galaw. Saka lang bumilis ang indayog niya.

Kapwa kami hapung-hapo nang matapos. Maingat siyang gumulong away from me at niyakap niya ako nang mahigpit.

"This is a lot better that I imagined it to be," nakangisi niyang bulong sa akin.

"It's hard to believe that you've been fantasizing about me," nakangiti ko ring sabi.

"Why not?" tanong naman niya.

"I remember, you were so cold to me. You were the only one who didn't smile at me during the interview. And when you met me at the station a few days after, you were so grumpy," pagpapaalala ko sa kanya.

Tumawa na naman siya. "Sorry about that. I just felt threatened. I already felt then that you will change the life that I was used to. Indeed, I was right."

Sinabi ko rin sa kanya na crush ko siya noon pa.

"I know," confident naman niyang sagot.

Napalingon ako sa kanya. Nakita ko siyang nakangisi. May kapilyuhan sa mga mata. Tumagilid ako paharap sa kanya.

"You knew?" panigurado ko.

Tumangu-tango siya. "I caught you looking at me many times."

Aba, hindi lang confident, presumptuous pa.

"Excuse me! You were the one who looked at me many times. That's why I looked at you, too. To confirm that indeed you were looking at me," pag-de-deny ko naman.

"Whatever," nakangisi niyang sagot. "I found you staring at me one time and when I caught you, I saw you blush," at tumawa na siya dito.

Kinurot ko siya sa tagiliran.

Natigil ang harutan namin nang tumunog ang telepono niya. Dumating na raw ang staff ng Shidouka na magtse-tsek ng kanyang apartment.

Dali-dali siyang bumangon at nagbihis.

"Wash you face," pahabol ko.

"Okay, I will," at tumakbo siya sa banyo para maghilamos.

Nang makaalis siya, bumangon naman ako at nagbihis na rin. Pumunta ako sa living room at binuksan ang laptop ko. Tsinek ko muna ang FB page ko bago nagtsek ng emails. Naka-three hundred plus likes na ang inaplowd kong marriage certificate namin ni Brian. Marami na rin ang nagcomment. Halos puro congratulations lang naman o di kaya best wishes. Nag-log out ako sa FB at nagtsek naman ng emails. Pagbukas ko ng gmail account ko, napatda ako nang makita ang pamilyar na pangalan sa source ng isa sa mga unread messages ko. Anton Gerardo.