hoofdstuk 39

Als ik wakker wordt ligt Elijah niet meer naast me. Het is ook wel logisch want het is 10 uur.
Wow, ik wordt de laatste tijd heel laat wakker.
Ik stap uit bed en pak kleding voor ik ga douchen. Na het douche doe ik wat mascara op en doe mijn haar los. Ik sprint naar beneden om nog wat eten te halen. Ik kom beneden en... Te laat. Het eten wordt net weggezet. Jammer. Ik loop naar de keuken en smeer een broodje met jam
(Ik hou er echt van om dat wordt te schrijven lol) en ga een rondje door de pack maken. Iedereen is al op en loopt een beetje rond, het is immers zondag. Als ik over de markt loop buigt iedereen voor mij. "Jullie hoeven niet te buigen voor mij. Ik ben gewoon jullie gelijke." Zeg ik. Iedereen gaat weer staan, maar kijkt naar mij. Ik trek een wenkbrauw op. "Jullie mogen weer doorgaan met wat jullie deden." Ze gaan weer verder met wat ze aan het doen zijn. Ik loop door naar het grote grasveld en ga daar liggen. Ik doe mijn ogen dicht en val in slaap door de hitte van de zon.

"Volgens mij slaapt ze" fluistert iemand in de verte. Ik schiet over overeind en kijk om me heen. Niemand. Ik gebruik mijn wolfgehoor om beter te kunnen horen. Geruis in het gras, even verderop waar het gras ongeveer een meter lang is. Het is geen wind want dat klinkt anders, dat weet ik zeker. Ik kom langzaam overeind en loop richting het bos. Ik luister nog steeds goed. Stel je voor dat het kidnappers zijn. Ik klim behendig in een boom en kijk naar de plek waar ik het geruis hoorde. Ik zucht opgelucht.

Er staan 4 kinderen. 4 meisjes, gok ik door te kijken naar de lengte van hun haar. Ze hebben witblond, zwart, rood en bruin haar. Zie ik glimlachend.
Ik spring uit de boom en landt naast ze.
Een meisje met bruin haar tot haar middel gilt en springt opzij. "Rustig maar, ik ben het." Zeg ik tegen haar. Ze kijkt me aan en haar blik gaat van geschrokken naar opgelucht.
"ik dacht dat we gekidnapt gingen worden ofz" zucht ze. "Dat dacht ik ook" beken ik. Opeens moeten we allemaal lachen.

"Zullen we spelen Luna?" Vraagt een meisje met kortgeknipt witblond haar. "Is goed hoor" zeg ik tegen ze. Het meisje pakt mijn hand en trekt me mee. Natuurlijk loop ik mee anders lukt dat nooit. Ze lopen naar een speeltuin met een glijbaan, een zandbak, een klimrek en 5 schimmels in een kring. Toevallig.... Ze gaan zitten op de schommels en gebaren dat ik op de vijfde schimmel moet gaan zitten, dus doe ik dat. "Oke, Luna, we moeten u wat vertellen." Zegt het meisje met het rode haar. "We gaan niet spelen. Maar we willen u wat vragen" fluisterd ze. Ik glimlach. "Dat mag. En je mag me Amy noemen." Ze kijken elkaar aan. "Mogen wij vragen hoe u Luna bent geworden?"

"Dus iedereen is bijzonder, of je nou Luna bent, of Alpha, of Omega." Eindig ik mijn verhaal. Aurora, het meisje met het witblonde haar, Samantha, het meisje met het rode haar, Amanda, het meisje met het bruine haar en Lucy, het meisje met het zwarte haar, kijken mij verbaasd aan. "Hoe kunnen ze jou nou haten?" Vraagt Aurora verbaasd. "Ze vonden dat ik er niet bij hoorde. Maar het blijft ons geheimpje hoor" zeg ik. Alle vier de meisjes knikken. "We zullen niets zeggen Amy" zeggen ze tegelijk. Ik glimlach. Ik wil net iets gaan zeggen maar wordt onderbroken door Lizzie die aankomt rennen. "Amy!!" Ik kom van de schommel af en ga op mijn hurken zitten zodat ze mij een knuffel kan geven. "Ik heb je gemist Liz" fluister ik in haar oor. "Ik jou ook" zegt ze. "Kom" ze pakt mijn hand en ik loop terug naar de schommels. "Mag ik erbij komen zitten?" Vraagt Lizzie aan de meisjes op de schommel. "Is goed" zegt Samantha. Ik ga weer zitten op de schommel en Lizzie gaat op mijn schoot zitten. "Dus waar hadden jullie het over?" Ze kijken mij aan. Ik knik, Lizzie mag het weten.

Ik pak mijn telefoon uit mijn zak. Kwart over 5. "Ik denk dat jullie weer naar huis moeten, het is al kwart over 5." Aurora, Samantha, Amanda en Lucy nemen afscheid en gaan naar huis. Lizzie klimt van mijn schoot af en kijkt mij aan. "Wil je meelopen naar huis Amy?" Ik hoef daar niet eens over na te denken. "Tuurlijk, zullen we gaan?" Vraag ik terwijl ik mijn hand naar haar uitsteekt. Ze pakt mijn hand en samen lopen we naar haar huis.

We zijn ongeveer een half uur aan het lopen en we moeten nog een half uur. Lizzie stopt met lopen en kijkt me aan. "Wil je me optillen?" Vraagt ze met een pruillip. Ik zucht. "Oke dan" ik til haar op en zet haar op mijn arm. Ze slaat haar armen in mijn nek en ik begin weer met lopen. "Kom snel Amy!" Ik stop met lopen en Lizzie kijkt me vragend aan. "Ik moet even naar het packhuis" zeg ik tegen haar. "Ik ga mee." Zegt ze vastbesloten. Ik grinnik. Ze geeft me een blik die zegt dat ik moet stoppen met grinniken, dus doe ik dat. "Ik mindlink je ouders even. oke?" "Oke"
"Lizzie is bij mij, ik moet even langs het packhuis en breng haar dan om ongeveer half zeven terug ,oke?" "Oke" mindlinked Lizzie's vader terug. Op naar het packhuis.

"Serieus? Hiervoor moest ik komen? Om te horen dat jullie mij gezien hadden met kinderen?" Vraag ik geïrriteerd aan Arianne. Ze knikt. "Ja, en Elijah zei dat doordat je zo goed bezig bent, je mag beginnen met Luna taken."
"OMG! ECHT!" "Ja!" Ik sta te springen, letterlijk.
De kok komt aanlopen met het eten en ik ga Lizzie halen die op de bank in de woonkamer SpongeBob zit te kijken. Ze staat op en volgt me naar de eetkamer. Ik ga zitten en pak een extra stoel naast me voor haar. Ze klimt op de stoel en gaat netjes rechtopzitten als ze Elijah ziet. Hij gaat naast me zitten en trekt een wenkbrauw naar me op. "Ik was haar naar huis aan het brengen toen ik heel snel naar huis moest komen." Zeg ik terwijl ik naar Arianne kijk. "Oke dan." Zegt hij.

Ja, daar zit dan opeens een kindje aan je eettafel........

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top