Hoofdstuk 4: The Match!🏒
POV Alex
Ik heb spijt van wat ik tegen Liz heb gezegd en ik snap mezelf ook niet waarom ik het zei. Ik ben zo dom! Ik ben echt een harteloze Badboy.
Niemand zou nu meer om mij geven, als ze het vroeger al wel deden. Mijn ouders zijn gescheiden en dus zie ik mijn vader niet. Mijn moeder...die komt altijd dronken thuis.
Ik heb geen broers en zussen en aan mijn vrienden kan ik en durf ik mijn thuissituatie niet te vertellen, want dan zullen ze me een watje vinden en dat is ook slecht voor mijn reputatie.
De enige bij wie ik mijn hart kon luchten was Liz.
En wat heb ik tegen haar gezegd? Dat ze lelijk is en dat ik niet en nooit van haar zou houden. Terwijl...ja...ik wel van haar hou. Maar zij houdt vast niet van mij. Wie wil nou een player? Ze kan zo veel beter krijgen. Iemand die altijd lief voor haar is en ook slim. Ik verdien haar niet. Ja...zij is te goed voor mij...ik moet haar laten gaan en haar de kans geven op een goed vriendje.
Als ze überhaupt al iets voor mij zou voelen. Al die sletten op school die vallen wel voor mij, maar die gaan ook met iedereen naar bed. Ze houden niet echt voor mij, ze houden van mijn populariteit en uiterlijk.
Ik voel me gebroken. Ik mis Liz, Thomas is ook boos op mij. Want hij is de enige na Liz die ik ook vertrouw en over mijn thuissituatie had verteld en dat ik van Liz hou.
Ik had naar hem moeten luisteren, ik snap überhaupt niet waarom ik die nare dingen tegen haar zei. Ik voel me schuldig en ik wil ook niet dat onze vriendschap zo beëindigt. Ik praat wel voor de wedstrijd tegen haar.
Vandaag speelden we de halve Finale tegen The Black Eagles.
Ze zijn goed, maar wij zijn beter. Maar alleen als Liz en ik goed spelen, ik zou het niet snel zeggen maar zij is misschien wel beter dan ik en dan ben je goed! Maar het belangrijkste is dat Liz en ik elkaar overal weten te vinden en daarom zijn we niet alleen goed, maar ook samen.
Hoe Coach het altijd zegt: "Jullie zijn een dreamteam saampjes." Maar dat kan alleen als we allebei ook goed gefocust zijn en dat ben ik nu alles behalve.
"Hey bro!" hoorde ik aan alle kanten toen ik de kleedkamer binnenliep en naar mijn kluisje liep om me om te kleden.
Ik keek de kleedkamer rond om te kijken of Liz er al was. Ze had wel een speciaal hoekje met een gordijn die je ervoor kon schuiven, maar het gordijn stond open en ik zag Liz nergens.
Ik begon in paniek te raken. Had ze op het laatste moment afgezegd? Is ze nog steeds boos op me?
Oké die laatste vraag is makkelijk om te beantwoorden, natuurlijk is ze boos op me ik heb haar lelijk genoemd en dan wordt elk meisje boos op je als je dat tegen ze zegt.
Ik bleef verder piekeren, maar mijn gedachten werden verstoord toen ik Liz de kleedkamer in zag lopen. Ze zag er even mooi uit als altijd, ze is zo perfect! Stop het Alex! Je moet over Liz heenkomen, ze is en zal nooit op je verliefd worden en ze verdient beter.
Toen iedereen klaar was met omkleden liepen me gezamelijk de kleedkamer uit.
Liz wilde als laatste de deur uitlopen, maar ik pakte haar arm vast en zei: "Liz kunnen we alsjeblieft praten? Ik heb spijt van wat ik dinsdagavond tegen je had gezegd. Ik had het nooit tegen je moeten zeggen en ik meende het nog geen eens! Ik haat ruzies met jou oké? Kan je me alsjeblieft vergeven?"
Liz keek me 10 seconden met een stalen blik aan waar je zenuwachtig van werd en liet toen een diepe zucht horen.
"Ik vergeef je"
Wacht wat?! Hoe kan zij mij vergeven na alles wat ik tegen haar had gezegd? Ze is echt te goed voor mij dacht ik in mezelf. Ik gaf haar een knuffel en ze knuffelde me blij terug.
"Maar waag het nog zo'n stom ding over mij te zeggen Alex Crawford, want dan vergeef ik je niet meer zo snel!"
"Ik heb je gemist Liz" zei ik fluisterend in haar oor. "Ik jou ook Al" fluisterde ze terug "Dus alles is nu weer goed tussen ons?" Vroeg ik nerveus aan haar. "Ja Alex! En kom we moeten gaan de wedstrijd begint zo!"
~einde wedstrijd~
We hebben gewonnen met 6-2! Liz heeft 2 doelpunten gemaakt en ik 2. De andere 2 zijn door twee andere teamgenoten gemaakt. Over 1 maand is de finale tegen The Wild Tigers en dan gaan we door naar het WK voor ijshockey en dan gaat elke beste school van een land tegen elkaar.
POV Liz
We kwamen juigend de kleedkamer uit gelopen, maar mijn glimlach verdween als sneeuw voor de zon toen ik mijn vader zag staan.
Hij komt nooit naar mijn wedstrijden kijken. Dus waarom nu wel? Wat is er aan de hand.
Ik liep naar mijn vader toe en zag dat hij de juiste woorden probeerde te zoeken.
"Zeg gewoon wat je wilt zeggen en brei er geen heel verhaal omheen" riep ik geïrriteerd.
Alleen al omdat hij hier is ben ik nu al slecht gehumeurd.
"Ehm nou het zit zo...ik kreeg een betere baan aangeboden en die is echt super goed...dus we...ehm...gaan verhuizen" floepte mijn vader eruit.
"Sorry wat zei je? Ik heb je vast verkeerd verstaan." "Liz, we gaan verhuizen en je gaat naar een..."
***
Oelala een cliffhanger!
Wat vinden jullie van Alex POV? Wat willen jullie nog dat er in het verhaal voor gaat komen? Zet het in de reacties!
Comment & Vote!
GK-x
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top