"How are you and Nichos, Bree?"

Tanong sa akin ni Kuya Brylle. Andito sila ngayon sa bahay namin ni Nichos at dumadalaw, pero ang magaling kong asawa bigla nalang umalis at iniwan ako dito sa bahay.

"Ayos lang naman." sagot ko sakanya.

Umangat ang kilay niya sa sagot ko. Mj was silent and just looking at us, smiling. She mouthed something pero hindi ko 'yon naintindihan dahil sa kalikutan ni Jyrelle.

"Sabihin mo sa akin kapag may ginagawang katarantaduhan sayo ang kaibigan ko." nagulat ako bigla sa sinabi niya.

"Love, ang o.a mo naman." singhal sakanya ni Mj.

"Ako walang ginagawa. Ask your sister." Biglang sulpot ni Nichos sa may pintuan. "Hey," he greeted at me and kissed my cheek.

"Why? Anong ginawa mo?" tanong bigla sa akin ni Kuya.

"Hello? I'm your sister." I said as a matter of fact. Kanina lang parang galit siya kay Nichos, dumating lang ang asawa ko biglang sa akin naman siya nagagalit ngayon.

"May kinita siyang lalaki noong nakaraan na linggo." he said and smirk sarcastically to me.

My eyes widened as I gazed at him. Isang linggo na simula noong makipag kita ako kay Laurent, hindi parin siya nakaka move on doon?! Ni i-text nga yung kaibigan ko para kumustahin kung buhay pa ba o hindi na, hindi ko na nagawa dahil bantay sarado niya ang bawat galaw ko. He's acting like a possessive husband!

"Selos ka?" pang-aasar ni Myrelle sakanya. He scoffed.

"No." labas sa ilong na sagot niya.

"Asawa ka na ng kapatid ko ah?" tanong sakanya ni kuya pagtapos ay may binulong kay Nichos.

Agad siyang tinulak ni Nichos pero hindi man lang natinag si Kuya. Instead he grabbed Nichos arm and pulled him outside. Lumingon ako kay Myrelle na nilalaro ang pamangkin ko.

"Wala pa bang laman?" she suddenly asked. I bit my lower lip and shrug.

"Hindi ko alam." I sighed.

"What's with the sigh? You should be happy if ever na magkaka baby na kayo." she said and squeezed my hand.

"I don't know. Madaming what if's ang pumapasok sa utak ko, alam mo naman na we only married because my brother arranged us." she smiled at me.

"Hindi ka naman ipapakasal ng kuya mo sakanya kung hindi siya sigurado." she said and looked at his son playing with the small toy he found. Ayun yung laruan sa kiddie meal na binili ni Nichos.

"What do you mean?"

"It's for you to find out." she winked at me and stood up when he saw kuya entering the house again. Hindi kasama si Nichos.

"Let's go." kinuha ni Kuya si Jyrelle sa bisig ni Mj. "We're going now. Take care of yourself okay?" bilin niya sa akin kaya tumango ako.

Hinalikan niya muna ako sa noo bago sila lumabas ng bahay, hinatid ko lang sila hanggang sa may pintuan. I saw how Nichos played with Jyrelle's hand, na agad naman tinabig ni Kuya ang mga kamay niya.

"Gumawa ka ng sayo." masungit na sabi ni Kuya sakanya.

My face flushed. Si Nichos naman ay napatingin sa may gawi ko at ngumisi ng bahagya. My brother didn't saw it, coz if he does? He'll probably raised hell and burn Nichos.

"Bye, Bree!" paalam ni Mj.

"Good bye! Ingat sa pagmamaneho kuya!" sigaw ko para marinig ako.

Naglakad papalapit sa akin si Nichos habang nasa bulsa ang mga kamay nito. I smiled at him and open up my arms widely, he smiled back at me and walked faster. Nang makarating na siya sa harapan ko agad kong pinalupot ang mga braso ko sa baywang niya at siniksik ang katawan ko sa katawan niya.

"What do you want hmm?" he ask and lifted up my chin.

"You?" pabirong sagot ko sakanya.

Kunyari pa siyang nag isip sandali bago ako hinalikan ng marahan sa labi.

"I'm not on the menu. I'm sorry," sagot niya at pabirong pinitik ang noo ko.

"But I want you." I pouted my lips more. I can feel the bulge on his pants but he's too good on restricting himself.

"Na-ah. Ipagluluto nalang kita, may trabaho pa tayo. 'Wag kang magulo." he said and smack my head playfully.

Hindi na ako nag pumilit pa. Inakbayan niya ako at inakay papunta sa kusina, my face turn into pink when I saw the countertop. Fresh pa sa utak ko ang ilang beses namin na pagtatalik sa mismong parte na 'yon.

"I'll cook. Maghihintay ka o mauuna ka na sa akin sa taas? Marami kapang kailangan pirmahan diba?" tanong niya sa akin.

Nakita pala niya ang mga tambak na papeles na nasa lamesa ko. I didn't know but I suddenly feel lazy when ever I will think of my table and working my ass off there. Kaya ayoko na sa bahay ko ginagawa ang trabaho, I preferred going to my office. Dahil doon hindi ako maaakit na magpahinga.

"Sure. Sarapan mo," bilin ko sakanya.

"Sa ating dalawa mas masarap akong mag luto." he pointed out.

Umismid ako sakanya. How dare him, napasobra lang naman ang alat noong niluto ko dahil wala akong panlasa nang pinagluto niya ako. Iniwan ko na siya sa may kusina at umakyat na sa taas. Napatingin ako sa kwarto namin dalawa, eto na naman ako at inaakit ng lintek namin na kama. I almost jump when I heard my phone ringing, agad ko yun sinagot.

[Nagtatampo na ako sa'yo ah!] bungad sa akin ni Laurent.

Sumilip muna ako sa may hagdanan para tignan kung anong ginagawa ni Nichos. I don't want him to caught me talking to Laurent, he's always jealous of him.

"Sorry ha? Seloso kasi yung napangasawa ko." I said and he laugh at me.

[Sinong mag-aakala na yung lalaking sinusundan natin noon, possessive pala pagdating sayo?] natatawang ani niya.

Naalala ko na naman ang pagsama sama niya sa akin noon, magrereklamo ito dahil sa pagsunod ko kay Nichos tapos mamaya ay susuportahan na naman ako sa kagagahan ko.

"Ewan ko sayo, Laurent. Ano? Bat ka tumawag?" tanong ko sakanya habang pasilip silip parin ako.

[Aayain sana kita na maging ka date ko sa business party ni Benidez, kaso naalala ko war nga pala kayo.] he laugh hysterically on the other line.

"Hindi pa rin siya nakaka move on sa ginawa ko? It's been what?" natatawang ani ko.

[Anyways, I can't wait to see his reaction once na nalaman niyang kasal kana." pag-iiba niya ng topic.

"He'll be fuming mad? Since hindi anak niya ang pinakasalan ko?" Laurent laugh even more.

[I really love your confidence. Got to go,] he said and ended the line.

Napailing nalang ako at dumeretso na sa office room. I sighed the moment I seat on my swivel chair, it's not actually mine. Extra swivel chair lang siya ni Nichos dito sa bahay niya and he let me used it, kaysa sa ipakuha ko pa daw ang upuan ko sa opisina ko.

Kumunot ang noo ko nang makita ang isang picture frame na naka patong sa lamesa ni Nichos. Wala naman 'yon nung isang araw na pumasok ako dito. Nanliit ang mga mata ko, I stood up and walk towards his table.

"Aha!"

My body went solid rock when I saw the picture inside the frame, kasabay noon ang mabilis at malakas na pagtibok ng puso ko. I can feel my eyes watering just by seeing the picture.

"This is me..." I whispered.

It was a stolen picture of mine. I was sitting on the bench while looking at the other side, I clearly remember this day. Eto yung araw na na release ang dean's lister and he's one of those. Top 1 si Kuya at nag top 2 siya. I badly want to congratulate him that day pero hindi ko siya nahanap kaya umupo muna ako sa bench habang lumilinga linga.

"Baby let's eat?"

Mabilis kong pinunasan ang luha sa pisngi ko at humarap sakanya. He looked at me worriedly.

"What's wrong? May problema ba?" nagmamadali niyang binitawan ang tray na hawak niya sa table ko at inilang hakbang lang ang pagitan naming dalawa.

"It's nothing..." I answered. Sobbing.

He cupped my face and wiped my tears using his thumb. His eyes were full of worried while looking at me.

"Come on tell me," he held my hand and kissed it.

Napatanga ako sa sweet gestures na pinapakita niya sa akin. Unti unting bumaba ang tingin niya sa isang kamay ko na hawak ang picture frame. His eyes widened and his cheeks turned crimson red.

Mayabang akong ngumisi sakanya.

"You have a stolen picture of me. I'm surprised." I said softly, I want to tease him but I think his face turning deep red was enough for me.

"T-that's actually a... a g-gift." nauutal na sagot niya sa akin.

Wow, the mighty Nichos Laur Martinez is stuttering!

"A gift? Sino nagbigay?"

"Kapatid mo." he answer. He scratch the bridge of his nose with his pointing finger.

"Bakit?" nagtatakang tanong ko sakanya.

Bakit siya bibigyan ng regalo ni Kuya? At sa lahat pa talaga ng ibibigay niya ay yung stolen picture ko? I smell something fishy, It's not that hard to guess it. But... what if my guess is not right? Pahiya pa ako.

"Let's just eat okay?" he avoided my gaze and my question and diverted it.

"I won't eat unless you tell me." pinagkrus ko ang mga braso ko at tinaasan siya ng kilay.

I'm very curious and I need to feed that curiosity of mine or else my head is going to explode thinking of the possibilities, na wala namang kabuluhan.

"Edi don't." inirapan niya ako at iniwan sa loob ng office. Dala ang picture frame na nakita ko.

"Ha! He left me. At anong sabi niya? Edi don't? Napaka immature naman." bulong ko sa sarili ko.

Napailing nalang ako sa inasal niya kanina. Napaka attitude talaga ng lalaki na 'yon. Mag-isa akong kumain sa office namin dalawa. Pasulyap sulyap pa ako sa pintuan habang kumakain dahil baka bigla siyang pumasok pero ni anino niya hindi nagpakita.

"Kumain na kaya ang isang 'yon?" tanong ko sa sarili ko.

Tamad kong niligpit ang pinagkainan ko at itinabi sa space ng table ko. I gathered all the papers that I need to read and sign, kasama na ang mga payroll ng mga employees under our company.

Habang pumipirma ako hindi ko maiwasan na mapaisip sa kinikilos ni Nichos. May mga oras na sobrang sweet niya sa akin at may mga oras naman sobrang sungit niya. Daig niya pa ang babae kapag may period. Ang bilis niyang magpalit ng mood swing.

Naiinis ko na ginulo ang buhok ko! Damn, I can't focus on my work!

"Arghhh! Bwisit ka, Nichos!" I hissed. "Matapilok sana."

Sinubsob ko ang mukha ko sa lamesa. Not minding the piles of paper na mas higit nangangailangan ng buong atensyon ko. Pinalobo ko ang pisngi ko at bumuga ng marahas.

I tapped my finger above the table and think deeply.

Nichos is a type of guy who wouldn't admit his feelings or mistakes in an instant. Napansin ko sakanya 'yon sa ilang linggo na magkasama kami dito sa bahay niya. He's so serious. Kahit ako ay naguguluhan na sa mga ikinikilos na.

Natulala ako saglit.

I love Nichos since the first day I saw him with my brother. And being married with him is a dream come true to me. Pero noong ibinagsak ni Mama sa akin ang balita na 'yon may parte sa akin na tumututol.

"What am I gonna do?" naiiyak kong tanong sa sarili ko.

Mag iisang buwan na kaming kasal. And we didn't say the magic word to each other, am I expecting too much?

"Think, Bree. Think." I hissed. Pinagsiklop ko ang mga kamay ko sa ibabaw ng mesa.

We're married now. Walang divorce sa Pilipinas. Annulment is a long term process. Mag-iisip kapa ng possible grounds. Nanikip ang dibdib ko sa isipin na maghihiwalay kami gayong mag iisang buwan palang kaming magkasama. I felt we've been together for a very long time.

"It's time to break my weakness." or is it me who's going to be break?

___________________________________________

☕