Περπατούσα στην ακροθαλασσια, εκεί που ίσα ίσα το κύμα έβρεχε τα πόδια μου. Το κρύο νερό που με άγγιζε με έκανε να χαμογελάω. Ο υπέροχος ήχος των κυμάτων ακούγονταν σαν μελωδία στα αυτιά μου. Οι όμορφοι κυματισμοί του νερού έκαναν τα μάτια μου να λάμπουν όταν τους αντίκριζα.

Ήταν όλα τόσο μαγικά.

Κοίταξα διακριτικά γύρο μου και ευτυχώς για μένα δεν υπήρχε κανένας εκεί. Αμέσως σήκωσα το χέρι μου και μια πύλη από νερό εμφανίστηκε.

Επιτέλους καλοκαίρι. Το πρώτο καλοκαίρι μετά το τέλος του λυκείου. Πλέον είμαι 18 χρονών, όμως το σχολείο για εμένα δεν τελείωσε ακόμα. Θα πάω στην Ακαδημία μαγείας. Ελάχιστα άτομα παγκόσμιος έχουν την ικανότητα να κάνουν χρήση μαγείας. Ο καθένας έχει μια δικιά του δύναμη. Μια ξεχωριστή μαγεία που μας κάνει ιδιαίτερους. Εγώ έχω την δύναμη του να ελέγχω το νερό!

Είχα ενημερώσει τους γονεις μου οτι θα πήγαινα ένα ταξίδι για διακοπές το καλοκαίρι πριν αρχίσουν οι σπουδές μου στην ιατρική. Ηταν δύσκολη χρονιά φέτος μέχρι να καταφέρω τον στόχο μου και να περάσω εκεί που ήθελα. Κι για αυτόν τον λόγο έπρεπε να ξεχάσω τις δυνάμεις μου και να συγκεντρωθώ στα διαβάσματα μου.

Προχώρησα με σταθερά βήματα, καθώς περπάταγα επάνω στα καταγάλανα νερα της θάλασσας μέχρι που μπήκα μέσα στην μαγική πύλη. Εμφανίστηκα μπροστά σε ένα τεράστιο κτήριο με μια σκάλα που οδηγούσε σε μια πανέμορφη πόρτα. Έμοιαζε σαν παλάτι. Η καρδιά μου χτυπούσε στην ιδέα πως θα γνωρίσω νέα άτομα και θα μάθω να δαμάζω τις δυνάμεις μου. Θα γινόμουν πιο δυνατή και το όνειρο που ξεπερνάει κάθε φαντασία θα γινόταν πραγματικότητα.

Γύρισα πίσω μου και δεν υπήρχε τίποτα πλέον εκεί. Δεν βρισκόταν καμιά πύλη εκεί πέρα. Πήρα μια βαθιά ανάσα και άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλοπάτια της σκάλας που βρισκόταν μπροστά μου και οδηγούσαν στην είσοδο του σχολείου. Με το που έφτασα στην πόρτα και την άνοιξα μέσα βρισκόντουσαν πολλοί μαθητές με τα βιβλία στα χέρια, άλλοι πήγαιναν πέρα δώθε και έμπαιναν μέσα σε άλλες αίθουσες. Προχώρησα μπροστά χωρίς να προσέχω με αποτέλεσμα να πέσω πάνω σε ένα αγόρι.

"Πρόσεχε μπροστά σου καλύτερα." μου είπε καθώς σηκώθηκε και σκούπισε γρήγορα τα ρούχα του παίρνοντας το βιβλίο που έπεσε στα χέρια του με τίτλο ~"Βιομαγια"~ .

Γύρισα και τον κοίταξα στα μάτια. Πήρα μια βαθιά ανάσα και ακούμπησα το ένα χέρι στην καρδιά μου καθώς του είπα "Συγνώμη" καθώς κατέβασα ελάχιστα το κεφάλι μου.

Αμέσως σε χρόνο ρεκόρ εμφανίστηκε δίπλα του ένα άλλο αγόρι

"Έλεος Έρικ. Πάλι φωνάζεις;" του είπε το αγόρι και γύρισε σε εμένα. "Γεια σου! Καινούργια είσαι; Καλωσόρισες! Πια είναι η δικιά σου δύναμη;"

"Ηρέμησε. Είσαι πολύ απότομος." Του είπε ο Έρικ και αμέσως ο άλλος γέλασε "Κοίτα ποιος μιλάει ενώ κι αυτός το έκανε στην αρχή και με χειρότερο τρόπο."

Ο Έρικ σηκώθηκε και έφυγε πιο πέρα χωρίς να πει τίποτα καθώς είχε στην αγκαλιά του το βιβλίο του και συνέχισε χωρίς να κοιτάξει πίσω.

"Συγχώρεσε τον." μου είπε το άλλο αγόρι καθώς μου χαμογέλασε. "Πιστεύω να ξανασυναντηθούμε" συμπλήρωσε και έφυγε σαν σίφουνας κυριολεκτικά. Μέχρι να γυρίσω ήταν μακριά. Είχε φτάσει ήδη στον φίλο του τον Έρικ.

Μετα απο λίγο επελεξα να συνεχίσω και να παρω τον αρχικό μου δρόμο που ήθελα. Είδα την πόρτα του γραφείου της διευθύντριας στην άκρη και την πλησίασα. Χτύπησα την πόρτα μέχρι που άκουσα την φωνή της να μου δίνει άδεια να περάσω. Ανοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα δυστακτηκα καθώς στάθηκα απέναντι της.

"Γεια σας! Είμαι η νέα μαθήτρια Αλεξάνδρα" είπα καθώς της υποκλίθηκα και γύρισα να την κοιτάξω.

"Καλωσόρισες! Χαίρομαι που σε γνωρίζω! Αυτό είναι το σχολείο μαγείας! Σπάνια παιδιά σαν κι εσένα έρχονται εδώ από όλες τις μεριές του κόσμου!" μου είπε χαμογελώντας καθώς σηκώθηκε από την καρέκλα του γραφείου της. "Σε λίγο αρχίζει το πρώτο μάθημα! Μπορώ να σε οδηγήσω στην αίθουσα σου. Εκεί θα γνωρίσεις τα άτομα με τα οποία θα συνεργαστείς!"

Χαμογέλασα ήρεμα καθώς ένιωσα πιο άνετα από τον φιλικό τόνο που είχε η φωνή της.

"Ωστόσο για το δωμάτιο που θα κοιμηθείς εξαρτάται από το σε ποια ομάδα θα ενταχθείς. Αυτό θα αποφασιστεί μέσα στο μάθημα. Πολλές ομάδες έχουν καθοριστεί με τα 3 άτομα που χρειάζονται. Μερικές είναι ομάδες ακόμα τον 2 ατόμων άρα θα έχεις την ευκαιρία να μπεις κάπου και αυτό να γίνει επιλέγοντας. Ακολούθησε με. Θα σου δείξω την αίθουσα σου. " μου είπε καθώς με το χέρι της έδειξε την πόρτα.

Όταν φτάσαμε στην αίθουσα με κοίταξε με ένα βλέμμα σαν να έλεγε ~είσαι έτοιμη?~ έτσι κι εγώ κούνησα θετικά το κεφάλι μου κι αυτήν έπιασε το χερούλι της πόρτας. Άνοιξε την πόρτα και προσηλθαμε μέσα στην αίθουσα οι μαθητές καθόταν στα θρανία. Η αίθουσα ήταν σαν αυτών των συνελεύσεων ή τον πανεπιστημίων από όσο έχω ακούσει αλλά σε πιο μικρό μέγεθος. Είδα στην έδρα να κάθεται ένας καθηγητής. Ψηλός με καστανά μαλλιά, φορούσε ένα καφέ σακάκι και ένα ίδιο χρώμα παντελόνι.

Ή διευθύντρια γύρισε προς τους μαθητές και όλοι την Καλησπερισαν μαζί.

"Αγαπητοί μαθητές του σχολείου μας. Από εδώ έχω να σας γνωρίσω την νέα σας συμμαθήτρια την Αλεξάνδρα Καστεργουιλ" είπε και όλοι γύρισαν να με κοιτάξουν. Μέσα στους μαθητές τα δύο αγόρια που γνώρισα σήμερα. Καθόταν ο ένας δίπλα στον άλλον μαζεμένα. Κάτι έλεγε το αγόρι με την γρήγορη ταχύτητα στον Έρικ.

"Παιδιά μου θέλω κάποια από τις ομάδες με δύο άτομα που δεν είναι συμπληρωμενες να σηκώσουν τα χέρια τους ώστε να πάει η Καστεργουιλ στην ομάδα τους. Αν δεν μείνει ικανοποιημένοι μπορεί να αλλάξει ομάδα όμως για μια ακόμα φορά. Μετά θα μείνεις μόνη εκτός αν κάτι πάει εντελώς στραβά με την ομάδα σου και θες να αλλάξεις" είπε καθώς με κοίταξε κάνοντας με να κουνήσω θετικά το κεφάλι μου. Το αγόρι που έτρεχε γρήγορα σήκωσε το χέρι του. Θα ήθελα να τον γνωρίσω, αλλά ήταν άλλα 3-4 χέρια σηκωμένα.

Παρατήρησα ότι κάτι είχε πει ο άλλος που έπεσα πάνω του στο γρήγορο παιδί κι αυτός αναγκάστηκε να το κατεβάσει. Δεν πειράζει υπάρχουν κι άλλες ομάδες.

"Σε πια τελικά θα επιλέξεις να πας?" με ρωτάει η διευθύντρια και αμέσως κρύος ιδρώτας κύλησε πάνω μου. Είναι μια παρά πολύ δύσκολη απόφαση μπορώ να πω. Όλοι φαίνονται τόσο καλοί και χαίρομαι που με θέλουν στην ομάδα τους.

"Αποφάσισες?" με ρώτησε πάλι η διευθύντρια και εγώ κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. "Λοιπόν ακουω"

Αυτήν είναι η ιστορία μου! Την είχα κατεβάσει και τώρα την ξανανεβαζω επιδορθωμενη αλλάζοντας το στόρι κρατώντας μόνο την ίδια βάση που είχα! (για αυτό ίσως δείτε πολλά άσχετα σχολια)

Θα τα πούμε στο επόμενο πάρτ! See ya!

Ελπίζω να σας άρεσει σαν ιδέα!

Καλή ανάγνωση!