Φτάνοντας στη πολυκατοικία, είδα απέναντι στο παγκάκι την Έβελιν να κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα μασουλώντας πατατάκια, από ένα περίπτερο πιο κάτω. Λογικά με περίμενε να πάω και να της πω όλες τις λεπτομέρειες.

Αρχικά, μόλις την είδα, σταμάτησα, σκεπτόμενη να μην πάω εκεί που ήταν και να κάνω μια ακόμη βόλτα σε κανένα σοκάκι περιμένοντας να φύγει.

Τελικά όμως έπειτα από ότι συνέβη με τον Τζέισον στην πιτσαρία, ήμουν τόσο εξαντλημένη, εκνευρισμένη και στεναχωρημένη που ακόμα κι αν δεν ήθελα να πάω. τα πόδια μου με οδήγησαν εκεί πριν προλάβω να πέσω καταγής στο δρόμο.

<<Ο-ΜΙ-ΤΖΙ Ρόουζ, με τρόμαξες!>> φώναξε και έβαλε αυτόματα το χέρι της στην καρδιά της. <<Δεν πας καλά. Πότε ήρθες και δεν σε είδα ρε;>> ρώτησε και μπουκώθηκε πάλι με πατατάκια.

<<Μόλις>> απάντησα κατευθείαν. <<Ήρθα από πίσω, από τον άλλο δρόμο>>.

<<Να σου πω την αλήθεια, δεν με πολυνοιάζει!>> κρυφογέλασε. <<Ακούω, πως ήταν το φιλί;>>

<<Που το ξέρεις ότι με φίλησε;>>

<<Βγαίνεις ραντεβού με ένα τόσο γοητευτικό αγόρι, έρχεσαι->> κοίταξε το ρολόι της. <<10:30, κάτι που για εσένα σημαίνει μεσάνυχτα και περιμένεις να μην καταλάβω ότι κάτι συνέβει; Ή σε φίλησε ή είσαι τόσο χαζή που αρνήθηκες ένα καυτό φιλί από ένα τόσο καυτό αγόρι. Σοβαρά μόλις τον βλέπω, λιώνω. Είναι πραγματικά σέξυ>>. Σταμάτησε όταν είδε ότι δεν την παρακολουθούσα. <<Θα πεις;>> με σκούντιξε προσφέροντάς με ένα πατατάκι με γεύση ρίγανη.

<<Βασικά... ήταν υπέροχο>> την κοίταξα και πήρα το πατατάκι.

<<Ααχ το ήξερα>> χτύπησε παλαμάκια. <<Ήμουν σίγουρη. Προηγήθηκε μια σειρά από σύντομα φιλάκια που οδήγησαν σε αυτό το ξεγυρισμένο, παθιασμένο φιλί ή όρμησε αμέσως; Θέλω να μου πεις όλες τις ζουμερές λεπτομέρειες!>>

<<Ας πούμε ότι ξεκίνησε γλυκά αλλά τελείωσε κάπως άτσαλα>> ξεφύσιξa.

<<Τι εννοείς;>> διαμαρτυρήθηκε. <<Φιλιόσουν με ένα τόσο υπέροχο αγόρι και δεν τον άφησες να σε ξεζουμίσει; Αν ήμουν εγώ στη θέση σου...>> έκανε αέρα με το τσαντάκι μου. <<να 'σαι σίγουρη πως δεν θα γυρνούσα τόσο νωρίς!>>

<<Έκανα βλακεία>> ήμουν έτοιμη να κλάψω. Δεν έπρεπε να το κάνω αυτό. Δεν έπρεπε να τον αφήσω να με φιλήσει. <<Δεν έπρεπε καν να πάω.>> Όσο κι αν ήθελα να πάω, δεν έπρεπε. Δεν αξίζει αυτό στο Μπράντον.

<<Μην είσαι ανόητη>> είπε και με άφησε να βάλω το πόδι μου πάνω στο γόνατό της.

<<Είμαι Έβελιν. Είμαι πάρα πολύ. Μη ξεχνάς ότι τα έχω με τον Μπράντον. Είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί. Και τώρα ξέρεις τί έχει συμβεί; Θέλω τον Τζέισον. Αλλά προσπαθώ, αλήθεια, να πω στον εαυτό μου ότι δεν είναι τίποτα. Σήμερα τον γνώρισα. Δεν μπορώ καν να τον εμπιστευτώ. Μπορεί να μου λέει ότι κινδυνεύω, αλλά δεν μπορώ να τον πιστέψω>> ήμουν έτοιμη να συνεχίσω όταν η Έβελιν με σταμάτησε.

<<Τι εννοείς ότι σου είπε ότι κινδυνεύεις;>> είπε τρομοκρατημένη.

<<Έβελιν, ξέρω. Σε ψάρεψε ο ίδιος για να μάθεις για εμένα>>.

<<Πότε στο είπε αυτό; Εννοώ εγώ δεν...>>

<<Είναι το τελυταίο πράγμα που με νοιάζει αυτή τη στιγμή. Μην ανησυχείς. Εξάλλου θα το μάθαινα έτσι και αλλιώς>> έμεινε ακίνητη.

<<Συγγνώμη, πάντως>> ψιθύρισε.

Την κοίταξα και χαμογέλασα λιγάκι. <<Μη στεναχωριέσε. Οκ; Τώρα πλέον ξέρουμε και οι δύο ότι είναι δικός μας>> χαμογέλασα. <<Μπορεί τουλάχιστον να φανεί χρήσιμος>>.

<<Πότε είδε ότι κινδυνεύεις;>> ρώτησε προσπερνώντας το αστείο μου.

<<Νομίζω στο σχολείο. Όταν έπεσα πάνω του>> σηκώθηκα από πάνω της και έκατσα κανονικά. <<Γιατί ρωτάς;>>

<<Δεν... δεν ξέρω>> μου έπιασε το χέρι. <<Στο υπόσχομαι δεν θα σε αφήσω να πάθεις τίποτα>>.

<<Τι εννοείς; Αυτά που έλεγε ο Τζέισον είναι αλήθεια; Όντως βρίσκομαι σε κίνδυνο;>>

<<Δεν ξέρω Ρόουζ. Μήπως έγινε τίποτα αλλόκοτο τελευταία;>> της ήρθε έμπνευση και σήκωσε το δάχτυλό της. <<Αα μήπως είδες τίποτα στο όνειρό σου;>>

Σκέφτηκα λίγο. <<Όχι, τίποτα τέτοιο>> σηκώθηκα όρθια. <<Δεν μπορώ καν να πιστέψω αυτό το πράγμα>>.

<<Μην αγχώνεσαι>>. μου είπε ενθαρρυντικά. <<Θα τη βρούμε τη λύση. Στο υπόσχομαι>>.

Της χαμογέλασα. <<Δεν ανυσηχώ για αυτό. Με απασχολεί το γεγονός ότι ο Τζέισον θέλει να με βοηθήσει. Από που και ως που να θέλει το καλό μου κάποιος που μόλις γνώρισα. Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω>> έκανα κύκλους γύρω από το παγκάκι κοινώντας τα χέρια μου από εδώ και από εκεί.

<<Ούτε εγώ μπορώ να το καταλάβω>> σηκώθηκε και με πλησίασε. <<Δεν θα σε αφήσω να πάθεις τίποτα>>.

<<Ευχαριστώ>> την αγκάλιασα και το ανταπέδωσε. <<Αν και είμαι σίγουρη ότι δεν κινδυνεύω>> ψιθύρισα μέσα στα μαλλιά της.

<<Μην είσαι ποτέ σίγουρη. Δεν ξέρεις ποτέ τι θα σου φέρει το αύριο>> απομακρύνθηκε από κοντά μου.

<<Με τρομάζεις>> παραπονέθηκα και έσκασε στα γέλια.

<<Μη νομίζεις και εγώ τρομάζω με την ιδέα να σου συμβεί τίποτα>> μου χάιδεψε το μπράτσο

Το κινητό μου άρχισε να χτυπά. Ήταν ο Μπράντον. Το αναγνώρισα αμέσως. Κοίταξα την Έβελιν.

<<Σήκωσε τό και φέρσου φυσιολογικά>>.

<<Έλα Μπράντ>> πήρα μια βαθιά ανάσα. Προσπάθησα να φανώ άνετη, φυσική και γλυκιά. Ήταν το αγόρι μου ρε. Δεν μπορούσα να του φερθώ αλλιώς.

<<Τι κάνεις μωρό μου;>> ρώτησε. Ακουγόταν χαλαρός. 

 <<Μια χαρά>> απάντησα με τρεμάμενη φωνή. Προσπαθούσα να βρω μια δικαιολογία για να κλείσω το τηλέφωνο γρήγορα πριν αρχίσω να κλαίω.

<<Ακούγεσαι κάπως>> παρατήρησε.

Εννοείται πως ακούγομαι κάπως. Σε απάτησα. Φιλήθηκα με ένα άλλο αγόρι. Είμαι εξωφρενικά απαράδεκτη και ανόητη και ηλίθια...

<<Αμ ετοιμαζόμουν να..>> κοίταξα την Έβελιν που μου έκανε παντομίμα πως καιμάται. <<κοιμηθώ. Να ξέρεις, μέρα κουραστική, πολύ διάβασμα... Σκέφτηκα να κοιμηθώ νωρίς για να είμαι φρέσκια αύριο>> έλεγα ότι μου ερχόταν στο μυαλό. Φυσικά η Έβελιν το καταδιασκέδαζε.

<<Κατάλαβα. Κρίμα πάντως γιατί αύριο δεν θα έρθω. Ευτυχώς πέρασαν τα δύσκολα αλλά και πάλι μέχρι να γίνω τελείως καλά δεν με αφήνουν να κουνήσω ρούπι>> αναστέναξε.

Με το που το είπε αυτό κάτι μέσα μου ξύπνησε. "Πάλι καλά" σκέφτηκα "που δεν θα έρθει. Θα μπορούσα να δω τον Τζέισον και να μιλήσουμε."

<<Δεν πειράζει>> είπα όσο πιο πειστικά μπορούσα. <<Το κυριότερο είναι να είσαι εσύ καλά>>.

<<Για αυτό σ'αγαπώ. Επειδή μου δίνεις θάρρος>> πέταξε χαμηλόφωνα.

Χαμογέλασα σφιγμένη. <<Κι εγώ Μπράντ>>. Εκείνη τη στιγμή πέρασε ο καιρός που ήμουν με τον Μπράντ μπροστά από τα μάτια μου. Τα γενέθλιά μου, οι αγκαλιές μας. τα φιλιά, τα δώρα που κάναμε ο ένας στον άλλο, οι μικροτσακωμοί μας. Όλες οι ευχάριστες και οι δυσάρεστες αναμνήσεις μας. Όλα τα σχέδιά μας για το μέλλον. Όλες οι υποσχέσεις που τηρούσαμε.

"Τίποτα δεν υπάρχει πλέον" ψιθύρισε μια μικρή φωνούλα μέσα στο μυαλό μου.

"Αυτό που ένιωσες όταν σε φίλησε ο Τζέισον" συνέχισε "Δεν το έχεις νιώσει ποτέ για τον Μπράντον και ούτε πρόκειται να το νιώσεις ποτέ."

<<Αχ εσύ>> μίλησε ο Μπράντ επαναφέροντάς με στο παρόν. <<Λοιπόν μωρό μου, πρέπει να κλείσω. Είμαι και εγώ κουρασμένος. Θα σε πάρω τηλέφωνο αύριο. Οκ;>>

<<Ναι, ναι>> σκούπισα το ιδρωμένο χέρι μου πάνω στη φούστα. <<Τα λέμε>> είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.

Με κοίταξε η Έβελιν προσπαθώντας να κρύψει το γέλιο της. <<Τι έγινε;>>

Την κοίταξα μη μπορώντας να πιστέψω στις σκέψεις που έκανα εγώ η ίδια. Πως γίνεται να μην αγαπάω τον Μπράντον; Είναι το άλλο μου μισό. Ο Τζέισον δεν είναι τίποτα.

Ακούς;

Δεν είναι ΤΙΠΟΤΑ!

"Ο Τζέισον μπορεί να μην είναι τίποτα τώρα, αλλά θα γίνει τα πάντα για εσένα" ψιθύρισε η φωνούλα πάλι μέσα μου.

<<Όχι δεν θα γίνει>> φώναξα δυνατά.

Η Έβελιν σηκώθηκε. <<Ρόουζ, έγινε τίποτα;

Χαμογέλασα όσο πιο αδύναμα μπορούσα. <<Όχι, εννοώ... ο Μπράντον είναι καλά αλλά δεν θα έρθει αύριο. Εντωμεταξύ εγώ πρέπει να μιλήσω με τον Τζέισον αύριο. Για να ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση>>.

Έγνεψε δείχνοντας ότι συμφωνούσε με την ιδέα μου.

Κοίταξα διακριτικά την ώρα στο ρολόι της. Είχε πάει 11. Σε λίγο θα με έψαχνε η μαμά.

<<Λοιπόν πρέπει να φύγω. Θα με ψάχνουν και ξέρεις η μαμά δεν θέλει να αργώ πολύ>>.

Με κοίταξε λίγο αφηρημένα. <<Εντάξει οκ. Τα λέμε αύριο ναι;>>

<<Ναι σίγουρα>> απάντησα βιαστικά προσπαθώντας να ξεφύγω από αυτήν. Μόλις μπήκα μέσα στην πολυκατοικία ένιωσα να με κυριεύει η ζέστη. Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου και έκατσα στο πλακάκι. Τι είναι όλα αυτά; Πως γίνεται να συμβαίνουν τέτοια πράγματα σε εμένα; Είναι τόσο περίεργο. Είναι τόσο περίεργο.

Ένα μήνυμα στάλθηκε στο κινητό μου από την Άννι. Πού με θυμήθηκε;

"Ρόουζ αύριο σου έχω μια έκπληξη."

Διάβασα το μήνυμα 5 φορές. Τελικά έκλεισα το κινητό μου και το άφησα στην άκρη.

Και έπειτα ξέσπασα σε δάκρυα.

Αχ τρελένομαιι.......

Μου φαίνεται πως ο Τζέισον στα αλήθεια θέλει να τη βοηθήσει. Τι νομίζετε? ΧΑΧΑΧΑΧΑ

Τελικά μου αρέσει πολύ αυτός.. Σκέφτομαι να ανεβάσω σιγά σιγά φότος με τους πρωταγωνιστές για casting. 

Ίσως γράψω κι άλλο σήμερα... Ίσωςς... <3

Για περισσότερες λεπτομέρειες και σπόιλερ μπορείτε να με βρείτε και στο snapchat και στο facebook και στο instagram:

Snapchat: ria.zoitsaki

Facebook: Ria Zoitsaki

Instagram: RiaZoitsaki

Πολλά πολλά φιλάκιαα <3 

Περιμένω σχόλιαα.

Ρία Ζ.

+κερασάκι (πάντααα)