Kabanata 5: Antonius Zobel

"Tama ba itong binabasa ko? You knocked Reji Argao? Anak! He's gonna sue you!" my mother said hysterically.

I rolled my eyes. Sue me then. Ang dami namin magagaling na abogado. Subukan niya lang talaga.

"He's embarrassed, obviously."

"Pati ba naman ang Argao? Mayaman din ang mga 'to. Baka tuluyan ka ng makulong niyan!"

Nandito kami sa backyard at nag mi-meryenda. She's sipping her tea while I was drinking scotch, in the afternoon, yes. Papa came, mukhang kauuwi lang dahil suot pa ang suit niya. Lumapit siya kay mama para humalik sa noo, ganoon din sa akin.

"Lary, are you aware of this? Dapat na natin tawagan si Atty. Delpan!"

"Nagusap na kami, naka handa na siya para sa kaso. May mga strategy na siyang naisip, wala ka ng dapat ipagalala." My father assured mama.

Then, he went to me, and to the glass of scotch I was holding. Nailing na lang. Umupo siya sa pagitan namin ni mama, agad lumapit ang kasambahay para hingiin ang gusto niya.

"But ang anak natin—they will drag her name to the mud!"

"My name is already on the mud swimming beautifully, mama."

"Arden! This is no time to joke," Mama, pero tinawanan ko siya.

"So, mind telling me what happened?" Father asked, seriously.

"You know my stand on that, Papa. And we both know that Reji is an asshole."

"Ikaw ba ang nagsimula?"

"No, he was. He grabbed my hair. I only defended myself. You can use Jireh as witness, or the staffs."

My mother gasped. "What?!"

"May ibang customer ba sa—"

"Why would he grab your hair?!" si mama, na parang ngayon lang nag sink in sa kaniya yung sinabi ko.

"Honey, you remember Reji used to like our daughter? But this lady here rejected him in front of so many people. Don nagsimula ang hate niya para sa anak natin."

Nagulat ako sa sinabi ni papa, "You knew that?"

"Of course, you're my daughter. Alam ko ang lahat ng nangyayari sa'yo."

"I don't believe that, may nagsabi lang siguro sa'yo." ngisi ko.

"Tuwing magkikita kami, palagi niya akong iinsultuhin, anything, just to provoke me."

Tingin ko, sinasadya niya na i-provoke ako sa maraming tao para makita ng iba ang ugali ko. Unfortunately for him, wala akong iniingatan na pangalan and I have been more transparent and clear to everyone, ever since.

Halos alam ng lahat na gangster ako, may hindi magandang imahe bilang babae, and never did I once deny that.

"Lary, we should sue that kid. Siya naman pala itong pasimuno."

My father laughed, "We will, hon. I have my men gather evidence against the kid. Nasa restaurant na rin si Atty para kuhanin ang cctv footage."

"You can ask the restaurant's staff. They saw what happened," I said.

"We can't rely on witnesses, it could only become circumstantial. Besides, the Argao have most likely bought these staffs already. What we need is a solid one, like a video of what happened."

The Argao did anything to public the case but my father is more powerful than them, so it was handled privately. Hindi nga rin tumagal masiyado dahil alam nilang wala na silang mapapala pa. It was an obvious lost.

"Have you heard of Hades? I kinda miss him," tanong ko kay Jireh.

Nandito ako ngayon sa Lair, nagpapalipas ng oras. Balik operation na ulit ang laban. Naka tunganga ako rito sa VIP room habang nanunuod ng walang kwentang laban sa baba.

"Ilang araw na siyang hindi nagpupunta rito,"

"Talaga?"

Kinuha ko ang cp ko para tawagan siya. Pagkalipas ng ilang dial, sinagot niya.

"San ka?" I asked,

"Don't call me. I'm with Summer."

"Excuse me?" then, he ended the call.

Sa asar, binalibag ko ang cp ko. Mukhang in love ang mokong na 'yon ah. Buti na lang nasulit ko na siya. Anyway, may laban kaya mamaya? Nababagot ako.

Kinuha ko ang susi ng kotse.

"Saan tayo?"

"Niyaya ba kita?"

"Queen, ang trabaho ko ay sundan ka."

"Ikaw ba ang nagre report sa ama ko?" biro kong tanong.

Nanlaki ang mata niya, "H-ha, ano hindi ah!"

Nailing ako. "It was supposed to be a joke but then, totoo pala." ang laki na ng pinasasahod ko sa lampang 'to, tapos babayaran pa siya ng ama ko. Mas mauuna pa yata yumaman ito kaysa sakin. "Sa Batangas tayo,"

Ilang oras lang ng marating ko ang Batangas. Pagbaba ko, nagulat ako ng makita si Jireh na sumusuka sa tabi. Nailing na lang ako sa ka lampahan niya.

The bouncers jokingly salute to me. Tumango ako sa kaniya at nakipag fist bump. "Late kana ngayon ma'am ah. Kanina pa nagsimula."

Napansin ko na parang dumami ang tao ngayon. Ang alam ko, regular na laban lang naman ah.

"Ba't ang daming tao?" tanong ko sa bouncer.

"May kilalang tao na nandiyan ma'am,"

Nagtakha ako, "Sino?"

"Hindi ko kilala e," kamot ng bouncer sa ulo niya.

"Akala ko ba kilala?" nailing ako.

Umalis na ako dahil wala siyang kwenta kausap. Napansin ko na mukhang okay na si Jireh sa likod ko.

"May mga kilalang personalidad na hindi talaga kilala ng mga normal na tulad namin, Queen."

"Tumahimik ka nga,"

Nakita ako ng isang staff ng event at binigyan ako ng VIP pass. Kumunot ang noo ko.

"Ano to?" tanong ko, medyo napalakas ang boses ko kasi nagtataka talaga ako. Nag tinginan tuloy ang ibang malapit sa amin.

"Ay VIP pass po para makapasok po kayo."

"Hindi ko kaylangan niyan," tsaka ko binalik sa kaniya ang pass.

Sapat na ang mukha ko para makapasok sa loob. Ano bang pinagsasasabi non? Bobo ba 'yon? Bago siguro, di ako kilala.

Nang makita ako ng security sa entrance, agad nila akong pinag buksan ng walang hinihingi na kahit ano. See, bakit ko kakaylanganin ng pass.

Pababa na ako para sa usual seat ko ng mapansin na may nakaupo ron. Who the fuck is this? Malinaw kong sinabi sa lahat na walang pwedeng umupo sa pwesto ko.

"Jireh, paalisin mo ang taong 'yan."

"Ha? Ayoko, Queen. Mukhang malaki ang katawan. Isang suntok lang niyan tumba na agad ako." iling-iling niya sabay atras sa likod ko.

"Wala kang kwenta,"

Tumawag ako ng security, pero maging sila, nag dadalawang isip. I gritted my teeth. Gumaganda na ang laban pero heto at naka tayo pa rin ako.

Sa inis, lumapit na ako sa bastardong naka upo sa pwesto ko.

"Excuse me, but I think that seat is mine."

Natigil siya sa panunuod at bumaling sa akin. Parang biglang huminto ang segundo ng mangyari 'yon. He look, oh my! May tatalo pala kay Hades? His dark aura seem to define of his status. Cold, arrogant look yet mysterious. His hazel color eyes looked beautiful, it suits his masculinity perfectly.

Sa paraan ng pagdapo ng mata niya sa akin, para akong isang alagad na nagka sala at narito siya para bigyan ako ng parusa. Kung ikaw ang lang din naman, willing ako tanggapin ang kahit na anong kaparusahan.

"Really? Hindi ko alam na may ownership na ang mga upuan dito." he answered me sarcastically with his baritone voice.

"Were you not informed?" sarkastiko ko rin tugon,

"I was, but I'd like to meet who owns this seat."

"Now you meet her, pwede ka nang umalis." taas ang kilay kong naka mata sa kaniya.

Ano pala ang pakialam ko kung gwapo ka? Kung mayabang naman, pass na lang.

He chuckled, "Fine." tumayo siya at hinarap ako, may mapaglarong ngiti sa labi. "My name is Antonius Zobel, and you must be?"

I look at his hand extending for a hand shake. Bumalik ang tingin ko sa kaniya, ngumisi.

"Sorry but I don't put my hands on strangers." and threw him disgusting look. Before he could react, tinalikuran ko na siya.

Ayoko na lang pala manuod. Sa kaniya ang upuan na 'yon at lamunin niya. Bakit niya ako nginingisian? It's like he's proving something and I don't like it. Ang yabang!

Nag martsa ako pabalik sa sasakyan, walang inimik na kahit sino pa ang bumati. I started the engine, but the passenger seat's door suddenly opened, nagulat ako, pero ng makitang si Jireh lang pala, nabwisit ako lalo.

Inisip ko ba talagang susundan ako non? Bobo ko naman.

But wait, did he just said his name was Antonius Zobel? Zobel... what the... the richest and most prestigious family! Antonius Zobel, the heir!