'Gefeliciteerd!' Lachend sloeg ik mijn armen om Ravens nek.

'Je gaat me toch niet vertellen dat je geen cadeautje voor me hebt?'

Ik lachte beschaamd. 'Het spijt me Raven, maar ik mag niet naar de winkel toe. Ik heb geprobeerd iets online te bestellen, maar blijkbaar mag dat ook niet.' Ik wierp een blik naar Lindsey, die woest de stekker van de computer er uit had gerukt en had gegild dat ik dat dus niet mocht doen.

Raven schudde haar hoofd. 'Trek je niks van haar aan, joh. Ik maakte maar 'n grapje. Ik ben niet echt boos.'

'Ja, dat snap ik ook wel,' deelde ik glimlachend mee. 'Het is gewoon vervelend. Het is soort van je verjaardag?'

Raven haalde een hand door haar haar. 'Eerder de dag waar ik op dood ben gegaan en door de politie in het systeem op vermist ben gezet. Misschien dat ze het nu wel hebben op gegeven en mij en Tobias op dood hebben gezet. Ik weet niet hoe dat in z'n werk gaat.' Ze haalde haar schouders op. 'Maar laten we 't nu niet hebben over tragische gebeurtenissen. Ik ben nu weer springlevend!'

Lachend knikte ik. 'Jazeker. En vanavond wordt geweldig!'

Ik had eigenlijk helemaal geen zin in vanavond. Liam en ik hadden "ruzie" omdat ik vond dat hij zich niet moest aanstellen en gewoon mijn hand kon vast pakken als we op de bank zaten. Maar nee hoor! Stel je voor dat Tobias net binnen kwam. Ik zag het probleem sowieso niet. Als Tobias zijn nek breekt wordt hij over een half uurtje toch weer wakker. Bovendien vertelde hij me dat het helemaal geen pijn doet.

Ik schudde mijn hoofd, wat natuurlijk voor een vragende blik van Raven zorgde. Ik glimlachte enkel en pakte een fles cola uit de koelkast.

'Goodmorning!' Daisy kwam de kamer binnen. 'Van harte gefeliciteerd, Raven!' Ook zij gaf haar en dikke knuffel. 'Jij ook goedemorgen, zonnestraaltje.'

Ik moest lachen. Ik wist dat ze het sarcastisch bedoelde. Gisteren had ik weer de Titanic gekeken. Zonder Travis dan. Hij was naar de gameroom gegaan om te poolen met zijn vrienden. Dus had ik mezelf in slaap gehuild.

Ik voelde me gewoon zo'n wrak dat ik al huilde voordat de film ook maar gestart was. Dat kwam door alle gedachten die door mijn hoofd spookten. Liam, Lindsey, Tobias, mijn ouders. En zodra ik aan hun lieve gezichten dacht en hoe ellendig ik me op dat moment gevoeld had, brak ik gewoon.

Ik voelde mijn moeders armen om me heen. Hoe ze me probeerde te sussen en mijn haar en rug streelde. Hoe ze vertelde dat alles goed kwam.

Ik snoof. Als ze eens wist waar ik nu zat... Dan had ze nooit tegen me gezegd dat het goed zou komen. En als ik tegen haar zou vertellen waar ik in die drie weken had gezeten toen ik weg was geweest, zou ze me nooit meer naar buiten laten gaan. Waarschijnlijk had ze het huis te koop gezet en van dat geld een boot gekocht, mij daarop gezet en er voor gezorgd dat ik nooit meer een voet aan land zou zetten. Ik glimlachte. Dat zou ze nog echt kunnen doen ook.

'Hallo? Aarde aan Mary?'

Ik schrok op uit mijn gedachten.

'Waar zit je toch met je hoofd?' mompelde Daisy. 'Ik ga een smoothie maken. Of je ook wilt? Raven is voor aardbei, ik wil banaan. Zeg jij het maar.'

'Sorry dat ik je moet teleurstellen, Daisy. Maar Raven is de birthdaygirl, dus als zij aardbei wilt, dan krijgt ze aardbei. Dat is wel het minste wat we haar kunnen geven.'

Raven trok me lachend tegen zich aan. 'Oh meis, ik ga al huilen als ik je zie. Je ziet eruit alsof je zojuist bent gestorven. Heb je niet lekker geslapen?'

Ik schudde mijn hoofd.

Ze pakte me bij de schouders en schudde me door elkaar. 'Als je "eerder" naar bed gaat dan dat mijn feestje afgelopen is, vermoord ik je. Oké?'

'Niet echt oké, maar wel begrijpelijk.' Ik lachte.

'Hé, Liam,' begroette Daisy hem toen hij naast ons kwam staan. Hij begroette ook haar, gaf Raven een knuffel en draaide zich toen om naar mij.

'Kan ik je even spreken? Alleen?'

Ik knikte en volgde hem naar de hoek van de kamer.

'Luister, Mar. Ik wilde alleen even sorry zeggen. Je zat heel de week op je kamer en Travis wilde me niet binnen laten. Je wilde alleen zijn, vertelde hij me. Maar ik voelde me nogal rot over onze "ruzie". Ik weet dat ik fout zat en geloof me, ik vind je zó leuk, Mary, echt waar. En je hebt helemaal gelijk. Ik moet me niet als zo'n pussy gedragen en mijn spierballen gebruiken. Weet je nog dat ik in de club zei dat je iemand nodig had om je te beschermen? Ik bood me vrijwillig aan maar gaf al op nadat mijn nek één keer was omgedraaid en ik over de stenen het water in gleed.'

Hij lachte even droevig. 'Het spijt me, en ik wil je laten weten dat ik inderdaad voor je had moeten vechten. Want ik weet dat je me leuk vindt. Ik wil alleen nog bewijzen dat ik jou net zo leuk vind. Dus alsjeblieft, wees niet meer boos op me?'

Hij pakte mijn hand vast en verstrengelde onze vingers. 'Alsjeblieft?'

Ik perste mijn lippen op elkaar en zuchtte diep. 'Tegen zo'n snoetje kan ik toch geen nee zeggen?'

Liam lachte en drukte een kus op mijn voorhoofd. Ik voelde warmte door mijn hele lichaam stromen. Ik was inderdaad heel de week op mijn kamer geweest. Ik had zoveel mogelijk contact ontweken. Alleen Daisy en Raven mochten mijn kamer binnenkomen, en het woord Tobias was verboden.

En ik wist dat Liam me had opgezocht. Hij had het elke dag minimaal twee keer geprobeerd. En dan deed ik of niet open óf ik liet Travis hem wegsturen. Best wel sneu eigenlijk. Hij wilde het zo graag goed maken. Maar ik had er gewoon geen zin in.

Ik had me heel de week depressief gevoeld, maar dit gesprek (en de kus) maakte mijn dag toch weer mooi. Het leek wel alsof mijn lichaam weer vol energie zat. Ik had plots zin om te springen, te dansen en te zingen. Maar ik beet op mijn lip om mezelf onder controle te houden en liet Liams hand los.

'Ik ga weer terug naar de meiden,' deelde ik mee.

'Wacht, Mar,' zei Liam. 'Ik wilde nog wat vragen. Uhm, wil je dan mijn date zijn vanavond?' Hij grijnsde hoopvol.

Ik knikte glimlachend. 'Natuurlijk.'

We komen steeds dichterbij het einde!!! Een fijne vakantie allemaal X