CHAPTER 30

"PLEASE TELL ME I'M NOT DREAMING."

"You aren't, Wife. I'm real."

Ginagap niya ang magkabila kong pisngi. Muli akong napapikit at dinama ang kanyang haplos. This is not a dream. God! He's real! Ramdam ko ang init ng kanyang katawan at hininga.

Ngunit hindi pa rin ako lubusang nakumbinsi kaya't bumangon ako at mabilis na tinungo ko switch ng ilaw. Napasinghap ako nang tuluyan nang kumalat ang liwanag sa buong silid.

There he is.

He's now sitting on our bed, giving me a topless view of his well-toned muscles. I should have prepared myself before turning the light on. His mouth-watering six packs abs were inviting me to touch them. Naghahalo ang pangungulila ko sa kanya at ang tuwang nararamdaman ko.

I pinched myself to check if I'm not really dreaming. Bahagya akong napangiwi nang makaramdam ng sakit.

"What are you doing, Wife?"

Dumagundong ang baritonong boses niya sa buong silid. I covered my mouth using both of my palms.

Diyos ko! Hindi nga ako nananaginip. Nasa harapan ko ngayon ang aking asawa.

"David..." I muttered. Nanlalabo ang aking mga mata dulot ng luha ngunit malinaw pa rin ang kanyang pigura sa paningin ko.

"I told you, you're not dreaming, Wife. I'm real," aniya. His face flashed amusement and longing at the same time.

Ngunit hindi ko pa rin magawang gumalaw sa kinatatayuan ko. Natatakot ako na baka sa isang kisap ko lang ay mawala na naman siya. I just want to hold his sight for as long as I can.

"Come here, Wife..." Muling tawag niya. Pinagpag pa niya ang espasyo sa kanyang tabi.

I remained frozen on my feet. He puffed some air then stood up. Malalaki ang hakbang niyang nilapitan ako. Napanganga ako lalo. Hindi na siya pila. He can already walk straight. Wala na ring benda ang kanyang kanang paa.

He tucked my stray hair behind my ears as soon as he reached me.

Marahan niyang kinuha ang mga kamay kong nakatakip sa aking bibig. I was just staring at his every movement--- afraid to even blink a second.

"You knew I hate to see you cry, right?" aniya. Seryoso ang kanyang mga mata habang mariin na sinusuri ang aking mukha.

He pried my tears using his thumb; but I cried even more.

"Wife..." he pled. It was as if a cue for me. I hugged him as tight as I could. I buried my face to his chest, pouring all my emotions.

Agad kong naramdaman ang pagyakap niya pabalik. God! Parang ayaw ko na siyang pakawalan. I just want to hug him forever.

"B—bakit ngayon ka lang umuwi? Bakit ang tagal mo?" Paputol-putol ang mga salita ko dulot ng paghikbi.

Sinuklay niya ang aking buhok gamit ang kanyang mga daliri habang yakap-yakap ako.

"I'm really sorry, Wife. It took me a while to clear my name. But I'm here now; I'm not gonna leave you again. Hush now."

That immediately stopped my tear ducts from shedding hot liquid. Basa na ang kanyang dibdib dulot ng aking pag-iyak. My craving surged that I had to sniff his neck. Gustong-gusto ko siyang amuyin. Narinig ko ang mahina niyang pagtawa.

"You're rocking the hell out of my heart while you're doing that, Wife..." aniya.

"I hope you don't mind," I responded then sniffed him again.

Marahas siyang napamura at napahigpit ang yakap sa akin. I then felt something poking down my belly. Biglang nag-init ang paligid ko; ngunit hindi pa rin ako nagsasawang simhutin siya. My hormones might have gone strong now that I'm hugging him. Hindi ko ko alam kung ilang minuto kaming nagtagal na nakatayo sa gitna ng kuwarto habang inuubos ko ang kanyang amoy. Napatigil lang ako nang marinig ko siyang umapela.

"You all have the time to sniff my smell, Wife, but I really want to kiss you now." Hirap na hirap siya.

Marahan akong kumawala sa kanyang mga bisig. Tumingala ako sa kanya. His eyes visibly burn me with love and lust combined.

"I fcking miss you so much," he declared before claiming my lips.

I cordially welcomed his lips as soon as they landed mine. My eyes closed like it was a natural reaction for them.

He nibbled my lower lip like a hungry baby. I let him devour my mouth to satiate the longing that we both felt for each other. My heart was pounding so fast as I responded the same ferocity. His bulge seemed to have grown bigger that I suddenly felt the urge to lie beneath his rocked-muscled body.

Pareho naming habol-habol ang aming hininga pagkatapos ng ilang minutong paghahalikan. The kiss also seemed not enough to satiate our longing.

Napahawak ako sa kanyang leeg nang bigla niya akong binuhat. He snaked my legs around his waist and kissed me again while he's taking me to the bed.

Marahan niya akong inihiga sa kama saka paluhod na kumaibabaw sa akin. We're staring each other, face-to-face. Napalunok ako nang bumaba ang tingin ko sa kanyang malapad na dibdib.

"I love it when you're owning me, Wife. I feel like I'm the luckiest man in the planet. I love it when you want to sniff every inch of my smell. I'm definitely all yours, my queen. All yours."

Muli niyang sinakop ang aking mga labi. Bumigay ako. Hindi ko rin naramdaman kung paano niya nagawang kalasin ang mga butones ng polo niyang suot-suot ko. Nawala na ako sa katinuan nang sinimulan niyang sambahin ang aking katawan.

"David..."

My tongue swirled when he sucked my mounds like I'm his prey. Napaliyad ako nang maramdaman ko ang kanyang kamay sa kaselanan ko. May gigil ang bawat haplos niya sa aking katawan. I moaned louder and louder.

"I love you, Wife..." he moaned as soon as he entered me.

"Ohhh, David!"

Walang mapagsidlan ang kanyang gigil sa kanyang bawat pag-ulos. Bagama't lasing na kaming dalawa sa sensasyong dulot n gaming pag-iisa ay hindi pa rin niya kinakalimutan ang pag-ingat sa kanyang kilos. He's not giving his weight on me—which I'm thankful. I don't want to pop the news just yet, baka magulat pa siya at tumigil. Sa ngayon ay gusto ko lang maramdaman ang pagmamahal niya gamutin ang matinding pagkasabik ko sa kanya.

"Mahal na mahal din kita, David."

That made him smile.

Nahiga siya sa tabi ko pagkatapos naming marating ang sukdulan. Bagama't malakas ang air conditioner sa loob ng kuwarto'y hindi iyon nakatulong sa pagbutil ng pawis sa kanyang katawan.

Hinapit niya ako pahiga sa kanyang dibdib saka niyakap. Ramdam ko ang tibok ng kanyang puso. We were still naked under the sheet.

"Thank you, Wife..." he said, kissing me on the temple.

Muling namigat ang talukap ko sa pagod kaya't muli akong nakatulog.

NAGISING AKO na wala nang David sa tabi ko. Saglit akong kinabahan ngunit bigla ko na lang naramdaman ang paghapdi ng aking gitna. Pakiramdam ko'y nag-iisa pa rin ang aming katawan. Napangiti ako. Totoo talaga lahat ng nangyari. Hindi pa rin ako makapaniwalng umuwi na siya. Maraming katanungan sa isip ko ngunit nangibabaw ang kasiyahan ko ngayong makakasama ko na ulit ang aking asawa.

Marahan akong bumangon. Pansin kong nakasuot na ulit ako ng polo niya ngunit ibang kulay na. So, he really did dress me up last night. Nag-init ang aking pisngi. Ngunit bigla akong napangiwi nang may maalala.

Napahaplos ako sa aking tiyan.

"Sorry, sorry, baby. Sana okay lang diyan. Masyado lang kaming nasabik ni daddy mo," kausap ko sa kanya.

Kailangan ko na talagang kausapin si David para makabisita na ulit ako sa OB-gyne ko. Bumaba ako sa kama at inayos iyon. Pagkatapos ay dumiretso ako sa banyo para mag-shower.

It was a quarter to eight in the morning when I'm finally done doing my routine. Nagsuot lang ako ng floral knee-length dress. Iyon kasi panay ang laman ng closet.

"David?" I called out when I finally went out of the room. Walang sagot.

Naglakad ako sa hallway katapat ng mga kuwarto. Natuon lang ang atensyon ko sa pinto ng library na bahagyang nakaawang kaya dahan-dahan akong nagtungo.

Akma kong itutulak ang pinto nang marinig ko ang mga boses na nag-uusap kaya't napatigil ako.

"Tangina, ang lupit mo, Strike. Paano mo sila napaniwalang wala kang kasalanan sa mga nangyari? E, bala ng baril mo ang lumabas sa autopsy ni Villalon."

Boses iyon ni Briggs. Nangunot ako. Sino si Strike?

"He didn't die because of my bullet, Martin. Malayo sa bituka ang tama ko sa kanya. He died because he killed himself."

Namilog ako. Boses iyon ni David. Siya ang tinawag ni Briggs na Strike?

Tumawa si Briggs. "Huwag na tayong maglokohan, Strike. Of course, magpapakamatay talaga 'yon lalo na kung ginawa mong imbalido. Not to mention na sinira mo ang maruming negosyo niya, katulad ng ginawa mo sa dalawang nauna pang kasama niyang nangwalang-hiya kay Hannah noon."

Nakarinig ako ng lumagatok sa ere. Bumilis ang tibok ng puso ko.

"I will not fcking stain my hands with their filthy blood, Martin. They deserved their deaths."

Kahit hindi ko siya nakikita ay alam kong nakakuyom ang kamao ni David.

"Pero buti na lang tinulungan ka ni Montreal na mapawalang-sala. Bilib din ako sa taong 'yon. Ang lupit maghanap ng ebidensya. Malinis magtrabaho. Akala ko talaga mabubulok ka na sa kulungan, e. Mag-do-donate pa naman sana ako ng katol para hindi ka lamukin sa rehas."

"Fck you!"

Tumawa si Briggs. Mabilis akong lumayo sa pinto nang maramdaman kong tumayo silang dalawa.

Bumaba ako sa hagdan at nagtuloy-tuloy sa kusina.

"Oh, buti't gising ka na, Senyorita. Hindi ka na nakapaghapunan kagabi pagkatapos mong umakyat noong tanghali."

Si Manang Inday ang unang nakasalubong ko. Nagtitimpla siya ng kape na mukhang para kay David at Briggs.

"Nakatulog ho ako, Manang Inday," pagdadahilan ko. Nakagat ko ang aking ibabang labi sapagkat hindi ko na talaga nagawang bumaba dahil napagod ako.

"Kaya nga, e. Sabi ni Senyorito David sobrang himbing daw ng tulog mo pagkapasok niya ng kuwarto kaya hindi ka na lang niya ginising. Kaya nga maaga pa kaming gumising ngayon para ipaghanda ka."

"Salamat ho, Manang Inday."

I was about to check the refrigerator when I remembered something.

"Ah, Manang Inday?"

Umangat siya ng tingin.

"Kailan pa ho narito si David?"

Naalala ko kasi kahapon pagdating ko'y hindi man lang sila nagsalita tungkol kay David.

"Aba'y kahapon lang din ng umaga. Nauna lang siya nang ilang oras sa 'yo. Siya pa nga ang unang nagbalita sa amin na darating ka kaya naghanda kami. At kabilin-bilinan din niya na----"

"Na ano ho?"

Natigilan si Manang Inday at natutop ang sariling bibig.

"Ah, sabi niya pakainin ka raw at alagaan."

"Diyos ko, ano ba itong pinagsasabi ko?" rinig kong bulong niya. Bumuntonghininga ako.

"Manang Inday—"

"Teka, Senyorita, ihahatid ko lang itong kape kay Senyorito at sa bisita niya. Maiwan na muna kita, ha?"

I sighed again. Hindi niya na ako hinintay na sumagot. Nagmadali na siyang tumalilis. Napailing ako't tinungo na lamang ang ref para maghanap ng gatas. Glad I found a pack of fresh milk.

Kumuha ako ng baso at isinalin iyon saka nagtungo sa lamesa. Naupo ako sa kabisera. Ang totoo'y nakakaramdam na rin ako ng gutom. Pero hihintayin ko na lang na bumaba si David para sabay na kaming kumain.

Muli kong hinaplos ang aking tiyan. I should be more careful now. Lalo na at may buhay na sa loob ko.

"Anak, nandito ka lang pala. Kinatok kasi kita sa kuwarto n'yo ni Senyorito."

Napaangat ako ng tingin nang pumasok bigla si Nanay Sol sa kusina.

"Kabababa ko lang ho, Nay."

"Gano'n ba? Nakahanda na pala ang lamesa sa komedor. Ipinatawag ko na rin si Senyorito para sabay na kayong kumain. Gano'n din si Ser Briggs."

"Salamat ho, Nay. Hihintayin ko na lang ho si David."

"Sige, anak."

Inubos ko ang gatas sa baso saka tumayo para ilagay sana iyon sa lababo nang biglang bumaliktad ang sikmura ko. Nabitawan ko ang baso at napatakbo sa lababo. Napatili pa si Nanay Soledad dahil nabasag yata ang baso sa sahig.

Napahawak ako sa gripo nang bigla akong nanghina. Tagatak na yata ang pawis ko ngunit parang hinahalukay pa rin ang lalamunan ko.

"What happened?"

"E, nabasag 'yong baso. Senyorito."

Naulinigan ko ang boses ni David ngunit nanlabo na ang paningin ko. Bigla rin akong nahilo.

"Wife?"

Ilang saglit pa'y naramdaman ko ang paghaplos niya sa aking likod habang inilalabas ko lahat ng nainom kong gatas kanina.

Napasandal ako sa hamba ng lababo nang matapos kong ilabas lahat. Bumungad sa akin ang nag-aaalalang mukha ng asawa ko.

"Are you okay?"

Inayos niya ang buhok ko't pinahid ang aking pawis gamit ang kanyang kamay.

"I'm fine," mahinang tugon ko't hinawakan din ang kanyang kamay.

"No. You're not okay, Wife. You look pale." Taranta niyang sinalat ang aking leeg at noo.

"I'm really fine, David."

Nakatunghay na rin sa amin si Nanay Sol na katulad ni David ay nag-aalala.

"Wife, I need to bring you to the hospital. You're not feeling well."

Hindi pa rin nawawala ang matinding pag-aalala sa kanyang mukha kaya't napangiti ako. Kumunot ang noo niya.

"Don't force a smile to convince me, Wife. We will see a doctor today." May pinal ang kanyang sinabi.

"I guess, we really need to. Para kumustahin ang kalagayan ni baby," tugon ko't hinawakan ang aking tiyan.

Napaawang siya. Narinig ko rin ang pagsinghap ni Nanay Sol.

"You mean---"

I nodded my head. "Yes, David. I'm pregnant."

My smile widened.

"Oh, fck!" mura niya at mabilis akong niyakap.

"Damn it! I'm going to be a daddy!"

Windang ako nang bigla niya akong binitiwan saka mabilis na sinakop ang aking mga labi.

Hindi pa ako nakapagmumog buhat nang magsuka!

©GREATFAIRY