Hoofdstuk 3 (Herziend)
Hij lijkt precies op.. No way.
Ik kijk nog eens. Kort zwart haar, ijsblauwe ogen. Lang. Jep, het is hem.
What. The . Hell. Is de zoon van de Alpha mijn mate? Dat is oneerlijk. Dat is zoooooo oneerlijk. Ik sta zoiezo al lager in de roedel dan hem. En dan nog, ik ben niet een droom mate, ik ben dik, lelijk, eigenlijk alles wat je niet wilt hebben als mate.
Ik... Ik weet niet wat ik moet doen.
Mijn gedachtes worden onderbroken doordat hij in begint te lopen.
In mijn richting.
Shitshitshitshitshit.
Ik raak ik paniek. Hoe moet ik staan? Hoe gedraag ik me? Hoe spreek ik hem aan? Wat moet ik zeggen? Hoe moet ik uberhaupt ademhalen? Dit gaat de verkeerde richting op. Ademhalen Amy. Ademhalen, zeg ik telkens weer tegen mezelf. Het werkt een beetje. Ik kijk in de richting waar hij net nog liep. Weg. Hij is weg. Ik kijk rond maar zie hem niet.
Opeens hoor ik gegniffel achter me. Ik draai me snel om. Voor zover het gaat met mijn jurk en hakken dan. Daar staat hij. Mijn mate, de Alpha van de Dark wolf pack. Wow wie had dit ooit gedacht? Ik in elk geval niet. Mijn gedachtes worden wéér onderbroken door een stem. Het is de toekomstige alpha. "Hallo daar. Ik ben Ash. De toekomstige Alpha van deze pack. En jij bent?" Als iemand anders het had gezegd had ik het onbeschoft en opschepperig gevonden. Maar bij hem..... Ik weet niet. Het klinkt bijna romantisch. Ik sta daar maar een beetje hem aan te staren. Na een paar seconden besef ik eindelijk dat hij iets gezegd had en een antwoord verwacht.
"Ik...ik. Uhm, mijn naam is Amy" stamel ik.
"Amy hè? Als in de dochter van de beta Amy?" "J..j.ja" antwoord ik beverig. Zijn blik wordt even wazig en ik zie angst en verdriet in zijn ogen.
Wacht... Angst? Verdriet? Ik ben maar een zielig dik wolfje hoor. Hij hoeft niet verdrietig te zijn om mij. Ik wil hem knuffelen zodat hij niet meer verdrietig is maar ik weet niet of dat gepast is.
Hij kijkt me weer aan. "Sorry Amy, maar..
ik kan je niet accepteren als mijn mate en de Luna van deze pack. Het spijt me."
Ik verstijfde. Ik kon niet praten, niet bewegen. Niets.
Niet doen Ash, alsjeblieft zeg het niet. Ik wil hem smeken maar ik kan het niet, ik durf het niet. Dus blijf ik maar stil en doe mijn ogen dicht terwijl hij de woorden uitspreekt waar ik heel mijn leven zo bang voor ben geweest.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top