Kyle Pov.

It's been five years since that tragedy happened.

Marissa and Xander confess to each other.

Ethan and Jasmine had their first child.

Jean and Aera are still arguing and denying their feelings.

While me?

I'm here in our favorite place. Visiting her.

I place the flowers and light up the candles.

"Thank you, because of you, I learn to live and forget. You tought me to fight and to be happy, again. Because of that, you earn a place in my heart," sabi ko at tinignan siya. Napangiti nalang ako habang inaalala lahat ng nangyari, few years ago.

"Dada!" napalingon ako sa sigaw ni isang maliit na batang babae habang inaalalayan ng Kuya niya. Napangiti nalang ako ng pilit siyang kumakawala pero hindi siya binibitawan ng Kuya niya.

"Dada, Kuya Asher's still holding my wrist, I'm a big girl now." sabi nito pagkalapit sakin. Umirap naman ang Kuya niya dahil sa sinabi nito.

"Big girl? You still making your bed wet." sabi nito kaya napasimangot ang babae.

"Hmp, I hate you." sabi nito at tumalikod. Tumawa naman ang Kuya niya at kumuha ng isang lollipop sa bulsa niya.

"Still hate me?" sabi nito at pinakita ang lollipop sa kanya, mabilis namang nagliwanag ang mukha niya.

"Wah, lollipopies!" sabi nito kaya natawa ako.

"Come here," sabi ko kaya patakbo silang pumunta sakin.

"I will introduce you to her." sabi ko at nginitian sila. Tumango naman sila kaya humarap ulit ako sakanya.

"This is, Calee Asher Acodism," sabi ko at tinuro ang panganay kong lalaki. Tumango naman ito at inabutan niya ng bulaklak.

"And this cute little pony is, Klea Narie Acodism." sabi ko at magiliw namang kumaway ang anak kong babae.

"Hi po! I've heard alot about you po, thank you po pala." sabi nito at kumuha ng isang lollipop at binigay sakanya.

"Having fun?" rinig ko sa pamilyar at magandang boses na yun. Mabilis naman kaming lumingon at tumakbo naman sila Asher sa kanya.

"Mimi!" sabi nila at yinakap siya.

"Do you miss me?" she said and giggle. I can't stop myself smiling because of them.

"Opo, Mimi." sabi ni Narie at yinakap ulit siya.

Napatingin naman siya sakin kaya lumapit silang tatlo.

"Are you done?" she ask and take a glance at her.

"Yes," napangiti naman siya at lumapit sa lapida niya.

"Thank you, for everything." sabi nito at tumingin sakin.

"Thank you for another life." sabi ni Astrid at yinakap ako.

I smiled and pick all the dry leaves that covering her name.

Katherine Blanco

Her Tita saves her when she's fighting for her life.

Sabi ng doctor, 30% nalang daw ang chance na mabubuhay siya dahil sa bala na nakabaon sa puso niya. Ang tanging paraan nalang ay may magdonate o tanggalin ang bala sa puso niya na mahirap rin daw gawin.

Halos gumuho ang mundo ko at tanging ingay lang ng pagtibok ng puso ko ang naririnig ko. Kahit ang malakas na pagiyak ng Mommy niya ay hindi ko marinig sa kadahilanang hindi ko matanggap ang mga nangyare.

Ako sana ang nakaratay at lumalaban para mabuhay,

Pero iniligtas niya ako.

Nasa gitna kami ng pagdadalamhati ng pumasok ang mga pulis kasama ang babaeng dahilan ng lahat.

Galit na sumugod ang Mommy niya pero ginagawa lahat ng Daddy niya para pakalmahin at pigilan siya.

"Ikaw ang dahilan kung bakit nasa bingit ng kamatayan ang anak ko! Ano bang ginawa niya sayo?! Ano ang ginawa niya," sabi ng Mommy niya at tuluyan ng nawalan ng malay dahil sa mga nangyare at pagkapagod.

Walang ekspresyon ko siyang tinignan at kinausap.

"Umalis kana." mahinahon kong sabi kahit na nagpupuyos na ako sa galit. Aalis na sana ako ng magsalita ulit siya.

"M-may sasabihin ako." sabi niya. Naptingin naman ako sa kanya pati ang mga Kuya ni Astrid ay napatingin din.

"H-hindi na ako magtatagal," sabi niya kaya naguluhan kaming lahat.

"M-may malala na akong sakit." sabi niya kaya mas lalo akong nagulat.

"Tita, kung isa nanaman ito sa mga plan-" naputol ang sasabihin ng isa sa mga Kuya ni Astrid ng magsalita ulit siya.

"Hindi ko kayo niloloko! Kahit na ipakunsulta niyo pa ako sa isang doctor at hingian niyo ako ng ebidensya ay may ibibigay ako." sabi niya at tinignan kami ng may lumuluhang mata.

"Kung totoo nga ang sinabi mo, ano ang gusto mong gawin ngayon?" sabi ni Asrael at tinignan siya. Ngumiti naman ito at tinignan si Astrid na namumutlang nakaratay sa loob.

"I will donate my heart to her."

* * *

Astrid Pov.

"Mimi, I want lollipopies." sabi ng anak ko kaya napangiti ako. Kumuha ako ng isa sa glass jar at binigyan siya.

"Here, pero promise me na that's the last for now okay?" sabi ko kaya napasimangot naman siya.

"But why?" nakangusong sabi nito. Napatawa naman ako at mahinang kinurot ang pisnge niya.

"Because, Mr. Germs will destroy your teeth and you don't want that right?" sabi ko kaya mahina siyang tumango.

"Even if I brush my teeth five times a day?" sabi nito kaya tuluyan akong napatawa.

"I will buy you tons of lollipop just follow your Mimi now, Narie." sabi ni Kyle sa likod ni Narie kaya napalingon siya dito.

"Dada!" sigaw nito at tumakbo sa kanya at nagbuhat. Natatawa naman akong tumayo at lumapit sa kanila.

"Where's Asher?" tinuro naman niya ang mga kaibigan kong naguusap sa pool area. Nandun si Asher nagbabasa habang kinukulit siya ni Pillow, ang anak nila Ethan and Jasmine.

Pumunta kami doon sa pool area para kumain at makipag kamustahan.

"Finally, the cold couple is here, shemay kanina pa ako nagugutom." sabi ni Jean habang hinihimas ang tyan niya.

"Anong gutom? E halos ikaw na nga ang umubos ng mga lollipop doon sa lamesa e." lollipop?

"Mimi, Tito Jean eat all of my lollipopies." napatingin naman ako kay Narie na naluluhang tumingin sakin.

"Tito will buy you lots of lollipops, okay?" sabi ko at tumingin kay Jean na nanlalaki ang matang tumingin sakin.

"What? Astrid na-"

"Jean. Dazzle. Garcia." mabagal at madiing sabi ni Kyle sa pangalan niya. Napangisi nalang ako ng makita ko siyang namutla.

"P-psh, oo na, halika dito, Narie." sabi nito at kinuha ang inaanak niya kay Kyle.

Lumapit naman ako kay Aera na nakangiting nakatingin kay Jean na hawak si Narie.

"Still no label?" tanong ko sakanya, nahihiyang umiwas siya ng tingin.

"D-di naman siya umaamin," natawa naman ako sa rason niya.

"You should confess first," sabi ko kaya napatingin siya sakin.

"Ako pa talaga?" gulat niyang sabi at tinuro pa ang sarili niya.

"Paano kung wala rin siyang balak umamin? Paano kung naghihintayan kayong dalawa? At higit sa lahat, paano kung kailan ka umamin saka siya nakahanap ng iba?" sabi ko at tumayo na.

"Think about it first." sabi ko at tinapik ang balikat niya.

Naglakad lakad naman ako ng may lumapit saking bata.

"Hi, do you need anything?" sabi ko pero sinenyasan niya lang ako.

"What?" tanong ko dahil hindi ko siya maintindihan. May lumapit naman saming madre at nginitian ako.

"Ma'am she's a deaf mute kaya hindi ka po niya naiintindihan," sabi nito at ngumiti, napangiti naman ako sa batang babae sa harap ko.

"Ako nalang po ang magsasabi nang mga gusto niyang sabihin,"

"Thank you." ngumiti nalang siya at tinignan ang bata.

Sumenyas naman siya ng mga salita at sinabi naman ng madre sakin.

"Nais ko pong sabihin," sabi nito at sumenyas ulit yung batang babae.

"Na nagpapasalamat ako sa lahat ng naitulong niyo samin," napangiti naman ako sa sinabi niya.

"At sana ay marami pa kayong matulungang mga bata," sabi niya at may inabot na sulat. Napaluha naman ako ng mabasa ko kung anong nakasulat. Napatingin ulit ako sakanya ng sabihin niya ang mga salitang nakasulat dito.

"Mahal po kita." sabi ng madre at nginitian ako, ngumiti rin ako pabalik sakanya.

Ilang minuto lang ay nagpaalam na yung bata sakin para makipaglaro sa iba.

Nagulat nalang ako ng may maramdaman akong pumulupot sa bewang ko.

"Are you happy?" sabi ni Kyle sakin.

"Sobra." sabi ko at ngumiti.

"Hindi ko alam na magagawa ko ito." sabi ko at tumingin sa bahay na napatayo ko.

Asher & Narie's Orphanage.

"Because you're kind and generous, and I'm so lucky to have you." sabi niya at hinalikan ako sa labi.

Napangiti nalang ako at tinignan ang mga anak kong nakikipaglaro sa kapwa nila bata.

I'm so happy right now, and I know that my mission is to bring happiness and another life to others.

I am Caileigh Astrid Clemente-Acodism, the Mafia Heiress, is now signing off.

* * *

A/N:

Omygee. This is the most sad and happy chapter. Sana nagustuhan niyo, mara's. I love you all.

Your not so famous author is now ending this story.

Read. Love. Enjoy.