Met mijn armen om mijn opgetrokken knieën geslagen leunde ik tegen de grote, smerige container aan. Ik probeerde mijn tranen tegen te houden en zachtjes te doen. Ik hoorde ze praten. Ze hadden Mick en Daisy al. Ik hoopte dat ze niet wisten waar ik zat.

'Waar is de derde?' hoorde ik een stem roepen. Toen was het even stil, en daarna hoorde ik voetstappen naar me toe komen. Ik keek niet op. Integendeel; ik kneep mijn ogen hard dicht en begroef mijn gezicht in mijn handen. Ik hoorde iemand zijn keel schrapen. Er werd een hand op mijn knie gelegd. Ik schrok van het gebaar, maar bleef naar beneden kijken. Het voelde veiliger dan opkijken.

'Je moet meekomen,' zei een zachte stem. Het was een mannenstem. Een jongensstem, eerder.

'Hé,' fluisterde hij zachtjes. Hij ging op zijn hurken zitten. Ik voelde zijn knie tegen de mijne leunen. 'Je wilt mijn vrienden niet boos maken.'

Toen pas keek ik op. Mijn ogen waren rood en gezwollen van het huilen. Ik hoorde weer voetstappen en niet veel later keek er een andere jongen om de hoek.

'Lukt het, Travis?' De jongen had een brits accent en zag er leuk uit. Als je de gedachte wegliet dat hij een van de moordenaars was van een van mijn beste vriendinnen... Hij had een duistere uitstraling. Een beetje agressief, zelfs.

De jongen, Travis, knikte. Hij had een getinte huid. Zijn zwarte haar was enkel een laagje van nog niet eens een halve centimeter en zijn ogen waren prachtig donkerbruin. Hij schraapte zijn keel weer. 'Je moet met me mee gaan,' herhaalde hij weer. 'Zij zullen je niet zacht aanpakken.'

Ik schudde koppig mijn hoofd. Ik had al die tijd niks gezegd, en was het ook niet van plan.

'Ik wil je niet dwingen, maar je laat me anders geen keus.'

Ik veegde een traan weg met mijn mouw en keek hem aan, benieuwd wat hij zou doen. Mijn handen trilden en mijn benen waren slap, dus zelfs als ik met hem mee wilde gaan zou het niet makkelijk zijn. En wat verwachtten ze anders? Ik was er van overtuigd dat ik in shock verkeerde, wat logisch was aangezien mijn beste vriendin net vermoord was. En het ergste was dat ik het had kunnen zijn. Ik had dood kunnen zijn.

Ik slikte.

De jongen pakte met zijn ene hand mijn hand vast en met de andere pakte hij zachtjes mijn kin en liet me naar hem kijken, waardoor ik begon te jammeren. 'Kalmeer, en loop met me mee,' mompelde hij terwijl hij me diep in de ogen keek. Op de een of andere manier stond ik gewoon op. Zijn hand was warm en sterk en voelde op de een of andere manier erg vertrouwd.

Mijn tranen waren gestopt en ik krabbelde langzaam overeind. De jongen met het Britse accent knikte goedkeurend en liep ons achterna. We moesten een eindje lopen voordat we bij het groepje waren. Mick stond bij een lang, knap meisje. Ze hield hem aan zijn kraag vast zodat hij niet kon wegrennen. Micks gezicht zag bleek en zijn ogen waren groot. Hij keek me aan, perste zijn lippen op elkaar en wendde toen zijn gezicht af.

Daisy stond bij een jongen van rond de twintig. Toen we aankwamen duwde hij Daisy naar de Brit. Die grijnsde en sloeg een arm om haar middel. Hij trok haar tegen zich aan zodat ze niet weg kon rennen, als ze dat zou proberen.

Zodra we bij de groep waren, liet de jongen mijn hand los. Ik voelde me gelijk niet kalm meer. De tranen begonnen weer te stromen en mijn benen bibberden. Als hij niet achter me had gestaan om me op te vangen, had ik op de grond gelegen.

'Travis, de eer is aan jou.' Het meisje dat Mick vasthield knikte naar me. Ik keek om. Mijn maag draaide zich om en ik begon zowat te hyperventileren. Ik wist niet precies wat ze bedoelde, maar aan haar toon te horen zou ik niet lang meer leven. Ze wierp me een arrogante en voldane blik toe en keek toen weer naar de jongen die me vast hield. 'Kom op, ga je gang!'

Hij streek zachtjes mijn haar weg. Hij legde het over mijn ene schouder zodat de andere schouder en mijn nek bloot kwamen te liggen. Hij draaide me om en keek weer in mijn ogen. 'Blijf rustig,' mompelde hij, waarna ik weer omgedraaid werd en met mijn rug tegen zijn borst leunde.

'Daar gaat ie.' Hij perste zijn lippen op elkaar en boog zich toen naar voren. Ik voelde twee steken in mijn schouder en vervolgens begon hij te zuigen.

In mijn hoofd schreeuwde ik het uit. Ik wilde hem wegduwen, ik wilde het uitgillen, huilen, slaan, schoppen... Maar ik deed helemaal niks.

De andere twee keken voldaan toe, terwijl ze Mick en Daisy goed in de gaten hielden.

Na wat wel een eeuwigheid leek te duren, sprak de Brit: 'Zo is het genoeg, Trav.' Hij ging achter de jongen staan en maakte hem zachtjes los van mijn schouder. Zodra de jongen stopte met zuigen en me los liet, kon ik eindelijk huilen. Ik deed het eerste wat in me op kwam; ik zette het op het lopen en rende het bos in.

Plots stond de Brit voor me. 'Sorry, schoonheid. Je speelt vals nu.' Hij pakte me bij m'n pols en het volgende moment stond ik weer in de kring. Ik huilde nog steeds. De Brit bracht me terug naar de getinte jongen. Die pakte mijn hand vast en glimlachte met een diepe, bezorgde frons in zijn voorhoofd.

'Travis, je hoort er officieel bij!' riep het meisje uit. De drie andere jongeren begonnen te klappen en hij glimlachte.

'Laten we nu maar snel naar huis gaan,' stelde hij voor. 'Het is al bijna licht, en zoals jullie weten heb ik nog niets wat me tegen de zon beschermd.'

'Dat krijg je zodra we thuis zijn,' glimlachte het meisje. 'Maar je hebt gelijk. Laten we gaan!'

Hallo allemaal! Heel leuk dat jullie mijn boek lezen. Ik heb zelf niet veel verstand van vampiers... Ik kijk de serie The Vampire Diaries en heb al mijn kennis die ik daar heb opgelopen in dit boek gestopt, en natuurlijk mijn eigen fantasie gebruikt. Het is verder niet erg als je die serie niet kijkt; de feiten over vampiers zullen snel bekend worden.

Verder wilde ik jullie nog even op het hart drukken dat je me mag verbeteren ;) Ik ben immers geen professionele vampierkenner en natuurlijk maak ik ook schrijffouten, en ik weet dat sommige mensen daar heel slecht tegen kunnen. Zet het dan gewoon in de comments en ik zal het aanpassen!

Als laatst wilde ik nog even zeggen dat dit verhaal zich in Amerika afspeelt. Sommige namen zullen in het Nederlands dus heel raar zijn, maar kloppen in het Engels.

Veel leesplezier!!!