Alexa's POV

Ίδια μέρα το μεσημέρι...

Μόλις γύρισα σπίτι μου, το κινητό μου χτυπάει σαν τρελό και δεν το βρίσκω στην τσάντα μου. Το βρήκα αλλά μαζί με αυτό βρήκα και ένα περίεργο χαρτί.

"Ναι." Σηκώνω το τηλέφωνο κοιτώντας το χαρτί παράξενα, αποκλείεται να είναι δικό μου.

"Ξανθούλα έχω να σου πω κάτι το οποίο δεν μπορείς να αρνηθείς..." Όσο η Vanessa μιλάει εγώ ξεδιπλώνω το χαρτί.

~Την τελευταία φορά έφυγες βιαστικά, ξέχασες το φουλάρι σου σπίτι μου. Θα σε περιμένω στις 8. Ελπίζω αυτή την φορά να έχεις παραπάνω χρόνο. -Theo.~

Για αυτό έπεσε πάνω μου του είχα ξεκαθαρίσει πως δεν μπορεί να μου μιλήσει όσο είμαστε στον κόσμο.

"Λοιπόν τι λες;" Ρωτάει η Vanessa η οποία μάλλον τόση ώρα μιλούσε. "Θα έρθεις;" Με ρωτάει.

"Ε, ναι ναι." Της απαντάω μηχανικά και κλείνω πριν πει τίποτα άλλο. Μένω να κοιτάζω το σημείωμα.

Υποσχέθηκες να μείνεις μακριά του. Του το Υποσχέθηκες.

Δεν παραλείπει να μου θυμίσει η φωνή στο κεφάλι μου.

...

Η ώρα είναι εφτά και προσπαθώ να επικεντρωθώ σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τον Theo αλλά δεν μπορώ. Φοράω το μπουρνούζι μου και μια πετσέτα στεγνώνω λίγο τα μαλλιά μου. Η ματιά μου πέφτει ξανά στο σημείωμα που έχω αφήσει στην άκρη στον νιπτήρα.

Τι έχω πάθει;

Δεν είμαι έτσι εγώ.

Δεν έχω αθετήσει ποτέ τον λόγο μου.

Γιατί δεν μπορώ απλά να μείνω μακριά;

Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη προσπαθώ να καθαρίσω τις σκέψεις μου αλλά μου είναι αδύνατο όλη μου η ψυχή φωνάζει το όνομά του και το σώμα μου τον ζητάει.

Μπορεί να καταλήξουμε και οι δύο νεκροί αν μαθευτεί.

Ναι αλλά είναι μόνος του και με περιμένει.

"Είναι κακή ιδέα." Ψιθυρίζω στον εαυτό μου στον καθρέπτη το βλέμμα μου στρέφεται ξανά στιγμιαία στο σημείωμα. "Γάμα το δεν πειράζει." Λέω και αρχίζω να ετοιμάζομαι ενώ η λογική μου σβήνει ξανά και η βουή στο κεφάλι μου δυναμώνει. Ακύρωσα τα σχέδια της Vanessa's λίγο πριν μπω στο αυτοκίνητο.

...

Στέκομαι έξω από την πόρτα του νιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι, ένα άγχος. Η πόρτα ανοίγει πριν χτυπήσει το κουδούνι.

"Ελπίζω να μην σκεφτόσουν να το σκάσεις." Μου λέει χαμογελώντας. "Πέρασε." Κάνει στην άκρη και εγώ διστακτικά αρχικά μπαίνω στο σπίτι.

"Όλα αυτά απλά για να πάρω ένα φουλάρι;" Ρωτάω δείχνοντας το στρωμένο με φαγητά τραπέζι.

"Σκέφτηκα πως ίσως μου κάνεις την τιμή να μείνεις λίγο παραπάνω." Μου λέει σπρώχνοντάς με ελαφρά από την μέση να προχωρήσω προς τα μέσα.

"Ίσως αυτό θα ήταν καλύτερο να το κάνεις με την κοπέλα σου." Δεν μπορώ να ελέγξω την ζήλια στην φωνή μου.

"Την ποια μου;" Απορεί. "Α, εννοείς την κοκκινομάλλα στο καφέ." Γελάει. "Η Jessica ήταν μια απλή κατάκτηση η οποία έγινε ορεκτικό."

"Αυτό σχεδιάζεις και για εμένα; Να με κατακτήσεις και μετά να τραφείς;" Τον ρωτάω, γελάει, ξανά.

"Πως θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο σε κάποια σαν εσένα;" Μου απαντά με ερώτηση τραβώντας μου την καρέκλα για να καθίσω.

...

Ο ήλιος έχει αρχίσει να ανατέλλει, περάσαμε όλη την νύχτα μιλώντας γελώντας και κάνοντας αστεία. Ο χρόνος όμως τελειώνει ξανά και όταν ξημερώσει το όνειρο θα γίνει σκόνη και θα πρέπει να τον αφήσω στο παρελθόν αλλιώς θα έχουμε πολλή άσχημη κατάληξη οι δύο μας.

"Ξημέρωσε." Συμπέρανε ο Theo.

"Το βλέπω." Του λέω μελαγχολικά.

"Να το πάλι." Με κοιτάζει σοβαρός και εγώ ανταποδίδω με ένα μπερδεμένο βλέμμα.

"Αυτό το μελαγχολικό ύφος χαραγμένο στο πρόσωπό σου." Εξηγεί βάζοντας μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτό και χαϊδεύοντας το μάγουλο μου με τον αντίχειρα του. Σκύβει και το πρόσωπό του πλησιάζει το δικό μου. "Madeline εγώ-" Πηγαίνει να πει αλλά σαν να με ταρακούνησε το άκουσμα του λάθος ονόματος που του έχω πει.

"Theo όχι." Τον διέκοψα κάνοντας ένα βήμα πίσω. "Συγγνώμη αλλά εγώ δεν μπορώ, είμαι αλλού και δεν είμαι έτσι." Λέω ψέματα ξανά. "Ήρθα εδώ εξαρχής για να σου ξεκαθαρίσω πως δεν θέλω να με πλησιάσεις ή μου μιλήσεις ξανά." Βάζω όλη μου την δύναμη ώστε να μην λυγίσω εδώ μπροστά του.

"Για αυτό έμεινες όλη την νύχτα;" Με ρωτάει. "Εγώ θέλω απλά να σε γνωρίσω.

"Δεν θες πίστεψέ με." Τον διορθώνω. "Μόνο να σε απογοητεύσω θα καταφέρω." Του λέω λυπημένα. "Μείνε μακριά μου." Τον κοιτάζω σκληρά και ψυχρά πριν φύγω.

***

Vanessa's POV

Κάθομαι στην αυλή του σπιτιού των Salvatore με τον Stefan, τον Damon και.. τον Klaus. Κάποια στιγμή έρχεται έξαλλος ο Jace.

"Να σου σου πω λίγο;" Με ρωτάει εκνευρισμένος χωρίς να μιλήσει σε κανέναν άλλο.

"Πες μου." Τον κοιτάζω με απορία.

"Ιδιαιτέρως." Μου κάνει νόημα και εγώ τον ακολουθώ.

"Μπορείς να μου πεις τι έπαθες;" Τον ρωτάω όταν βρισκόμαστε πια οι δύο μας.

"Τι είπες στην ξανθούλα;" Με ρωτάει θυμωμένος. Βέβαια αυτό τον καίει αυτόν τώρα τι άλλο να ήθελε.

"Τι είπα;" Απορώ.

"Vanessa μη κάνεις την ηλίθια τι της είπες για εμένα; Άκουσα τον Isaac να το συζητάει με την Tara. Ποιος σου είπε κοπέλα μου πως την θέλω; Με ρώτησες και στο αρνήθηκα ποιος σου είπε να ανακατευτείς;" Με βομβαρδίζει με ερωτήσεις στις οποίες φυσικά δεν περιμένει απάντηση.

"Ναι και εγώ δεν σε πίστεψα προφανώς, και αν κρίνω από την αντίδρασή σου καλά έκανα." Του απαντάω ενοχλημένη.

"Vanessa σύνελθε δεν τρέχει τίποτα μεταξύ μας, σταμάτα να ανακατεύεσαι και στο κάτω κάτω ακόμα και να έτρεχε εσένα τι σε πειράζει; Εγώ σε έκρινα που απάτησες τον ηλίθιο τον άντρα σου με τον πανηλίθιο τον Damon;" Το τελευταίο το λέει πολύ ψιθυριστά αλλά αυτό που δεν ξέρει είναι πως ο Nik είναι ακριβώς πίσω του.

"Είναι αλήθεια;" Με ρωτάει έξαλλος ο Nik.

"Να σου εξηγήσω-" Τον πλησιάζω.

"Είναι αλήθεια;" Ρωτάει μέσα από τα δόντια του.

"Ναι." απαντάω με σκυμμένο το κεφάλι και μετά σιωπή για λίγο.

"Θα τον σκοτώσω." Φεύγει γρήγορα και αμέσως μετά επιτίθεται στον Damon. Προσπαθούμε να τους χωρίσουμε, μάταιος κόπος. Ο Nik είναι προφανώς δυνατότερος έχει βάλει κάτω τον Damon και τον χτυπάει με όλη του την δύναμη. Κάποια στιγμή η Alexa, η οποία ούτε που κατάλαβα πότε ήρθε βρίσκεται ακριβώς στην μέση και τους χωρίζει με το σώμα αλλά και τα χέρια της. "Alexa κάνε στην άκρη." Της λέει προειδοποιητικά ο Nik.

***

Alexa's POV

Αφού έφυγα από τον Theo και συνήλθα λίγο. Ήρθα στον Stefan και τον Damon για να δω τον δεύτερο να πλακώνεται με τον Klaus, ευτυχώς κατάφερα να μπω στην μέση πριν τον σκοτώσει.

"Alexa κάνε στην άκρη." Μου λέει προειδοποιητικά ο Klaus.

"Όχι." Του λέω πεισματικά. "Θα τον σκοτώσεις." Συμπληρώνω.

"Αυτό θέλω." Πηγαίνει να επιτεθεί ο Klaus αλλά τον σπρώχνω πίσω.

"Τότε θα πρέπει να περάσεις πρώτα από εμένα γιατί εγώ άλλον άνθρωπο που αγαπώ δεν θάβω με κατάλαβες;" Του λέω αποφασισμένη.

"Πόσο καιρό;" Ρωτάει ο Klaus την Vanessa, ξέρει.

"Nik-"

"Πόσο καιρό γίνεται αυτό πίσω από την πλάτη μου;" Την διακόπτει έξαλλος.

"Είχε γίνει μια φορά αλλά το σταμάτησα στο ορκίζομαι." Σκύβει το κεφάλι η Vanessa.

"Το ήξερες;" Γυρίζει σε εμένα τώρα, κοιτάζω κάτω, το ήξερα και δεν μπορώ να το αρνηθώ.

"Άσε την Alexa στην απ'έξω. Αυτό είναι μεταξύ εμένα εσένα και της Vanessa's." Πετάγεται ο Damon σκουπίζοντας το αίμα από το πρόσωπό του.

"Ρώτησα κάτι την αδερφή μου, εσύ να σκάσεις." Λέει με μίσος στον Damon. "Το ήξερες;" Επαναλαμβάνει την ερώτηση.

"Ναι." Απαντάω ντροπιασμένη κοιτώντας τον στα μάτια. Γελάει.

"Ήξερες και δεν μου το είπες." Με κοιτάζει έξαλλος.

"Έλα τώρα Klaus δεν φταίει και το ξέρεις." Αποφασίζει να μιλήσει ο Stefan.

"Τώρα μιλάω με την αδερφή ΜΟΥ, οι υπόλοιποι να το βουλώσετε." Απαντά αγριεμένα ο Klaus και μετά με πιάνει με δύναμη από τους ώμους κάνω νόημα στους άλλους που ήταν έτοιμοι να πέσουν να τον φάνε να μην κάνουν βήμα, δεν τον φοβάμαι. "Γιατί;" Με ρωτάει και η φωνή του σπάει λίγο.

"Ήμουν ανάμεσα στους αδελφούς μου ό,τι και αν έκανα θα ήταν λάθος σε παρακαλώ κατάλαβε με." Ζητάω και εκείνος με αφήνει. "Πάμε σπίτι να μιλήσουμε ψύχραιμα σε παρακαλώ και μετά είσαι ελεύθερος να πεις και να κάνεις ό,τι θες με την Vanessa και τον Damon πρώτα όμως άκουσε με." Τον κοιτάζω ικετευτικά.

"Εντάξει." Μου λέει παραδομένος προχωρώντας προς το αυτοκίνητο. Όπως πάω να περάσω δίπλα από την Vanessa την πιάνω από το μπράτσο με δύναμη.

"Σου ζήτησα να μην με φέρεις αντιμέτωπη με τα αδέρφια μου." Της θυμίζω.

"Εσύ πάνω από όλους Alexa ξέρεις ότι δεν μπορείς να βάλεις περιθώρια στην αγάπη. Ωστόσο συγγνώμη δεν είχα την πρόθεση να σε φέρω αντιμέτωπη με τα αδέλφια σου γι' αυτό και είχα τσακωθεί με τον Damon όταν έμαθα πως σου το είπε." Λέει απολογητικά αλλά χωρίς ίχνος μεταλλείας για αυτό που έκανε με τον Damon, τραβάει το χέρι της από το δικό μου κοιτάζω για λίγο πίσω μου και παρατηρώ τον Damon να κοιτάζει μια πληγή στο χέρι του, τον δάγκωσε.

"Θα δω τι μπορώ να κάνω για αυτό." Του λέω ήρεμα πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητο του Klaus.

"Alexa," Με σταματάει η φωνή του Damon. "Να προσέχεις θέλω όχι να με βοηθήσεις." Με κοιτάζει τρομαγμένος ξέρω πως φοβάται ότι ίσως ο Klaus μου κάνει κακό.

...

Ώρες τώρα είμαι κλειδωμένη στο σπίτι του Klaus μαζί του, φωνάζει σπάει πράγματα και όλα τα σχετικά.

"Θα κάτσεις να μιλήσουμε σαν άνθρωποι;" Του λέω εκνευρισμένη μετά από λίγο.

"Να πούμε τι; Με απάτησε με τον αδερφούλη σου και εσύ δεν έκανες τίποτα για αυτό." Πετάει ένα ποτήρι δίπλα μου, χαμογελάω.

"Πρώτον, αστόχησες. Δεύτερον τι ήθελες να κάνω;" Του λέω μέσα από τα δόντια μου.

"Με απάτησε το καταλαβαίνεις;"

"Και; Την κατηγορείς; Εσύ θα έμενες με κάποιον σαν εσένα; Δεν νομίζεις πως πέρασε αρκετά δίπλα σου; Και πολύ άργησε. Την κατέστρεψες ξανά και ξανά και ξανά Klaus, αναμενόμενο δεν ήταν κάποια στιγμή να της τελειώσει;" Του λέω ενοχλημένη από την συμπεριφορά του.

"Την υποστηρίζεις;" Με ρωτάει μπερδεμένος. "ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΔΕΡΦΗ ΓΑΜΩΤΟ ΟΧΙ ΔΙΚΉ ΤΗΣ." Φωνάζει.

"Ευτυχώς για εμένα έχω μάτια και βλέπω πότε κάποιος έχει δίκιο και πότε όχι." Του λέω απότομα. "Και όσο και αν δεν συμφωνώ με ό,τι έκανε η Vanessa είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει, εσύ ο ίδιος της το έδωσες. Μη το παίζεις θιγμένος τώρα." Προσπαθώ να τον συνεφέρω. "Σώσε ό,τι σώζεται Klaus μη της δώσεις το δικαίωμα να σου πάρει και τα παιδιά σου, άσε την να φύγει, χώρισε την και δείξε αξιοπρέπεια."

"Αξιοπρέπεια; Όπως έδειξαν εκείνη και ο Damon;" Με ρωτάει.

"Αυτό πάει έγινε δεν μπορούμε να το διορθώσουμε εντάξει; Ξεπέρασέ το και προχώρα. Από εδώ και πέρα τι θα κάνεις; Θα σκοτώσεις τον Damon και αυτομάτως εκτός από την Vanessa θα χάσεις και τα παιδιά σου και εμένα φυσικά ή θα της δώσεις διαζύγιο και θα προσπαθήσεις τουλάχιστον να είσαι καλός πατέρας;" Τον ρωτάω και τον βλέπω να βουρκώνει.

"Την αγαπάω." Ένα δάκρυ τρέχει από τα μάτια του.

"Το ξέρω. Πίστεψέ με εγώ σε καταλαβαίνω." Τον αγκαλιάζω. "Αν την αγαπάς όμως δεν μπορείς να την κρατάς φυλακισμένη." Με αγκαλιάζει σφιχτά κλαίγοντας πλέον.

...

Λίγο μετά ο Klaus έχει ηρεμήσει φερνει ένα μικρό βαζάκι από την κουζίνα δαγκώνει τον καρπό του και αφήνει αίμα να κυλήσει μέσα.

"Σώσε τον." Μου το δίνει με μισή καρδιά μεν αλλά μου το δίνει δε.

"Ευχαριστώ." Του ψιθυρίζω.

"Εγώ σε ευχαριστώ, κατά κάποιο τρόπο με έσωσες σήμερα." Μου χαμογελάει λυπημένα. "Και Alexa," Με σταματάει πριν φύγω. "ξέρω πως έχεις τα δικά σου προβλήματα με τον Theo σ' ευχαριστώ που με βοήθησες."

"Κανένα πρόβλημα." Απαντάω σοβαρά βγαίνοντας έξω.

***

Vanessa's POV

Ο Damon δεν είναι καθόλου καλά και η ξανθούλα αργεί έτσι αποφάσισα να έρθω σπίτι να δω τι γίνεται. Λίγο πριν μπω η Alexa βγαίνει έξω σχεδόν τρέχοντας πηγαίνω να ανοίξω το στόμα μου αλλά δεν με αφήνει να μιλήσω.

"Δεν θέλω να ακούσω τίποτα από εσένα." Μπαίνει βιαστικά στο αυτοκίνητο του Nik και φεύγει με τρομακτική ταχύτητα. Ειλικρινά το μισώ να με κοιτάζει έτσι απογοητευμένη.

"Δεν ξέρω τι έγινε μεταξύ σας αλλά να ξέρεις πως πήρε το μέρος σου." Βγαίνει έξω και ο Nik.

"Αλήθεια;" Απορώ σοκαρισμένη.

"Μάζεψε τα πράγματα σου και πήγαινε όπου θες εγώ δεν θα σε εμποδίσω." Μου λέει παραδομένος. "Μόνο μια χάρη, μη μου στερήσεις τα παιδιά μου." Γνέφω θετικά.

"Εννοείται." Στραβοκαταπίνω καθώς εκείνος απομακρύνεται.

***

Hellooo!

Τι μου κάνετε?

Νέο κεφάλαιο ελπίζουμε να σας αρέσει! Περιμένουμε τις γνώμες σας στα σχόλιααα!

Όπως καταλαβαίνετε αυτή την ιστορία δεν την γράφω μόνη μου αλλά με την αγαπημένη μου:
inlovewithBenBarnes_