1 maand later....

Ik smeer een broodje met pindakaas, jam en boter en kijk op de klok. 4:15 s'nachts. Alweer. Ik kon niet slapen en had trek in een broodje dus ging ik er een smeren. En zo gaat het al bijna een maand. Heel stil loop ik naar de woonkamer en ga op de bank zitten terwijl ik mijn broodje eet. Ik leg mijn hand op mijn buik, die de laatste tijd steeds dikker is geworden. Meteen voel ik een schopje. Ik glimlach.

Het is 6:00. Ik lig languit op de bank Instagram te kijken. Ik heb echt een spannend leven joh, je zou er een boek over kunnen schrijven.
(Oke, ik kon het gewoon niet laten 😝)
John komt naar beneden. Hij loopt in zijn pyjama en zijn haar zit door de war. Als hij mij opmerkt schrikt hij. "Waaa! Amy, wat doe je hier zo vroeg?" Ik leg mijn telefoon weg en trek een wenkbrauw op. "Ik kan beter vragen wat JIJ hier doet." Hij zucht. "Ikkonnietmeerslapenengingwarmemelk halen" zegt hij snel. Ik grinnik. Warme melk? Serieus John?
Hij rolt met zijn ogen en wacht tot ik klaar ben. Daarna kijkt hij me vragend aan. "Ik lag de hele nacht wakker en kwam naar beneden om een broodje te smeren" beken ik. "Om hoe laat?" Zegt John. "Eehmmm. 4:15?" Zijn mond valt open. "Dus sindsdien zit je op je telefoon, iets te doen?" Ik knik. Hij knippert een paar keer met zijn ogen. "Respect. Ik ga nu weer slapen, ik ben doodop. Probeer hetzelfde te doen." En met die woorden loopt hij weg. Ik doe mijn ogen dicht en probeer te slapen. Ik draai en woel maar val niet in slaap. Nadat ik een paar keer heen en weer heb liggen draaien, stop ik eindelijk doordat mijn baby trapt. Okeeeeee. Ik stop en de baby stopt met trappen, ik kan het niet laten en grinnik. Daarop trapt de baby weer. Aawww, ik ben nu al gek op hem/haar. Ik pak mijn oortjes en zet muziek op. Heel stil loop ik naar boven om me om te kleden, want ik loop nog in mijn pyjama. Als ik omgekleed ben loop ik naar de keuken. Ik ga beginnen aan het ontbijt.

Als ik halverwege ben komt de kok binnenlopen. Hij kijkt een beetje verward dus ik licht hem in. 'Ik lag wakker en dus besloot ik om alvast te beginnen aan het ontbijt." "Oke" Samen gaan we verder. We maken Pancakes en eieren. Terwijl we eten maken praten we met elkaar, zo kom ik te weten dat hij Menno heet en al 20 jaar als kok werkt, hij is getrouwd met zijn mate en heeft 3 kinderen en nog veel meer. Hij lijkt mij een aardige man.

Het eten is klaar en iedereen zit aan tafel. Menno pakt 2 borden en zet ze neer op tafel. Ik pak er ook twee en hij glimlacht dankbaar naar mij. Zo brengen we alle borden naar tafel. Ik pak een extra bord en zet het in de keuken, want ik heb stiekem een extra eitje gemaakt voor hem, hij doet altijd zo veel moeite voor ons. Daarna ga ik ook zitten. Ik trek een stoel onder de tafel vandaan en ga zitten. Elijah heeft al een bord voor me neergezet. Ik begin meteen met eten en heb mijn bord als eerste op.
Ik bedenk me opeens iets. Vandaag is de maandelijkse controle in het ziekenhuis.

Ik en Elijah lopen het witte kamertje binnen. Net zoals de vorige keer staat er alleen een bed en machine. Ze smeert mijn buik in met een koel zalfje en doet het kleine apperaat op mijn buik. Het scherm hapert even en laat dan de baby zien. Hij is groter geworden en ligt nog steeds opgekruld. Ik glimlach als ik de baby zie, ik kan niet wachten tot ik hem ontmoet. De verpleegkundige bekijkt de foto nauwkeurig. "De baby ligt te veel opgekruld. Ik kan nog steeds niet zien of het een jongen of een meisje is." Ze haalt het apperaatje van mijn buik en terwijl ik overeind kom trek ik mijn T-shirt naar beneden. Nog 2 maanden te gaan.

Echt heeeeeeeel weinig inspiratie vandaag dus maar een hoofdstuk, sorry!