Ik staar voor me uit. Hoe moet ik dit vertellen aan Elijah? Of beter gezegd, iedereen.
Hoe ga ik dit vertellen aan iedereen? Ik ga liggen in het gras en doe mijn ogen dicht terwijl ik daarover nadenk. En hoe gaan ze reageren? Ook daar heb ik geen antwoord op. Het is hopeloos. Om een beetje te ontspannen pak ik mijn telefoon om even insta te checken. Als ik mijn telefoon open zie ik bovenaan mijn scherm een telefoontje. Ik veeg het balkje naar beneden met mijn vinger en zie dat ik 15 gemiste oproepen heb. Lekker dan. Ik veeg het balkje weer omhoog en bekijk de nieuwste berichten.

Als ik Instagram weer afsluit is het alweer 5 uur. Tuurlijk gaat de tijd précies nu zo snel.
Ik sta op en duw mijn telefoon weer waar hij zat, vastgeklemd tussen een elastieken band en mijn arm. Ik jog op een rustig tempo terug naar het packhuis.

Een paar meter voor het packhuis stop ik even om te luisteren. Het geluid van de stemmen wordt onderbroken door een ander geluid, misschien een spel op de Xbox of iets. "Ze stond opeens op.... boos op mij?" Vraagt een mannenstem, Elijah. Ik voel iets, een gevoel. Is het angst? Maar ik ben niet bang, maar wacht eens even... Ik kan zijn gevoelens voelen! Hoe gaaf!
Een vrouwenstem reageert op hem. "Ik denk dat ik beter....kan praten.... misschien wil.... alleen zijn." Volgens mij is het Sanne. Tuurlijk is het Sanne, wie is er anders zo rustig? Arianne is het anders niet. Ik adem diep in en duw de deur open. Adam en John zijn aan het gamen, zoals ik al had verwacht. Adam ligt languit op de bank met zijn gezicht naar de tv en John zit op de rugleuning met zijn voeten op de armleuning. 'Hallo" zeg ik. "Hai" zegt John afgeleid. Hij kijkt kort naar mij maar kijkt dan weer naar de tv. Ik blijf staan naast de bank, wachtend tot ze het doorhebben. John knippert een paar keer met zijn ogen en kijkt dan weer naar mij. "Wacht, Amy?" Ik glimlach. "De enige echte." Hij zet het spel op pauze. Adam gromt en zet het weer aan, waarop John hem een klap op zijn been geeft. "Amy is terug man!" Adam mompelt wat. Ik heb moeite om mijn lach in te houden. Plotseling schiet Adam overeind en kijkt hij naar mij. Voor een paar seconden zegt hij niets. "Amy je bent terug!" Zijn gezichtsuitdrukking is echt onbetaalbaar. Ik lach en ze kijken me verbaasd aan, waardoor ik alleen maar harder moet lachen. Sanne en Elijah stormen de trap af. "Amy! Je bent terug!" Ik rol zowat over de grond van het lachen. Hun gezichten, echt niet normaal.

Als ik uitgelachen ben kijken ze me nog steeds raar aan. "Waar was je de hele dag?" Vraagt Sanne dan. "Ik vertel het nadat ik gedouched ben en me heb omgekleed" zeg ik streng. Ik loop richting de trap. "Excuze  moi? Mag ik erlangs?" Vraag ik aan Elijah die voor de trap staat en dus de trap voor mij blokkeerd. Hij stapt opzij en ik loop de trap op. Eenmaal boven vang ik nog een glimp op van hun verbaasde gezichten. Ik grinnik. Echt onbetaalbaar.

To the next chapter!