Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2015

Πώς μπόρεσες να κάνεις κάτι τέτοιο; Πως μπόρεσες να βγεις έξω με αυτόν τον τύπο χωρίς καν να μου το πεις; Σε παρακολουθούσα από τη στιγμή που βγήκες έξω από το σπίτι σου και κοντοστάθηκες μπροστά του. Είδα το βλέμμα σου να περιεργάζεται το δρόμο προσπαθώντας να καταλάβεις αν σε παρακολουθούσε κανείς. Ήσουν τόσο όμορφη. Τα μάγουλά σου ήταν κατακόκκινα, λογικά από τη ντροπή, και οι κόκκινες μπούκλες σου δεμένες με λαστιχάκι έπεφταν στη πλάτη σου τόσο ομαλά. Τόσο υπέροχα. Τόσο..

Δεν σε έχω ξαναδεί έτσι. Ήσουν άνετη, φυσική. Ποτέ μαζί μου δεν ήσουν έτσι. Βέβαια ποτέ δεν σου είχα ζητήσει και ραντεβού περιμένοντας σαν καραγκιόζης στο απέναντι παγκάκι. Αλλά άμα ήθελες θα το έκανα. Θα έκανα τα πάντα για εσένα. Θα άφηνα τα πάντα για εσένα. Και θα το κάνω. Θα σε κάνω ευτυχισμένη. Να το ξέρεις...

                                                                                                                                           -Μ

Μάααλιστααα... Πολλά υποσχόμενο αυτό το γράμμα. Τι λέτε;

Μα ποιός τα γράφει; Δεν μπορώ να καταλάβω.

ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Αυτά για σήμερα. Είναι πολλά.

Στο μέλλον έρχονται τα ζουμερά..\

Οκ. Σκάωω. Θα το δείτε και από μόνοι σαςςςςςςς...

Φιλούδια πολλά πολλά και γλυκά (και από το κερασάκι αυτή τη φορά. Ουαουυ)

Ρίαα +κερασάκι γλυκό (χιχιχι) 

Ααα και...

Όνειρα Τζεισονιακά.. <3 <3 ♥♥♥

Για να μην ξεχνιόμαστε. Αχχχ.. ♥