hoofdstuk 7 (Herziend)
Ik voel hoe mijn botten beginnen te breken.
Het doet eigenlijk geen pijn, daar ben ik wel blij mee. Ik pak mijn tas met mijn bek en begin te rennen. Toch kan ik het niet laten om tijdens het rennen naar de ramen te kijken, waar mijn spiegelbeeld te zien is.
Oh my god. Een witte wolf! Die zijn heel mooi vind ik. Ik blijf staan om naar mezelf als wolf te kijken. Een witte wolf met turquoise ogen kijkt terug. "Wil je soms weer terug naar Ash ofzo?" Het is Amelia die heel erg gestrest is. Als ik om me kijk zie ik wat ze bedoeld. Er komen 3 grensbewakers naar me toe. Ik herken ze niet maar ik weet dat ze bij de Dark Wolf pack horen. "Ze gaan de Alpha mindlinken!" Wat? Hoe zie je dat? "Kijk naar de ogen!" Ik kijk een bewaker aan. En inderdaad. Zijn ogen werden wazig. Hij was Ash aan het mindlinken. Shitshitshit. Ze herkennen me! "Hoe herkennen ze je dan? Ze hebben je wolf nog nooit gezien!"
Oh ja. Wat zou ik zonder haar moeten?
Ik zie een gat tussen twee bewakers en spring ertussen, daarna begin ik te rennen richting het bos. De bewakers zitten vlak achter me. Ik ren nog harder waardoor ik begin te hijgen. Ach ja, als rouge gaat je conditie wel omhoog toch? Ik ren het bos in. Na een poosje rennen door het bos kijk ik achter me. Niemand. Ik ben ze kwijt. Nu nog een plek vinden om te slapen. Dit wordt een moeilijke uitdaging.
Ik loop nu al een poosje rond en heb nog geen slaapplek. Ik loop naar een meertje, want ik heb echt dorst. Plotseling zie ik het. Daar! Een grot, net uit het zicht, zodat niemand me kan zien. Ik loop ernaartoe en ga naar binnen. Omdat ik te moe ben om iets van eten te maken leg ik mijn tas in een hoekje. Ik ga liggen en leg mijn kop op mijn poten. Meteen val ik in slaap.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top