Ang tanging nagawa na lang ni Audrey at East ay ang sundan ng tingin si Gabbie na umakyat ng hagdan, didn't dare to talk to her. They know Gabbie when she's boiling inside. Keeping quiet is the best way to calm her. Mas ikagagalit lang nito kapag nagpumilit silang kausapin ito. Madali naman itong suyuin kapag lumipas na ang galit.

Si Miguel naman ay inalalayan si Cassy na umakyat ng hagdan na hikbi pa rin nang hikbi. Bigla itong tumigil sa paghakbang at humawak sa balustre habang ang isang kamay nito ay sumapo sa tiyan. Base sa ekpresyon ng mukha ay para itong nakakaramdam ng sakit na pinag-alala niya.

"What's wrong? May masakit ba?" Nasa boses at kilos ni Miguel ang pagkataranta. Lalapitan sana ni Audrey ang dalawa nang muling magsalita si Miguel na ikinapako niya sa kanyang kinatatayuan.

"Bubuhatin na lang kita," suggested Miguel, so he did. Miguel is carrying the woman he loves up the stairs the way a loving husband does.

"Patay ako kay papa kapag nalaman niya ang ginawa natin." She dragged her gaze to East who's shrugging out of his suit jacket, and he tossed it on the couch.

"What happened, East? Ang usapan natin magbabantay ka?"

He gave a modest shrug before plopping himself down on the couch.

"I'm sorry," then he said.

Audrey folded her arms across her chest. "Can you tell me exactly what happened?" he demanded.

"May narinig kasi akong sumigaw na babae sa comfort room after the power outage. I assumed she needs someone who will help her to get out of trouble. So, pinuntahan ko."

"And?" she raised her eyebrows, waiting for East to continue his Super Mario-like story.

"And there was a... girl inside... um.. she mistook me for her boyfriend..." East paused, making her infuriate.

"Will you fucking stop talking as if you have a speech disorder! It's annoying, East!"

East sighed and talked without pause. "She kissed me and I kissed her back, in short, we've hooked up."

"Wow! Ipinagpalit ang misyon for a quickie, huh? That was great!" She said with heavy sarcasm. She shook her head before turning away.

"I couldn't help it! She's fucking... hot!" Ibinitin nito ang pangungusap nang ilang segundo bago tinapos ng salitang "hot" na may gigil.

Hindi na nilingon pa ni Audrey si East na tinungo ang hagdan. She planted a hand firmly on the railing for support while ascending the stairs. Parang bibigay ang kanyang katawan niya anumang oras. Halos hindi niya maihakbang ang kanyang paa. Her heavy footsteps creating an eerie sound effect.

By the time she reached her room, she felt more exhausted. She started discarding her clothes and accessories, tossing all of them on the bed. She stood fully naked in front of the mirror. Sumabog ang kanyang buhok nang pakawalan niya ito mula sa pagkakatali.

She scanned her body in the mirror. She has a body that most women trying to achieve. Tone arms and legs, firm butt and flat belly. She angled her body to get a side view of her figure. She rubbed her hands over her buttocks and hips. Fine form. Perfect.

Hinaplos niya ang kanyang payat na braso at itinaas. There is a noticeable muscle in it. Parang ang panget niyon bigla sa kanyang paningin. Not so feminine.

Most women felt the need to be perfect but not her. She had a contentment. She contented what she got, but now, she suddenly felt insecure. Insecure sa isang buntis. She looks ugly compared to Cassy. She has no stomach overhangs and Cassy has a huge belly yet effortlessly beautiful. Cassy's arms looks feminine habang sa kanya ay mas kita ang muscles whenever she flexed her arms. Hindi naman siya mukhang body builder, she just fit. Perpekto ang katawan niya kung tutuuisin.

Audrey shook his head to dismiss her insecurities. Tinungo niya ang banyo at naglinis ng buong katawan. Nilinis niya ang mukha gamit ang cleansing oil. She brushed her teeth, flossing them and gargled mouthwash. Nang matapos ay lumabas siya ng banyo. Kumuha siya ng isang pares na sexy underwear. A pair of black lace underwear. Muli niyang isinuot ang garter belt at gun holster.

She smiled as she reviewed her reflection in the mirror.

"You are perfect, Audrey. You are perfect," she told herself. Miguel would love this.

Kanina habang sa party sila panay ang bulong sa kanya ni Miguel. Gusto nitong hiramin niya ang stocking kay Gabbie. Gamitin daw niya sa sexy time nila pag-uwi.

Kumuha siya ng itim na silk sleep robe sa cabinet at ipinatong iyon sa suot na underwear at itinali, nagwisik ng pabango sa ilalim ng magkabilang tainga bago lumabas ng silid. Medyo nag-alangan pero naglakas loob na naglakad patungo sa silid na okupado ni Miguel. Bukas ang pinto. Nilinga niya muna ang paligid bago sumilip sa loob.

Sa pagsilip niya ay nakita niya si Cassy na nakaupo sa kama. Nakasandal sa restboard. Natatakpan ng makapal ng comforter ang paa nito habang hikbi pa rin nang hikbi. Nakapagpalit na rin ito. Free na ang mukha mula sa makeup pero mas lalo lang yata itong gumanda. Mas bumata ang mukha nito nang matanggal ang kolorete sa mukha.

She just wearing a white T-shirt; T-shirt ni Miguel. Sobrang simple ng ayos pero napakaganda pa rin. Malaporcelana ang balat at napakinis ng mukha.

Kumatok si Audrey para kunin ang atensiyon nito. Hinila nito ang comforter para takpan ang katawan nang makita siya. Para bang maililigtas niyon ang buhay nito kapag may ginawa siyang masama. Pumasok si Audrey at hinayaan lang na bukas ang pinto.

"Nasaan si Miguel?" Tanong niya at umupo sa paanan ng kama.

"Lumabas lang." Her voice was weak, as if she had squeezed it up from the depths.

"Cassy, huwag ka nang umiyak. Makakasama sa baby mo 'yan."

"I wanna go home." Muli na naman itong pumalahaw nang iyak. Tumayo si Audrey para sana lapitan ito nang pumasok si Miguel na may dalang isang baso ng fresh milk.

Taranta nitong ipinatong ang baso sa bedside table at umupo ito sa tabi ng babae.

"Cassy, tahan na. Makakasama sa 'yo at sa baby mo ang pag-iyak. Please, tahan na. Tahan na!"

"Siguradong nag-aalala na si Iñigo. Si Gelo, baka hinanahanap na ako ng anak ko." Miguel cupped Cassy's face gently in his hands, made her meet his gaze.

"Ihahatid kita bukas, I promise that. For now kailangan mong kumalma. Kailangan mong magpahinga. Please, Cassy. Ako ang tinatakot mo ako, eh! Kapag may nangyari na naman sa baby mo hinding-hindi ko na talaga mapapatawad ang sarili ko."

"I just can't help it! I'm scared."

"Hanggat nandito ako, hindi ka masasaktan. I promise that. Please, huwag ka nang umiyak." Pinahid ni Miguel ang luhang tuloy-tuloy na binabasa ang makinis na pisngi ni Cassy.

"Huwag mo akong iiwan mag-isa rito, ah?"

"I won't, I promise. Dito lang ako. Sasamahan kita."

Kinabig ni Miguel si Cassy at masuyong niyakap. He planted soft kisses on her head as he gently rubbed his hand over her arm.

Miguel still loves Cassy. Kitang-kita iyon sa mga mata nito. Iyong pag-alala nito sa babae ay sobra-sobra na halos wala ng pakialam sa paligid. Wala nang ibang nakikita kundi si Cassy. Ni hindi nga yata napansin na nandito rin siya sa loob ng silid. Nasasaktan.

Humakbang siya paatras bago tumalikod at tinungo ang pinto. Bago niya tuluyang isinara ang pinto ay ilang sandali muna niyang tinitigan ang dalawa. Bahagya siyang ngumiti nang magawi ang tingin sa kanya ni Cassy bago isinara ang pinto.

Isinandal niya ang likod sa dahon ng nakapinid ng pito at ipinikit ang mata.

Bakit ba ganito ang nararamdaman niya? Bakit siya nasasaktan?

Hays, Self! Stop being vulnerable! And don't fall for a man who's still in love with his first love because you can't have him. Never!

She clenched her teeth! She can't help falling in love with Miguel.

"Damn it!" Pagbukas niya ng mata ay nasa harapan na pala niya si East. Nakahalukipkip ito habang nakamasid sa kanya.

"I'm going to hit the hay," aniya at nagmadali nang naglakad patungo sa kanyang silid.

"No sexy time," usal niya sa sarili nang makapasok sa silid. Sinimulan niyang iligpit ang kalat sa kama.

"That's better, Audrey. The more you let Miguel touches and kisses you the more you fall in love with him. So, no sexy time, mas maiigi."

Hinubad niya ang garter belt at holster bago humiga sa kama. Tanging lampshade lang ang iniwan niyang nakabukas.

She needs to dismiss Miguel in her life bago pa mas lumalim ang nararamdaman niya para sa lalaki. Kilangan niyang makausap si General tungkol sa pagiging bodyguard niya rito. Kung bakit ba naman kasi kailangan niya pang ma-in-love sa lalaking 'yon. Okay na sana, eh. Iyong no string attached. Casual sex lang. Wala sanang komplikasyon. Hindi sana siya nagda-drama ng ganito. Itong Miguel naman kasi na 'to, masyadong mabulaklak magsalita pero putang-ina lang! Nakita lang ang first love nagmukha na siyang multo sa tarantado.

Nawala bigla ang libog sa katawan at parang hadang maging tagapangalaga na lang ni Cassy. Iyon ang masaklap. Sa tuwing magkasama sila ni Miguel walang ginawa ang tarantadong 'yon kundi ang ikama siya pero kapag si Cassy... ah, men! Ang caring ng hayop. Halo at pakpak na lang ang kulang magiging guardian angel na, eh.

Narinig niya ang paglangingit ng pinto. Hindi siya kumilos. Inaasam ng puso niyang si Miguel ang pumasok. Shit! Marupok talaga siya. May pa-dismiss dismiss pa siyang nalalaman.

Muling sumara ang pinto hanggang sa maramdaman niyang umangat ang comforter sa likuran niya at lumubog ang kama nang humiga ito sa likuran niya. Dismayado siya nang mapagtantong si East iyon. Iniyakap nito ang isang braso sa katawan niya.

"Pwede ba ako rito ngayon?"

Bumuntong-hininga siya. "Sige." Ginagap ni East ang kamay niya at pinagkawing ang kanilang mga daliri.

"I'm always here for you, Drey. You know that."

"I know, East. Thank you!"

"May gusto ka bang sabihin sa 'kin? I-share." Hindi siya umimik. Nanatiling mulat ang kanyang mata. Ayaw niyang pag-usapan.

"Not now," mahina niyang usal.

"Alright." Hinigpitan nito ang yakap sa kanya. Sumilay ang ngiti sa labi niya at ipinikit ang mata. Alam na alam talaga ng lalaking ito kapag may dinadamdam siya.

"I'm sorry," bulong nito. Agad naman niyang nakuha kung ano ang hinihingi nito ng paumanhin. Ang kapabayaan nito sa misyon.

Pumihit siya paharap kay East. Malamlam ang mata nito. Punong-puno ng lungkot at guilt. Ikinurap nito ang mata at biglang isiniksik ang mukha sa may pagitan ng kanyang dibdib at leeg. Parang batamg itinago ang ekpresyon ng mukha nito. Bahagyang natawa si Audrey at hinaplos ang likod ng ulo ni East.

"It's okay. Alam ko namang pekpek talaga ang kahinaan mo."

East chuckled. "Hindi naman."

"Really?" she teased.

"Sometimes!" Sabay na napatawa ang dalawa.

A deepening silence enveloped them after the laughter died down.

"Aren't you tired?" She broke the silence.

"Medyo," tugon nito sa tila pagal na tinig.

"Wala ka bang balak iwanan ang trabaho natin?"

"If I had a reason to quit, matagal ko nang ginawa." Tumihaya si East, inunan ang isang braso at kinabig si Audrey palamit sa katawan nito. Pinaunan siya sa isang braso nito.

"Pero ang daming dahilan para manatili sa trabaho." Mula sa kisame ay tumitig ito kay Audrey.

"Ikaw, si Gabbie at papa." Iniwasan niya ang titig ni East. Ayaw niya ng drama. Inabot niya ang sumisilip na buhok sa dibdib nito mula sa suot na sando at nilaro iyon ng daliri.

"Pabigat ba ako?"

"Medyo."

"Talaga?" tanong niya sabay hila sa ilang piraso ng buhok nito sa dibdib.

"Aw!" Bumungisngis si Audrey nang hulihin ni East ang kamay niya.

"Sakit, ah!" Napatawa na lang si Audrey nang muling tumagilid si East at sandayan siya ng mabigat na hita nito.

KINABUKASAN ay nababaan ni Audrey si East at Gabbie sa lanai na abalang sinusuri ang blue book at video na kuha sa kanyang ring camera. Nakatigil ang video sa mukha ng lalaking nakabangga niya sa pagtitipon kagabi; ang lalaki sa alaala niya. Ang may kagagawan sa Sorlin Massacre.

Humila si Audrey ng upuan, sa harap ni East, at naupo roon. Nag-angat ng tingin si East.

"Gising ka na pala, Drey. Tingnan mo ang mga pangalan na nandito sa blue book. Malalaking tao. Mga politician, kilalang negosyante at itong nasa video na kuha mo," itinuro ni East ang screen ng laptop kung nasaan ang mukha ng lalaking pumatay sa magulang niya.

"He's Boris Putin, a member of Russian federation council."

"At siya ang pumatay sa mga magulang ko."

"Are you sure about that, Drey?"

"Siya ang nakita ko sa alaala ko." Tinitigan ni East ang lalaki sa screen ng laptop nang matagal na sandali bago muling tumingin kay Audrey.

"Pero bakit nila papatayin ang Sorlin?"

Umiling si Audrey. Inabot ang libro at tiningan ang mga pangalan na nakalista roon.

"Vladimir Ivanov," basa niya sa unang nakasulat.

"A terrorist," East said.

Nag-angat siya ng tingin kay East.

"This is a bomb. Kailangan itong malaman ng presidente. Posibleng si Si Jonas Tschauder ang maaaring makapagturo sa pinakadelikadong terorista ng buong mundo," ani East.

Si Vladimir Ivanov, isang Russian ang itinuturing na pinakadelikadong terorista sa buong mundo. Bilyones ang nakapatong sa ulo nito. Pero walang pagkakakilanlan. Walang kahit na sino ang nakakakilala sa taong ito. Tanging logo ang iniiwan nito sa isang lugar na inaatake nito; mukha ng wolf.

"May ilegal na gawain din kaya ang mga Sorlin kaya konektado sila sa taong ito?"

"Posible."

"Imposibleng hindi ito alam ni Papa."

Nagkibit si East. "I don't know. Maaari siguro. Kaso namatay ang buong miyembro ng Sorlin. Walang magkakainteres para pabuksan ang kaso."

"Pero nadamay ang mga magulang ko, East. At kailangan namin ng hustisya."

"Ipapaalam ko 'to kay Papa. Kailangan niyang malaman ang mga natuklasan natin." Siguradong may alam si Papa sa bagay na ito. Pero bakit nito kailangan itago sa kanya ang totoo? Magaling na agent ang mga nasa Commando at imposibleng makaligtas ang bagay na ito sa mga ito. Siguradong may alam ang kanyang papa sa totoong nangyari sa mga Sorlin.

"Nasaan nga pala si Miguel? Hindi pa ba bumababa?"

"Kanina pa umalis. Ihahatid niya raw si Cassandra. At sana lang hindi tayo ipahamak ng babaeng 'yon," dismayadong sabi ni Gabbie.

Umalis na? Hindi man lang nagpaalam sa kanya.

"Oh, wait! I made you a fresh garden fruit-veggie salad." Agad na tumayo si East nang makita ang paglungkot ni Audrey.

"You want coffee?"

"Black," nakangiti niyang sabi.

"Coming up! Keep smiling!" He's pointing both of his index fingers at her with a wink before heading for the kitchen.

Kung may lungkot man siyang nararamdam ay binura iyon ni East. Nakikita talaga ng kaibigan niya ang lungkot niya and he's trying to cheer her up.

"Sinabi kong huwag na siyang bumalik. Nakakasira siya ng misyon." Mukhang iritado pa rin si Gabbie. Tumayo si Audrey at nilapitan si Gabbie.

Niyakap niya ito mula sa likuran at hinalikan sa pisngi.

"Huwag ka nang magalit. Sorry na." Sumilay ang ngiti sa labi ni Audrey nang hindi umimik si Gabbie at patuloy na nagkalikot sa laptop nito. Kung galit pa rin ito, tiyak na magbubunga pa rin ito o kaya'y nag-walk out na. Hindi naman mahirap suyuin ang isang ito. Pero kapag galit talaga, huwag mo nang subukan lapitan dahil gulo lang.

HINDI na nga bumalik si Miguel. Mabuti na rin 'yon. Walang Miguel, mas matatahimik ang buhay niya. Pero aminado siyang inasam ng puso niyang makikita ulit si Miguel; na babalik ito pero hindi na nga bumalik.

Pero ayos na 'yon. At least ngayon mas makakapag-focus siya para mabigyan ng hustisya si Daniel at alamin ang totoong pagkamatay ng mga Sorlin. Nadamay ang mga magulang niya dahil sa nangyaring iyon kaya kailangan niyang mabigyan iyon ng hustisya.

Ipinikit ni Audrey ang mata at lumanghap ng sariwang hangin habang sakay ng motorboat na minamaneho ni East. Dahan-dahan niyang pinakawalan ang hangin mula sa bibig at nakangiting tumanaw sa malayo.

Move on, Audrey. Walang kayo ni Miguel. Wala!

Pupunta siya sa Barangay Trinidad ngayon para dalawin ang puntod ng kanyang mga magulang.

"Nandito talaga ang natarantado. Napakatigas ng bungo!" Nilingon niya si East nang marinig niya ang iritadong pag-usal nito ng mga salita habang papalapit sila sa daungan.

Tumayo si Audrey para makita ang ikinairita ni East. Umawang ang labi niya sa pagkamangha nang makita si Miguel sa dulo ng daungan.

"Kita mo 'yon, Drey? Tigas ng ulo 'no? Nandito na naman ang tarantado. Kung lunurin ko na kaya 'to."

Napahawak si Audrey sa dibdib nang maramdaman ang mabilis na tibok ng puso niya.

Habang mas papalapit sila sa daungan ay lalong nagwala ang puso niya lalo na nang unti-unting mapunit ang labi ni Miguel ng isang napakagandang ngiti.

He looks dangerously handsome in his white T-shirt, maroon sport coat and dark jeans as he held a mixed of red roses and sunflowers bouquet. Isang itim na leather shoes ang suot nito. He looked like a man out of the romance novels.

"Hey?" Nakangiting bati ni Miguel nang tuluyang makalapit sa daungan ang motorboat.

Hindi kumilos si Audrey. Hindi gumanti sa bati nito. Nakatulala lang siya habang nakatingin kay Miguel hanggang sa ilahad ni Miguel ang kamay para alalayan siya sa pagbaba ng bangka.

Tinitigan ni Audrey ang kamay ni Miguel nang ilang sandali bago iyon inabot. Pinisil pa niya ang kamay nito. Naniniguro kung totoo ba ito o namamalikmata lang siya.

Nahimasmasan lang si Audrey mula sa pagkakatulala nang pisilin ni Miguel ang kamay niya. Nag-angat siya ng tingin dito. He lightly nodded his head, and that's her cue to move out from the boat.

"What are you doing here? I'm glad you are seeing me now."

"What?"

Noong nakaraan kasi hindi mo ako nakikita. "Nothing. Ano ba ang ginagawa mo rito? Bakit bumalik ka pa?"

"Nandito ang asawa ko, eh."

"Miguel!" Asawa. Parang noong nakaraang gabi lang mukha siyang multo rito. Palibhasa wala nang pag-asa kay Cassy.

"Sabi ko naman sa 'yo, gusto ko kung nasaan ka nandoon ako."

"Miguel, stop this nonsense! Ayaw kong makipaglaro. Marami pa akong bagay na dapat gawin kaysa sa pakikipaglandian. I'm done with it." Humalukipkip siya. Masaya siyang nakita ulit si Miguel pero kailangan niyang isiksik sa isipan niyang walang pagmamahal ang taong ito sa kanya. Katawan lang niya ang habol nito at wala na siyang balak pang magpalaspag.

"For you." Tumaas ang kilay ni Audrey sa tila balewalang pagtataray niya rito.

"I'm sorry kung hindi na ako nakapagpaalam sa 'yo kahapon."

"I completely understand! Sino ba ako para pagkaabalahan mo pa?"

"Galit ka nga? Tumataas boses mo, eh." Mataas ba boses niya? Oo na! Galit talaga siya dahil hindi man lang nagawa nitong magpaalam.

"Tulog na tulog ka kasi. Pero nagpaalam naman talaga ako. Tulog ka nga lang kaya di mo malalalaman."

Ang madilim na mukha ni Audrey at ang nagngingitngit na kalooban ay unti-unting nakalma.

"Really?"

"Hmm! Kung alam ko lang na magtatampo ka, I could at least make more effort to wake you up. Kisses wouldn't enough."

"Kisses? You kissed me while I'm sleeping?"

Sumilay ang may pilyong ngiti sa labi nito at inilapit ang mukha sa kanya. Tinitigan siya nito sa mga mata na muli na namang ikinataranta ng puso niya.

Nahigit ni Audrey ang hininga nang biglang ilapat ni Miguel ang labi sa kanyang labi. Naputol ang pagkakakonekta ng mga labi nila at akala niya ay tuluyan na nitong tatapusin ang halik pero muli iyong inilapat sa kanyang labi hanggang sa pinaulanan nito ng mumunting halik ang kanyang labi... lima, anim, pito, wala o sampo hindi niya mabilang basta marami. At ang tanging malinaw ay ang sarap ng dulot ng halik nito.

"That's what exactly I've done before saying I'll be back. Pero hindi ka nagising." Bulong nito habang malapit na malapit ang labi sa kanyang bibig. Nararamdaman niya ang mainit nitong hininga na tumatama sa kanyang medyo nakaawang na bibig.

"You look like an angel while you were sleeping." Her heart pounding frantically when Miguel run his tongue over his lips to moisten them as his solemn gaze roved over her face. Ugh! He is used to licking his lips before eating her out. Ugh! Bakit iyon ang nakikita niya?

Hinablot niya ang bulaklak mula sa kamay nito saka ito tinalikuran. Kung ano-ano ang naiisip niya. Kinagat niya ang pang-ibabang labi, dinala ang bulaklak sa ilalim ng ilong.

"Bye, Drey!" Narinig niyang sigaw ni East na nawala na sa isip niya. Itinaas lang niya ang isang kamay pero hindi ito nilingon. She's blushing at ayaw niya iyong makita ni East at Miguel.

Hay, Audrey! Magtigil-gigil ka! Dismiss him! Haist! Kaya ba niya?