Hello, guys! Ang sabi ko kaunti lang ang chapters nito dahil tamad ako. Ten to fifteen chaps lang sana kaso hindi ko na namalayan na nawili na pala ako sa pagsusulat ng story ni Krema at Kavius. This is the final chapter of their story, epilogue is next. Thank you so much for reaching this far and I hope you enjoyed reading their story!

*****
"Ate! Imaginin mo 'yong gulat ko no'ng tumawag ka! What the hell!" sigaw ni Kyla.

"Huwag kang maingay. Kapag ito nagising malilintikan ka sa 'kin," nguso ko sa baby na ngayon ay hawak-hawak ko.

Hindi ko alam. I was pregnant. Pero walang symptoms. Hindi ko alam kung bakit. Wala rin akong naramdamang kakaiba. Stay at home naman ako kaya hindi ako masyadong gumagalaw. This baby is a blessing and a miracle at the same time.

"And my heart? Iyak kami ng iyak ni Mama kanina sa bahay. We were so surprised. We didn't know. We never knew," dagdag niya.

"I didn't know that I was pregnant, too."

"May napansin naman akong changes sa 'yo pero hindi ko binigyan ng pansin kasi akala ko, ganiyan nga siguro kapag may asawa. Alam mo 'yon, 'yong spoiled na spoiled at inaalagaan ng mabuti," kwento niya. "Napansin ko nga na lumaki ka pero may asawa ka kasi. At given na alagang-alaga ka ni Kuya Kavius, hindi na ako nagtaka na medyo tumaba ka. Pero hindi namin nahalata na lumaki ang tiyan mo."

Ako rin. Maliit lang kasi at kahit ako ay hindi ko napansin. Though, the doctor said the baby was healthy after delivery. Napatingin tuloy ako sa asawa na nakahiga sa ospital bed katabi ng akin. Pagkatapos kong mawalan ng malay ay nawala rin daw ito at hanggang ngayon hindi pa nagigising. When they transferred me in a private room, mas minabuti nilang itabi na lang ang higaan nito sa akin.

The first thing I did when I woke up was find my phone and dialed Kyla's number. Highlights lang ang nasabi ko dahil may aftershock pa rin ako. I told them that I didn't know I was pregnant and that we are at the hospital and I went into delivery. It was a healthy baby boy. Si Kyla ang unang dumating dahil ang Mama at Papa ay bumibili pa ng damit para sa bata. It was a surprise for all of us, lalong-lalo na sa akin na siyang nagbuntis pero hindi alam.

"We're in the same boat. Hindi ko rin talaga alam. At walang symptoms ha. Kaya wala talaga akong clue. Tapos kahapon, kakain na sana kami ng dinner, biglang ayon nga, my water broke. Wala pa talaga akong alam kung anong nangyayari hanggang sa lumabas si baby," ani ko.

"Parang miracle ang nangyari ano? And even though you didn't notice anything, God made sure the baby is not harmed inside you. Nabubuhay si baby sa loob mo ng hindi mo alam. And that's miracle, right? Grabe talaga!"

God is a good God. Hindi niya hinayaang may mangyaring masama sa baby ko. And then it hit me. I'm a Mom now. I'm a Mom at age thirty. I thought I will be at thirty-five or something. Ang surprising talaga ng nangyari. It feels surreal.

Pinakatitigan ko ang mukha ng anak na may ngiti sa aking labi. He's tiny and fragile to hold. Tulog ito kaya malaya kong napagmamasdan. Tulog ito nang ihatid ng doctor kaya hindi ko pa nakikita kung kaninong genes ang nakuha sa parte ng kaniyang mata. Hindi ako naka-exert ng effort at hindi ko naranasan 'yong feeling na buntis. Inosente ako sa lahat ng ito! Though I'm sad for not gaining that experience, I'm still happy because the baby came out alive and well. Ito 'yong literal na butterflies in my stomach. He's really cute and adorable. Hindi ako makapaniwala.

"I can't wait to see Mama and Papa's reaction for their first apo," Kyla murmured.

Nakamasid siya sa baby at hinahaplos ang pisngi nito gamit ang kaniyang hintuturo. His lips were parted.

"And I can't wait for Kavius to wake up," I added.

"Ang cute siguro ng reaction nilang tatlo. May naiisip ka na bang pangalan, Ate?"

"I have one. I don't know if Kavius will agree with it but I hope he does," tango ko.

"Bakit? Katawa-tawa ba?"

"It's cute actually. Nanghingi ang doctor kanina pero ang sabi ko hihintayin ko munang magising si Kavius para dalawa kaming magdesisyon. This is after all, our baby."

"Wow. Mommy na talaga siya," Kyla teased.

"Para kang sira," tumatawa ngunit kinikilig kong sabi.

When lunch came, Kyla went to the canteen to get food for herself. Pagkain sa ospital kasi ang kakainin ko. Nang oras ring iyon ay nagising si Kavius. Tuliro pa siya nang magising at saka lang ako napansin.

"Baby..." usal niya.

"I'm just as surprised as you are, Kavius. Come and take a look at our baby."

"Is this true? I'm a... I'm a dad?" he gasped.

"Yes, you are. Lapit ka."

Dahan-dahan siyang tumayo sa kama. Nagulat pa ako ng muntik itong matumba.

"My knees feels like jelly. I can't believe it..."

"How do you feel?" mahinahon kong tanong.

"I feel... happy. I'm happy." Isa-isang nagsilaglagan ang kaniyang mga luha. Pilit niya itong pinupunasan ngunit hindi pa rin tumitigil. "I was scared. I thought I'd lose you. I'm so happy. I'm so so happy."

Hindi ko namalayang umiiyak na rin pala ako. Nakangiti siya habang umiiyak. Pareho na tuloy kaming umiiyak ngayon. Nanginginig ang kaniyang mga kamay nang abutin niya ang aking mukha. Marahan niyang hinaplos ang aking pisngi at binigyan ng halik ang aking ilong.

"Pinapaiyak mo naman ako e. Sira ka talagang bata ka," kastigo ko.

"Until when will you call me that? You know I'm far from that," he teased.

Mula sa aking mukha ay bumaba ang tingin niya sa baby namin. Inabot niya ang mukha nito pababa sa maliit nitong katawan. He then settled his fingers on the baby's tiny hand.

"Hello, little guy. I'm your dad," pagpapakilala niya. "You're a miracle baby, huh?"

"Gulat ka 'no? Gulat rin ako e," basag ko.

"I never knew. Kung alam ko lang, mas naalagaan sana kita ng maayos. I'm the worse husband–"

"Oh shut up. Hindi ko rin naman alam. Akala ko 'yong changes sa katawan ko, e, normal na bagay lang. At never rin akong nagkaroon ng symptoms, ha. Mas na doble lang siguro ang pagiging tamad ko pero tamad na kasi ako noon pa man kaya hindi na ako nagtaka," litanya ko.

Nakatitig lang siya sa akin habang nagsasalita ko. He's listening attentively. As if fascinated with whatever I say.

"And please, you are the best husband," I added.

He let out a soft chuckle. "May duplicate na tayo."

"At may katibayan na rin. Pero bakit kaya hindi natin nalaman? Huli na talaga. Ni pagsusuka o cravings wala ako," puna ko.

"I've read few articles about pregnancy. Syempre, may plano na akong bumuo ng pamilya kasama ka noon pa man. I got myself ready but still, I got surprised. It says pregnant women does not feel the same experience as the others did. Gano'n nga siguro ang nangyari."

"Kavius, mahal na mahal kita. Sana alam mo 'yan."

Mas lumawak ang kaniyang ngiti. "You're making me feel the butterflies in my stomach. Stop it."

"Sira. Tignan mo, ang liit niya," nguso ko.

"I love you too, wife."

Nag-angat ako ng tingin sa kaniya. His eyes were dreamy. My husband is falling in love with me again. And so am I to him. He's very handsome in every aspect, he got all the love language, the assurance, everything. Kulang na lang ay sambahin niya ako.

"I appreciate your existence in my life, Kavius. Thank you for coming into my life. I am very grateful that I have you, I love you, and even in the parallel universe, or if I'd get another life after this, you are still the man I want to marry. The man I want to dedicate my effort, love, and faithfulness."

Bigla na lang itong humiga sa paanan ko habang sapo ang dibdib. He rolled on the bed like crazy and made weird noises. Parang uod na nilagyan ng asin.

"My wife... my very lovely wife..." halinghing niya.

"Umayos ka nga."

"It's your fault. You're making me so happy."

Bumangon siya at umupo ulit. "Love you. Where's my kiss?"

I rolled my eyes and leaned it to kiss him. It lasted for a few seconds. Nang humiwalay ako ay sumunod pa ng galaw ang kaniyang ulo palapit sa akin at mukhang gusto pa.

"Tama na. Para kang addict."

"So what if I am?" hamon niya ngunit hindi ko siya pinansin.

And in that moment, the baby opened its eyes and cried. Doon rin namin nakita ang kulay ng mga mata nito. It's hazel. Hazel eyes is a mixture of green, brown, and gold. I have green orbs, Kavius has amber ones. Wow. This is amazing. So adorable.

Nang mapatingin ako kay Kavius ay nakaawang ang kaniyang labi habang nakatingin sa anak. Unti-unti ay ibinaba ko ang aking damit at pinadede ang anak. This is what the doctor instructed me to do if ever he cried. And he did. Yes.

"Wife, did you see that? He has hazel!" gulat niyang sabi. Well, it took him awhile before he recovered.

"I did. He's adorable, isn't he?"

"Very."

Habang nagpapa-breast feed ay bumukas ang pinto at pumasok si Kyla kasama si Mama at Papa. May bitbit si Papa na plastic. Si Mama naman ay cellphone ang hawak. Kavius is very much like Papa. Hindi rin ako pinagbubuhat ng kahit ano hanggat kaya niya.

"Nasaan ang apo ko?" agad na tanong ni Mama.

"Here, Ma. Kamusta? Napagod ba kayo?" tanong ko.

Lumapit si Mama at dinungaw ang apo. Napansin ko agad ang pangingilid ng kaniyang luha at ang kaniyang pasimpleng pagpunas.

"Ang anak ko..." emosyonal na ani ni Mama. I felt my heart clenching in pain because of happiness. "Kamusta? Nahirapan ka ba? Wala si Mama..."

"Mama, ayos lang po. Biglaan din kasi 'yon. Wala rin kaming alam e."

"Wala ka bang naramdamang kakaiba habang nagbubuntis? O sintomas man lang?"

"Wala po," huminto ako saglit nang makitang kumuha ng silya sa tabi si Kavius at nilapag sa tabi ni Mama at Papa. "Hindi rin po ako nagsusuka. Wala ring food cravings o kung ano man. Si Kavius 'yong panay suka."

"That explains why. Siguro ay nadaanan mo si Cave habang natutulog kaya siya ang nakaramdam ng sintomas. Ganoon ang  pamahiin ng mga matatanda," siwalat ni Mama. "Katulad mo rin ako noong pinagbubuntis kita at si Kyla. Nadadagdagan lang ang timbang ko pero hindi malaki ang tiyan. Nalaman agad namin dahil nakaramdam ako ng sintomas."

Wala akong maalalang ginawa ko iyon pero siguro nga nagawa ko. Ang tagal na rin naman kasi kaya limot ko na. Si Kavius ang nagsusuka at nagc-crave ng pagkain para sa akin. Akala ko pa tuloy may sakit siya. Totoo kaya ang gano'n?

"Nagulat nga ako, Ma, biglang pumutok ang panubigan ko. Clueless din ako sa mga sinasabi ng doctor. Ngayon lang nag-sink in sa 'kin na may baby na ako," suminghot ako dahil hindi na napigilang mapaiyak.

"Halika nga dito." Tumayo si Mama mula sa pagkakaupo at niyakap ako ng hindi masyadong mahigpit. "I'm proud of you, anak."

"It's my turn, honey," Papa interrupted.

"Ito talaga palaging sumasapaw. O sige na," mataray na sagot ni Mama. "Kanina pa 'yan kuda ng kuda, excited sa unang apo at sa wakas ay may maipagmamalaki na rin siya sa mga kumpare niya."

"Sus si Papa talaga," biro ko.

Nilapit ni Papa ang upuan sa paanan ng kama at hinawakan ang kamay ko. Marahan niyang pinisil iyon na para bang minamasahe. Singhot ako ng singhot kakaiyak.

"I believe you'll be a good mother to your child, Cream. Congratulations and thank you for giving Papa another reason to wake up everyday," bulong niya.

"O sige, Pa, mag-iyakan tayo dito ngayon," garalgal ang boses na sabi ko.

"I feel jealous because some of my friends already have their grandchildren. But I don't want to rush you and Cave, too, that's why I prayed really hard. Now I'm not jealous anymore. I can finally show off my own apo," litanya niya at lumingon kay Kavius. "You did a great job. Salute to you, Cave."

"My wife did a great job giving birth to our son," Kavius said that made my heart warm.

Puro na lang talaga ako.

"May pangalan na ba?" sabat ni Kyla.

"Oo nga. Naibigay niyo na ba a doctor?" tanong rin ni Mama.

"You have something in mind, wife?" tanong ng asawa ko.

"I'm thinking of Nathaniel. It's like miracle." Iyon ang naging sagot ko.

"Hoy, ang nice ng name na 'yon. Appealing," ani Kyla.

"I agree. It's a nice name," Papa went second.

"Do you want to add, Kavius?" tanong ko.

"Nathaniel is a nice name. You want me to add?" tanong niya.

Tumango ako.

"This might sound weird but I want to add Zakkheus in his name. It's okay if you don't want to..."

"We'll do that, Kavius. Is it Nathaniel Zakkheus or Zakkheus Nathaniel?" tanong ko.

"Zakkheus Nathaniel Aldrin Cross." Iyon ang sagot niya na tinanguan ni Mama, Papa, at maging si Kyla.

Well, then. You have a name now, baby.

"Then we'll have Zane as his nickname. How nice is that?" pagmamalaki ng aking kapatid.

Tignan mo nga't may nickname na agad.

"Zane it is, then." I sighed.

The next day, my cousins visited us. Umuwi lang sina Mama ngunit bumalik rin kinabukasan. Pinag-agawan nila ang anak ko at ako naman ay nakaupo lang habang nakamasid sa kanila. Si Kavius ay nasa tabi ko at pinaglalaruan ang aking kamay. Katulad ko rin ay nakamasid siya sa kanila.

"Hawakan mong mabuti, Xavier. Kapag iyan nalaglag, papalitan mo," sabi ng pinsan ko kay Xavier.

"Sunod naman, e, babae. Umay na umay na ako, puro lalaki. Dalawa lang kayo ni Kyla na prinsesa sa pamilyang 'to," sabi ni Xavier.

"Mag-anak ka na, Xav. Hindi ka bumabata," iling ko.

"May girlfriend ako 'no. Naghihintay lang ako na may mabuo," sagot niya.

"Ikaw, Kyla. Dapat babae first born mo," wika ng isa sa aming mga pinsan.

"Pala-desisyon ka! Mag-anak ka nga at huwag mo akong bwesitin," sagot ng kapatid ko na ikinatawa ng lahat.

Lumingon ako sa asawa ko at natagpuan itong nakangiti habang nakatitig sa akin. Agad siyang lumihis ng tingin nang mapansin lumingon ako sa kaniya. Napangiti na lamang ako at humilig sa kaniya.

"Why are you so whipped, my dear husband?" I whispered.

"I am just a man who is in love, my dear wife."

"You love me?" I teased.

"Yes."

"You do?"

"Uh-huh. I love you."

"Aw. Thanks, dear husband."

"Where's my I love you too?" he frowned.

"Inside me, mr. great pretender."

*****