Even later komt Suzanne thuis en laat me nog allerlei dingen zien en waar ze staan zodat ik ze kan pakken als ik ze nodig heb. Van eten tot hygiënische producten. 'S avonds eten we allemaal samen aan de grote tafel in de eetplaats. Er worden me vanalle vragen gesteld en ik antwoord erop met details uit mijn eigen verzonnen leventje. Opgegroeid in een probleemfamilie: misbruik, geweld, drugs en alcohol waren dagelijks en school kende ik niet. Uiteindelijk is er niet veel gelogen. Misbruik en geweld zijn mijn dagelijkse leven en ik ben nog nooit op een school geweest. Ik was voorbereid op elke vraag behalve één: heb je al ooit een vriendje gehad? Ik dacht niet dat dat relevant zou zijn voor de familie maar Jordan vindt het blijkbaar een noodzakelijke vraag om te stellen. Even van mijn stuk gebracht zoek ik naar een antwoord.

"Jordan, dat maakt toch niets uit. We hoeven nu ook niet alles ge weten he." Zegt zijn moeder snel alsof ze bang is dat ik ga huilen. Oef gered. Denk ik bij mezelf.

"Het is niet erg. Het is gewoon een vrij ingewikkeld verhaal en ik ben nogal moe." Dat laatste was absoluut niet gelogen, doden en mensen elimineren en je best doen om geen kat te vermoorden, dat is allemaal best vermoeiend.

"Ga jij maar naar bed dan. Wij ruimen hier wel op." Stelt Stuart voor.

"Oké, tot morgen." Dat had ik onthouden. Groeten de eerste en de laatste keer dat je hen die dag ziet. Ik wuif nog eens en loop naar mijn kamer. Ik laat me op bed vallen. Dan merk ik pas hoe een barstende koppijn ik heb. Hoe vermoeiend kunnen mensen zijn? Zelfs weerwolven zijn zo vermoeiend niet en die zijn erg actief. Ik sluit de deur en kleedt me om. Daarna kruip ik het bed in en val als een blok in slaap.