Ik laat het water al het zweet van me afspoelen terwijl ik nog snel even bedenk  wat ik vertel en wat ik niet vertel. Ik was de laatste shampoo uit mijn haar en stap onder de douche vandaan. Ik wrijf mijn haar droog en maak daarna mijn lichaam droog. Mijn haar laat ik los op mijn rug hangen, en ik doe een skinny jeans aan met een wijde grijze trui. Ik loop rustig naar beneden en zie dat iedereen in de woonkamer zit, ook Arianne, ze praten of ze kijken mee met het spel van John en Adam. Ik loop de woonkamer in en ga zitten op een lege stoel. Het spel wordt uitgezet. Blijkbaar is mijn verhaal belangrijker. Iedereen kijkt me afwachtend aan. Ik vertel ze over mijn droom, maar ik laat het stuk met de twee kleine wolfjes eruit. Ik vertel ze alles wat ik gedaan heb, maar natuurlijk haal ik de stukjes dat ik duizelig was en ontdekte dat ik zwanger was eruit.
Ze knikken begrijpend. "Ik had vanochtend ook al een beetje last van mijn maag." Zegt Arianne dan. Ik glimlach naar haar. Ze is de enige die wat heeft gezegd sinds ik mijn verhaal heb verteld. Er heerst een ongemakkelijke stilte, en héél even ben ik bang dat ze me doorhebben. Dat ze weten dat ik niet het hele verhaal heb verteld. Maar het enige wat er gebeurd is dat Elijah me overwegend aankijkt. "Daar hebben we het later nog wel over, zullen we gaan eten?"

Ik zit aan de tafel mijn spaghetti te eten, maar mijn gedachten zijn heel ergens anders. Waar gaat het kind slapen? En hoe maken we het huis childproof? Het is wel nodig, anders doet de baby zichzelf nog pijn. De vragen spoken door mijn hoofd, maar ik weet de antwoorden niet. Iemand schraapt zijn keel, Adam. Ik kijk op. Iedereen aan tafel kijkt me aan. Akward. Héél erg akward. "Sorry wat zei je?" Vraag ik. Adam stelt de vraag opnieuw. "Het huis opnieuw inrichting, wat zou jij daarvan vinden?" Wat? MEEN JE DIT? Horen ze mijn gedachten ofz?
"Nee, maar ik wel😉😏😁"  Haha grappig Amelia. "Je weet toch"  Ik sluit de link. "Dat is misschien wel handig want..." Begin ik. Ik kan nog net de laatste paar woorden binnenhouden. 'want nu er nog een baby komt moet het huis veilig zijn'. Ik schraap mijn keel. "Want het is niet erg modern meer." Besluit ik te zeggen. Iedereen knikt instemmend, behalve Elijah, hij kijkt me argwanend aan. Mijn god, hoe hou ik dit vol tot morgen?

Na het eten sta ik meteen op, blij om verlost te zijn. Elijah zat de hele tijd naar mij te kijken. Ik dacht echt de hele tijd dat hij me doorhad ofz. Ik help de kok met de borden wegbrengen en afwassen. Ik wil eigenlijk meteen naar bed gaan, ik ben echt doodop. Maar dat kan niet, want dan valt het op. En ik wil ook niet bij de rest zitten, dan worden er vragen gesteld, maar als ik het niet doe is het helemaal vreemd. Begrijp je mijn dilemma?
Ik besluit om toch maar bij de rest in de woonkamer te gaan zitten. Ik kom binnen en ga naast Elijah zitten. God, ik zou het zó graag gewoon nu vertellen. Maar, ik hou me in, ik wil het in privé vertellen. Sanne pakt de afstandsbediening en zet Netflix aan. Ze kiest een film, welke weet ik niet precies omdat mijn ogen telkens weer dichtvallen. Na een tijdje doe ik mijn ogen toch dicht, voor een paar seconden maar.... "Amy, niet in slaap vallen." Fluister Elijah in mijn oor. Ik open een oog en kijk naar zijn gezicht. "Dat" ik gaap "doe ik ook niet. Ik doe mijn ogen alleen maar even dicht...."
Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en val in slaap.

Elijah schudt me wakker. Ik doe slaperig mijn ogen open en zie dat ik nog steeds op de bank lig. "Mmmmh?" Hij staat op en gebaart dat we naar bed gaan. Sanne en
Arianne zijn ook al boven gok ik. Ik ga weer liggen en doe mijn ogen dicht. Hij zucht en tilt me op. Ik leg mijn hoofd weer tegen zijn schouder. Ik voel nauwelijks dat hij me neerlegt in ons bed en zelf ook naast me komt liggen, te diep in slaap.