Capitool

De volgende morgen wordt ik al vroeg gewekt. Niet vroeger dan de dagen hiervoor, maar nog wel vroeg.

'Het is een drukke dag en we moeten veel doen,' zegt Layla en ze loopt mijn kamer uit. Ik loop naar mijn kledingkast toe en kies een blauw shirt uit in de kleur van mijn ogen en een korte spijkerbroek. Daarna loop ik naar de badkamer en vlecht ik mijn haar in. Als ik klaar ben en ook schoenen aanheb loop ik naar beneden en schuif aan de ontbijttafel.

'Goedemorgen!' zeg ik opgewekt. James merkt het op.

'Wat ben je vrolijk, dat is prettig. De laatste dagen was je zo sip. Waarom ben je zo vrolijk?' Ik steek tien vingers op en glimlach. Ik kan het nog steeds niet geloven, ik had een van de hoogste cijfers! Alleen Lizzy en Pablo hadden een hoger cijfer en Zeno had hetzelfde cijfer.

'Pff... schep maar lekker op,' mompelt Mick een beetje jaloers. Ik snap niet waarom hij zo jaloers is, een negen is ook hartstikke goed! Ik steek mijn tong naar hem uit.

'Kom op, niet zo kibbelen,' mengt Layla zich ertussen. Kibbelen? We hebben amper vijf woorden gewisseld, dat is niet kibbelen. Ik heb zoveel liever Oxion, die lekker nors is en zich afzijdig houdt. Layla is zo irritant als ze ons probeert op te fleuren.

'Vanavond zijn de interviews! Jullie gaan beide een halve dag met een van ons mee en een halve dag met James,' zegt Layla strikt, 'Sky met mij en Mick met Oxion.' Hè nee, ik wil niet met Layla. Misschien mag ik wisselen, dat is een optie.

'Mag ik met Oxion?' vraag ik en ik neem een hap van mijn broodje. Layla trekt haar wenkbrauw op en vraagt verbaast waarom. Ik antwoord dat ik het fijner vindt. Fronsend gaat Layla akkoord. Ik eet de rest van mijn ontbijt op.

'Sky, ga je mee?' vraagt James. Ik knik en sta op. 'We gaan even een rustig plekje zoeken, volg mij,' commandeert James. Ik sta op en volg hem mee. Het "rustige plekje" is de woonkamer, wat op zich nog niet gek is. Maar wel als James de muziekboxen én de tv aanzet. Hoe moet ik me concentreren?

Focus gewoon op James' haar, zeg ik tegen mezelf. Ik kijk naar zijn ogen, vandaag heeft hij paarse eyeliner op.

'Nou Skyler, daar zitten we dan,' dramatiseert James. Ik ga op de bank zitten en kijk hem bevreemd aan. 'Oh Sky, snap je het niet?'

'Nee,' zeg ik kortaf.

'Ik ben Caesar Flickerman, dat snap je toch? Ik ben dól op toneel spelen,' vertelt hij. Daarna hangt hij een heel verhaal op over hoe hij ooit een toneelopleiding gevolgd had.

Ik luister met een half oor en staar naar buiten. Mijn gedachten dwalen af naar de arena, hoe die eruit zal zien. Sneeuw, bos, zandvlakte, bergen, rotsen, stenen, wat zal het zijn. Geen van alle arenavormen zullen gunstig voor mij zijn, gezien mijn haar zo opvalt. Ik zal het moeten verven, met modder. Niet erg fris, ik hoop dat het niet nodig is.

'Sky? We beginnen.' Ik focus me weer op James' haar.

'Nou Sky, daar zitten we dan...' zucht James.

'Ja, daar zitten we dan,' zeg ik. Ik wil brutaal overkomen op het publiek, gezien ze moeten denken dat ik lef heb. Dan snappen ze waar ik die tien vandaan heb. Ik heb vaak gekeken naar de interviews van de Spelen en al zoveel types voorbij zien komen. Brutaal, zielig, verleidelijk, ingestort, sexy, stil, kortaf, etc. Ik wil mezelf dus brutaal neerzetten, een klein beetje zielig en verleidelijk. En drama, véél drama want daar houdt het Capitool van.

'Hoe vindt je het om mee te doen, Sky?' vraagt James geïnteresseerd.

'Toen ik getrokken werd was ik zeer geschokt. Ik bedoel, straks kom ik niet meer terug. Mijn broer en mijn beste vriendin kunnen niet zonder me! Maar ik kom terug, ik voel gewoon dat ik het win. En hoe meer sponsoren, hoe groter de kans is dat ik win,' zeg ik en knipoog. Ik hoop gewoon dat het Capitool de andere Tributen doodt, dan hoef ik het niet te doen. Ik weet niet eens of ik wil winnen, met moorden op mijn geweten. En waarschijnlijk haten veel mensen mij als ik win.

'Ja dat hopen we dan! Maar Sky, je valt zo op, hoe wil je dat doen?' vraagt James, met een blik op mijn haar.

'Nou, ik zorg gewoon dat de andere Tributen bang voor me worden,' antwoord ik. Ik wil me eigenlijk gewoon verstoppen en daar de hele Spelen blijven, maar dat gaat het Capitool niet toestaan. Ze gaan me dan uit die schuilplaats halen, ongetwijfeld.

'Je doet het prima Sky. Volgende onderwerp: elegant lopen. Kun je een beetje op hakken lopen?' vraagt James. Ik knik, in District vier gingen we regelmatig naar chique feestjes en dan moest ik hakken aan. 'Mooi. Dan zijn we klaar voor vandaag.' James staat op en loopt de kamer uit. Ik volg hem, tot ik besef dat de tv én de boxen nog aanstaan. Ik zet ze uit en schuif dan aan de eettafel.

Na een uitgebreide lunch zit ik bij Oxion aan een tafel. Het is lang stil tussen ons, ik weet niet wat te zeggen. Ik heb sowieso geen idee wat ik van Oxion vindt, hij kan aardig zijn, maar zo bot en vooral bezorgd. En dat haat ik, want ik wil dat hij er zeker van is dat het niet nodig is. Maar het is niet zeker, dus dan is hij bezorgd.

'Je hebt neem ik aan genoeg gepraat voor de interviews?' vraagt Oxion. Ik knik en hij gaat verder: 'Ik waarschuw je. Voor in de arena: blijf jezelf. Anders stort je in, of je wordt een andere Sky. Net als je vader, Sky kijk uit! Desnoods laat je Mick al het werk doen.' Ik zie paniek in Oxions ogen en ik weet niet of het nodig is. Ik hoop van niet.

'Oxion, ik wordt niet als mijn vader. Ik beloof het. Ik sta alleen sterker met medeberoeps en er is meer veiligheid. Maar Oxion, Mick doet zo vervelend, zo alsof hij de baas is. Eerst móét ik meedoen, dan mag ik niet vriendelijk doen "want ik raak te gehecht", hij bepaalt mijn houding, Mick is zó irritant!' roep ik uit. Ik mag mijn irritaties over Mick wel bij mijn mentor uiten, vind ik.

'Ik weet het, ik merk het ook wel. Zonder Mick was je vast niet bij de Beroeps, maar er is geen weg terug. Dat wordt je dood,' zegt Oxion. Hoe kan hij dat opgemerkt hebben, dat is raar.

'Maar wáárom bemoeit hij zich zo met mij?' vraag ik Oxion, in de hoop dat hij het weet.

'Hij wil je beschermen, want hij vindt je leuk.'

Ik sta op en loop de kamer uit. Als ik mijn eigen kamer heb bereikt plof ik op bed neer en hou ik mijn hoofd in mijn handen. Mick vind mij leuk, het idiootste wat je overkomen kan in de Arena. Je weet dat één van de twee toch doodgaat. Hoe kan hij me leuk vinden, ik doe niet eens aardig tegen hem! Hij is te beschermend tegen over mij, net als Oxion. Iedereen bemoeit zich met mij, mijn vader deed het, Mick doet het, Oxion doet het. Ik wil mijn eigen gang gaan verdomme!

'Sky, je bent bíjna klaar!' roept Yesha enthousiast. Ze roepen al de hele tijd beurtelings hoe mooi mijn jurk wordt en hoe geweldig ik er vanavond uitzie. Ze zetten momenteel de puntjes op de i. Mijn haar hangt in een invlecht op mijn rug en op mijn gezicht zitten allerlei middeltjes.

'Oké, klaarrrrrr voor je jurk?' vraag Tyra met haar belachelijke capitoolaccent. Ze heeft het ergste accent van de drie stylisten.

'Ja hoor,' zeg ik. De drie stappen weg van mij en ik sta op. De deuren gaan open en Dan komt binnen.

'Hey Skyler, ben je er klaar voor?' vraagt Dan. Ik knik, maar ik weet niet zeker of ik er klaar voor ben. Ik ben zenuwachtig voor het interview. 'Ogen dicht.'

Dan pakt een zwarte hoes van het kledingrek en ritst hem open. Ik doe mijn ogen gauw dicht en wacht tot het team mij aangekleed heeft. Dan open ik mijn ogen weer.

Mijn mond valt open, want mijn jurk is prachtig. Hij is goud, maar niet van dat lelijke Capitoolgoud en het staat mij. Ik dacht dat goud me niet stond, maar dit staat me, als ik even mag, beeldig. De jurk is tot mijn knieën. Er loopt een witte bloemenprint vanaf mijn linkerschouder naar beneden en bedekt zo de hele jurk. Daar waar de jurk stopt dwarrelen de bloemen als sneeuw naar beneden. Ik heb gouden schoentjes aan met een laag hakje.

'Wat vindt je ervan?' vraagt Dan glunderend. Hij straalt helemaal, het lijkt alsof hij zo trots is op zijn werk. Dan mag ook zeker trots zijn op zijn resultaat.

'Hij is prachtig Dan,' zeg ik, met een oprechte glimlach.

Zenuwachtig frunnik ik aan het randje van mijn jurk. Ik ben zo aan de beurt voor de interviews, momenteel is Dragon aan de beurt. Ik hoor mensen lachen en joelen, Dragon doet het vast fantastisch. Hij is een beroepstype waar elke Capitoolinwoner voor valt, knap, gespierd en grappig. Ik kijk naar Mick, hij staart naar een punt. Vindt hij me echt leuk? Ik kan het met haast niet voorstellen, maar als ik Oxion moet geloven. Ik neem aan dat Mick hem in vertrouwen heeft genomen, of hij heeft Layla in vertrouwen genomen. Maar zij is zo'n kletskous dat ze het niet voor zich houdt, dat is sowieso wel. Of Oxion ziet het, omdat hij weet hoe liefde voelt. Ik ben nog nooit verliefd geweest, dus ik heb geen idee hoe het voelt. De zoemer gaat en ik wordt naar voren geroepen. Beverig sta ik op en loop ik het podium op.

'Hallo Skyler!' roept Caesar vrolijk. Zijn haar is dit jaar mosgroen, net als zijn lippen en oogleden. Hij heeft zoals gewoonlijk zijn nachtblauwe pak aan.

'Dag Caesar, hoe gaat het?' vraag ik met een brede glimlach. Ik neem plaats op de witte stoel, die heerlijk zit.

'Prima! Met jou gaat het vast een stuk minder goed... Hoe vindt je het om mee te doen, Skyler?' vraagt hij. Ik snap niet hoe Caesar het voor elkaar krijgt om elke keer weer zo geïnteresseerd te zijn in de Tributen, hij doet dit al zo lang. Dat moet toch saai worden?

'Ik vind het spannend om mee te doen en ik was zeer geschrokken van het feit dat ik mee moest doen. Maar het verbaasde me niet dat niemand zich aanbood, aangezien ik uit de stad kom. Het is ingewikkeld om uit te leggen, maar goed. Het verbaasde mij niet. Ik wist eerst niet of ik het redden ging, maar toen ik gisteren mijn cijfer kreeg wist ik gewoon dat ik het kon,' zeg ik en ik schenk het publiek een verleidelijke glimlach.

'Ja inderdaad, je cijfer was geweldig! Was je verbaasd?' Is Caesars tweede vraag.

'Ja ik was zeker verbaasd. Een tien! Dat was hoger dan ik had durven dromen, eerlijk gezegd.' Ik slaak een zucht en kijk naar boven.

'Sky, wat is je overlevingstechniek?' vraag Caesar nieuwsgierig. Ik geef het publiek een knipoog en richt me weer op Caesar.

'Dat ga ik niet zeggen, dan verklap ik de tactiek. Dan weet iedereen wat ik doe, inclusief de Tributen. Maar ik geef jullie, als Capitoolinwoners een tip: Als je me sponsort blijf ik langer leven,' lach ik schalks. Het publiek joelt en roepen dingen naar me.

'Sky, helaas moet ik meedelen dat de tijd erop zit. Mag ik een groot aplaus voor deze vrolijke dame, dit was Skyler Anderson!' roept Caesar uitbundig. Ik maak een diepe buiging en loop het podium af.

-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~
SORRY!
Gisteren ben ik vergeten te updaten :(. Sky gaat bijna de Arena in