♡ Come Back. Part Two. ♡

♡ ANNIKA'S POINT OF VIEW ♡

♡ ONE WEEK AGO ♡

Isang linggo na ang nakakalipas magmula ng makipag break sa akin si kurth. bakit? bakit kailangan pang maging ganito? bakit kailangan pang umabot dito? sa gan'to?

Hindi ko pa rin matanggap na wala na naman kami ng lalaking mahal ko kaya 'eto nandito na naman ako ngayon sa favorite place ko. sa bar kung saan magpapakalasing ako ngayong gabi para kahit isang saglit lang makalimot ako kasi hindi naman 'agad agad mawawala ang sakit, diba? bwisit naman kasing buhay 'to oo. bakit lagi na lang akong iniiwan?

Ala una na ako nakauwi. "At sa'n ka naman galing? alam mo bang pinilit ko pang matulog ang tatay mo para hindi siya mapuyat sa kaka'intay sa'yo." Tss! bwisit! kakadating ko lang uumpisahan na naman niya ba 'ko?

"Sino ka ba ha? sino ka ba sa buhay namin para muramurahin mo 'ko at pagsabihan ng gan'yan?! nanay ba kita?! diba, hindi naman? kaya wala ka sa karapatan para question-in ako sa kung anong gusto kong gawin!" sigaw ko sakaniya.

"Ako nagtitimpi lang sa'yo, ha. para sabihin ko sa'yo susunod ka sa akin at sa papa mo kung ayaw mo mapalayas ka dito sa bahay na 'to dahil simula ngayon, ay mali simula ng maging kami ng tatay mo at mamatay ang mama mo. ako na ang bago mo mama! naiintindihan mo ba, ha?!" sigaw niya saka hinila yung tenga ko habang sapo sapo niya yung t'yan na medyo malaki na.

"Bitawan mo nga 'ko." sabi ko at buti at natulak ko siya palayo. "Ah." Napaaray naman siya.

"Nababagay lang 'yan sa'yo. napakamas'yado ka kasing feeling, eh. kahit kailan hindi kita magiging nanay. naiintindihan mo!" sigaw ko pa ulit sakaniya saka na ako tumakbo sa kwarto ko at saka duon umiyak ng umiyak.

Wala na nga si mama. iniwan pa 'ko ng taong mahal ko... peste!

♡ KINABUKASAN ♡

Alas sais palang pero may katok na ng katok sa pintuan ng kwarto ko.

"Annika! Gising na! hinihintay ka na ng papa mo sa baba." Sabi niya habang kumakatok pero hindi ko pa rin siya pinapansin. kahit kailan hinding hindi ko siya matatanggap.

"Ayoko sa'yo. gusto ko si mama. gusto ko si 'nay esmeralda. dati naman hindi mo 'ko ginigising, ah. kaya wag kang magfeeling nanay ko!" sigaw ko at ibinato ko sa pinto yung unan saka nagtalukbo at narinig ko namang sinipa niya yung pintuan ng kwarto saka ko na naramdaman ang yabag niya paalis sa tapat ng pintuan.

Tanghali na ako bumaba dahil tiniis ko talaga ang gutom ko at ipinagdadalsal kong wala siya sa kusina o kahit sa salas.

"Kumain ka na. may natira pang pritong dumpilas d'yan. 'yan lang yung naluto ko dahil walang laman ang ref at wala ding mamamalengke dahil wala si manang tirisita dahil pinag day off ko muna siya baka mahawaan pa 'ko ng ubo niya. mahirap na. buntis pa naman ako."

"WHAT? Pakakainin mo 'ko ng pritong dumpilas?!" sigaw ko.

"Oo. anong masama? 'yan nga ang inulam namin ng papa mo kanina, eh." sabi niya pa at napahinga na lang ako sa hangin saka pumunta sa kusina. tinry ko na buksan at kainin yung dumpilas pero yuck! ng tikman ko. shet lang! ang pait at ang alat. ano ba naman 'to?

Iinom na lang sana ako ng beer para mawala din yung pait pero pagbukas ko ng ref. lintak! walang laman. ano ba namang buhay 'to, oo? lumabas ako ng kusina saka ako napatigil sa harapan niya ng mapadaan ako.

"Ano ba? tabi!" sigaw niya dahil nakaharang ako sa tv.

"Bakit gan'on yung lasa nung dumpilas? ang pait! at ang alat. pa'no yu'n naatim ni papa na kainin?"

"Dahil masarap at puno yu'n ng pagmamahal. baka 'yan lang talagang bibig mo ang mapait." Sabi niya.

"Baka sa awa na niya sa'yo o baka pinilit mo lang siya kaya niya kinain."

"Mahal na nga niya kasi ako. magpapakasal na kami sa kabilang buwan, eh." sabi niya dahilan para magmanlaki ang mga mata ko at gulat na mapatingin sakaniya. "What?" patay malisya niya pang sabi.

"Patay na naman ang mama mo. kaya ngayon palang sinasabi ko na sa'yo. sanayin mo na ang sarili mong tawagin akong nanay o mama o mommy. saka magkakaroon ka na rin ng kapatid noh." nakangiti niyang nang aasar na sabi.

"For Your InFormation! hindi ko kapatid 'yan. 'di naman kami pareho ng nanay, noh."

"Kahit na. kapatid mo pa rin siya sa ama. dahil parehas kayo ng ama." sabi niya habang hinihimas himas yung t'yan niya.

"I don't care." sabi ko sabay lakad papalabas ng pinto.

"Sa'n ka?" tanong niya.

"Sa bar. Why? paki mo?" mataray na sabi ko saka hindi na siya pinansin at lumabas na pero narinig ko siyang tinatawag ako.

"Hoy! annika! hindi ka pwedeng umalis ng bahay! patay ako sa papa mo neto, eh." Tss! Ba'la siya d'yan. magsisigaw siya kung kailan niya gusto.

Pumunta ako 'agad sa bar at umorder ng sampung bote ng bunso. maya maya habang umiinom ako bigla na lang may humawak sa balikat ko.

"Annika... hajima." sabi niya sabay kuha nung bote sa kamay ko. "You're drunk and you drinking again." sabi niya.

"Akin na 'yan. hindi pa 'ko lasing." sabi ko at kukunin ko sana yung bote sa kamay niya pero nilayo niya lang iyon sa akin.

"I said stop. stop drinking. you're drunk."

"No. i'm not." sabi ko sabay sumping ng buhok palikod.

"Alam ko ang pinagdadaanan mo ngayon annika. binireak ka ni kurth at nawala si tita annie. gusto mo bang makalimot?" tanong niya at dahil du'n ay napalingon ako sakaniya at napatango na lang ako sakaniya.

"Gusto kong makalayo sa pesteng mona na 'yon. gusto ko na ring kalimutan ang nangyari kay mama at ang pagbe-break namin ni kurth. gusto gusto ko na siyang kalimutan. gusto ko ng kalimutan si kurth at gusto ko na ring kalimutan ang lahat ng 'to. gusto ko ng kalimutan ang lahat ng masasamang nangyari sa buhay ko!" Umiiyak na sabi ko.

"Gusto mo ba talaga? okay. kung gusto mo talagang makalimot. sumama ka kay kristop, icell at sa mommy niya pabalik sa taiwan. hindi pa sila nakakaalis. baka duon. magawa mong makalimot. diba, sabi mo gusto mong makalayo sa pesteng kasambahay niyo. edi duon ka magsimula." sabi niya at napaisip ako.

"Kailan ba alis nila?" tanong ko.

"Sa isang linggo na, beshue." sabi niya.

"Can you tell kristop if you see him na... samama 'ko pero... pagiisipan ko pa." sabi ko at napailing at napabuntong hininga siya. "Beshue.. i think you don't need to think of it."

"Sige sige. ako na lang ang tatawag kay kristop para sabihing sasama ako pabalik ng taiwan." sabi ko pa.

♡ ONE WEEK AGO AGAIN ♡

Isang linggo na ang nakalipas at nandito kami ngayon nina papa at pati rin sina laira, jacob at joyce ay nandito din ngayon sa airport dahil ngayong araw ang alis ko papunta taiwan kasama sina tita tina, kristop at icell.

"Magiingat ka du'n anak, ha. Wag kang magpapasaway sa tita tina mo, ha." bilin pa ni papa saka tinap yung ulo ko at ibinaling naman niya ang tingin niya kay tita tina. "Tina, 'kaw na bahal sa anak ko. Saka, ah 'eto nga pala." sabi ni papa at saka may kinuha sa bulsa niyang pink na card.

"Sa kabilang buwan na pala yung kasal namin ni mona kaya sana dumalo kayo. bumalik kayo dito sa three kasi mga five yung nakaasign na date ng kasal namin." sabi ni papa at dahil du'n bigla akong nainit dahil sa nainis at galit na bigla na lang dumaloy sa mga dugo. letche!

"Ahh nako! andrew baka... hindi kami makadalo sa kasal niyo ni mona kasi busy kasi kami ngayong buwan na 'to at susunod pa saka... baka baks'yon na ulit kami makabalik." alanganin sabi ni tita tina at naramdaman ko napalingon siya sa akin kaya lumingon din ako ng pasimple sakaniya.

Napatanong naman si papa bago sumagot at parang nadusmaya rin siya dahil sa hindi makadadalo si tita.

"Okay... i understand but... annika... anak can you come?" nagaalangan niya sabi pero sakto namang nagannounce na bording na ang mga papuntang taiwan.

Going to taiwan is now bording...

"Ahh... andrew... bording na kami." alanganin pang sabi ni tita tina kay papa. "Wait annika. anak please come." Nakangiting pilit na sabi niya at hinawakan niya ako sa braso ko.

"Ah... pa.. ba-baka, ah.. i mean... i try." sabi ko sabay yuko. "Okay..." sabi niya.

"Mamimiss kita anak. take care." sabi niya at saka niyakap ako. "Ah, pa.. wag po sana kayong umasa na makakapunta ako. hindi ko po kasi alam kung kailan ako makakabalik." sabi ko at naramdaman ko na lang na tumango siya saka tinapik tapik ang likod ko at kumalas na siya sa pagkakayakap sa akin.

"A-alam kong hi-hindi mo tanggap si mona pero... wala na ang mama mo at bu-buntis pa siya... ka-kaya naman nagdisisyon na akong magpakasal na sakaniya at bumuo ulit ng bago pamilya." naiiyak na sabi niya.

"Pe-pero po pa.. so-sorry po.. pe-pero... hi-hindi k-ko siya matatanggap kahit na kailan." sabi ko saka na ako umiyak habang nakayuko.

Naramdaman ko namang hinawakan ni papa ang magkabila kong balikat.

"A-anak.. a-alam kong ma-mahirap pe-pero... sa-sana balang araw... ma-matanggap mo rin si mona pe-pero s-sa ngayon si-sige. tatanggapin ko ang disisyon mo..." Umiiyak na sabi niya at sa huling pagkakataon bago ako umalis ay niyakap niya ulit ako. "Sige na anak. mamimiss ka ni papa at saka magiingat ka du'n. magpapakabait ka. si tina na lang ang bahal sa'yo pero kina mama ka naman titira, eh. sila na ang bahal sa'yo du'n anak, ha." Paalam pa niya at kumalas na 'ko sa pagkakayakap ko sakaniya.

"Sige na po pa... aalis na po ako. sa pagbalik ko na lang po ulit tayo magkikita. ingatan niyo po ang sarili niyo at mamimiss ko po kayo. sige na po. aalis na po ako. paalam po papa." sabi ko saka ulit ako napayakap sakaniya.

"Sige na anak. umalis ka na. pagdating mo na lang ulit tayo magusap at magkita ulit. bye anak. magiingat ka din du'n. mamimiss din kita, anak annika. take care yourself. sige na... kanina ka pang hinihintay ng tita tina mo sa bording area... kanina pa kayong bording..." sabi niya habang yakap ko siya at tumango na lang ako saka ako unti unting kumalas sa pagkakayakap niya tapos sumenyas ako na aalis na at 'agad na akong tumakbo papunta bording area.

Pagkalapit ko sa pwesto nina tita tina napalingon pa ako kay papa saka ko na inaya sina tita tina na umalis na at maglakad na papunta at pasakay sa airplane na kanina pang naghihintay.

Bago kami tuluyang makalayo ay may narinig akong sumisigaw at tinatawag niya ang pangalan ko.

"ANNIKA! ANNIKA SANDALI!"

Sigaw niya at napahinto naman ako sa pagsunod kina tita tina sa paglalakad. alam kong siya yu'n dahil sa huling pagkakataon bago ako umalis ng pilipinas ay narinig ko ulit ang boses niya pero kahit gusto ko.. ay pinilit ko pa ring wag siyang lingunin. at ang tanging nagawa ko na lang ay ang umiyak at ang pumikit dahil sa sakit dahil...

masakit man para sa akin pero mukhang siya at hindi na naman ako tinitibok ng puso mo kaya papalayain na kita...

Mahal kita... mahal na mahal. at kahit masakit man pero... kailangan na kitang palayain... kurth hanggang sa huli mahal pa rin kita.

"Annika? bakit umiiyak ka?" narinig kong nagaalalang tanong ni tita tina kaya napamulat na ako ng mata at naramadaman kong tinapik niya ang balikat ko.

"Wa-wala po... sige na po... ta-tara na po... baka maiwan na po tayo ng airoplano." sabi ko at tumango na lang kay tita tina para hindi na siya magalala at tumango na lang din naman siya saka na ulit kami naglakad at narinig ko naman ulit na tinawag niya ako.

"Annika sandali! sandali lang! annika! wait!"

"Ano ba?! kurth ano ba? tumigil ka na! nakakahiya sa mga tao dito, oh. hayaan mo na ang anak ko.." rinig ko namang saway sakaniya ni papa.

"Pero tito...!" sigaw niya pa.

"Hayaan mo na sabi ang anak ko!" sigaw pa ni papa. "mabuti pa umuwi ka na."

"Pero po..." aangal pa lang sana si kurth ng makaalis na kami at tuluyan ng makasakay ng airplane at nagsimula na itong umandar ng paunti unti bago pa ito tuluyang malipad ng umikot na ng mabilis ang Elisi ng airoplanong 'to.

♡♡♡

Six, A.M na kami nakalapag ng airport ng taiwan at nakasakay kami ngayon ng taxi papunta sa mansion nina lola dito sa taiwan. pagbaba ko palang ng airport kanina pinicturan ko kaagad yung mga nakikita kong views at napapaWOW na lang ako sa mangha sa ganda ng mga nakikita at natatanaw kong lugar sa sarili kong bansa. Whaaaah!

'Agad ko namang pinost sa facebook account ko yung mga pinicturan kong view dito at nilagyan iyon ng hashtag. Pero nagulat ako ng bigla na lang tumunog yung messenger ring tone ko.

Babe: Annika... bakit? why you leave me...?

Babe: i miss you so much. I miss you and i still love you babe... annika please forgive me...

Gusto ko pa sana siyang replyan pero pumikit na lang ako ng sa gan'on ay mapigilan ko ang sarili kong umiyak dahil ayoko na siyang maalala pa at gusto ko na rin siyang kalimutan ngayong nandito na ako ngayon sa taiwan.

Gusto ko sa pagalis ko sa pilipinas at sa pagpunta ko naman dito sa taiwan ay gusto kong simulan ulit ang buhay ko ng hindi ko siya kasama... dahil... sa tingin ko ay mas mahihirapan akong kalimutan siya ng ganu'n ganu'n na lang dahil mas minahal ko siya kaysa sakaniya.

At aaminin ko sa sarili kong... mahal na mahal ko siya...

Pagdating namin sa bahay 'agad kaming sinalubong ng kambal.

"Couzy...!!" sigaw pa ng dalawa at sabay nila akong sinalubong ng yakap. "Namiss kita ka couz." sigaw pa ni ate jamica.

"Charing ka! baka sabihin mo, namiss natin siya pareho. 'kaw talaga!" Asar naman ni ate jamicah sakaniya saka ito mahinang tinulak ang ulo nito.

"Mapanakit ka kambal ko, ha." banta naman sakaniya ni ate jamica.

"Hoy! hoy! kayong dalawa pasok nga kayo saka papasukin niyo na nga muna sina tina at annika." sabi ni tita jayca. infairness complete kami ngayon. yu'n nga lang ako lang ang nandito dahil wala na si mama at naiwan naman si papa sa pilipinas kasama yung bwisit na monang impaktitang yu'n.

Inutusan naman ni tita tina sina kristop at icell na dahil yung mga bagahe ko papasok sa loob saka na kami pumasok na sa loob at 'agad naman kami dumiretsiyo sa kusina ng mansion kung saan ang daming nakahanda sa mesa na mga masasarap na pagkain.

May letchon, adobong manok, fride chicken, sisig, isaw, letcheplan at ang super duper favorite ko sa handaan ang macaroni salad. "Couz i have a question for you." paalam pa ni jamica at napatingin naman ako sakaniya.

"How's you... and... hmm." Kinikilig at ipit niya pang sabi at ganu'n din si ate jamica.

"Hoy. ano ba?! magsi-tigil nga kayo!" saway naman sakanila ni tita jayce.

"Ahh tita okay lang po... Ano nga pala yung HMM..?" tanong ko sakanila dahilan para madismay sila.

"Ano ka ba couzy?! kamusta na kayo ng jowaers mo?" pang eetchos namang tanong ni ate jamicah.

"Huh? jowaers?" tanong ko pa at dahil du'n ay napaisip ako at nagulat ako ng biglang may sumingit na nagsalita sa usapan.

"Wala na sila... break na sila ni kurth. Sorry annika kung inunahan na kita. kukulitin ka lang kasi ng dalawang 'yan, eh." sabi ni kristop at napatingin ako sakaniya at nakita ko namang nakatingin siya sa dalawa kaya napalipat din ang tingin ko sakanila pero napansin kong lahat sila ay gulat ng nakatingin na sa akin at kay kristop.

"Bakit mo alam anak saka... kaya ka ba umiiyak kaninang gabi nung fumalight tayo sa airport, annika?" tanong naman ni tita tina at ramdam ko sa boses niya ang pagaalala sa akin.

"Opo... and... oo mga couzy. break na kami." Malungkot at maiiyak ng sagot ko sakanilang lahat saka napayuko na lang ako para hindi nila makita ang namumuong luha sa mga mata ko at ang lungkot na dinadamdam ko ngayon.

"So-sorry couz. we didn't know.. hindi namin alam and we're very.. very sorry to you." sabi naman ni ate jamicah.

"Oo nga. sorry couzy.. parang kailan lang kasi nung christmas pa kayo naging kayo tapos biglang..." hindi na natapos pa ni ate jamica ang sasabihin niya ng biglang magsalita si lola.

"Ginagalit talaga ako ng bwisit na lalaking yu'n." nanginginig sa galit na sabi pa ni lola. "Lola huminahon po kayo.." pagpapakalma ko pa kay lola.

"Hindi ako hihinahon hangga't hindi ko nakakausap ang lalaking 'yon. at sino siya para saktan ka na lang ng basta pagkatapos kong sabihin sakaniya na alagaan ka niya at huwag na huwag ka niya sasaktan. kung hindi lang talaga kita mahal, apo nako baka kinalaban ko na ang buong mundo para lang mapaghiwalay kayo ng lintik na lalaking 'yon! kailangan ko siyang makausap. kailangan kong pagsabihin 'yang dimonyong lalaking 'yan na nanakit sa'yo, apo." sabi ni lola dahilan para buhos at umagos na ang mga luha ko. sobra talaga akong mahal ni lola kaya ayaw niyang masasaktan ako ng kahit na sino o masuaugatan ng kahit na sino at ano.

"Lola... tama na po... huminahon po kayo. kakalimutan ko na lang po siya." sabi ko kaya napahinga naman si lola. "baka po atakihin pa po kayo ng high blood niyo." sabi ko pa.

"Ma huminahon ka po." sabi naman sakaniya ni tita at inalalayan ni tita jayca si lola.

"Mabuti... tama 'yan. mabuti 'yang gagawin mo. mas mabuti pa ngang kalimutan mo na lang bwisit na lalaking yu'n. dapat pala sumang-ayon na lang din ako sa gusto ng papa mo, eh. dapat nga talaga pinaghiwalay ko na lang kayo. edi sana! hindi ka naman nasasaktan ng gan'yan!" sigaw niya pa.

"Mabuti pa ma ipahatid mo na si mama sa kwarto niya. ma, magpahinga ka na lang po muna." sabi naman ni tito osh kay tita jayca at tumango at 'agad namang tumayo si tita jayca at inalalayan si lola papunta sa kwarto nila ni lolo sa baba kasama yung isang yaya dito sa mansion.

"A-ah tito.. e-excuse me po. akyat na po muna 'ko sa kwarto ko. couzy, tita tina, kris and icell. pahinga na muna 'ko." Paalam ko pa sakanila at saka ako nagbow. tumango na lang naman sila kaya 'agad na akong naglakad papunta sa kwarto ko sa taas.

Gusto ko lang munang mapagisa parang kasi maiiyak na ako, eh. ayoko namang makita nila akong nasasaktan dahil sa pagbe-break namin ni kurth dahil mas lalo lang silang magagalit kay kurth.

Twelve, five A.M. na pero hindi pa rin ako makatulog. hindi ko kasi maiwasang maisip. bakit? bakit niya nagawa sa akin yu'n? Bakit niya 'ko nagawang ipagpalit ng gan'on gan'on lang kay jhessica? Hindi ko man alam kung anong nakaraan ang meron sila dati pero.. bakit ang dali naman niya yata akong ipagpalit kay jhessica?

At dahil madaling araw na pero hindi pa rin ako makatulog naisipan ko na lang munang magliwaliw (Walwal sa iba, sabi nila haha! ang alam ko kasi liwaliw yu'n, eh...) Kaya pumunta ako ng bar na malapit lang sa subdivision at sa may park rito sa taiwan sa subdivision namin.

Pagkadating ko palang sa bar dito 'agad akong dumiretsiyo sa counter at saka ako umorder ng isang basong hot shot. grabe! gumuguhit talaga siya sa lalamunan. bugod sa mapait at matapang ang lasa niya. sobrang init din niya sa lalamunan at siguradong guguhit talaga kaya madali ka ding malalasing sa sobrang tapang niya.

Maya maya medyo umuuga na ang paligid ko pero uminom pa ulit ako at nasa kalagitnaan ako ng pagiinom at pagpapakalasing ko rito ng bigla akong may marinig na nagsalita sa may stage.

"Ehem, ehem! hmm ito pong tulang 'to ay inaalay ko sa babaeng pinakakamamahal ko pero nasaktan ko siya kaya sana kung naririnig man niya ako ngayon pero alam ko namang hindi kasi matagal ko na siyang hindi nakikita pero gusto kong malaman niya na... mahal na mahal ko siya. mahal na mahal ko siya at patawad sa nagawa ko noon sakaniya kung nasaktan ko man siya. patawarin na niya sana ako sa nagawa ko noong kasalanan sakaniya at kaya ang tulang 'to ay pinamagatan kong "Patawad"" sabi nung nasa stage at parang medyo pamilyar yung boses niya sa akin at nag"ehem, ehem" paulit siya bago na siya nagumpisang tumula.

"Patawad"

"Kay tagal kitang hinanap
para sa iyo'y humingi ng tawad

patawad dahil ika'y aking nasaktan, mahal ko...
patawad sa aking nagawang kasalanan

pagkakasala sa'yo'y hindi ko sinasadya
patawad, patawad. ako sana'y patawarin

patawad, patawad. oh aking sinta gusto ko lang sa'yo...

Hanggang sa huli ika'y mahal na mahal parin."

Nang sabihin niya ang mga huling parte o salita ng tula niya ay naramdaman kong parang napalingon at napatitig siya sa pwesto ko kaya kahit nanlalabo at nahihilo na ako sa sobrang pagkalasing at sa sobrang lakas ng tama ng alak na iniinom ko. ay lumingon pa rin din ako sakaniya pero hindi ko na makita ang mukha niya ng maayos at nakatulog na din ako sa sobrang pagkalasing.

♡ KINABUKASAN ♡

Late na 'ko nagising at ng magising at pagkagising ko, naghilamos lang ako at 'agad na akong nagdiretsiyo sa baba sa may kusina.

"Sino sabi sa'yong umalis ka ng bahay? hindi mo kabisado pa ang bansang ito lalo na ang mga tao rito. wala ng pinipili ang mga kawatan kaya naman sana annika. magingat ka..." sermon ni lola at napayuko na lang ako.

"Sorry po lola hindi na po mauulit." sabi ko.

"Dapat lang. anyway... aayusin na ng tita at tito mo ang mga papers mo para sa pagpasok mo rito. kaya siguro by next month payagan ka ng school na magaral du'n pagnatapos na yung pagaayos ng mga papers mo. wag mo sanang pabayaan ang pagaaral mo ng dahil lang d'yan sa lalaking 'yan at d'yan sa pagiinom mo."

"opo." Yu'n na lang ang nasabi ko. "sige na maupo ka na at kumain na tayo."

Buong maghapon nakakulong lang ako sa kwarto ko kaya bagot na bagot na ako. maya maya pa bigla na lang tumunog yung phone ko kaya 'agad akong napabangon mula sa pagkakahiga ko sa kama ko at saka ko kinuha yung phone ko sa ibabaw ng side table ko.

♡ "BABE" CALLING... ♡

pero pagkatingin ko kaagad sa Caller ID ng tumatawag sa screen ng phone 'agad ko na iyong pinatayan at binaba ang tawag at hindi ko na sinagot yung tumatawag.

Waaahh!! I want to move on na... but how? mukhang mahihirapan yata ako.

At para maalis na lang ulit siya sa isipan ko at maiwasang maalala siya at ang mga masasayang alala na magkasama kami lalo na yung sa malidives kahit pa nga ay sumugod duon si jhessica ay iyon pa rin ang huling alala na masaya kami at makakapag pangiti sa akin dahil sa alalang yu'n ay hindi mo mababakas na... iiwan niya pala ako at niloloko niya lang pala ako.

Na hindi niya pala ako mahal at para hindi ko na maalala pa ang lahat ng iyon ay nagfacebook at nagonline na lang ako. Pagkabukas ko palang ng messenger ko ay tumambad na kaagad sa akin ang milyon milyong, ay charing lang! hindi naman milyon milyon pero medyo medyo madami daming message na galing kay laira, joyce, papa, jacob at meron rin kay vince pero mas madami ang message na galing kay kurth.

Ayaw ko pa sanang buksan at basahin yung chat ni kurth sa akin pero may kung ano ang nagtutulak sa akin para basahin ang mga iyon.

Babe: Babe... mahal na mahal kita. lagi mo yang tatandaan. i love you. i still love you and i always love you.

Babe: Sorry na babe. please annika. come back here. come back to me. miss na miss na kita. waaahh! mababaliw na ako.

Babe: hindi ko na kaya. hindi ko kayang wala ka annika. please naman oh bumalik ka na. i love you so much. i miss kissing you.

Hindi ko na napigilan pa ang mga luha na pumapatak na ngayon sa pisngi ko dahil sa sobrang pagkamiss ko sakaniya. bakit gan'on? parang totoo lahat ng sinasabi niya sa message niya sa akin na miss na miss at mahal na mahal niya pa rin ako. pero hindi! hindi ako muli pang magpapakat*ng* pa ulit. isang beses na akong nagpakat*ng*'t naniwala na mahal niya 'ko but this time hindi na ako magpapakat*ng* pa.

tama si lola kailangan ko na siyang kalimutan at dapat hindi ko na siya isipin. kaya kay papa na lang yu'n sunod kong binuksan. puro "Anak kamusta ka? anong ginagawa mo? nakarating na ba kayo ng taiwan? nasa bahay ka na ba ng lola mo at kumain ka na ba" lang naman yung chat ni papa. si papa naman. mas'yadong nagalala sa akin kaya nireplyan ko na siya na okay lang ako.

Sumunod naman kay joyce, vince at jacob pang huli yung kay laira. yung kina joyce, vince at jacob puro kamusta lang din at yung kay laira naman....

Warkang beshue: Beshue kailan ka ba uuwi? si kurth kasi... lagi na lang lasing at late na umuuwi. nagaalala na sina tita kathie at tito Rod. Simula ng umalis ka ikaw na lagi ang bukang bibig niya. saka beshue... ikakasal na si kurth. engage na sila ni jhessica. ikakasal na sila ni jhessica ka sa october. pipigilan mo ba...?

'Di ko alam pero napatulala na lang ako kasabay ng unti unti na namang pagpatak ng mga luha ko. sobra akong nabigla sa nalaman ko ng mabasa ko ang mga huling nakasulat sa message sa akin ni laira.

Ikakasal na si kurth.

Bakit ang bilis naman yata?T_T </3

♡ ONE MONTH LATER ♡

Unang araw ko ngayon sa pagpasok sa QUEEN U. at isang buwan na pero.. parang sariwang sariwa pa rin sa alala ko at sa puso ko ang sakit dahil sa nalaman ko kaya late na rin ako nagising. at habang nagmamadali ako sa paglalakad sa may hallway dahil late na ako sa klase ko ng may makabangga ako.

Nahulog lahat ng dala kong libro.

"Ahh sorry. miss tulungan na kita." sabi nung lalaking nakabunggo ko at saka niya ako tinulungan sa paglilimot ng mga libro kong nahulog ng magkabungguan kami.

"Ah hindi wag na.. ako na lang." sabi ko naman pero hindi siya nagsalita at tinuloy niya pa rin ang pagtulong at paglilimot din ng mga libro ko na nahulog kaya lang ng iisang libro na yung natitira sa lupa at sabay pa namin yung dinampla at kaya napatingin ako sakaniya at nakatingin din pala siya sa akin.

Teka... nagulat ako ng marealize ko kung sino ang nasa harapan ko ngayon.

After how many year... dito ko lang pala siya makikita... bakit? bakit ngayon ko lang ulit siya nakita..? kung kailan may mahal na 'kong iba...

♡♡♡

♡ TO BE CONTINUED... ♡

A/N: Sino kaya yung nakabangga ni annika? sino kaya yung nakita niya ulit pagkatapos ng maraming taon? at ano kaya ang magiging papel ng bagong dating...? haha! at pipigilan pa ba ni annika ang kasal nina jhessica at kurth?

LEAVE COMMENTS AND VOTES THANK YOU SO MUCH AND I LOVE YOU ALL MWUAHHH!

#THEEXIES #CHAPTERFourteen #ComeBack.PartTwo