"Prinses Evanescence, je vader wilt je spreken." Laat een afzichtelijke trol vol wratten en puisten me weten.

"Waar?" Vraag ik verveeld. Wat heeft hij nu weer van me nodig? Vraag ik mezelf in stilte af. "Kan ik nu nooit eens rustig op mijn gemak naar een goed bloederig gevecht kijken." Mompel ik tegen mezelf.

"Wat zei u, prinses."

"Ik had het niet tegen jou." Snauw ik tegen het afschuwelijke ding. Ondanks ons verschil in grootte deinsde de trol een beetje achteruit, maakt een buiging en mompelde.

"Het spijt me prinses, uw vader verwacht u in zijn bureau." Hij maakt nogmaals een buiging en loopt weg. Zelfvoldaan loop ik door de vele donkere gangen van ons kasteel naar het bureau van mijn vader. Ik klop op de deur en wacht tot hij me binnenroept.

"Vader." Groet ik hem beleeft terwijl ik een lichte revérence voor zijn bureau maak. "U heeft me laten roepen."

"Inderdaad Evanescence en met een reden." Hij gebaard naar de stoel tegenover zijn bureau ten teken dat ik moet gaan zitten wat ik zonder enige aarzeling ook doe. "Ik heb een opdracht voor je."

"Wat voor een opdracht had u in gedachten?" Ik hoopte maar dat het iets leuks was. Tegenwoordig stuurde hij me slechts op spionage en moest ik snel en efficiënt doden. Saai. Ik had wel wat leukers te doen.

"Een soort van eliminatie."

"Waar bevindt mijn doelwit zich?"

"Hunmaniä."

"Vader, met alle respect, u weet hoeveel ik van het zaaien van Pijn en Verderf hou maar iemand vermoorden die geen enkele weerstand kan bieden is niet echt mijn ding, weet u."

"Daarom dat het niet zomaar een opdracht is. Je moet zorgen dat het doelwit zichzelf elimineert. Je mag zoveel met zijn geliefden spelen als je zelf wil maar het doelwit, het doelwit moet zichzelf elimineren."

"Dat klinkt al vele leuker." Ik grijns bij het vooruitzicht om een heel gezin uit te moorden.

"Wis alle sporen van magie uit, er mag geen enkel bewijs zijn dat er magie bij gemoeid is. Is dat duidelijk?" Hij kijkt me streng aan. Ik knik.

"Ja vader."

"Dus wat is je taak?" Vraagt hij me.

"Zorgen dat het doelwit zichzelf elimineert. En er mogen geen sporen van magie achterblijven." Hij knikt.

"Inderdaad."

"Waarom moet het doelwit zichzelf elimineren? Ik bedoel waarom maak ik hem niet gewoon af."

"Dan zou ik jou er niet op afsturen. Laat ons zeggen dat hij de verkeerde kant steunt en van bepaalde tegen magie bestande bescherming geniet. Vandaar dat ik geen enkel teken van magie wil kunnen terug vinden."

"Wanneer wilt u dat ik vertrek?"

"Morgenochtend. Ik stuur je meteen iemand om je de documenten te bezorgen. Ik wil dat je die documenten grondig bestudeerd en tegen je vertrek een plan hebt hoe je dit gaat aanpakken."

"Is er een deadline?"

"Neem je tijd maar niet te veel, er zijn kapers op de kust..." Ik knik.

"Verder nog iets dat ik moet weten voor deze opdracht?"

"Nee, dat was alles. Ga nu en maak je klaar voor je vertrek."

"Ja vader." Ik sta op, maak een revérence en verdwijn door de deur.