Οι υπόλοιπες έξι ώρες πέρασαν φρικτά. Έβλεπα τον Τζέισον όλη την ώρα στα διαλείμματα. Με κοιτούσε κι αυτός με μπερδεμένο βλέμμα λες και προσπαθούσε να λύσει κανένα γρίφο.

Δεν κατάλαβα όμως τι είχε συμβεί. Τι έγινε ξαφνικά και τον τρόμαξε τόσο πολύ που ήθελε να το βάλει στα πόδια; Πολύ παράξενο.

Μετά το σχόλασμα, καθώς πήγαινα στην αυλή όπου θα συναντούσα την Έβελιν, άκουσα κάποιον να με φωνάζει. Γύρισα απότομα και είδα τον Τζέισον να στέκεται ακριβώς πίσω μου.

<<Χέυ κοπελιά. Σε τρόμαξα;>> τα μάτια του έλαμπαν. Μα πως γινόταν αυτό; Πως γινόταν τη μια φορά να μου μιλά και την άλλη να τρέχει μακριά μου;

<<Εε.. γειά Τζέισον>> Προσπάθησα να κοιτάω κάπου αλλού κι όχι στην μπλούζα του που είχε κολλήσει στους γραμμωμένους του κοιλιακούς. <<Μπα.. δεν τρομάζω τόσο εύκολα>>.

<<Μμ ωραία>> φάνηκε να διστάζει να πει κάτι άλλο. <<Ξέρεις.. σκέφτηκα κάτι πριν>>.

<<Πες μου>> είπα και το μάτι μου πήρε το τατουάζ στο αριστερό του χέρι. Έγραφε: "Real eyes realise real lies!". Μάλισταα.

<<Τι θα έλεγες να πάμε καμιά βόλτα μετά;>>κοκκίνησε λιγάκι.

<<Εμμ έχω κανονίσει ήδη. Και εκτός αυτού>> έπρεπε να του το πω. <<... έχω αγόρι>>.

<<Να σου πω την αλήθεια, το ξέρω>>. άρχισε να γελάει.

<<Σοβαρά;>>

<<Ξέρα αρκετά πράγματα για εσένα, Ρόουζ>> Καλά πως γίνεται αυτό; Να έπεσα μια φορά πάνω του και από εκείνη τη στιγμή να ξέρει ακόμη και με ποιόν τα έχω;

<<Ενδιαφέρον>> πρόσεξα πίσω από τη πλάτη του την Έβελιν να έρχεται προς το μέρος μας. Σήκωσε το χέρι για να με χαιρετήσει αλλά εγώ δεν μπορούσα να κουνήσω κανένα μέλος του σώματός μου εκείνη τη στιγμή. Είχα χαθεί στο άρωμά του. Σταμάτησε να περπατά και άρχισε να με κοιτά με απορία.

<<Ξέρω επίσης και την Έβελιν>> κοίταξα τα μάτια του. <<Εκείνη που στέκεται λίγο πιο πίσω και σε κοιτάει αυτή τη στιγμή>> πλησίασε τα χείλη του στο αυτί μου. Άναψα κυριολεκτικά. <<Κανείς δεν ξέρει τι σκέφτεται τώρα>>.

<<Πως την είδες;>> ρώτησα λιγάκι τρομαγμένη. <<Πως ξέρεις ότι είναι πίσω σου;>> Ήταν τρομακτικό και σέξυ απόλυτα.

Πήγε να απαντήσει αλλά το ξανασκέφτηκε. <<Από την αντανάκλαση του κινητού σου>> ψιθύρισε και κοίταξα το κινητό μου. Το είχα στη τσέπη μου ανάποδα. Από την οθόνη φαινόταν ποιος ήταν πίσω του. Ανατρίχιασα.

Ήθελα απεγνωσμένα να κολλήσω τα χείλη μου πάνω στα δικά του. Τι είχα πάθει; Από που και ως που να ου τρέχουν τα σάλια για αυτόν;

<<Δεν χρειάζεται να φοβάσε. Δεν σκοπεύω να σου κάνω κακό>>.

<<Και πως το ξέρω εγώ αυτό;>> ρώτησα. <<Δεν σε ξέρω καν>>.

<<Για τη βόλτα το σκέφτηκες;>> χαμογέλασε αλλάζοντας θέμα.

<<Δεν ξέρω. Δεν... δεν->>

Έσκυψε και τα χείλη του πλησίασαν τα δικά μου. Το πολύ να απείχαν 10 εκατοστά. Άρχισα να νιώθω αυτές τις ηλίθιες πεταλούδες στο στομάχι μου. Ποτέ δεν τις είχα ξανανιώσει με τον Μπράντον.

<<Θα περάσω στις 8 να σε πάρω απο το σπίτι σου. Φρόντισε να είσαι έτοιμη, δεν μου αρέσουν οι καθυστερήσεις>> χαμογέλασε ακόμα πιο πλατιά και χάθηκε ανάμεσα στα παιδιά, αφήνοντάς με με κομμένη την ανάσα.

Εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα τι να κάνω. Ένα τόσο υπέροχο αγόρι, που παρεπιπτώντος ήξερε τα πάντα για εμένα, ήθελε να βγούμε ραντεβού ενώ ήδη ήξερε ότι τα είχα με τον Μπράντον.

<<Τι έγινε μόλις τώρα;>> ρώτησε η Έβελιν με ένα πονηρό χαμόγελο.

<<Να σου πω την αλήθεια, ούτε εγώ κατάλαβα>> είπα ενώ ακόμη σκεφτόμουν τον Τζέισον. Τον τρόπο που με κοιτούσε, που μου μιλούσε το πως με άγγιξε και τρόμαξε και πολλά πολλά ακόμη.

<<Καλύτερα να το συζητήσουμε μετά. Έχουμε πολλά πράγματα να πούμε τώρα>>. Με έπιασε από το χέρι και απομακρυνθήκαμε από την αυλή. 

<<Τι εννοείς κάποιος άγνωστος σε πήρε τηλέφωνο;>> ρώτησε η Έβελιν πίνοντας τον εσπρέσο της και σκουπίζοντας την άχνη ζάχαρη από το παντελόνι της. Το ντόνατ που είχε φάει πριν την έκανε κυριολεκτικά άσπρη.

Ξεφύσιξα. <<Άκου θα τα ξαναπώ τελευταία φορά>> κούνησε το κεφάλι της. <<Εχθές το β΄ραδυ, μόλις έφυγε ο Μπράντον, έμεινα μόνη μου. Ξαφνικά, ενώ ήθελα να σε πάρω τηλέφωνο για να μιλήσουμε, χτύπησε το κινητό μου. Ήταν απόρρητο; αριθμός αλλά εγώ, η χαζή, το σήκωσα. Και όταν τον ρώτησα ποιος ήταν μου είπε <<Να προσέχεις τις παρέες σου>> και μετά είπε ότι στον εφιάλτη που θα έβλεπα εχθές θα ήταν κι αυτός εκεί>> εξήγησα και ήπια μια γουλιά φραπουτσίνο γλυκό με καραμέλα ντεκαφεινέ γιατί είχε ξεραθεί ο λαιμός μου.

<<Είδες τίποτα παράξενο εχθές στον εφιάλτη σου;>> έσκυψε προς το μέρος μου.

<<Αυτο είναι το θέμα. Χθες ούτε όνειρο είδα ούτε εφιάλτη. Γιατί δεν κοιμήθηκα από τον φόβο μου>>.

<<Κατάλαβες αν ήταν άντρας ή γυναίκα;>> ρώτησε ενώ φάνηκε ότι σκεφτόταν κάτι.

<<Δεν μπορούσα να καταλάβω. Η φωνή ακουγόταν πολύ βαθιά και ήταν πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω αν ήταν αντρική ή γυναικεία>>.

<<Κρίμα. Θα μπορούσε να μας βοηθήσει έστω και λίγο>>.

<<Πιστεύεις ότι ήταν φάρσα;>>

<<Δεν ξέρω. Το κακό είναι ότι ξέρει το μυστικό μας και καλά θα κάνουμε να μάθουμε γρήγορα ποιος ή ποια ήταν>> σωριάστηκε πίσω στην πολυθρόνα της.

<<Το ξέρω θα σε κρατώ ενήμερη>> υποσχέθηκα και χαμογέλασε.

<<Ωραία>> ανασηκώθηκε. <<Για πες ποιό ήταν εκείνο το υπέροχα γλυκό αγόρι που σε κοιτούσε στα μάτια;>>

Χαμογέλασα. <<Τζέισον Φέλντμαν από τον Β4>> αναστέναξα.

<<Είναι πραγματικά κουκλί>> αχ το ξέρω. Είναι ο άτιμος. Είναι...

<<Το ξέρω..>> χαμογέλασε πονηρά. <<Αλλά νομίζω ότι κάτι παίζει με αυτόν>>.

<<Δεν κατάλαβα ακόμη, αλλά μου ζήτησε να βγούμε ραντεβού το βράδυ>>.

Μόλις της το είπα, ήταν έτοιμη να χοροπηδήξει από χαρά. <<Σοβαρολογείς; Αυτό είναι τέλειο, Ρόουζ. Πρέπει οπωσδήποτε να πας>>.

<<Με δουλεύεις; Τα έχω με τον Μπράντον αν το ξέχασες>>. Το υπενθύμισα στον εαυτό μου γιατί ήμουν σίγουρη ότι αυτή δεν το είχε ξεχάσει.

Ήρεμα Ρόουζ. Τα έχεις με τον Μπράντον. Τα έχεις με τον Μπράντον. Δεν φταις εσύ που είναι μανάρι αυτός. Πολύ μανάρι. Πάρα πολύ μανάρι... Ηρέμησε. Βγάλτον από το μυαλό σου. Είναι απλά υπέροχος και κούκλος και αισθησιακός αλλά πρέπει να τον βγάλεις από το μυαλό σου....

<<Μμμ σιγά το κελεπούρι>> μόρφασε και την αγριοκοίταξα. Βασικά προσπάθησα γιατί κατευθείαν με έπιασαν τα γέλια. Είχε δίκιο, η άτιμη! <<Εξάλλου>> συνέχισε, <<άμα έβλεπες αυτόν τον Τζέισον πως σε κοιτούσε θα έλεγε κάποιος ότι ήταν το αγόρι σου, πέρα απο την πλάκα>>.

<<Σοβαρά;>> είχα γίνει ρεζίλι σε όλο το Λύκειο; Συγχαρητήριά μου.

<<Άσε.. Μα σου λέω όταν σε πλησίασε τόσο πολύ, λίγο πριν φύγει, νόμιζα ότι θα σε φιλούσε. Δεν ξέρω βέβαια αν ήταν αυτός ο σκοπός του, αλλά από μακριά που σας βλέπαμε αυτό νομίζαμε>>.

<<Ω παναγία μου. Δεν.. δεν νομίζω να ήταν αυτός ο σκοπός του. Εξάλλου ξέρει ήδη ότι τα έχω με τον Μπράντον>>.

<<Κάτσε από που το έμαθε; Στο Λύκειο είμαστε το πολύ 3 μέρες>> ρώτησε ενώ μια υποψία χαμόγελου απλωνόταν στο πρόσωπό της.

<<Δεν ξέρω. Όμως όποιος νοιάζεται, ψάχνει>> της έκλεισα το μάτι κάτι στο οποίο γέλασε.

<<Σωστά>> πέρασε τα μαλλιά της από τη μία πλευρά. <<Και.. θα συναντηθείτε ή θα τον στήσεις;>>

Ανασήκωσα τους ώμους μου. <<Είπε θα περάσει από το σπίτι μοτ στις 8 και θέλει λέει να είμαι έτοιμη γιατί δεν του αρέσουν, και καλά, οι καθυστερήσεις>>.

Πήρε τον εσπρέσο από το τραπέζι. <<Μου αρέσει πολύ αυτός ο τύπος!>> Μόνο εσένα νομίζεις....

<<Εε.. ναι, ναι>> τον σκεφτόμουν όλο και πιο πολύ.

<<Μμμ..>> έκανε αφήνοντας ελεύθερη μία ανάσα. Ενώ ήμουν σίγουρη ότι αυτή σκεφτόταν τον Τζέισον με ρούχα ή και χωρίς, εμένα το μυαλό μου πάλι γύρισε στο χθεσινό τηλεφώνημα. Κάποιος ήξερε το μυστικό μας. Έπρεπε να τον ανακαλύψουμε. Πριν να είναι αργά. 

Αχ Τζέισον.. αχχχχ σε θέλω κι εγώωωω <3

Τι μας κάνεις βρε βραδιάτικααα;;

2ο κεφάλαιο σήμερα; Σκούρα τα πράγματαα. 

Θα γίνει χαμός με αυτόν τον Τζέισον ή σάπια πράγματα;

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ κάτι θα γίνει ;-)

 Για σημαντικές πληροφορίες και σπόιλερς μπορείτε να με βρείτε και στο snapchat και στο instagram και στο facebook:

Snapchat: ria.zoitsaki

Instagram: RiaZoitsaki

Facebook: Ria Zoitsaki

Περιμένω σχόλιααα

Πολλά γλυκά γλυκά φιλάκιααα <3 <3

Όνειρα Τζεισονιακά (και να το ξέρω ότι δεν υπάρχει αλλά εγω το έκανα)

Ρία Ζ.

+κερασάκι (πάνταα)