♡ Is this a new beginning? ♡

♡ ANNIKA'S POINT OF VIEW ♡

Gabi na at nagsusuklay lang ako ng buhok ng may biglang kumatok. "Annika, anak? gising ka pa ba? kung gising ka pa may sulat na dumating para sa'yo!" Sabi ni papa sa labas ng pintuan ng kwarto ko habang kumakatok siya sa pintuan.

"Po?!" Sagot ko naman saka ako nagmamadaling tumayo at naglakad papunta sa may pinto para pagbuksan si papa. "Bakit po, papa? ano po yu'n?" tanong ko.

"Ahh buti gising ka pa kasi may dumating na sulat sa'yo kani-kanina lang." sabi ni papa sabay abot sa akin ng sobre.

"Ahh sige po. thanks pa." sabi ko at itinaas ko yung sobre at sumenyas na ako na papasok na ako sa loob at tumango na lang siya saka ko na sinara yung pinto at umalis na din naman si papa.

Pagkasara ko ng pinto 'agad akong bumalik sa kama ko para duon basahin yung sulat. nakita ko naman kaagad sa likod nung sobre yung address namin at pangalan ko kaya para sa akin at dito talaga 'tong sulat na 'to bago ko na iyon binuksan.

Pagbukas ko palang nung sobre at pagkuha ko palang noon ay 'agad na bumungad sa akin ang isang plain na plain na papel at nakatupi ito ng tatlo para magkasiya ito sa loob ng sobre nito. at habang unti unti ko iyong kinukuha sa loob ng sobre at binuksan na ito ay parang may kung ano akong naramdaman.

parang biglang bumigat ang pakiramdam ng puso ko at sumisikip ito at parang may lungkot ding bumabalot sa akin ngayon. bakit ganito? bakit ganito ang nararamdaman ko..? bakit ang bigat bigat ng pakiramdam ko ngayon at parang maiiyak na ako?

Huminga na lang ako ng malalim para kahit papaano ay mapigilan ko ang nangingilid ko na ngayong luha at mabawasan ng kahit na kaunti ang nararamdaman kong bigat at kalungukutan na bumabalot na ngayon sa akin at sa puso ko. bago ko na dahan dahan at tuluyan ko ng binuklat yung sobre saka binasa na iyon.

♡ DEAR, ANNIKA ♡

"Annika.. sorry, ha kung hindi na ako nakapag paalam pa sa'yo ng personal at hindi ko na 'to masasabi pa ng personal sa'yo pero kasi biglaan, eh. may biglaang emergency kasi ang nangyari sa bahay kaya kinailangan ko ng mauna nang umuwi ng taiwan kasi tumawag kasi sa akin si mama na bigla daw inatake si papa ng heart attack niya kaya nasa ospital ngayon si mama at nakaconpine ngayon si papa sa ospital at walang nagaasikaso sa company namin kaya pinauwi na niya ako para ako na muna ang mamahala sa kumpanya ng pamilya namin. at kahit medyo masakit pa para sa akin na hindi ako ang pinili mo gusto ko pa ring malaman mo na mahal na mahal kita at nandito lang ako para sa'yo. wala akong pinagsisisihan at hindi rin kita sinisisi na hindi ako ang minahal o ang pinili mo sa huling pagkakataon pero masaya ako dahil kahit na alam mong masasaktan ako hindi mo pa rin nilihim sa akin at hindi mo ako pinaniwala na ako ang mahal mo dahil alam mong mas masasaktan ako kung paniniwalain mo ako sa hindi naman totoo para lang hindi ako masaktan at hanggang sa huli ang hangad ko lang para sa'yo at sakaniya na maging kayo pa rin hanggang huli at maging masaya kayo sa piling ng isa't isa at lalo ka na hangad ko lang ang kaligayahan mo para sa'yo mahal kong annika o mahal kong pangit... pinapalaya na kita... bestfriend. my childhood friend.."

♡ FROM: YOUR GAVIN IMPAKTO <333 ♡
♡TO: MY ANNIKA PANGIT WAHAHA! ♡

Ughh! huhu!T_T 'Di ko alam pero umiiyak na pala ako at panay din ang singhot ko dahil sobra akong natouch sa sinabi niya kahit kailan talaga nand'yan pa rin siya para sa akin not as my lover kundi as my still and forever bestfriend.

♡ KINABUKASAN ♡

Habang naglalakad kami at nagtatawanan nina laira at joyce dito sa may kasalsada at papunta na kami ngayon sa restaurant ni laira para duon maglunch. bigla namang nagvibrate yung phone ko kaya kinuha ko na yu'n sa may bag ko.

♡ PLING! PLING! ♡

"Haha! ay teka! wait lang, ah may nagtext kasi, eh."excuse ko sakanila at saka ko na binuksan at binasa yung massage ng nagtext sa akin.

FROM: TITA TINA
Annika bumalik ka na dito kasi may darating tayong fashion show at kailangan mong rumampa at irepresentative ang company natin at may darating din tayong pres after that kaya please bumalik ka na dito sa kabilang linggo.

Text ni tita tina.

♡ ONE WEEK LATER ♡

Alas dos pa lang ng madaling araw at mamayang Three thirty pa naman ang flight ko pero nagpapaalam na ako kay papa at sinabi ko na rin sakaniya na wag na niya akong ihatid kasi baka magkaiyakan na naman kami sa airport at baka hindi na talaga ako makaalis pa.

"Oh papa! wag ka na pong malungkot kaya ayoko pong ihahatid niyo pa 'ko, eh baka magkaiyakan na naman po tayo du'n. nakakahiya na po saka parang first time ko pa po, ah."

"Basta yung lagi kong sinasabi sa'yo, ha. magiingat ka. ingatan mo ang sarili mo, ha anak saka wag kang magpapasaway du'n, ha. wag mong pasasakitin ang ulo ng lola mo, ha. magiingat ka sa byahe saka wag mong pababayaan ang sarili at ang kalusugan mo, ha anak..." Payo pa ni papa at napatango tango na lang ako saka ko na tinapik yung balikat niya para pakalmahin siya. kasi naman pang ilan na niya ba kasi 'tong bilin? saka simula ng mawala si mama medyo naging mas overprotective i mean is.. yung pagkaover protective naman niya is yung natural pa rin na pagkaover protective niya sa akin noong buhay pa si mama at ngayon wala na siya pero yung pagiging maalalahanin ni papa sa akin parang nakakapanibago lang kasi.

"Pa.. wag ka na pong magalala. kaya ko na po ang sarili ko. kaya babye na po." sabi ko saka niyakap si papa.

"Sige na." sabi niya saka na niya binuhat yung mga bagahe ko pababa at papunta sa labas at pasakay sa kotse namin.

Pagdating naman namin ni kuya rolando sa may airport 'agad naman akong sinundo nung assistant ni tita tina dahil siya ang makakasama ko ngayon pabalik ng taiwan. busy kasi si tita kaya hindi na niya ako masusundo pa and then nakaprivate plane naman kami para hindi hassel ang byahe namin sa dami ng pasahero.

Papasok na sana kami ng airport ng biglang may tumawag sa pangalan ko.

"ANNIKA!" Sigaw niya dahilan para mapalingon ako sakaniya at nakita ko si jacob na hingal na hingal dahil tumakbo siya.

"Hay! Buti na lang naabutan pa kita." hinihingal na sabi niya habang nakahawak siya sa tuhod niya.

"A-ano? kailangan mo ba ng tubig?" tanong ko sakaniya at buti na lang nasa bag ko lang yung tubig ko at iniabot ko yu'n sakaniya.

"Ha! salamat pero okay na ako. may nagpapabigay lang nito." sabi niya sabay abot ng isang puting sobre na naman.

"Ha?! kino daw galing?" tanong ko.

"Basta. sige na. basahin mo na lang kapag nakadating ka na du'n. sana magbago pa ang isip mo. mahal na mahal ka niya talaga, eh. sana hindi pa huli ang lahat para sa inyong dalawa. sige na. may pupuntahan pa saka baka malate ka pa sa flight mo. ginising niya talaga ako para lang ako ang magbigay niyan sa'yo." sabi niya saka niya tinapik ang balikat ko at nginitian niya ako saka na siya tumalikod saka na naglakad papaalis at hahabulin at tatawagin ko pa sana siya para itanong ulit kung kino ba galing 'to ng kumaripas na siya ng takbo papalayo at paalis na kaya wala na akong nagawa pa at napakamot na lang ako sa ulo saka ko na niyakag yung assistant ni tita tina na pumasok na kami sa loob.

Nagintay lang kami ng konting oras at hanggang sa bording na din naman kami saka na kami tumayo at nagdiretsiyo na kaming sumakay sa private plane na pinareserve ni tita para sa akin. may tatlo silang private plan na pagmamay-ari ng papa ni tita tina.

Maya maya mga Ten A.M na ng umaga at medyo matagal na ang nalilipad ng byahe namin biglang umuga yung airplane.

"What happend?" 'Agad na tanong nung katabi ng piloto na isang pang piloto din. "I don't know." Nagaalala af may halo ng takot at kaba sa boses niya dahilan para kabahan na rin ako.

"Hold on! I think we need a back up and let's go down to the area. i think there's something wrong." sabi nung head at 'agad silang tumawag sa mga pilot pa.

"Hello hello! we need a back up. I think our airplane is crushin'!" hingin tulong niya.

"Okay okay copy!" sabi nung nasa kabilang linya. "Back up back up!"

Maya maya pa.. parang unti unti akong nang hina at tumigil ang pagtibok ng puso ko ng mawalan ng contro yung airplane at tuluyan na itong magcrushin' at kasabay ng pagbagsak nito ay ang malakas nitong paguga kasabay ng malakas na pagsabog ng...

BOOMBA

♡♡♡

♡ ONE WEEK LATER ♡

Pagmulat ko ng mata ko 'agad akong napapikit ulit dahil sa nakakasilaw na liwanag na 'agad na bumungad sa akin.

Nandito ako ngayon sa lugar na napapalibutan ng mga paru-paro at mga nag gagandahang bulaklak at mga punong naglalakihan at sumasayaw ang mga dahon nito dahil sa lakas at malamig na ihip ng hangin.

"Halika anak. tumayo ka at sumama sa akin." Rinig kong mahinahon at mahinhin na pagkakasabi ng isang pamilyar na boses kasabay ng napakalamig at malakas na simoy ng hangin at dahil du'n napamulat ako ng dahan dahan pero nakakasilaw ang liwanag na bumabalot sakaniya at ng maaninag ko na ang mukha ng babaeng nasa harapan ko ay bahagya akong napangiti ngunit may luha rin na unti unting pumapatak sa gilid ng mata ko.

"Mama.." Bulong ko.

"Oo anak. ako 'to. halika. sumama ka sa akin. dadalhin kita sa napakagandang lugar."

"Pero po ma. Paano po si papa. gusto ko po siyang isama. pwede ko po ba siyang isama?"

"Hindi." Mahina nito sabi. "Pero pwede mo pa rin siyang makasama at makita o mahawakan kung lalaban ka. kung lalabanan mo ang iyong kamatayan. kung ilalaban mo ang sarili ko mo laban kay kamatay. ikaw ngayon ay nagaagaw buhay kaya kung gusto mo pang mabuhay sige na anak. mahal na mahal kita." Sabi ni mama at unti unti na siyang naglalaho at napapikit na lang ako habang dinadama ang malamig na simoy ng hangin at kasabay ng pagpikit ng mata ko at pagpatak ng luha ko ay narinig ko ang boses ni papa.

♡♡♡

"Anak! Gumising ka na please. hindi ko alam kung anong gagawin ko kapag nawala ka pa, eh. hindi ko kaya!"

"Andrew magpahinga ka na muna kaya. ako na lang muna ang magbabantay sa anak mo."

"Hindi. hindi ako uuwi hangga't hindi pa siya gumigising. dito lang ako hanggang sa magising siya. gusto ko nandito lang ako."

"I think drew. mona is right. you need a some of rest." rinig kong pagtatalo nina papa, mona at ni tita jayca at saka naramdaman ko ang paghaplos ni papa sa ulo ko at pagpatong ng ulo niya sa ulo pati na rin ang paghalika niya sa noo ko at ang pagpatak ng tubig sa pisngi ko.

Umiiyak ba si papa?

At sa kagustuhan kong makita ang mukha niya ay pinilit kong maigalaw ang kamay ko at ang unti unting pagbukas ng mga mata ko.

"A-andrew.. s-si annika." rinig kong gulat na sabi ni tita jayca at lahat sila ngayon ay napatingin na sa akin ngayon at ng makita nila akong gising na ay 'agad silang nagsi-lapitan sa akin at sabay sabay na nagaalalang nagtanong.

"Huminahon nga tayong lahat." pagpapakalma ni tita at hinayaan na nila si papa na ang maunang magtanong sa akin at magsalita habang nagpaalam naman si tita na tatawagin na muna ng doktor.

"Ka-kamusta ka na anak.." Sinisipon na tanong ni papa.

"O-okay lang po ako papa." nang hihina pang sabi ko at naramdaman kong parang walang makita at parang madilim at may nakaharang o nakatakip sa kaliwa kong mata. "Pa-papa.. ba-bakit wala po akong makita? a-ano pong nangyari sa isang k-k-kong ma-mata?" maiiyak na sabi ko.

"Shh.. a-anak. na-nasunog ka-kasi yu-yung ka-kaliwang bahagi ng mukha mo da-dahil sa pagsabog."

"P-po? pa-pa.. a-ayoko pong mabulag." Umiiyak ng sabi ko at sobra na ako ngayong nangangatal o nanginginig dahil sa takot na baka mabulag nga ako.

"Shh.. a-anak hi-hindi k-ko.. hahayaang mangyari yu'n sa'yo.. hi-hindi ko hahayaang mabulag ka.." Sabi ni papa at niyakap niya ako.

♡ ONE WEEK AGO AGAIN ♡

Isang linggo na ang nakakalipas at nalaman kong isang linggo din pala akong nacoma. nakacomatose pala ako ng isang linggo kaya isang linggo ding hindi kumakain at ayaw matulog at hindi nakakatulog si papa ng maayos kaya isang linggo din siyang pagod at puyat dahil sa kakabantay sa akin.

at nandito kami sa ospital ngayon para tagtaging na yung band aid na nakabalot sa kaliwang parte ng mukha ko. at para tingnan nila kung may nagbago pa ba sa paningin ko.

"Anong nakikita mo? may nakikita ka ba? o puro itim at madalim o malabo lang o hindi mo kami nakikita? hindi mo ba kami nakikita ng malinaw?" dire-diretsiyong tanong nung doktor sa akin pagkatapos niyang matagtag yung band aid na nakatakip sa mata ko at dahan dahan ko namang iminylat ang mata ko.

"A-ano anak? ma-may nakikita ka ba..? nakikita mo ba kami." Pagmulat ko 'agad at unang kong nakita yung mukha at yung doktor na nasa harapan ko at medyo malabo pa pero pinikit ko ulit yung mata ko saka ulit iyon dahan dahang iminulat ulit saka kay papa naman ako tumingin at hindi din naman nagtagal ay unti unting lumilinaw si papa.

"Papa.." naiiyak na sabi ko.

"A-ano yu-n anak..?" Nagaalalang tanong ni papa.

"Nakakakita po ako. nakikita ko po kayo." naiiyak at masayang sabi ko.

"Okay. the therapy is.. successful and ang kailangan na lang nating gawin is.. magintay ng mga ilang days at ipahid niyo lang 'to dalawang beses sa nasunog na bahagi ng mukha niya kada araw at araw araw hanggang sa maghilom at magiwan na lang ng peklat 'to."

"Po?! Magpe-peklat po 'to?"

"Oh kung gusto mo pwede natin siyang ipa-plastic surgery or my ipa-opera o ipa-derma."

"Kahit ano po. basta maging maganda lang ulit yung mukha ng anak ko at bumalik sa dati ang mukha niya."

"Sige. titingnan ko kung ano ang magagawa ko sa abot ng makakaya ko. sige pa'no po. mauna na po ako."

♡♡♡

Lumipas pa ang ilang linggo at pina-opera ni papa ang mukha ko kaya hindi din naman nagtagal at bumalik din naman ito sa dati yu'n nga lang ay may mga naiwan pa rin itong bakas ng sunog na balat pero hindi na naman gaanong halata pa iyon.

Pag gising ko ng umaga at pagbaba ko ay 'agad akong nagtaka ng wala ng mga sofa ang nakalagay sa may sala at may tao rin sa labas kaya 'agad akong nagpunta duon sa may labas.

"Papa? ano pong nangyayari? ano pong ginagawa nila? sino sila?" tanong ko at may isang malaking track ang nakaparada sa tapat ng bahay namin.

Huminga naman muna si papa ng malalim bago ito magsalita at sumagot sa tanong ko.

"Ahh anak ipapadimolish ko na 'tong bahay natin tapos ibebenta ko na rin 'tong lupa na binili namin ng mama mo at napagdisisyonan ko ng sa taiwan na lang tayo magsasama at tumira ng sa ganon ay palagi mo na ring makasama ang lola, lolo, tito, tita jayca mo at ang kambal." paliwang niya pa pero napailing na lang ako.

"No! Hindi ako sasama. dito lang ako. nandito ang lahat ng alala ni mama kaya hindi ako aalis dito! dito lang ako. ibalik niyo lahat 'yan! ibalik niyo sabi lahat 'yan, eh!!" umiiyak ng sigaw ko saka ako naglupasay at nagpapadyak.

"Annika. anak. mamaya ng gabi ang flight natin. pabayaan mo na sila. sige na." utos niya pero tumayo ako.

"Hindi sabi, eh.. ibalik niyo sabi 'yan, eh!!" sabi ko saka ko sila pinagsusuntok. pero pinaandar na nila yung track at umalis na sila at naiwan naman ako nakalupagi dito sa lupa kaya. "Hindi...!!" sigaw ko at lalapit sana ako ni papa pero tumayo ako kaagad saka ako padabog na nakalakad papunta sa loob pero sinamaan ko muna ng tingin si papa.

"ANNIKA!" Tawag niya at hindi ko naman siya pinansin saka niya ako sinundan papasok sa loob at 'agad akong umakyat sa taas papunta sa kwarto ko at saka ako naglock duon. nadaanan ko pa 'tong pesteng kasambahay na 'to na nakangiti ng todo at nang aasar pa dahil sa wakas ay napagaway niya din kaming dalawa ni papa.

Umiyak lang ako ng umiyak duon at maya maya bumaba ako ng kama ko at saka ako may kinuha sa ilalim ng kama ko na box na naglalaman ng mga pictures namin ni mama saka ko yu'n binuksan at isa isang tiningnan yung mga pictures namin ni mama habang umiiyak.

Maya maya napatingin ako duon sa mga bagahe ko na nasa gilid ng kwarto ko tapos sa bag ko na nasa ibabaw ng side table ko. inintay ko lang na mag alas dose ng madaling araw saka ako dahan dahang lumabas ng kwarto dala dala ang mga bagahe ko at lumabas ng bahay saka naglakad papunta sa labasan at saka sumakay ng taxi.

♡ TOK! TOK! ♡

Nang makadating na ako sa bording house nila 'agad ako kumatok.

"Oh beshue? anong ginagawa mo dito?" tanong ni joyce. "Ah pasok ka. pumasok ka muna. gigisingin ko lang si laira. dito ka na muna." sabi niya saka na ako pinapasok at pinatuloy na muna sa loob ng bording house nila.

"Oh beshue? anong ginagawa mo dito ng ganito oras? may nangyari ba?" tanong 'agad ni laira habang bumaba siya ng hagdan at habang kinukusot pa ang mata niya.

"Mga beshue. tulungan niyo ako. tulungan niyo akong pigilang maidamolish yung bahay namin. yu'n lang ang natitirang alala sa akin ni mama." umiiyak na sabi ko.

"Ha?! ano?! ipadudimolish yung bahay niyo. sige sasabihin ko kay mama na tulungan ka. alam mo namang malakas ka sa mga magulang namin ni joyce, diba?" sabi naman ni laira.

"P-pwede ba muna akong dito tumuloy?" umiiyak at sumisinghot na sabi ko saka ko na pinunasan yung luha ko.

"Sige. oo naman, noh. hangga't hindi pa namin nagagawan ng paraan kung paano natin mapipigilang mapadimolish yung bahay niyo. pwedeng pwede ka munang manatili at tumuloy rito." sabi ni joyce at ngumiti at tumango lang ako sakaniya saka na kami umakyat sa taas para matulog na ulit pero hindi naman ako makatulog dahil iniisip ko yung bahay namin.

Hanggang sa may iba akong maalala na bagay.

Papasok na sana kami ng airport ng biglang may tumawag sa pangalan ko.

"ANNIKA!" Sigaw niya dahilan para mapalingon ako sakaniya at nakita ko si jacob na hingal na hingal dahil tumakbo siya.

"Hay! Buti na lang naabutan pa kita." hinihingal na sabi niya habang nakahawak siya sa tuhod niya.

"A-ano? kailangan mo ba ng tubig?" tanong ko sakaniya at buti na lang nasa bag ko lang yung tubig ko at iniabot ko yu'n sakaniya.

"Ha! salamat pero okay na ako. may nagpapabigay lang nito." sabi niya sabay abot ng isang puting sobre na naman.

"Ha?! kino daw galing?" tanong ko.

"Basta. sige na. basahin mo na lang kapag nakadating ka na du'n. sana magbago pa ang isip mo. mahal na mahal ka niya talaga, eh. sana hindi pa huli ang lahat para sa inyong dalawa. sige na. may pupuntahan pa saka baka malate ka pa sa flight mo. ginising niya talaga ako para lang ako ang magbigay niyan sa'yo." sabi niya saka niya tinapik ang balikat ko at nginitian niya ako saka na siya tumalikod saka na naglakad papaalis at hahabulin at tatawagin ko pa sana siya para itanong ulit kung kino ba galing 'to ng kumaripas na siya ng takbo papalayo at paalis na kaya wala na akong nagawa pa at napakamot na lang ako sa ulo saka ko na niyakag yung assistant ni tita tina na pumasok na kami sa loob.

Hala! oo nga pala. kino nga pala kaya galing yung sulat na binigay ni jacob?

'agad kong kinuha yung bag ko ng maalala ko yung sulat na binigay sa akin ni jacob sa may airport bago kami pumasok sa loob. Sana nandito pa yu'n? dito ko kasi yu'n natatandang huli kong nilagay, eh.

pagbuklat ko ng bag ko laking pasalamat ko at nakahinga ako kaagad ng maluwag ng makita ko na nandito pa yu'n at kaya 'agad ko na yung kinuha sa loob ng bag ko at binuksan yung sobre at saka ko na iyon binasa.

DEAR, ANNIKA

"Annika.. Unang una sa lahat sorry at pasensya na dahil sa inasal ko noon duon sa may likod ng beer house at kung saka-sakaling huli na ang lahat ng 'to para sa atin at kasal na din ako at si jhessica at meron ka na rin namang bago sa araw at oras na mabasa at masabi ko ang bagay na 'to sa'yo o ang malaman mo ito. gusto ko lang malaman mo ang lahat ng totoo. hindi totoong hindi na kita mahal dahil ang totoo mahal na mahal kita at miss na miss na rin kita. miss na kitang ikiss ka. miss na kitang ihug ka at higit sa lahat mahal na mahal kita... pero kinailangan kong makipag break sa'yo. dahil.. sabi ni lola at utos ni lola na kung hindi daw ako makikipag break sa'yo at kung hindi ako magpapakasal kay jhessica. magpaalam na lang daw ako ng maayos sa'yo dahil yu'n na daw ang huli at huli nating pagkikita at paguusap at para hindi matuloy ang balak na masama sa'yo nina lola at jhessica na ipapatay ka at ang papa mo. nakipag break na lang ako sa'yo. kahit alam kong masakit yu'n para sa'yo at sa akin na din mismo at hindi ko din alam kung makakaya at kaya ba talaga nilang pumatay pero kinailangan ko na ring gawin yu'n para sa'yo. para iligtas ka sakanila dahil natatakot ako na mawala ka na talaga sa akin. gusto ko lang sana humingi ng konting panahon para makayanan kong ipaglaban ka pero umalis ka na naman ng pilipinas kaya ano pang silibi, diba? kung wala na yung ipaglalaban ko pero hindi pa din ako nawalan ng pagasa na babalik ka pero laking gulat ko at sobra akong nasaktan ng malaman ko na kasama mo palang bumalik dito yung ex mo dati. pero ang gusto ko lang sabihin sa'yo kung hindi pa huli ang lahat sa araw na mabasa mo ito. gusto kong magbalikan tayo dahil annika.. mahal na mahal pa din kita at kahit kailan hindi iyon nagbago. mahal na mahal pa din kita.. annika. mahal na mahal. mahal na mahal kita annika at sobrang miss na miss na kita. miss ko ng mayakap at mahalikan ka ulit at sana hindi pa huli ang lahat sa mga susunod na araw para sa atin. mahal na mahal na mahal kita annika.

♡ LOVE KURTH BABE MO ♡

Hindi ko alam pero muli na naman akong napaiyak.

ibig sabihin... sa simula at umpisa pa lang hindi talaga ako niloko ni kurth at ginawa niya lang yu'n para sa akin at kay papa..

ibig sabihin..

Mahal niya pa rin ako... kailangan ko na siyang makausap.. kailangan kong makipag kita at makita siya ngayon na ngayon din..

♡♡♡

♡ TO BE CONTINUED... ♡

A/N: O.M.GGG! GOSH! Is this the second chance for the new beginning of the love story between kurth and annika...? yay! i'm so excited sa mga mangyayari pa. This chapter plus two chapter for more and five special more chapters before the epilogue and the end of this story

LEAVE COMMENTS AND VOTES THANK YOU AND I LOVE YOU ALL GODBLESS

#THEEXIES #CHAPTERSeventeen #IsThisANewBeginning