"What are you important to person having me?" She asked curiosity.

He look away. "Kailangan ba iyan sagutin ko o pwede natin ipagpaliban muna."

Ngumiti siya. She tried smiled kahit ang sakit sakit na. "Okay."

"Derille?"

"Hmm. . . . ." Tumingin siya sa mata nito.

"Ikaw ang pinaka-magandang nagyari sa buhay ko. Noong nakilala kita ay nag-bago ang pananaw ko tungkol sa tao at asong lobo. Alam ko magkaiba ang inaapakan natin sa mundo. Pinag-realize mo sa'kin ang kabutihan ng mga tao."

"Naging mapang-husga ka noong una. Di kita masisisi pero nag-bago ka." Sa sinabi ni Clavion ay natuwa kahit paano si Derille. Naalala niya noong una silang nag-kita. Nawalan man siya ng alaala pero di mabubura sa isip niya ang pinagsamahan nila. "Lahat tayo malaya magbago. Kusa tayo magbabago dahil may tao tayong makakapitan at pagpapabago sa'tin."

"Kaya nga swerte ako dahil may isang tao na nagpapahalaga at naniniwala sa'kin. Kundi ikaw lamang iyon." ngumiti ito na bukal sa puso.

Sa una at huling beses ay tumibok ang puso niya. Isang tibok na sumisigaw na may nararamdaman siya sa lalaki. "Because you saying truth and do all everything be good for you and people around you. It's possible to results of you are good person."

Binitawan nito ang bewang niya saka umayos ng tayo. His hands inside of his pocket and straightly standing. "You are good person, too. Hindi lang sa lahat ng tao kundi sa'kin din. I really appreciate most a little things and do you." He want added says pero mas pinili nitong manahimik at sarilihin ang nasa isip nito.

Her eyes was a little now. Naging singkit na ang mata niya sa kakangiti. Punong-puno ang puso niya ng pagmamahal. Sa totoo lang, nakakagaan iyon sa kalooban lalo na kapag may kausap kang ganitong tao na masasabi mo ang lahat nang walang alinlangan at takot.

Nagkatitigan sila, sa mata sa mata. Nakikiramdaman sila, sa puso sa puso. They nothing heard from the around tanging ang pintig ng puso nila.

"Maybe you should go home now. It's too late going home most special you are woman." He smiled, not a big just he put a small smiled.

She nodded. Pinara nila ang sasakyan na paparating. Clavion saying the driver in the home address her. Napatigil ito sa paglalakad papasok sa loob ng bakuran nila nang nagkasalubong ang nanay ni Derille.

Binati nito ang ginang. "Magandang hapon po!"

"Magandang hapon din, hijo. Hindi ko namalayan na nakauwi na kayo." Tinapunan niya ng tingin ang anak na nagmano at sumensya na papasok na. Tumango lamang ang ginang sa anak. "Dito kana maghapunan."

He shook his head but his smiled never faded away. "Hindi na po. Uuwi na din po ako may aasikusihin din ako."

Pumayag ang ginang pero hindi sang-ayon. Nang nakalayo na si Clavion sa bahay ng ginang ay nag-teleport ito sa mundo ng mga asong lobo.

Nakaupo ito sa trono na pinamumunuan nito. Mabilis na humilera ang kawal sa gilid habang hawak ang sandata at panangga.

Sabay-sabay silang bumati na nakayuko kay Clavion. Hindi nito tinapunan ng tingin sila. Abala ito sa binabasa.

"Hindi pa sila nakakabalik?" tanong nito, not glance any one of them. He probably focus his reading.

"Hindi pa po." One of the werewolf step forward and answer with full of respect.

"Matagal ko nang pinapahanap si Derille pero mas nauna akong mahanap siya. Ang hihina ninyo kumpara sa iba. Kunti lamang ang uutos ko ay hindi ninyo magawa." He calm his voice but full of scared them. The sky showing a lightning. Sa takot ng ibang kawal na asong lobo ay nagsiatrasan. Walang nagbalak mag-salita.

"Any one else speak right now? And inform me?"

"Nabalitaan namin nasa timog-silangan sila. Hinahanap ang bakas ng babae." sabi noong isa pinakalikod.

Mabilis pa sa alas-kwatro si Clavion na nag-teleport. Nasa gubat ang inaapakan nito. Ang gilid ng matataas ng puno ay madilim at may mababangis na hayop. He suddenly stop walk when he step on something. He bend over to check out.

His eyes suddenly change the color. "Fucking shit." He said under the gritted teeth. Lahat nasa harap na pinadala nitong kawal ay patay na. Ibang katawan nila ay naglalaho sign they're body death.

Ilang beses itong umalulong. Naglabasan sa iba't ibang parte ang kawal na pinamumunuan nito. Umalulong din sila tila nagluluksa. Nawala ang tapang ng hayop nang nag-atrasan.

"Any later they death." sabi ni Clavion. He looked another side, slowly crack. He trying being calm down. Bumabalik ang kulay ng mata nito.

Nagsiluhuran ang kawal sa harap nito. "Ano po ang ipaguutos ninyo? Sabihin ninyo! Sabihin ninyo sa'min at susunduin namin!" They repeated said.

He glanced at them any minute. "Why I would happen this?" He asked himself trying find the answer his questions.

"Hindi po namin alam. Marahil may nagkakalaban sa iyo o sa pamilya ninyo." sagot nang isa.

"Walang magtatangka kalabanin ang pamilya namin. Kami ang pinaka-mataas na ranggo sa lahat ng organization. Bago nila kalabanin ang pamilya ko ay dadaan muna sila sa'kin." anito, seryoso.

"Paumanhin po! Paumanhin po di namin gusto ang tanong ng isa sa kasamahan namin." sabi nila.

Humihip ang hangin. Dumaan sa gilid ng tainga nito tila may binubulong. Isang bulong na masama na paparating na. The leaves fall on the ground galing sa puno ng sangga. Hindi nakakaramdam ng takot si Clavion sa puso. Wala siyang nararamdaman kahit ano. Tumingala ito. He saw the full moon in the middle of sky. The moon full of red.

"The battle started again. Nalalapit na ang labanan sa pagitan namin." He whispered as the moon smiled widened like he supports.