Capitool

Het lijkt alsof ik vastgevroren ben aan het bankje. In de wachtruimte is het steenkoud en ik verroer geen vin. Melissa is net naar binnen gegaan en ik kan alleen maar gespannen staren naar de lamp boven de deur. Timmy is al geweest en als het goed is zit hij al in zijn appartement.

Tijdens de lunch was de sfeer gespannen. Niemand zei iets en iedereen keek óf heel geïnteresseerd naar zijn bord óf probeerde iets van de uiensoep naar binnen te werken. Zelfs Dragon maakte geen grappen, terwijl hij alle trainingen al aan het praten was over de zogenaamde stripsessie die hij zou uitvoeren. Niet dat hij dat echt gaat doen. Hij gaat vast iets met vechten, pistolen of zwaarden doen. Hij is al vanaf zijn vijftiende jaar getraind tot vredesbewaker, dus hij kent nogal wat trucs.

Ik ben tijdens het wachten aan het bedenken wat ik ga doen. Ik denk dat ik ga sprinten en een paar vishaken ga maken. Dan ga ik die vishaken in poppen werpen. Hopelijk krijg ik een hoog cijfer ervoor, maar ik ben er wel goed getraind voor. Ik denk niet dat ik hoger ga halen dan Melissa, of Sera, of Mick, of Timmy en zeker niet hoger dan Dragon. Dragon is jaren getraind voor dit, al was ik er niet zeker van dat hij zich aangeboden had. Melissa was ook al zeker van wat ze gaat doen en dat was ook al overduidelijk. Natuurlijk gaat Melissa katapult schieten, ze kan dat hartstikke goed. En Sera gaat messen werpen, waar ze zoveel beter in is dan ik. Sera kan ook heel goed klimmen, in bomen, op rotsen, zelfs in een klimopgordijn. Mick is gewoon zo'n typische Beroepstribuut, talentvol in alle wapens, niet onhandig en waarschijnlijk komt hij snel aan voedsel. En dan Timmy, Mick en Timmy zijn een onverslaanbaar duo. Ze doen alles samen en verslaan iedereen.

Ik staar naar Sera's bruine krullen, die in een staart zijn vastgebonden. Haar linkerbeen trilt en ze zit ineengedoken. De zoemer gaat weer en Dragons naam wordt geroepen. Mick wenst hem succes met een paar idiote gebaren. Ik kijk naar Mick en zie dat hij een beetje bleek is, wat mij enigszins verbaast want ik dacht dat hij niet.

'Hé Sera.' Sera kijkt verward op. Ze draait zich om op haar bankje en glimlacht zwak.

'Hoi Sky...' mompelt ze. In haar hazelnootbruine ogen staan tranen.

'Gaat het?' vraag ik en ik ga naast haar zitten. Mick moet maar alleen zitten. Ik wrijf troostend over haar rug.

'Niet echt. Ik moet de hele tijd aan thuis denken. En ik faal vast...' fluistert ze en ze laat een traan over haar bleke wang rollen.

'Je faalt niet, je bent super met messen werpen. Je moet maar doen alsof die pop iemand van het Capitool is, of het Capitool zelf en dat je het helemaal gaat doorboren,' adviseer ik haar met een kleine glimlach.

'Maar dat is het hem juist! Ik wíl niemand doden, ook dat Capitool niet!' protesteert ze. Sera is te goed voor deze wereld, te goed voor deze Spelen. Ze zal niemand doden, in welke situatie dan ook. Dat is haar zwakheid en zodra die ontdekt is gaat het haar tegenwerken, nog erger dan het al doet. Ik wil nog zeggen dat ik haar zal beschermen en dat ik haar helpen wil, maar een zoemer gaat en de monotone stem roept Sera's naam.

'Succes Sera, je kunt het!' roep ik en ik geloof het, ik geloof dat ze het kan. Ze moet het kunnen.

Ik ga weer terug naast Mick stillen en er valt een irritante stilte, waarin we zoeken naar een gespreksonderwerp. Vooral Mick is bezig met zijn woorden zoeken.

'Je moet niet te gehecht aan mensen raken...' zegt Mick uiteindelijk. Hij moet zich niet met mij bemoeien! Eerst bepalen dat ik bij de Beroeps moet, dan dit, dan weer juiste tactiek zus, je houding zo. Ik word gek van hem, dus ik besluit hem te negeren.

'Als je te gehecht aan ze raakt ga je je eigen leven voor hen opgeven, dat moet je niet doen,' vervolgt hij. Negeren Sky, negeren, denk ik in mezelf. 'Dat doe ik ook niet. Concentreer je op de Spelen, op de tactieken, niet op je medeberoeps. De eerste dagen zijn ze je leven, maar geen vrienden...' Bla, bla, bla, 'Het zijn... zakenrelaties. Uiteindelijk verbreek je ze met de dood...' Mick zucht diep en kijkt mijn kant op. Ik blijf naar de deur kijken. 'Skyler? Sky?'

'Mick, hou je mond. Je vertelt alleen maar onzin,' zeg ik uiteindelijk. De zoemer gaat en Mick wordt weggeroepen.

'Dag Sky, tot straks...' Ik besluit niet meer tegen hem te praten, ik ben klaar met hem. Hoezo "geen vrienden maar zakenrelaties"? Dat slaat helemaal nergens op, gewoon niet. Het zijn ook gewoon mensen, waarop het noodlot is toegeslagen. Wij kunnen er niks aan doen, Mick houdt zijn tactieken maar voor zich.

Ik staar naar mijn voeten en wiebel met mijn benen. Ik moet bewegen nu, mezelf opwarmen voor de sprint. Ik begin met mijn kuiten en dan mijn bovenbenen. Als ik klaar ben met de warming-up wordt ik geroepen. Ik open de zware zwarte deur en stap naar binnen.

'Goedemiddag. Ik ben Skyler Anderson,' zeg ik beleefd. De meeste Spelmakers knikken me toe, een aantal heeft aandacht voor de punch. Ik loop naar de sprintbaan, maak me klaar en wacht op het sein. Dan sprint ik zo hard als ik kan de honderd meter. Het resultaat is niet slecht, helemaal niet slecht. Bij de Hoorn Des Overvloed zal ik een van de eerste zijn, dat is goed.

Na het sprinten loop ik naar het onderdeel wapens maken en ik maak een aantal vishaken. Ik maak van iedere haak drie, zodat ik twee oefenhaken heb. Nadat alle haken klaar zijn loop ik naar de oefenpoppen en ga ik klaar staan om te werpen. De eerste heeft een afwijking naar rechts en zodra ik dat door heb ga ik zo staat dat hij goed terecht komt. De vishaak die voor het echt was, komt net iets naast het hart, maar was wel dodelijk.

Ook de andere twee vishaaksoorten die ik gemaakt heb komen goed terecht. Eéntje in de hals en de ander recht in het hart. Ik ben trots op het resultaat en ik hoop dat ik hoog scoor. Vast geen elf of tien, maar hoog genoeg om de andere Tributen te laten zien dat er met mij niet te spotten valt.

'Skyler Anderson,' zegt een vrouw met bruin haar in een knotje. Ik kijk op en zie dat ze paarse ogen heeft, het zijn vast lenzen. 'U kunt gaan,' deelt ze mee. Ik knik en loop richting de deur. Net voordat ik hem open draai ik me om.

'Bedankt voor uw aandacht,' zeg ik nog en dan ben ik weg. Uitgeput stap ik de lift in en ik zoef naar de vierde verdieping. Layla heet me welkom en mengt zich dan weer in het gesprek met James en Lenthe. Ik zie Oxion, helaas en Mick, gelukkig, nergens. Ook Dan is nergens te bekennen, die doet vast zijn schoonheidsslaapje. Ik denk trouwens dat het niet zo'n slecht idee is om even te gaan slapen, dus zeg ik dat ik naar mijn kamer ga. Ik krijg een vaag knikje van Layla en daarna sprint ik naar boven.

Eerst neem ik een frisse douche, met citroenzeep en munt en daarna doe ik een dunne pyjama aan. Ik kruip onder de zachte donzige dekens en val in slaap.

Hijgend ren ik door het bos. De horde mulitanten achtervolgt me. Ik spring over een brandende tak en zie in de verte iemand rennen. Ik ren op het persoon af en ik zie dat het Melissa is. Haar gezicht ligt open en bloedt helemaal. Ik wijs naar mijn gezicht en dan naar haar.

'Weet ik...' hijgt ze. We rennen en rennen, een heuvel op. Bovenaan de heuvel hijgen we even uit, maar dan moeten we snel verder, want de mulitanten komen ook bovenaan. We sprinten naar beneden, maar Melissa raakt achter. Ik draai me om als ik haar niet meer hoor.

'Melissa!' Ze ligt is gestruikeld over een boomstronk en ligt kermend op de grond. Ik ren naar haar toe en zie dat haar wond onder het zand zit.

'Sky...' kreunt ze. Ik hurk bij haar neer en zie dat haar been in een rare hoek ligt. 'Sky!' roept ze.

'Wat is er?' vraag ik angstig.

'De mulitanten... Sky! Sky!'

'Sky wordt wakker! De cijfers en het avondeten...' zeg Oxion.

'Oké,' zeg ik suf van de slaap en ik kom overeind. Oxion gaat de kamer uit en ik loop naar de immens grote spiegel. In mijn linkerwang zitten kreukels van het kussen en mijn haar zit als een vogelnest. Ik trek snel even een jurkje aan en kam in de badkamer mijn haar. Vervolgens gooi ik een plens water in mijn gezicht en loop ik de trap af.

'Hallo Skyler,' begroet Lenthe mij. Ik schuif aan tafel en schep mijn bord vol met rijst, stoofvlees en groente. De privésessie is natuurlijk hét onderwerp van de dag.

'Hoe ging je sessie Sky?' vraagt Dan geïnteresseerd. Ik kauw op mijn eten en slik de hap door.

'Best goed,' mompel ik en ik neem nog snel een hap van mijn eten zodat ik niet hoef te praten over de sessie.

Layla knikt. Mick vertelt honderduit over zijn privésessie. Ik eet. Oxion gromt. James bekijkt zijn spiegelbeeld in de bolle kant van zijn lepel. Dan kletst met Lenthe.

En dan zegt Layla dat het tijd is voor de cijfers. Ik neem een slok water en daarna ga ik op de turkooizen bank zitten. De tv gaat aan en Timmy's naam en foto komt in beeld. Daarna komt het cijfer, Timmy heeft een negen. Melissa heeft een zes. Ik weet niet wat Melissa dan heeft gedaan met de privésessie, maar ze was zo goed met de katapult. Het zal wel een paar foutjes zitten. Dragon heeft een negen, wat helemaal niet verbazingwekkend is. En Sera heeft ook een negen. Ik wist wel dat ze het kon. Na Sera is Mick. Zijn naam komt in beeld en daarna een foto. Vervolgens het cijfer.

'Een negen! Ik heb een negen!' roept Mick uit en Layla drukt een kus op zijn wang. Mick danst even rond de kamer en ploft dan weer neer.

Mijn naam komt in beeld en daarna een foto. En dan...

het cijfer.

'Wauw, Sky,' mompelt Mick jaloers.

Ik heb een tien!

^^-^^-^^-^^-^^-^^-^^-^^-^^-^^-^^-^^-
Hi!
Ik geloof niet dat veel mensen dit lezen xD. Maar goed, boeiend. Als ik 10 votes krijg, ga ik, als Skyler in de Arena is, een pov vanuit Stefan schrijven. Als extra hoofdstuk dan. Ik ben benieuwd of het lukt.
X Nien