Ik loop om mijn gemak terug naar het packhuis. Elijah moest nog wat Alpha zaken doen en is weggegaan. Ik kom langs het grasveld en denk terug.

Ik lig op het gras en eindelijk tel ik 1 en 1 bij elkaar op. Ik ben zwanger.

Ik kijk naar beneden, naar de dikke bult die mijn eerst zo platte buik is. Ik leg mijn hand op mijn buik en glimlach als ik het óh zo vertrouwde schopje voel. Sanne en Arianne komen aanlopen. "Hey" "hey"
"Hoe gaat het met de baby?" Ik kijk meteen op als ze 'baby' zegt. "Hij is gegroeid, maar ze kunnen nog steeds niet zien of het een jongens of meisjes is." Ik weet wel beter. Het wordt een jongen.
Arianne fronst en vraagt dan "Maar je weet dat het een jongen wordt, want je zei hij." Ik bijt op mijn lip. Ze letten goed op. "Ja, ik weet heel zeker dat het een jongen is. Moederinstinct." Zeg ik, plotseling geïrriteerd. Ze kijken elkaar even aan en besluiten dan geen commentaar te geven, ik heb de laatste tijd heel erg veel last van stemmingswisselingen. Ik wijs naar het grasveld. "Zullen we gaan zitten?" Ze knikken en gaan me voor. Ik probeer te zitten, wat niet helemaal gaat doordat ik door mijn dikke buik mijn benen niet zo goed kan buigen. Uiteindelijk zit ik op de grond. Ik ga liggen en kijk naar de wolken. "Zullen we een spel doen?" Vraagt Sanne. Ik draai mijn hoofd en kijk naar haar. "Welk spel?" Ze kijkt wijst naar de lucht. "Je noemt een figuur die je ziet in de wolken, en degene die het als eerste raad noemt daarna weer een figuur." Arianne en ik twijfelen geen seconden en knikken instemmend.

Ik doe mijn ogen dicht. Zo moe..... Sanne en Arianne laten me slapen en gaan door met het spelletje.

Ik wordt weer wakker doordat iemand in mijn zon staat. Ik trap naar degene als teken dat hij weg moet gaan. Maar degene blijft staan. Ik grom. Hij moet weg uit mijn zon! Ik doe een oog open en zie een silhouet. Ik zucht en doe allebei mijn ogen open. Guess who it is. Elijah. Ik gebaar dat hij opzij moet stappen, maar hij blijft staan. Ik kom moeizaam overeind zodat ik kan zitten. "Ga. Uit. Mijn. Zon." Hij trekt een wenkbrauw op. "Geen 'Hallo' of 'Goeiemiddag'?" Jezus, nu gaat hij te ver. Ik buig iets naar voren, want ik kan niet verder buigen door mijn buik, en probeer op te staan, wat natuurlijk niet lukt. Hij grinnikt. Ik kijk hem woedend aan. "Ik zou ophouden als ik jou was." Hij kijkt bedenkelijk. "Nee" Nu gaat hij zéker te ver. Hij biedt zijn hand aan, die ik aanpak, anders kom ik nooit meer overeind. Als ik sta laat ik hem meteen los, waardoor ik mijn evenwicht verlies. Hij pakt mijn middel om me in evenwicht te houden. Hij buigt naar voren tot zijn mond naast mijn oor zit. "Ik zou voorzichtig zijn en niet vallen." Hij grijnst. Ik kan het gewoon hóren. Hij laat mijn middel los en stapt naar achter. Hij grijnst, ik wíst het gewoon. Ik doe een stap naar hem toe en hij kijkt op mij neer, want ik ben kleiner dan hem. "Ik zou oppassen." Sis ik tussen mijn tanden door zodat alleen hij het kan horen. Ik ben echt furieus. Zijn grijns wordt breder. "Hoezo?" Nu krijg je het hoor. Ik sla met een vlakke hand in zijn gezicht. "Zo praat zelfs een Alpha niet tegen mij" sis ik. Elijah kijkt verbaasd. Ik draai me om en zie dat John en Adam iets verderop staan te lachen. "Ophouden nu, of hetzelfde gebeurt." Zeg ik, mijn ogen spuwen vuur. Ze stoppen abrupt. Ik stamp weg, 3 verbaasde jongens achterlatend. Als ik bij het hek aankom luister ik nog even. "Wat was dat?" Vraagt Elijah verbaast aan Sanne. Ze haalt haar schouders licht op. "Stemmingswisselingen."

Arme Elijah...
Hij zat gewoon te plagen.