Ik ren naar mijn huis. Al mijn spieren protesteren. Ik kan niet meer. Maar ik blijf door rennen. Ik moet toch een keer conditie krijgen. Als ik bij mijn huis ben besef ik dat ik geen sleutel bij me heb. Ach, mijn ouders bewaren de reservesleutel onder de mat. Waarom weet ik niet, ik kom niet buiten en in de auto ligt een sleutel. En ze hebben allebei een sleutel bij zich. Maar ja, wat maakt het uit? Ik ga hier toch weg. Voorzichtig zodat er geen geluid is til ik de mat op en pak de sleutel. Ik doe de sleutel in het slot en draai hem om. De deur vliegt open en ik ren naar binnen en doe de deur zo snel mogelijk weer dicht. Niemand mag me weg zien gaan.

Ik loop naar boven en pak wat kleding. Ik doe alle nodige spullen samen met de kleding in een tas. Mijn handen trillen. Ga ik dit echt doen? Streng spreek ik mezelf toe, ik ga niet terugkrabbelen en met mijn staart tussen mijn benen teruggaan naar Ash. Ik ga weer naar beneden. Misschien wat etenswaar in blikken? Ja dat lijkt me wel verstandig, dat kan je langer bewaren. Oke, ik heb alles. Eten, kleding, tas. In gedachten loop ik alles na. Na een tijdje nagedacht te hebben pak ik de tas en verlaat het huis. Ik heb alles bij me. Ik doe de deur achter me dicht en verstop de sleutel weer onder de mat.

Here we go.
Hello forest and Roques.
Goodbye pack.