Γειά σας!!!!
Παιδιά πετάω!!! Η ιστορία είναι #6 στην Κατηγορία Φαντασίας... Θα βάλω τα κλάματα!!!!!

Σας ευχαριστώ τόσο τόσο πολύ!!!!!

Τώρα, οι πληροφορίες για τους νεοφερμένους.....

Ο Green Arrow είναι κυριολεκτικά ένας σύγχρονος Ρομπέν των δασών. Ένας άρτιος τοξοβόλος χωρίς άλλες ιδιαίτερες δυνάμεις... Το πραγματικό του όνομα είναι Oliver Queen και είναι ένας εκατομμυριούχος που μένει στη Central City. Μετά από παραμονή πέντε χρόνων σε ένα έρημο νησί μετά από ναυάγιο, αναθεώρησε πολλά πράγματα στη ζωή του. Έτσι λοιπόν, πήρε ένα πράσινο τόξο και βέλη με διάφορα gadgets και έγινε ο προστάτης της Central City. Με τα ξανθά του μαλλιά και το μούσι του καθιστάται τέλειος Ρομπέν των Δασών......

Η Black Canary είναι η Dinah Lance. Μία ικανότατη παλαίστρια, γνώνστρια πολλών πολεμικών τεχνών και μάτια κυνηγού. Έχει όμως και κάτι που την καθιστά απόλυτα σούπερ ηρωίδα. Έχει μια ικανότητα στη φωνή της που λέγεται "Κραυγή του Καναρινιού" και πρόκειται για μια κραυγή με τρομακτική ηχητική που εύκολα κουφαίνει άνθρωπο....

Αυτά.... Αυτοί οι δύο δημιουργούν συσχέτιση που ονομάζεται Green Canary και ισχύει παντού... Είναι η μοναδική συσχέτιση που δεν σταματάει να ισχύει πουθενά.... Και αυτό της δίνει προτέρημα... Αν και δεν θα τη χαρούμε σε αυτό το βιβλίο...

Τέλος πάντων.... Πάμε στο κεφάλαιο...
Θέλω να σας ζητήσω συγνώμη από τώρα για το λεξιλόγιο που θα δείτε....
Το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην

Καλή ανάγνωση!!!!
##########################

Με το που αρχίσαμε να σταθεροποιούμε κάπως τις λειτουργίες της, το απρόβλεπτο συνέβη. Υπέστει καρδιακό επεισόδιο, με τον ελάχιστο εξοπλισμό που είχαμε μπορούσαμε να ανιχνεύσουμε ότι είχε εσωτερική αιμορραγία.
Ενώ κοιτούσαμε ανύμποροι να κάνουμε κάτι η έκφραση στο πρόσωπο του Green Arrow καθρέφτιζε αυτόν τον συναισθηματικό πόνο που όλοι μας ξέραμε καλά ειδικά ο Bruce, ήξερα ότι ο Arrow θα έκανε τα πάντα στις δυνάμεις του για να μην αφήσει τον θάνατο να πάρει άλλον έναν, ειδικά όλο του τον κόσμο και μέλλον που έδειχνε ακόμα πιο κεθωριασμένος κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε.
Γονάτισε δίπλα στην Canary κρατώντας τα χέρια της ενώ εκείνη τον κοιτούσε χωρίς να είναι σίγουρη αν μπορεί να τον αναγνωρίσει καν. Καθώς αυτός κοίταξε στο ματωμένο της πρόσωπο και αυτό το κιτρινωπό σύμπλεγμα  (η Dinah είναι ξανθιά) ήξερε ότι υπήρχε μόνο ένας τρόπος για να τη σώσει. Μόλις άρχισε να δίνει τις διαταγές, τα μάτια του άρχισαν να κοιτούν πάλι τη σύζυγό του και εμάς. Η αγάπη που ένωνε αυτούς τους δύο πλανιόταν στον αέρα.
Αρχίσαμε να φτιάχνουμε μια ομάδα που θα πήγαινε στο πιο κοντινό κέντρο χωρίς να την καταλάβουν. Εγώ φυσικά προσφέρθηκα αυτομάτως, δεν θα επέτρεπα σε έναν στενό σύμμαχο και φίλο να πεθάνει στα χέρια του Joker και των "συντρόφων" του εάν τους έβλεπαν. Μαζί ο Bruce και ο Clark έπιασαν με τα μάτια τους με την ταχύτητα του φωτός την αφοσίωσή μου και γρήγορα με μια έκφραση ανυσηχίας στα πρόσωπα τους είπαν
-Όχι, είναι πολύ επικίνδυνο ακόμα και για σένα Diana.
Και οι δύο απόλυτα συγχρονισμένοι! Ήταν σαν τηλεπάθεια με αυτούς τους δύο αλλά δεν θα με σταματήσουν.
-Έχουν δίκιο πρέπει να κάτσεις εδώ με τη γυναίκα μου σε χρειάζεται εδώ μαζί της αλλά ένας από εσάς τους δυο πρέπει να κάτσει εδώ με τη Diana και ο άλλος να έρθει μαζί μας.
-Εγώ θα κάτσω, είπαν ο Bruce και ο Clark ταυτόχρονα.
Μόλις κοίταξαν ο ένας τον άλλον, ένα αίσθημα δυσπιστίας έμοιαζε να κυμαίνεται στον αέρα δημιουργώντας μια σκοτεινιασμένη ατμόσφαιρα.
Ήμουν έτοιμη να παλέψω και να νικήσω το πείσμα τους γνωρίζοντας ότι απλά προσπαθούσαν να με προσέχουν και να με προστατεύσουν, ο Arrow μου έδωσε μια κοφτερή ματιά, πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε
-Η γυναίκα μου σε χρειάζεται Diana.
Αμέσως ένοιωσα ενοχές και τα λόγια του με κάποιον τρόπο μου έφεραν αναδρομές στις μέρες που ήμουν Αμαζόνα πολεμίστρια και πόσες πολλές γυναίκες πέθαιναν ειδικά στη μάχη του Ταρτάρου για την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών στα μάτια των Θεών. Το σώμα της που αργοπέθαινε ήταν ένα σύμβολο του τι είχαμε χάσει και τώρα του τι ήμασταν έτοιμοι να χάσουμε.
Συμφώνησα σχεδόν μηχανικά με τον Arrow και εκείνος τότε είπε
-Πρέπει να έχουμε κάποιον εδώ με αυτές καθώς μια πολύ μεγάλη ομάδα θα μπορούσε εύκολα να διακριθεί χωρίς αμφιβολία.
-Θα μείνω εγώ.
Πάλι η ερώτηση για το ποιος θα κάτσει επανήλθε, ο Bruce και ο Clark έκριναν ότι έπρεπε σίγουρα να μείνουν. Γύρισαν τα κεφάλια τους για να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο καθρεφτίζοντας ένα λεπτό δείγμα θυμού και κάτι σαν καθαρό μίσος το οποίο τους είχε μολύνει και τους δύο.
-Όχι, ο Bruce θα κάτσει και θα είναι το δίκτυο ασφαλείας μας, εάν κάτι συμβεί σε εμάς παίρνεις τη Diana και τη γυναίκα μου μακριά από εδώ. Όχι ερωτήσεις, όχι αλλά, είπε ο Arrow μαλακά. Λες και ο Bruce δεν θα προσπαθήσει να βγει από πάνω ή τουλάχιστον να φέρει αντίρρηση στις επιθυμίες του..... Αλλά δεν έφερε καμιά αντίρρηση!!! Κοίταξα με τρόμο. Όχι εκδίκηση, όχι επιστροφή, τίποτα μετά από οτιδήποτε απλά θα έτρεχε μακριά από τους εχθρούς μας.
-Ναι, αυτό θα έκανα, είπε ψυχρά κι εγώ συνειδητοποίησα ότι μιλούσα με το στόμα πριν μιλήσω με το κεφάλι. Έκανα γρήγορα ένα βήμα πίσω και άρχισα να ανακτώ την ψυχραιμία μου από τον θυμό που είχε αρχίσει να εξαπλώνεται στο πρόσωπό μου.
Μόλις η ομάδα άρχισε να διασκορπίζεται, ο Superman με κοιτούσε σκόπιμα ενώ εγώ άρχισα να κοιτάζω το μικρό κρυμμένο Monitor που έδειχνε ό,τι είχε απομείνει από τη Gotham και τους κινδύνους που παραμόνευαν. Ένα χέρι βρέθηκε στον ώμο μου. Αμέσως γύρισα και ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με τον Clark κάτι που έγινε έντονο ακόμα και για μένα όταν έβαλε το άλλο του χέρι στον άλλο μου ώμο, έπειτα τα χέρια του γλίστρησαν στα δικά μου, τα ζεστά του μυώδη του χέρια κάλυπταν εξολοκλήρου τα δικά μου, η καρδιά του γρήγορα απέκτησε έναν έντονο αρμονικό χτύπο... σαν τον δικό μου (Αρε Superman ανθρωπόμορφο γαϊδούρι...θα σε λιώσω.... παιδιά σορρυ για τους φαν του Superman αλλά μετά από ένα σημείο δεν μπορώ ) Τα κομψά μαύρα του μαλλιά έπεφταν σε μια τούφα ακριβώς πάνω από τα μάτια του τα οποία κοιτούσαν τα δικά μου. Έλαμπαν σαν τον Ατλαντικό Ωκεανό κάτω από το αμυδρό φως που τρεμόπαιζε. Έβγαλε έναν αναστεναγμό πριν μιλήσει.
-Έχω σκεφτεί να σου το πω αυτό για πολύ καιρό αλλά ακόμα και τώρα η καρδιά μου σπάει στη σκέψη του να σε αφήσω, δεν ξέρω τι θα συμβεί μόλις φύγω από δω και αν επιστρέψω θα είναι εξαιτίας σου θα πάλευα μέχρι την τελευταία μου ανάσα για να ξαναδώ το πρόσωπό σου (Τι μας λες... Θα ξεράσω)
Μετακινήθηκε γρήγορα πιο κοντά σε εμένα.
"Οι ίδιοι οι Θεοί πότε δεν έχουν νιώσει τον κόσμο πίσω τους να γκρεμίζεται στην όψη σου όπως εγώ, έτσι πριν φύγω δείχνω ένα ασήμαντο δείγμα από ότι στα αλήθεια έχω και νιώθω για σένα από τότε που γνωριστήκαμε" (Θέλω να σπάσω το κεφάλι κάποιου... προς το παρόν έχω κάνει τη φωτογραφία του Superman στόχο για βελάκια).
Ήρθε ακόμα πιο κοντά, τύλιξε τα χέρια του γύρω από τη μέση μου και με κάλεσε με το κεφάλι να πλησιάσω. Πλησίασα όλο πάθος ενώ η φλόγα του σώματος του άγκιζε το σώμα μου, έμεινα λίγο σε σύγχυση αλλά με κάποιον ανεξήγητο τρόπο με αυτοέλεγχο. Ο Clark μετακινούνταν ακόμα πιο κοντά μέχρι που σταμάτησε από μια αρκετά χαμηλή αλλά μυώδη φωνή, που ψιθύρισε
-Clark πήγαινε.
Ήταν ο Bruce.
(Yes! Yes! Μπράβο αγορίνα μου! Πάρτα Superman μαλάκα που να ψοφίσεις εκεί που πας.... Μπράβο σταυραϊτέ μου! Μπράβο παλικάρι μου! Έτσι! Μην αφήνεις τον εκμεταλλευτή των καταστάσεων, τον μαλάκα, τον πανίβλακα να ακουμπήσει το κορίτσι μας! Μπράβο! Άργησες αλλά ξύπνησες! Κάλιο αργά παρά ποτέ! Σορρυ παιδιά αλλά δεν αντέχω κιόλας... Μετάφραση κάνω... δεν έχει άλλη παρέμβαση για σήμερα πολύ σας έπρηξα) 
Ο Clark περπάτησε μακριά αργά προς τις πόρτες δίνοντας μου μια ματιά ίσως την τελευταία του με ένα μικρό δάκρυ να κυλάει στο πρόσωπό του. Μοιράζεται μια μικρή μα έντονη στιγμή με τον Bruce η οποία κατά την γνώμη μου δεν ήταν η σωστή λέξη. Δεν υπήρχε λέξη αρκετά ισχυρή για να περιγράψει την ατμόσφαιρα της στιγμής πριν εκείνος εξαφανιστεί στο έρεβος. Είχε φύγει.
Επανήλθα γρήγορα στην πραγματικότητα ενώ ο Bruce πλησίασε και με ρώτησε
-Είσαι εντάξει; είπε συμπονετικά.
Η απάντησή μου ήταν ανακουφιστική για αυτόν αν και ήταν ολίγον καθυστερημένη μιας και εγώ επανερχόμουν από όλα αυτά που είχα μόλις ακούσει. Επέστρεψα στο κρεβάτι της Canary προσευχόμενη σχεδόν ίδια την Ήρα για να τη σώσει. Οι αναπνοές της έγιναν πιο ηχηρές ενώ δυσκολευόταν σε κάθε αναπνοή, διστακτικά ήθελα να κοιτάξω αλλού να μην την βλέπω να δυσκολεύεται να κρατηθεί στη ζωή αλλά να μην έχει άλλη επιλογή.
Με τράβηξε πιο κοντά και πήρε μια βαθιά ανάσα πριν ψυθιρίσει ήρεμα.
-Είσαι μόνη σου;
Κοίταξα γύρω μου γρήγορα στο δωμάτιο και κούνησα το κεφάλι μου.
-Πριν πεθάνω θέλω να μοιραστώ το τελευταίο μου μυστικό μαζί σου.
Πήρε άλλη μια βαθιά ανάσα. Κλείνοντας τα μάτια είπε
-Είμαι έγκυος αλλά ο Ollie δεν πρέπει να μάθει ποτέ.
Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα από το σοκ, είχα τόσες ερωτήσεις να της κάνω σε τόσο λίγο καιρό. Άρχισε να μιλάει σε έναν πιο αποσιωποιημένο τόνο.
-Δεν ήθελα να πεθάνω και να ξέρω ότι είχα τέτοιο μυστικό στον εαυτό μου αλλά έμαθα πριν τρεις μέρες και πρέπει να ξέρω αν μπορώ να σου εμπιστευτώ ένα τέτοιο μυστικό.
Έμεινα αμίλητη σε όλα αυτά που ειπώθηκαν, τα χείλη μου στεγνά, τα μάτια μου ανοιγμένα διάπλατα. Με έκανε να υποσχεθώ ένα μυστικό σαν αυτό να μείνει στο σκοτάδι μακριά από αυτούς που αγαπούσε. Κρατούσα τα χέρια της όταν οι χτύποι της καρδιάς της έγιναν πιο αργοί μέχρι που σήκωσε το κεφάλι της ελάχιστα, κοίταξε για τελευταία φορά το δωμάτιο γύρω και ψιθύρισε
-Πες του ότι τον αγαπάω.
Και χάθηκε.
Γονάτισα δίπλα της προσπαθώντας να παραμείνω ήρεμη ενώ αυτό το άψυχο σώμα βρισκόταν μπροστά μου. Ένα αδύναμο χέρι ακούμπησε τον ώμο μου. Ήταν ο Alfred.
-Ήταν μια υπέροχη κυρία, δεσποινίς Diana.
Μιλούσε με τόση ηρεμία. Σαν να μην είχε μόλις γίνει μάρτυρας ενός θανάτου.
Συμφώνησα κάπως μηχανικά χωρίς να πω ούτε λέξη. Γύρισα και κοίταξα πάνω μόνο για ένα σύντομο δευτερόλεπτο για να δω τον Alfred μόνο του με μια αδιαφανή έκφραση στο πρόσωπο του σαν η κατάσταση να ήταν η συνηθισμένη καθημερινή.
-Δεσποινίς Diana, θα θέλατε να επιστρέψετε στο κεντρικό δωμάτιο διότι νιώθω ότι να τη βλέπετε έτσι θα σας προκαλέσει περισσότερη θλίψη;
Γρήγορα επανήλθα, σηκώθηκα και στάθηκα στα πόδια μου.
-Όχι δεν μπορώ να την αφήσω καλυμμένη με αίμα σε αυτή την κατάσταση.... Αν ο Oliver τη δει έτσι...... δεν..... δεν μπορώ.
Δάκρυα άρχισαν να κυλούν στο πρόσωπο μου. Έπεσα στα γόνατα ξανά, ο Alfred σχεδόν πάσχιζε να με πιάσει, εγώ έθαψα το κεφάλι μου στα χέρια μου ελπίζοντας αυτός ο εφιάλτης να τελείωνε αλλά δεν τελείωσε και ούτε θα τελείωνε ποτέ. Ξέροντας το, σηκώθηκα, σκούπισα τα δάκρυα από τα μάτια μου και έφυγα από το δωμάτιο για να βρεθώ στο επόμενο αντιμέτωπη με τον Bruce (από τους νεκρούς στους ζωντανόυς νεκρούς) ο οποίος καθόταν και κοίταζε επίμονα τα χέρια μου που ήταν καλυμμένα με αίμα, πέρασα ξυστά δίπλα του χωρίς να του δώσω δεύτερη ματιά. Με ακολούθησε ήσυχα ενώ κάθισα στο μικρό κρεβάτι το κεφάλι μου να κοιτάει επίμονα το πάτωμα. Κάθισε δίπλα μου χωρίς να βγάλει λέξη τύλιξε και τα δύο του χέρια γύρω μου και τοποθέτησε το κεφάλι μου στο στήθος του. Ο κόσμος ένιωθα ότι γκρεμιζόταν γύρω μου και δεν μπορούσα να το σταματήσω γνωρίζοντας ότι ούτε η Ήρα δεν μπορούσε να με σώσει....

××××××××××××××××××××××××××
Ο ποποποπο τι εξελίξεις....
Αν έχετε καμία ερώτηση στα σχόλια παρακαλώ...
Έχω δύο πολύ απλές ερωτήσεις....

1)Τι γνώμη έχετε για τον Batman μετά από αυτό το κεφάλαιο;;
2) Τι γνώμη έχετε για τον Superman μετά από αυτό το κεφάλαιο;;;

Περιμένω απαντήσεις αλλιώς νεξτ δεν έχει... Σας το λέω να το ξέρετε....
Ψήφοι και σχόλια...

Τα λέμε
❤❤❤❤❤❤❤❤