Ik stap uit de auto en pak mijn tassen. Ik loop het packhuis binnen en zie dat Elijah samen met John en Adam aan het gamen is. "Jongens?" vraagt Sanne. "Hallo?" Geen antwoord. Arianne schraapt haar keel.
Nog steeds geen antwoord. "Dan moet het zo" zucht arriane en ze loopt naar de jongens toe. 'Oh hey Arianne," zegt Adam "Zou je voor de tv weg willen gaan?" "Nee" is haar enige antwoord. Adam gaat zo zitten dat hij om haar heen kan kijken. Sanne loopt naar de tv toe. "Nee nee nee niet doen!" Zeggen ze alle drie tegelijk. Te laat. Sanne trekt de stekker al uit de tv. "Nee! Ik was aan het winnen!" Roept Elijah. "Uhm. Wij komen hier thuis en we zien jullie gamen, dat is 1. Ten tweede, we roepen jullie, en jullie antwoorden niet. En ten derde, Arianne gaat voor jullie staan en jullie negeren ons nog steeds. Dus eigen schuld." Wow. Dat ze zo tegen de Alpha durft te praten! "Elijah, jij gaat Amy helpen met haar nieuwe kleding in de kast opruimen. En John en Adam, jullie gaan met mij en Sanne naar buiten." Zegt Arianne. "Jullie hebben lang genoeg binnen gezeten" Ze draait zich om naar Sanne, die instemmend knikt. Elijah staat op en loopt naar mij toe. "Zal ik een paar tassen van je overnemen?" Vraagt hij aan mij. Ik knik, dat is misschien wel handig ja.

Elijah gaat me voor naar zijn kamer en laat me zien waar de kast is. Het is een gigantische inloopkast vol met mannenkleding. We lopen de inloopkast binnen en beginnen mijn nieuwe kleding erin te hangen. Als alle kleding in de kast hangt sta ik op en loop naar de deur. Alleen is de weg geblokkeerd door Elijah. Hij staart mij aan en ik staar hem aan. Hij begint in mijn richting te lopen totdat hij vlak voor mij staat. Er zit nauwelijks 1 centimeter tussen onze lichamen. Ik ga op mijn tenen staan en kus hem. Hij kust mij ook terug. Als ik me terugtrek zie ik dat zijn ogen bijna zwart zijn geworden van lust.
"Mag ik je marken?" Vraagt hij. Ik knik als antwoord. Hij begint kusjes te geven in mijn nek. Totdat hij bij dat ene plekje komt. Mijn hele lichaam rilt van verlangen. Dan bijt hij in mijn nek. Een steek van pijn schiet door mijn lichaam en ik hap naar adem. De pijn ebt langzaam weg en ik adem weer normaal. Dan haalt hij zijn tanden uit mijn nek en stapt achteruit om het resultaat te bekijken. "We moeten naar de rest toe, ze vragen zich vast af waar wij blijven" ik knik als antwoord, niet in staat om te antwoorden. Hand in hand lopen we de kamer uit.

Hey lezers!
Ten eerste, ik vond het echt heel akward om dat laatste stukje te schrijven. Maar het moest van mezelf. En ten tweede, ik ga het wat spannender maken, bereid je voor!