Hij had zijn sterke armen om me heen geslagen. Ik had mijn ogen dicht gedaan. De wereld tolde te erg. Slapjes leunde ik tegen zijn borst.

Ik hoorde een bekende stem schreeuwen tegen Lindsey. Hij verklaarde haar gek.

Vervolgens hoorde ik nog een stem. Liams stem, bedacht ik me. Ik werd uit zijn armen gerukt en iemand anders pakte me stevig beet. Het was Raven. Ik opende half mijn ogen en zag dat ze met open mond naar iets keek. Ik dwong mezelf ook die kant op te kijken en zag Liam en Tobias.

'Blijf nou een keer van mijn vriendin af!' schreeuwde Liam woedend.

'Als jij eerder was gekomen had jij de held kunnen uithangen en had ik haar helemaal niet vast hoeven te pakken! Je had beter op haar moeten letten!'

'Oh ja?' Liam snoof en gaf Tobias een duw. Tobias' ogen werden groot van verbazing en vervolgens gaf hij hem een zet terug.

Liam sprong van de ene op de andere voet en rekte zijn armen uit. Vervolgens gaf hij Tobias zo'n harde klap tegen zijn kaak dat ik het hoorde kraken, maar het kon ook dat ik me dat inbeeldde. De menigte riep allemaal: 'Oh!' en Tobias was woedend. Zijn diepliggende ogen leken nog donkerder en agressiever dan normaal.
Ik deed mijn best om mijn ogen open te houden; mijn hoofd klopte als een gek en mijn oogleden voelden ongelooflijk zwaar.

Tobias pakte Liam bij de schouders en duwde hem hard tegen een boom aan. Liam gaf hem een klap, Tobias deelde een trap uit en zo ging het even door, totdat Tobias besloot er een draai aan te geven. Letterlijk. Hij draaide Liams nek om en deed een stap naar achteren voor hij zich omdraaide.

'Jij...' Stampvoetend beende hij op Lindsey af. Ze zag wit en beet op haar lip. 'Jij had beloofd dat je haar niks zou aandoen. Dat was de afspraak.' Hij gaf Lindsey een zet. 'Dat was de afspraak!' schreeuwde hij nu. Hij duwde haar nog een keer. Hard genoeg om haar om te laten vallen. 'Het is uit,' snauwde hij, waarbij ik dacht een vleugje sarcasme te spotten, maar dat verbeeldde ik waarschijnlijk alleen maar.

Een beetje te agressief naar mijn zin tilde hij Daisy op van de grond en gooide haar over zijn schouder. Hij stampte naar binnen.

'Kom maar 'ns mee, meis. Wij gaan ook naar binnen,' suste Raven me. 'Lukt 't om te staan?'

Ik knikte en dwong mijn bibberende benen om te lopen.

Raven bracht me naar mijn kamer, wat ons een half uur te lang duurde. Maar het maakte haar niks uit. Ze wilde dat ik het rustig aan deed. Lekker op m'n eigen gangetje, bleef ze maar herhalen.

Ik plofte neer op het bed en kroop direct onder de dekens, zonder mijn mooie jurk uit te trekken of de lagen make-up van mijn gezicht te poetsen.

'Kan je kijken bij Liam?'

Raven knikte. 'Die zal nu inmiddels wel wakker geworden zijn.'

'Sorry, Raven. Dat ik je avond heb verpest.'

'Sst maar,' suste ze me terwijl ze mijn schoenen uittrok. 'Er is helemaal niks verpest. Ik mis nu alleen de twee leukste mensen op mijn feestje. Het is eerder vervelend voor jou. Ik wilde dat je een top een-na-laatste avond had. We doen morgen wel een do-over op mijn kamer. Met alleen jou en Daisy. Chips, een filmpje, heel veel selfies.'

Ik glimlachte. 'Dat klinkt gezellig.'

'Dat klinkt zeker gezellig,' knikte Raven. 'Ga nu maar lekker slapen.' Ze deed het licht uit en verdween.

-------

De volgende ochtend werd ik wakker met een soort spierpijn gevoel in mijn nek. Mijn kussen was rood van het bloed, maar de wond was inmiddels gestold. Ik stond op en plakte een verbandje op mijn nek. Ik keek op toen de deur open ging.

'Ah, je bent wakker.'

Het was Travis, en zo te ruiken had hij ontbijt meegenomen.

'Eitjes, zoals je ze lekker vind.'

Ik glimlachte en bedankte hem. Ik vertelde hem maar niet dat ik helemaal geen honger had. 'Hebben jullie wat gehoord van Liam? Is hij in orde?'

'Hij is helemaal in orde, ondanks dat hij woedend is.'

Ik knikte. Ik zou ook woedend zijn als ik hem was. Ik zou eigenlijk ook woedend moeten zijn over het feit dat Tobias weer Liams nek brak, maar gek genoeg was ik niet boos. Ik voelde me eerder opgelucht en licht in het hoofd. Ik schudde mijn hoofd. Ik wist dat ik als het vriendinnetje-zijnde van Liam boos moest zijn op Tobias, maar deze emotie werd naar de achtergrond geduwd door een verlichtend gevoel.

'Tobias vroeg nog aan me of ik aan je wilde doorgeven dat hij je wilde spreken. Het uitleggen.'

'Waarom hij Liams nek brak? Ik denk niet eens dat ik het wil weten.'

Travis schudde zijn hoofd. 'Nee, niet dat. Ja, misschien ook wel. Maar ook iets anders. En hij wilt zich verontschuldigen.'

Ik dacht na. Ik had eigenlijk geen zin om andere mensen onder ogen te komen naast Travis en Liam, Raven en Daisy.

Overal waar Tobias was leken problemen te zijn. Ik snapte niet hoe hij dat deed. En aangezien die problemen er waarschijnlijk altijd zouden blijven zijn, had ik geen zin om er over te praten. Het beste was waarschijnlijk om zoveel mogelijk uit zijn buurt blijven. Conflicten hingen als een regenwolk boven zijn hoofd, en ik wilde niet dat er problemen op mij zouden regenen.

'Alsjeblieft, Mary. Geef hem een kans,' mompelde Travis terwijl hij een hap ei in zijn mond stak. 'Hij wilt het graag goed maken, geloof me. Je had die blik in zijn ogen moeten zien. Smekend.'

Ik snoof. 'Moet je nou horen wat je zegt. Tobias die spijt heeft? We hebben het volgens mij over een totaal ander persoon.'

Travis schudde zijn hoofd. 'Ik kan je niet dwingen om met hem te gaan praten, Mary. Nou, eigenlijk kan ik dat wel, maar ik bedoel te zeggen dat die keus niet aan mij is.'

'Precies. Dus je pogingen om me om te praten stoppen hier.'

'Maar onthoudt dat je hem vanaf morgen nooit meer zult terug zien,' ging hij verder alsof hij mijn woorden niet gehoord had. 'En ik ken je nu inmiddels zo goed dat ik weet dat je het jezelf nooit zou vergeven als jullie in een ruzie uit elkaar zouden gaan.'

Ik dacht na. Hij had misschien gelijk. Ik keek hem aan. Zijn donkere, bruine ogen staarden doordringend terug.

'Best,' besloot ik uiteindelijk. 'Ik zal zo bij hem langs gaan.'

Travis glimlachte en stopte voldaan nog een hap ei in zijn mond.

Nog maar een paar delen tot het eind... we hebben de tweehonderd lezers in ieder geval al gehaald! Heel erg bedankt allemaal <3