CHAPTER 22

"GIRLFRIEND?"

Iyon ang unang naimutawi ko pagkatapos ng mahabang katahimikan. Huli ko na napagtantong napatulala pala ako sa kanya.

His lips twitched forming a lopsided smile. Na para bang aliw na aliw siya sa reaksyon ko. I could barely breathe that I had to gasp to puff some air.

"Girlfriend. Kasintahan. Nobya.Uyab," paglilinaw niya. Bagama't nakangiti siya'y seryoso ang kanyang boses.

I was actually waiting for him to laugh then crack the word kidding. Pero walang halong biro ang kanyang tono. He really was not joking at all.

"I..."

Perhaps I have mastered the art of biting my lips sensually that it made him gulp. Gumalaw ang lalamunan niya habang nakatingin sa akin. Just like how he used to react before. I didn't know what to say.

He gave me a questioning look like he's telling me, ano na? My confidence might have repatriated to wherever it came from.

"Do I need to be your girlfriend just to hug you?"

I'm not quite sure how long it took me to formulate that question. I didn't see this coming.

"Of course, you do not just hug someone you do not own," aniya.

Ang totoo'y parang sasabog na ang puso ko sa sobrang tensyon. There's no doubt that I would welcome him with my arms opened wide. It's just that curiosity somehow made its way to penetrate my mind. Bakit niya ito ginagawa?

"Pero-"

"Ayaw mo?" putol niya sa sasabihin ko. Mabilis akong umiling.

"H-hindi sa gano'n. Ang ibig kong sabihin ay bakit ang bilis mong magdesisyon? Is that how you suppose to enter into a relationship? You don't even know me."

"Exactly my point. Bakit mo ako niyakap? Hindi naman tayo close. Ibig sabihin ay may gusto ka sa 'kin." May bahid ng panghahamon ang kanyang sinabi.

Mukhang kailangan ko yatang tanungin ang doktor kung parte ba ng epekto ng amnesia ang pagiging mahangin at madaldal niya. Hindi naman siya ganito dati.

"I just... I just wanted to make you feel better," sagot ko. Wala na akong alam na sasabihin. Kahit saang anggulong tingnan ay may punto naman kasi siya.

"Fck! What a lame excuse! Ang gulo mong kausap!" desperadong tugon niya. Napahilot siya sa kanyang sentido.

Nanuyo ang lalamunan ko. Parang gusto ko na lang ulit siya takbuhin at yakapin.

"Can you just think of a more acceptable reason? Because that's not how I felt about that hug, Hannah. I don't know, I can't explain! Fck! I shouldn't have let you done that because I just craved for more. I'm fucking craving for you right now!"

I can see nothing but desperation in his voice and on his face. Nanlambot nang tuluyan ang mga tuhod ko. Sa isang iglap ay nakita ko na lamang ang sarili kong humahakbang pabalik sa kanyang kama.

I couldn't contain the overflowing emotion in my heart. I was just few inches away from him when he pulled my hand, causing me to fall on his lap. Nataranta ako sapagkat may benda pa ang kanyang binti. I tried to get off his grip but I failed.

"Stay still," he pled.

His toned arms wrapped around my body. Ramdam ko ang bilis ng tibok ng kanyang puso. Sunod-sunod na nagsibagsakan ang malalaking butil sa aking mga mata.

"I wanted to believe that you're my wife despite everyone else's telling me otherwise. You know why?"

He tightened the hug. Walang mapagsidlan ang tuwang nararamdaman ko.

"...because it feels so right when I'm hugging you like this. My minds says you're just a random girl passing by to confuse me but my heart is telling me the otherwise. I've had sleepless nights ever since I saw you in this room. I've been learning to forget you but you fcking hugged me, now I'm doomed. You have to do something about this feeling, Hannah. Hindi ka makakalabas ng kuwartong ito nang hindi ka pumapayag na maging tayo."

Tuluyan nang bumigay ang puso ko. I gasped in surprise. Bolta-boltaheng kuryente and umatake sa puso ko na para bang binigyan nila ito ng panibagong enerhiya para bumilis ang pagtibok. I couldn't find the right words to say.

"David..." I stuttered. Gusto ko siyang yakapin pabalik ngunit halos hindi ako makagalaw. He's hugging me tightly.

"Fck! Even the way you say my name feels like heaven. You're making me insane, Hannah!"

Napangiti ako kahit naluluha. What he just said was more than the 'I love you'. Mababaliw na rin siguro ako kapag tuluyan na akong makalimutan ng puso niya.

"Say something, Hannah. I want to hear it from your tempting lips."

I felt him kissing the back of my head. I bet he's closing his eyes when he did that. Just like how he used to do in the past.

"P-pumapayag ako, David."

Lalong napahigpit ang pagyakap niya sa 'kin dahil sa sinabi ko. He rested his head at the side of my neck. I could feel his lips swirling through my skin. It rendered me speechless. Hindi ko maipaliwanag ang sayang nararamdaman ko ngayon sa puso ko. It feels home in his arms.

"Damn! You're finally mine! Mine and mine alone..." he stated possessively.

Hinawakan ko ang kamay niyang nakapalibot sa baywang ko at hinaplos iyon. I'm definitely gonna be forever his'. Hindi ko nakikita ang sarili kong nagmamahal ng iba.

Nang kumalma na siya ay marahan kong kinalas ang mga braso niya sa katawan ko. I didn't let go of his hand. Maingat akong tumayo saka naupo sa tabi niya. Umusog pa siya nang mapansin niyang may ilang pulgadang pagitan. Magkadikit na naman ang aming katawan.

Sinalubong ko ang mga titig niyang halos matunaw ako. Maaliwalas ang kanyang mukha ngunit parang gusto niya nang gawing hobby ang pagtitig sa 'kin. My body can't help but to react. The sexual tension between us increased. Alam kong naramdaman niya rin iyon.

Napasinghap ako nang inagaw niya ang mga kamay niya mula sa 'kin ngunit napanganga nang ako naman ang hinawakan niya.

"I don't like you holding my hand because you might get tired and let go. I like to be the one holding you because I know I will never let you go no matter what."

I know, David. Gusto ko sanang isagot. He has proven his words even before he said those. Kasi noong mga panahong sumuko na ako sa mundo ay siya ang lumaban para sa 'kin. Hindi niya ako iniwan. He became my shadow. At sino ako para magpakipot pa? Wala naman akong ibang gustong malaman kundi ang mahal niya ako. Iyon lang at kakayanin ko nang lumaban para sa sarili ko at para sa aming dalawa.

"S-salamat, David."

He smiled. Nilaro niya ang likod ng palad ko gamit ang kanyang daliri. Saglit lang akong natigilan nang maalala kong wala na iyong singsing na suot-suot ko dati nang magkasama pa kami sa Negros. Hindi ko alam kung saan ko banda itinapon ang singsing na iyon sapagkat nilamon ako ng galit noong nalaman kong itinago niya ako sa sarili kong pamilya. Ngunit ang mas nagpagulat sa akin ay nang mapansin kong wala na rin ang singsing niya sa kanyang daliri.

Tinanggal ba niya? O may nagtanggal sa daliri niya?

"Damn! I'm so happy right now!" nangingiting sabi niya. Dapat ko na yata ulit sanayin ang sarili ko sa mga titig niyang nakakalusaw.

"Masaya rin ako, David. Sobrang masaya."

Dinala niya ang mga kamay ko sa kanyang mga labi at isa-isang hinalikan iyon. Napapikit ako. Ramdam ko iyong init ng kanyang pagmamahal sa akin. It made me realize that love is more powerful than truth. Sinira man ako ng katotohanan tungkol sa nakaraan ko'y muli akong nabuo ng pagmamahal ng lalaking kaharap ko ngayon. Kalimutan ko man ang lahat ng mapait na katotohanang nangyari sa akin ngunit hindi ang lalaking ito. He's truth that I wanted to keep forever.

Nang muli kong idilat ang mga mata ko'y isang naaaliw na ngiti ang sumalubong sa paningin ko. He's still holding my hand.

"Looks like you also feel what I feel," he said. Umalon ang kanyang lalamunan.

"Oo naman, sobrang saya ko ngayon, David. Masayang-masaya," sabi ko ngunit umiling siya. His emotion illuminates mine, I felt that.

"That's not what I meant, Hannah..." aniya. I gave him a questioning look.

"Anong-"

Napalunok ako nang mapansing bumaba ang kanyang tingin sa mga labi ko. Mas lalong lumakas ang pagpintig ng puso sa loob ng aking dibdib.

"I badly want to kiss you," he declared before claiming my lips.

Napapikit ako nang magdikit ang aming mga labi. Pakiramdam ko'y bigla akong nilipad sa ibabaw ng mga ulap. The touch of his lips suddenly crashed all my doubts and fears. His kisses really felt so good that I lost my inhibitions.

Napakapit ako sa kanyang dibdib nang hinawakan niya ako sa batok at pinalalim ang halik. He sucked my lower lip like he owns it. It created a sensual sound that filled the hospital room.

Napamura ako nang malutong sa aking isipan lalo na at napagtanto kong totoo na 'to at hindi imagination lang.

I kissed him back like I've been longing for this moment. Sinalubong ko ang bawat hagod ng kanyang mga labi sa akin. I felt him smiled in the middle. Pero wala na akong pakialam kung kantiyawan niya ako pagkatapos nito. I've been dreaming for this to happen.

We both gasped for air. Hindi ko alam kung ilang minutong naglabanan ang aming mga labi. Ngunit nang maghiwalay kami'y hinabol niya ulit ang akin at ginawaran ng isang matunog na halik bago sinabi ang mga salitang kanina ko pa gustong marinig.

"I love you so much, my queen."

©GREATFAIRY