Tumilapon si Derille sa isang direksiyon, sanhi upang gumawa ng aligabok at dumikit ang dumi sa katawan niya. Nagpatakan ang dahon sa sahig nang gumalaw ang puno dahil sa hangin na. Napakatalim ng kuko ng kalaban para bumaon sa kanyang katawan.

Masakit ang sugat na natamo niya sinamahan pa ng matinding sakit ng katawan. Kinaya niya tumayo dahil narinig niya na sinigaw ni Clavion ang kanyang pangalan. Labis niya pinasalamatan niya iyon.

"Hindi ko alam na mahina ka pala kumpara sa mababang ranggo ngayon." mayabang saad ng kalaban sa kanila, mapaglait nito tiningnan ang dalaga at sumunod ang binata. Clavion's clenched his jaw in anger trying holding his patience this werewolf.

"Sayang ka pa naman. . ." mabilis itong tumakbo papunta sa direksiyon ni Derille.

Unang patama nito, naiwasan ni Derille pero ang sumunod hindi na. Maraming pinsala na ang natamo niya sa katawan. Bumaba na din ang kapangyari niya at bumabalik na siya sa normal na tao.

"Hindi!" he shouted in shock when werewolf again attack on Derille's lying on the ground. She smiled sweetness saying don't get a new plan for she saving him. He did listen her caused he know the sign from he come back from werewolf.

Hindi niya namalayan na unting-unti pumupula ang mga mata ni Clavion. Nagpapalit anyo ito sa pagiging kagustusan niya at asong-lobo na nagpatigil ang kalaban sa pagtira kay Derille.

Nasa ere na ang kamay ng kalaban. Mabilis gumalaw si Clavion sa kinakatayuan at nasa tabi na niya ang kalaban. Hindi iyon inaasahan ng kalaban, mas nagulat siya.

Napatingin si Derille kay Clavion na hawak na ang pulsuhan ng kalaban. Walang nagawa ang kalaban nang binalibag ito patalikod.

"Clavion. . ." gulat pa rin si Derille. Lumalabas sa bibig niya ang pangalan ng binata. Hindi makapaniwala siya at lalong di niya expected! Ngayon lang niya nakita ang totoong Clavion Jailexion Macallizer. Lingid sa kaalaman niya na walang kapangyarihan at kakayahan ang binata na magpalit ng anyo dahil nasa kanya ang buong kapangyarihan pagiging asong-lobo. Kaya ganun na lang, ang gulat niya sa mukha.

Namilit pa sa sakit ang kalaban. Humarap si Clavion may madilim na expressions. Tinaas niya ang paa at unting-unti inapakan ang leeg ngunit may pumigil. . .ang kamay niya.

"Gaano ka kalakas ngayon?" malalim na boses ang gumising kay Derille sa pagtitig sa binata. Hindi ni Clavion pinansin ang dalaga sapagkat alam nito pipigilan sa anumang binabalak.

Nahihirapan inaangat ng kalaban ang paa ni Clavion. Naglabasan ang ugat ng kalaban sa pagbuhos ng lakas. Ang kaninang nakangising mukha at pawang tuwang-tuwa pa ay napalitan ng pagkabahala sa mukha---takot na di nito matatakpan.

Sa bawat ng makakaya nito, binigay na niya hanggang naramdaman niya naglapat na ang sapatos sa leeg niya. Kusa sumuko ang kapangyarihan niya at nagkokontrol sa kanyang lakas o kapangyarihan.

Diniinan ni Clavion ang pag-apak sa leeg niya. Ang tanging nasa isip niya ang pananakit kay Derille at pagpapahirap sa dalaga. At ngayon, nakabalik na si Clavion sa pagiging asong-lobo at ang kanyang kapangyarihan. Hindi masasayang ang iniintay nito sa lahat ng kaniyang pinagdadaanan, iyan ngayon ang nasa isip nito.

"Nasaan ang pinagyayabang mo?" sigaw nito, nilabas ni Clavion ang galit sa kalaban. Gigil na gigil nito diinan ang sapatos sa leeg ng kalaban kaya natabingi ang ulo ng kalaban. Hindi umiimik ang kalaban at wala talagang balak magsalita.

Pinipilit ni Derille na tumayo pero dahil sa paghihina; nauuwi sa pagbagsak sa lupa at hindi pag-balanse sa sariling katawan niya. Napapailing siya sa walang magawa na tumayo. Ngumunguwi siya sa pagkirot ng sugat, kahit kaunting galaw niya; masakit talaga. Makikita naman sa mukha niya. Marami siyang gusto gawin sa kalaban pero wala siyang magawa.

"Ako na ang bahala sa kanya." Clavion's straight said and look at the enemy. Madilim ang mukha niya at nakasarado ang kamao.

She didn't shock when her mind was he read it. His words gives a warm from Derille's heart. Her heart sure he have a one words and his words being a come true. She have a big trusting him.

Yumuko si Clavion, pursed his lips with amusement his girl. He can do read her mind and heart. Iisa lamang ang kanilang tinitibok. Kusa ni Clavion dinakma ang leeg nito. "Let's end this. Kakapagod ang kayabangan mo."

"Matatalo ninyo ako pero hindi ang. . ." enemy cut off the nonsense saying from his mouth.

Sa gitna nang pagpapatunog ni Clavion sa kanyang leeg. Mabilis niya hinagis ang katawan ng kalaban. Lumilipad ang katawan nito. Hindi pa nakaka-pwesto ang kalaban sa gagawin, nasa likod na si Clavion. Pinaulanan niya ng maraming sipa sa leeg. Pinipilit kumuha ng tyempo ng kalaban pero di siya pinagbigyan pumalag pa. Binuhos ni Clavion ang huling tira, patilapon na sinipa sa puno.

Nagpatangakan ang dahon sa puno sa ulo ng kalaban. Lumabas ang dugo sa gilid ng labi nito, nag-caused ng malaking injury sa kanan braso ng kalaban.

Pinuntahan kaagad ni Clavion at inalalayan tumayo. Hindi niya pinansin ang ungol ng kalaban para mai-buhos ang sakit sa pagkatalo. Nagtayuan ang balahibo ni Derille sa narinig. Ang kaninang natutulog na hayop, gumawa ng kaluskos. Ang kaninang tahimik na paligid, nag-echo ang boses ng kalaban sa paligid.

Nilingon ng dalawang bida ang nagwawalang at puno ng galit na kalaban.

"Say you more." he casual said parang wala lang sa kanya. Napangiwi si Clavion nang pabiro kinurot siya ni Derille sa tagiliran.

"What?" masungit na tanong ni Clavion sa dalaga at may multong ngiti sa labi. Ngumiti siya at umiling, nawala ang pangamba niya sa puso kapag nasa tabi niya ang binata. Ang kanilang tinginan at kilos ay casual lamang tipong walang kalaban sa paligid. They have a own world.

Nag-salita muli ang kalaban kaya bumalik ang tingin nila rito. "Hindi pa tayo tapos, sisiguraduhin kong sa susunod nating pagkikita at paghaharap ay mabubura ka na ng tuluyan sa mundo namin!" pagbabanta niya. Ang mga mata ng kalaban kasing talim na tumitig kay Clavion. Tumakas siya sa pamamagitan ng dilim, hindi na sila pinagsalita.

Nagkatingin sila sa isa-t-isa. Iisa lamang ang kanilang tibok ng puso. Ramdam nila ang umusbong na pag-ibig sa kanilang puso. May kung anong nakakakiliti na lumilipad sa kanilang tyan nagbibigay ng kahulugan. Nagkakaisa ang kanilang isip pawang naguusap.

Sa huli, natawa sila umabot iyon sa kanilang mata. Inabot ni Clavion ang kamay ng dalaga. Dinala nito ang kamay ni Derille sa bibig nito. Titig na titig si Derille ang pagdala ni Clavion sa labi at masuyong hinalikan habang nakatitig sa dalaga.

Napangiti si Derille sa pinaramdam ng binata sa kanya.

"Tara, gamutin na natin ang sugat mo." malambing anito. Nagulat si Derille nang biglang niyakap ito. Natigilan ito, maya-maya nagising ito sa pagiisip. Kusang tumaas ang kamay nito at tinapik ang likod ng dalaga nang dahan-dahan. He comfort his girl the simple way to do.

Ninamnam nila ang pakiramdam ng bawat isa. Ganun ang pwesto nila may ngiti sa labi habang nakatitig sa bilog na buwan na nakangiti din.