New year na bukas kaya sinamahan ako ni Fielo na mag-grocery sa fitmart gusto niya daw ulit magcelebrate kasama kami.

"Calamares?" Tanong niya sa akin

"Sige, pero di ako marunong magluto niyan" sabi ko sa kanya

"Oks lang, marunong ako" sabi niya sa akin

"Eh kung maglinya ka na kaya doon ako na kukuha ng mga groceries, ang haba na ng pila oh" sabi ko

"Oks lang sakin yun, more time for me to spend with you" sabi niya sinapak ko siya.

"Eh sira ka ba? Alam mong hinihintay ako ng mga kapatid ko" sabi ko sa kanya at namewang.

"Sabi ko nga pupunta na ako, ang gandang babae bingi naman" sabi niya at umalis na kasama nong basket upang pumila.

Naglalakad ako sa may Fruit Cocktail Section at kumuha ng Fruit Cocktail at Pasta dahil same Section lang naman sila. Hindi ko maabot yung gusto kong brand ng Pasta kaya tumitihin ako.

Biglang may umabot nito para sa akin. Tinanggap ko ito at tinignan siya upang magpasalamat. Ngunit napaatras ako.

"Buhi ka pa gale?" Sarcastic nitong tanong sa akin, hindi ko mabasa ang facial expression niya  nakatayo lang siya doon na parang statue.

"Thank you" sabi ko nalang at kinuha ang basket upang dumiretso na sa mga condensed milk.

"Istoryaha ko ba" sabi nito at pinaharap ako sa kanya. Natakot na ako kaya umatras ako ng paunti-unti.

"Ano ba ginawa ko sayo Mira? Ba't mo ako iniiwasan?" Tanong nito at nagmamakaawang sagutin ko ang tanong niya.

"I dont know you" sabi ko at tumalikod na upang umalis.

"1 year. Isang taon Mira! Isang taon akong nanligaw sayo tapos sasabihin mong di mo ako kilala? Ano nabagok ka sa bato? Nagka-amnesia? Ba't mo ako kinalimutan?" Sigaw nito kaya lumayo ang mga tao sa amin.

Lumayo ang mga tao hanggang sa kami nalang ang nasa Section na yun,marami ring nakatingin na mga Sales Lady sa amin at mga tao sa di kalayuan.

"Ayaw kitang kausapin, please i dont know you" sabi ko at iniwas ang tingin palayo sa kanya

"Look at me! Look at me Mira, you loved me! Sabi mo bibigyan mo ako ng chance. Ba't mo ako kinalimutan?" Tanong niya at may tumulo ng luha sa kaliwang mata nito.

"Rowvere please tinitignan tayo ng mga tao" sabi ko at tinulak siya.

Kinuha ko ang basket at tumakbo pero wala akong choice kundi magdahan-dahan dahil madaming tao sa daan.

"Pabay i ang mga tao! Mga ma-issue gid nah sila! Ginatanong man lang kita ba't mo ako kinalimutan" tanong niya ulit at di man lang binabaan ang boses niya.

Nakatingin na talaga ang mga tao ngayun sa amin. Napatigil ang mga naglalakad, ang cashier  sa may Cigarettes,Wine and Chocolate section napatigil rin sa pag-punch ng mga groceries. Lahat sila nakatutok sa amin.

"Please mabuang na ko kaisip ano gihimo ko nga malain sa imo! Gusto ko lang mabal an" sabi ni Rowver at umiyak

"Langga istoryaha na ng uyab mo damo tao gatan aw oh" sabi ng isang ale na malapit sa amin.

"Toto hindi maghibi di sa gawas kamo istorya" sabi ng lalaki na kasama ang asawa niyang namimili.

"Nak! Pag-usapan niyo yan pero wag dito, nakakahiya ang dami pa namang tao" sabi ng isang babae.

"Kung may kasalanan pag-usapan niyo magpatawaran kayo dahil masama magtanim ng sama ng loob sa New Year" sabi ng Cashier.

Napatakip nalang ako sa tenga dahil sa mga pinagsasabi nila. Feeling ko pinagkakaisahan nila akong lahat, feeling ko ang sama kong tao. Ang sama ng tingin nila sakin.

"Halika na Mira" sabi ni Fielo mula sa likuran ko at agad tinakpan ang paningin ng mga mata ko kay Rowver.

"Amuni siya? Amuni ba siya ang may sala nga gilimtan mo ko?" Sabi ni Rowver.

"No! Kaya please tumigil ka na!" Sabi ko at di na napigilan ang mga luha.

Umalis kami doon at agad nag-dial ng number si Fielo.hindi ko alam sinong kausap niya dahil malayo siya sa akin. Pinaupo niya ako sa may paanan ng hagdan ng Fitmart. tumigil na rin ako sa pag-iyak

Maya-maya pa ay may nakayakap na sa akin pagtingin ko si Alexa pala. May mga sinasabi siya sa akin pero hindi ko marinig dahil sumasakit ang ulo. Nakaalis kami sa Fitmart ng di ko namamalayan ang sunod kong maalala ay pinapainom niya ako ng gamot at nakatulog ako.

Nagising ako dahil sa mga maingay na paputok.Tumingin-tingin ako sa paligid at una kong nakita si Alexa na kinikilig habang nakatingin sa Cellphone niya.

"Hays! Masasaktan gid ako dahil sayo bah" sahi ni Alexa at niyakap ang cellphone niya may papipikit pa ng mata na nalalaman.

"Na ano ka?" Tanong ko sa kaniya. Nagulat siya dahilan upang matunba siya sa upuan.

"Wala may Role Play kami pagbalik sa school ga-practice ko" sabi niya at itinago ang phone.

"Ngaa ara ka di sa balay?" Tanong ko sa kanya kaya natahimik siya. Sandali akong nag-isip at naalala ko na.

Naalala ko na yung page-eskandalo ni Rowver sa Fitmart. Sinundo ako ni Alexa, at si Fielo siya ang tumulong sakin.

"Si Fielo?" Tanong ko kay Alexa

"Ga-luto sang shanghai" sabi nito at inalok pa nga ako ng isa.

"Teh ikaw? Hindi ka maguwi sa inyo?" Tanong ko sa kanya

"Nagpaalam ako kay mommy dito ako mag-New Year kasama niyo" sabi niya

"Dai? Pwede ako magtanong?" Tanong ni Alexa

"Oh bakit man?" Tanong ko sa kanya at tinaasan siya ng isang kilay.

"Hindi ka magalit ha" sabi niya

"Hindi ako magalit,bakit haw?" Tanong ko

"Bakit mo pala gi-iwasan si Rowver?,ba't ka tumigil? Diba sabi mo Loyal ka?" Tanong niya sakin.

"May mga bagay na di na ipilit kung di naman talaga para sa isat-isa" sabi ko sa kanya

"Teh dai, one year kaya kayo nag-fling non" sabi niya at sumubo ng shanghai.

"Wala eh di kami para sa isat-isa" sabi ko at nag-ayos na ng higaan.

"Okay ka lang?" Tanong niya sa akin.

"Oo eh, fling lang yun" sabi ko at mapait na ngumiti.

"Hindi ka okay Mira" sabi niya at naging seryoso na.

"Oka lang nga ako" sabi ko ulit.

"Hindi ka naman ganyan, ano bang nangyari? Andito lang ako papakinggan kita" sabi niya sa akin at niyakap ako.

"Okay lang talaga ako lex" sabi ko ngunit pinipigilan ko na umiyak.

"Hindi ka Okay, kung Okay ka iiyak ka ba?" Tanong niya sa akin

"Tears of Joy?"tanong ko

"Tears of Joy? Oplok ka! Seryoso ako" sabi niya at mas hinigpitan ang yakap.

"I fall out of love" bigla kong sabi upang di na siya mangulit

"Sure ka?"tanong ulit ni Alexa

"Masakit dai! Pero alam mo yung narealize ko? Na hindi kami same level ng pagmamahal sa isat-isa" sabi ko sa kanya at di na napigilan ang mga luhang kanina pa gustong kumawala.

"Paano yun?" Tanong niya sakin habang pinapatahan niya ako.

"Narealize ko na mas mahal ko sarili ko kasi kaya ko siyang palayain" sabi ko sa kaniya di man alam ni Alexa anong pinagsasabi ko sa ngayun pero malalaman niya din at pagnalaman niya alam kong magagalit siya. Ayaw na ayaw niya sa lahat ang sinasaktan kaming mga kaibigan niya.

"Sure ka dai? Yun lang gid ang rason? Wala na gid iba?" Nilunok ko lahat ng gusto kong sabihin,  di pa napapanahon di ko pa kayang ilabas lahat ng galit ko.

"Oo dai naawa ako sa kanya kasi di niya ako deserve, deserve niya yung babaeng kaya siyang intindihin" sabi ko sa kaniya.

"Sige next time pag kakausapin ka niya ulit im always one call away ha, ready akong itakas ka kahit saan pa yan" sabi niya sa akin at lumabas na ng kwarto upang bigyan ako ng space.

Ang sakit. Napakasakit nong feeling na sa mata ng madami ikaw yung masama. Sa mata ng madami ikaw yung nanakit. Sa mata ng marami kasalanan mo ba't merong umiiyak na tao.

Di man lang nila tinanong ba't ako naging ganun. Di man lang nila naisip na para sa akin masakit rin yun. Umabot ako sa punto na kaya ko na ibigay ang lahat kaya ko na siyang tanggapin bilang aking kabiyak. Pero sa huli natutunan ko na ako at ako lang din ang magmamahal at magaalalaga sa sarili ko ng lubosan.