Alexa's POV

Είμαι ξαπλωμένη στο διπλό κρεβάτι κοιτώντας την άδεια πλευρά δίπλα μου. Μια εβδομάδα μετά και το βάρος που νιώθω στην καρδιά μου δεν λέει να φύγει. Νιώθω μουδιασμένη σαν ο κόσμος να πάγωσε γύρω μου την στιγμή που έφυγε. Που να είναι; Είναι καλά; Ούτε να τον δω δεν μπορώ. Το ξυπνητήρι χτυπάει αλλά για ακόμη μια φορά δεν κοιμάμαι απλώς μηχανικά το κλείνω. Παίρνω μια βαθιά ανάσα πριν σηκωθώ να κατέβω κάτω.

"Καλημέρα." Λέω χαμογελαστά στην Selena και τον Kol jr μπαίνοντας στην κουζίνα.

"Καλημέρα." Απαντά μονότονα η Selena, ο Kol jr παίζει με τα δάχτυλα του κουνώντας νευρικά το πόδι του.

"Πεινάτε; Να σας φτιάξω πρωινό;" Ρωτάω περιμένοντας μια απάντηση.

"Θα αργήσω στο σχολείο." Μου απαντά η Selena καθώς σηκώνεται όρθια. "Θα φάω κάτι στον δρόμο." Μου χαμογελάει.

"Θα την πάω εγώ." Πετάγεται όρθιος και ο Kol jr και μετά από λίγο φεύγουν και οι δύο.

"Τελεία." Μουρμουρίζω αφού κλείσει η πόρτα πίσω τους.

"Καλημέρα." Μπαίνει γελώντας στο σπίτι ο Isaac.

"Θα το εκτιμούσα αν χτυπούσες το κουδούνι που και που." Ρολάρω τα μάτια μου.

"Τι να έκανα;" Με ρωτάει σοκαρισμένος.

"Στο είπα πως δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς τα κλειδιά σου όλη την ώρα." Έρχεται και η Tara στην κουζίνα.

"Και εγώ είπα πως η αγαπημένη μου φίλη δεν χρειάζεται να είναι ξινή όλη την ώρα αλλά δεν με ακούει." Λέει με αστείο τόνο ο Isaac.

"Δεν είμαι ξινή." Απαντάω σοβαρά και κοιτάζονται μεταξύ τους. "Δεν είμαι." Επιμένω. "Απλώς δεν μου αρέσει να μπαίνετε σπίτι μου όποτε θέλετε τα κλειδιά για περίπτωση ανάγκης." Εξηγώ.

"Σε αυτό έχεις δίκιο ΑΛΛΑ έχεις να χαμογελάσεις σε κάποιον εκτός από τα παιδιά σου από-"

"Μη το πεις." Διακόπτω την Tara πριν ολοκληρώσει και εκείνη σηκώνει ψηλά τα χέρια της παραδομένη.

***

Vanessa's POV

"Καλημέρα." Έρχεται να με φιλήσει ο Nik αλλά κρατάω μια απόσταση. "Μάλιστα." Κάνει ένα βήμα πίσω εκνευρισμένος. "Μπορεί να μου πεις τι έχω κάνει και μια εβδομάδα τώρα ούτε να σε αγγίξω;" Με ρωτάει.

"Τίποτα δεν έχεις κάνει απλώς βιάζομαι και τα γεγονότα τρέχουν δεν έχουμε χρόνο για αυτό." Του λέω και καλά αδιάφορα. Η αλήθεια είναι πως μετά από αυτό με τον Damon δεν μπορώ να είμαι η ίδια απέναντι στον Nik δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. "Επ που πάτε εσείς; Καλημέρα." Λέω στα δίδυμα.

"Εσύ που λες να πηγαίνουμε οκτώ το πρωί; Σχολείο." Απαντά ελαφρώς ειρωνικά ο Andrew.

"Τα λέμε μετά." Μου χαμογελάει η Rebekah jr.

"Να προσέχετε." Τους φωνάζω καθώς φεύγουν.

"Αγγελούδι μου πρέπει και εμείς να μιλήσουμε κάποτε." Μου λέει ο Nik αλλά εγώ ετοιμάζομαι να φύγω.

"Κάποια άλλη στιγμή τώρα βιάζομαι." Του λέω απότομα.

"Που πας;" Απορεί.

"Στην αδερφή σου." Του απαντάω κοφτά.

"Σε ποια από τις δύο;" Ρολάρει τα μάτια του.

"Σε ποια λες;" Ρωτάει αυτονόητα πράγματα.

"Βασικά οι Salvatore θέλουν να μιλήσουν σε όλους μας άρα θα πάμε όλοι από εκεί, με πήρε πριν τηλέφωνο ο Stefan." Μου ανακοινώνει. Αποφεύγω τον Damon μια ολόκληρη εβδομάδα για να γίνει αυτό τώρα.

...

Έχουμε φτάσει στο σπίτι των Salvatore και επικρατεί αμήχανη σιωπή μεταξύ όλων μας.

"Ωραία αν είναι να κάθεστε μουγκοί να φύγω γιατί έχω και δουλειές." Λέει ενοχλημένη η ξανθούλα και αν ήταν βαμπίρ, από την ημέρα που έφυγε ο Theo, θα πίστευα πως έχει κλείσει την ανθρωπιά της.

"Ηρέμησε αδερφή θα μιλήσουμε." Της λέει ο Elijah. "Λοιπόν, όπως όλοι γνωρίζετε πιθανότατα ένας νέος κακός που μπορεί να αλλάζει μορφές πλησίασε πρόσφατα την Vanessa-"

"Εγώ δεν το γνωρίζω." Τον διακόπτει η ξανθούλα.

"Ναι γιατί προφανώς μια εβδομάδα τώρα αρνείσαι να ακούσεις το παραμικρό." Την αγριοκοιτάζει ο Kol.

"Α, και αποφασίσατε πως τώρα θέλω να ακούσω; Δεν με ενδιαφέρει ό,τι και αν έγινε αυτή την φορά." Του απαντά εκνευρισμένη.

"Alexa βγάλε τον σκασμό και άκου." Την 'μαλώνει' ο Stefan.

"Όπως έλεγα εμφανίστηκε αυτός ο καινούργιος εχθρός που η δύναμη του είναι να παίρνει μορφές άλλων ανθρώπων είναι επικίνδυνος και παραπλανητικός.." Κάνει μια παύση ο Elijah.

"Οπότε αν αναλογιστούμε την τελευταία φορά με την Freya που η Stefanie με τον Enzo πέθαναν και ο Sebastian παραλίγο να πεθάνει επίσης καλό θα ήταν να στείλετε μακριά τα παιδιά σας, για λίγο μόνο μέχρι να βρούμε τι θα κάνουμε... απλά μέχρι τότε θα πρέπει να φύγουν μακριά κάπου που ούτε εσείς θα γνωρίζετε και δεν θα μπορείτε να επικοινωνήσετε." Συμπληρώνει ο Stefan και το γέλιο της ξανθούλας γεμίζει τον χώρο.

"Δεν υπάρχει περίπτωση." Λέω εκνευρισμένη.

"Έλα Vanessa είναι το καλύτερο." Μου λέει ο Elijah.

"Ρε είστε με τα καλά σας;" Σηκώνομαι όρθια έξαλλη και μόνο που το σκέφτηκαν αυτό.

"Alexa πες κάτι." Ζητάει ο Stefan.

"Συγγνώμη σοβαρολογείτε;" Τους κοιτάζει με σηκωμένο το φρύδι. "Δηλαδή για λύστε μου την απορία εγώ στα παιδιά μου που μόλις έχασαν τον πατέρα τους τι θα πω; Φύγετε γιατί η μάνα σας είναι άχρηστη στο να σας προσυατεύσει ή φύγετε γιατί δυστυχώς γεννηθήκατε στην χειρότερη οικογένεια που θα μπορούσατε;" Ρωτάει και όλο κοιτάζουν τον πάτωμα. "Αυτό που πάντα έχετε μια λύση αλλά πάντα κάποιος άλλος την πληρώνει με τρελαίνει όμως."

"Ρε κορίτσια σκεφτείτε λογικά προτιμάτε να είναι καλά και μακριά ή να είναι εδώ και να κινδυνεύουν κάθε λεπτό;" Ρωτάει η Rebekah και εγώ δεν μιλάω για λίγο, η θέση μου είναι πολύ δύσκολη δεν θέλω να αποχωριστώ τα παιδιά μου.

"Αν μετράει η γνώμη μου σαν πατέρας εγώ προτιμώ τα παιδιά μου να ζουν και ας είναι μακριά αυτό διορθώνεται κάπως μετά." Κοιτάζω σοκαρισμένη τον Nik.

"Δηλαδή συμφωνείς μαζί τους." Του λέω θυμωμένη.

"Είναι η καλύτερη λύση Vanessa και είναι προσωρινή." Μου απαντά δειλά.

"Δεν το πιστεύω πως το συζητάμε ακόμα." Μονολογεί η Alexa.

"Σκέψου λογικά ξανθούλα και εσύ Nessa. Ξέρω πως δεν είναι εύκολο αλλά είναι το μόνο λογικό και ασφαλές." Πετάγεται και ο αδερφός μου.

"Λογικά; Μου ζητάς να βρω λογική μέσα στην παράνοια;" Ειρωνεύεται η ξανθούλα.

"Alexa σκέφτεσαι εγωιστηκά αυτή την στιγμή. Δεν διώχνεις τα παιδιά σου γιατί φοβάσαι την μοναξιά σου." Της λέει ο Stefan.

"Συγγνώμη και η Vanessa το αρνείται αλλά πάλι εγώ σκέφτομαι εγωιστηκά; Τέλεια." Λέει έτοιμη να αρπαχτεί.

"Vanessa τον είδες ήρθες σε επαφή μαζί του πόσο εύκολο θα του ήταν να πείσει τα παιδιά πως είναι κάποιος άλλος και να κάνει δεν ξέρω και εγώ τι;" Με ρωτάει η Rebekah.

"Πολύ αλλα-"

"Δεν έχει αλλά είναι το μόνο λογικό σκεφτείτε το λίγο." Με διακόπτει πριν ολοκληρώσω, ξέρω τι πρέπει να γίνει αλλά δεν το νιώθω σωστό.

"Bex δεν έχεις παιδιά οπότε καλύτερα να μη μιλάς για θέματα τα οποία δεν σε αφορούν αλλά ούτε μπορείς να καταλάβεις." Απαντάω απότομα και μετανιώνω τα λόγια μου κατευθείαν. Χωρίς να πω τίποτα άλλο βγαίνω έξω από το σπίτι, χτυπώντας την πόρτα πίσω με δύναμη.

***

Hellooo!

Τι μου κάνετε?

Ορίστε και το πρώτο κεφάλαιο ελπίζουμε να σας αρέσει! Περιμένουμε τις γνώμες σας στα σχόλιααα!

Όπως καταλαβαίνετε αυτή την ιστορία δεν την γράφω μόνη μου αλλά με την αγαπημένη μου:
inlovewithBenBarnes_