"En hoe was school, lieverd?" Vraagt mijn moeder me als ik mijn boekentas op tafel smijt en alles begin uit te laden.

"Hetzelfde. Heb jij al gehoord over dat appartement dat is opgeblazen?"

"Ja, wat erg is het niet? Twee lichamen zijn gevonden. Het duurt nog wel even voor ze hen kunnen identificeren."

"Ik vraag me af wat er gebeurd is me de derde."

"Een derde?" Vraagt ze me. "Hoezo?"

"De getuige beweert dat er drie mensen aanwezig waren toen de ontploffing plaatsvond. Ze kon niet horen wat ze zeiden maar ze hoorde twee meisjesstemmen en een jongensstem. De deur zou ze niet meer gehoord hebben voor de knal."

"Vreemd, maar ach, ze komen ze wel weer uit en dan horen we het wel in het nieuws."

"Ja waarschijnlijk." Stem ik in.

"Moet je iets hebben?" Vraagt ze.

"Nee hoor, ik pak zometeen wel iets."

"Oke, ik ben naar de winkel he. Voordat dat meisje komt."

"Welk meisje?" Vraag ik haar verbaasd.

"Dat meisje van het adoptiebureau dat bij ons intrekt komend schooljaar?" Antwoord ze. Natuurlijk, hoe had ik dat kunnen vergeten. Ze ging de logeerkamer gebruiken. "Nou, ik ben weg. Tot straks."

"Daag mam."