Side Story 1 (Highschool)

June Gavine

One of the most hated things I ever do in my life is wait someone who always gets late at the decided time. Simula bata pa lang kami ay palagi na talaga siyang huli sa kahit na anong lakad naming dalawa. Minsan ay ito pa nga ang nagiging dahilan nang pag-aaway namin. Palagi naman niyang sinasabi na mas aagahan pa niya sa susunod, pero hindi naman nito tinutupad.

I've been waiting for Clinton for almost an hour and I swear if he'll keep me waiting for another hour, I'm going to puch his face. That shameless bastard! He always do this to me. Siya na nga itong nag set ng oras, late pa siya!

"Hey! Good morning! Kanina ka pa?"

Isang nakamamatay na tingin ang iginawad ko sa kanya. Walang'ya talaga 'tong lalaking 'to! May gana pa siyang ngumiti ng malawak?

"One of these days my fist will land on your face, bastard!" Asik ko at inihagis sa kanya ang menu ng café kung nasaan kami ngayon. Walang kahirap-hirap naman nitong sinalo habang tumatawa.

Umupo ito sa katapat kong upuan at natuon na ang atensyon sa hawak na menu. I was just looking at his emotionaless face while reading whatever written in there. Claudelle and him has a lot in common. In fact marami ang napagkakamalan silang kamabal kaya napilitan ang kapatid ng gagong ito na magpa bangs. Pogi na maganda si Claudelle pero iba ang datingan ni Clinton. I think handsome is an understatement.

"Gano'n mo na ba ako ka miss?"

Hindi ko namalayan na nakatingin na pala siya sa akin habang may naglalarong ngiti sa kaniyang mga labi. Wala na akong magawa dahil nahuli na niya akong nakatitig sa kanya, sinamaan ko na lang siya ng tingin. I also did that solely to not let out the embarrassment I felt.

"Order niyo po?" Tanong sa amin nang lumapit na ang waitress ng café.

"One americano, one caramel frappe and two slices of cheesecakes with berries on top," Clinton answered like he really knew my taste buds. "Thank you."

Nang umalis na ang crew ay kinuha na nito ang laptop na nasa kanyang bag. "So, saan ka na sa thesis natin?"

Partner kami sa thesis namin sa isang subject, he decided na rito namin itutuloy ang mga nasimulan na namin since malapit lang sa bahay naming dalawa. Supposedly maaga namin itong sisimulan, kaso nga late ang gago kaya heto't kakasimula pa lang nito sa part niya.

"I already did the survey," I said and hand him the papers na may mga sagot na mula sa mga taong binigyan ko nito.

"Hmm... I'm almost done with my part, here."

Tumayo ito at inilapit ang upuan niya sa tabi ko para makita ko nang klaro ang nasa screen ng laptop niya. I read what he wrote there and after a minutes ay bumalik na ako sa sarili kong laptop.

"We're gonna finish it before the deadline." I said. "Mukhang tayo na namang dalawa ang mauuna ngayon."

I saw him smirked and stayed near beside me na ipinagtataka ko. Napansin naman nito na nakatingin lang ako sa gawi niya kaya tinaasan ako nito ng isang kilay.

"Bumalik ka na sa pwesto mo!" Singhal ko rito kaso ngumisi lang ito at hindi gumalaw. Tibay!

Hinayaan ko na lang. Nang dumating na in-order namin ay saka lamang ito bumalik sa pwesto niya. Nasa kalagitnaan ako ng pagpo-proofreading ng mga natapos kong part nang bigla niya akong tinawag.

"June."

Tanging mata ko lang ang ginalaw ko, tumingin ako sa kanya habang iyong straw ay nasa bibig ko. "Hmm?"

He's looking at me seriously. His right hand was supporting his chin while the other one was on his americano.

"Mag ma-maynila ka talaga?"

Tinanggal ko na ang straw sa bibig ko at inilapag sa lamesa ang hawak kong caramel frappe. The first time I told him my plan I still remember his disappointed look. Clinton and I has been together ever since we were kids because of our families. We've never been separated for long before and we've been dependent with each other. Kaya naintindihan ko kung bakit disappointed siya sa desisyon ko ngayon.

"Bakit? Sasama ka?"

Umiwas siya nang tingin sa akin at umaktong nagbabasa kaya hindi nito nakita ang pilyong ngiti sa mga labi ko.

"How about August? Sino makakasama niya sa bahay ninyo kung pati ikaw ay aalis din?"

He's using August as an excuse again. He can't even utter that obvious emotions plastered on his face. Kailan ba siya magiging totoo sa akin? Does waiting for him to speak the truth is a waste of time? Does he want me to spell everything out to him?

Tsk! Doing such things for this bastard!

"Claudelle is always with her."

"I know her plans. She'll going to Manila for college."

Hindi ko pinahalatang nagulat ako sa narinig. 'Pag nagkataon na sa maynila mag co-college si Claudelle paniguradong kawawa ang kapatid kong isa ring obvious.

"Ano ba kasi ang plano mo? Ilang buwan na lang ga-graduate na tayo."

Come on! Just tell me the truth, bastard!

"I still don't know. Sasabihin ko naman sa'yo kung meron na."

After that ay bumalik na siya sa pagtitipa sa laptop niya habang salubong ang dalawang kilay. Gustohin ko mang punahin ito ay hindi ko magawa dahil ang cute niyang tignan. I secretly took a picture of him. Tinitigan ko muna ang mukha nito sa screen ng selpon ko at lihim na ngumiti.

I should take more. Four years is a long wait so a picture will suffice.

Um-exit kami sa café ay pasado alas dose na ng tanghali at dahil wala akong dalang motor ay kailangan ko pang mag commute patungo sa village namin. Si Clinton naman ay wala ring dalang motor dahil nag change oil daw si tito nang paalis siya kanina.

Una akong nagpaalam sa kanya dahil pakiramdam ko matatagalan ako sa paghihintay ng taxi na papasok sa village namin. When I was about to turn around he suddenly held my wrist. Clinton has a normal warmth kaya nang magdikit ang mga balat namin ay kaagad kong naramdaman ang init nito. It was hard not to look at his hand kaya ito ang unang tinignan ko dahilan para bumitaw siya sa akin.

"Bakit?" I acted uninterested but I could feel my heart trying to jump out of my ribcage.

Segundo ang dumaan bago siya nakapagsalita at halatang nagulat din siya sa biglaang pagpigil sa akin. He was just looking down, sweat continuously dripping from his forehead, and I could see how unfocused his eyes were.

"I just..uhmm..."

Pero mas agaw pansin ang pawis nito sa gilid ng kanyang noo. Marahan akong bumuga ng hangin at kinuha sa aking bulsa ang puting panyo. I leaned closer to him and wipe those sweats. Dahil masyadong malapit ang aming mukha dalawa ay pansin ko ang labi nitong naka awang dahil sa gulat sa biglang pag lapit ko sa kanya.

"You should wear thin clothes, masyadong mainit ang panahon ngayon," I said, almost a whisper and I could feel my own breath coming back to me.

I didn't hear any words coming from him aside from heavy breathing.

Fine. I'm not going to force him to tell me the truth. I'll just wait however fucking long it is. Tsk!

Lumayo na ako sa kanya suot pa rin ang isang ngiti. Mukha naman siyang tensyonado dahil sa ginawa ko. Hindi ito makatingin sa akin ng diretso at kita ko rin ang nanginginig nitong kamay na hindi alam kung ano ang gagawin. His ears are so damn red right now.

"So what are you gonna say?"

"Hey!"

Tumaas ang isang kilay ko nang makitang masama itong tumingin sa akin. Did I do something wrong?

"Uncomfortable?" I teased him more and didn't bother to hide my playful smile. I was gonna say something to him again when he suddenly put his hands on my nape and pulled me closer to him. I saw him close his eyes and tilted his head as our lips met.

I felt a little bit of ecstacy but I tried to suppress it. We're in a broad daylight for goodness sake!

Afraid that people might see us, I pushed him away, but not to the point that he'll get hurt. The moment our eyes met after that kiss I saw pain in them.

"Do you like men?" I blurted out still holding both of his shoulders. Pero hindi siya makatingin sa akin ngayon at pilit na kumakawala sa hawak ko. "Hey! Hey! Wait! Answer me first!" I said while pulling him dahil pilit itong kumakawala. "Clint!"

"Let me go!" He demanded.

Looking at his raging eyes, I let go his shoulders. Tibay talaga! Siya na nga itong nanghalik, siya pa itong galit! The next thing he did was to turn his back at me and ran away.

"Huh! It looks like I did some bad things to him!" I said to myself. "Hey! Wait! Clinton!" Tawag ko sa kanya at hinabol ito. Dahil nakita niya akong tumatakbo rin patungo sa kanya ay mas binilisan pa nito ang pag takbo. "Gago! Tumigil ka nga!"

"H'wag kang sumunod! Hayaan mo'kong maka uwi! Sigaw niya rin.

"Tang'na! Tumigil ka!"

Tuloy-tuloy pa rin ang naging takbo nito hanggang sa nakaramdam ako ng patak ng ulan mula sa ibabaw.

"Uulan na!"

"Puta h'wag mo'kong sundan!"

"Tumigil ka sabi!"

He leave me no choice. Tinanggal ko ang isang rubber shoes ko at malakas na binato ito sa may paa niya at ...sapol!

"Ack!" He gasped and fell into the groud.

"Ha!" Buga ko ng hangin at habol ang hiningang napatukod sa aking tuhod. "Gago! Ang bilis mong tumakbo!"

Dahan dahan akong lumapit rito at tinabihan siya nang upo, unti-unti na ring lumalakas ang ulan. Nakayuko ito ngayon habang nakatupi ang tuhod.

"Hey!" Tawag ko rito. "Naiwan ko sa café ang bag ko." Tinuro ko gamit ang aking hintuturo ang daan patungo sa café

"Fuck you!" Although it was just a whisper, I still heard it.

"Fine. Sorry!"

Namutawi ang katahimikan sa aming dalawa. I was just waiting for him to be honest this time but it seems like he doesn't have any plans for it.

Honestly, I don't care if he likes men, as long as it's me. I don't care at all.

"Tara na. Tumila na ang ulan." I said calmly and waited for him to get up. Hindi ko siya tinignan at ako na mismo ang unang naglakad.

"June, can you just forget what I did? Can we just pretend that it didn't happen? Can we just remain as friends? Let's ..just-"

"Yeah whatever! Let's go, bastard!"

I looked at him with a wide smile and pulled him up. "You're my best friend in the first place and it's not bad to have a taste on your best friend's lips!" I joked.

"Fuck you!"

- B M -