Την ευχαρίστησα και έφυγε πριν προλάβω να μπω στο αυτοκίνητο, κάποιος με φώναξε.

-Ιζαμπέλα..,

Γύρισα και κοίταξα...

~~~~

*ΘΑ ΒΆΛΕΤΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΠΙΟ ΚΆΤΩ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ*

~~~~

Ο Alexandro ερχόταν προς το μέρος μας.

Στάθηκε μπροστά από εμένα και το αυτοκίνητο.

-Guiderò io, tu sei libero(Θα οδηγήσω εγώ, είσαι ελεύθερος), είπε με αυστηρότητα.

Μπορώ να πω ότι το ύφος του με τρόμαξε..

Ξαφνικά εκεί που δεν το περίμενα, ανοίγει η πόρτα του οδηγού και βγαίνει ένας κουστουμαρισμένος άνδρας με έντονα χαρακτηριστικά.

Αφού χαιρέτισε τον  Alexandro και  εξαφανίστηκε.

Ουαου πρέπει να τον φοβούνται πολύ..

-Μπες μέσα, είπε χωρίς πολλά πολλά.

Άνοιξα την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου για να κάτσω με τον μικρό, αλλά προτού προλάβω να μπω μου μίλησε.

-Μπροστά κάθεσαι μαζί μου, είπε και κάθισε  στην θέση του οδηγού, βάζοντας μπροστά την μηχανή του αυτοκινήτου.

Χωρίς να μου δίνει πολλά περιθώρια με αυτή του την κίνηση, μπήκα και κάθισα δίπλα του στη θέση του συνοδηγού. 

Πήγα να τραβήξω την ζώνη για να την φορέσω όμως είχε κολλήσει, την τραβούσα μέχρι που ένα χέρι εμφανίστηκε, ακούμπησε και έσφιξε το δικό μου πάνω στη ζώνη και την τράβηξε απαλά.

Η ζώνη άρχισε να ξευτελίσετε όπως θα έπρεπε να κάνει από την πρώτη μου προσπάθεια.

Aφού μου κούμπωσε την ζώνη, τότε σήκωσα το  βλέμμα μου και τον κοίταξα.

Ένα είχα να πω..

ΛΆΘΟΣ ΠΟΛΥ ΛΆΘΟΣ ΚΊΝΗΣΗ! 

Τα πρόσωπα μας, η καλύτερα να χείλια μας απείχαν απειροελάχιστα εκατοστά.

Η ανάσα του αντηχούσε στο πρόσωπο μου και η δικιά μου αντίστοιχα στο δικό μου.

Κοιτούσα για ακόμα μια φορά τα μάτια του, και εκείνος τα δικά μου. 

Ήταν σαν να πάλευαν και να  μιλούσαν ταυτόχρονα.

Τα μάτια του κοίταξαν τα χείλη μου και το ίδιο έκανα και εγώ. 

Πήγε να κουνηθεί και τα χείλη μας ίσα ίσα άγγιξαν. 

-Papà non ce ne andremo;(μπαμπά δεν θα φύγουμε), ρώτησε ο μικρός από πίσω.

Σαν να μας διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα απομακρυνθήκαμε και εκείνος ξερόβηξε ενώ εγώ από την άλλη είχα γίνει κατακόκκινη σαν το παντζάρι. 

Χωρίς να πει οτιδήποτε ξεκίνησε. 

- Να βάλουμε μουσική; ρώτησε ο μικρός σπάζοντας την ησυχία. 

Άρχισα να ψάχνω σταθμούς, φυσικά όλα ήταν στα ιταλικά.

Άντε τώρα να καταλάβω τι λένε.

Πρέπει να μάθω ιταλικά πέρα από την πλάκα, έτσι όπως έμπλεξα μου είναι απαραίτητο.

Δεν είχα καταλάβει τόση ώρα ότι είχα αφήσει ένα σταθμό, που κατά τύχη ήξερα και εγώ το τραγούδι.(τώρα βάλτε το να παίξει)

Ξεκίνησε να το τραγουδάει ο μικρός  παρασέρνοντας  και έμενα μαζί. 

Όταν τελείωσε το τραγούδι γελούσαμε σαν χαζά, μέχρι που ο Alexandro αποφάσισε να μιλήσει μετά από όλη αυτή την ώρα.

-Έχεις ωραία προφορά για κάποια που δεν ξέρει Ιταλικά, είπε και ο μικρός συμφώνησε. 

-Ευχαριστώ, είπα και κοίταξα έξω από το αυτοκίνητο και παρατήρησα λίγο την πόλη.

Είχε πολλές ομοιότητες με την Ελλάδα, όμως εδώ ήταν όλα πιο περιποιημένα και φώναζαν χλιδή από μακριά.

Όπου και να κοιτούσα όλοι ήταν ήταν καλοντυμένοι, και παντού υπήρχαν δέντρα και παγκάκια. 

Είχα απορροφηθεί τόσο που δεν κατάλαβα πότε σταμάτησε το αμάξι έξω από ένα σχολείο.  

Έφτιαξα τα μαλλιά μου και τα γυαλιά ηλίου μου πήρα την τσάντα μου προτού προλάβω να βγω, το κινητό του Alexandro χτύπησε. 

Πρόλαβα να δω ένα γυναικείο όνομα να αναγράφεται στην οθόνη, το σήκωσε και γύρισε και μου είπε:

- Προχωρήστε και θα έρθω.

Για κάποιο λόγο τσατίστηκα, βγήκα από το αμάξι και έκλεισα  την πόρτα λιγάκι με περισσότερη δύναμη από ότι θα έπρεπε. 

ΟΥΠΣΣ!

Έβγαλα την τσάντα του μικρού από πίσω και μετά τον ξέδεσα από την ζώνη ασφαλείας.

Όσο προσπαθούσα να βγάλω την ζώνη στον μικρό, κατά λάθος πάντα και μην το αμφισβητήσει κανείς, κάποια γυναικεία φωνή να νιαουρίζει κυριολεκτικά στο αυτί του.

Έκανα ένα επικό eye roll και έβγαλα τον μικρό από το αμάξι και ξαναέκλεισα την πόρτα με περισσότερη δύναμη από ότι χρειαζόταν. 

ΟΥΠΣΣ ΞΑΝΑ!

Έδωσα το χέρι μου στον μικρό, το έπιασε και το  έσφιξε με όση δύναμη είχε.

Χαμογέλασα, πόσο γλυκός ακόμα μπορεί να γίνει;

Μπήκαμε μέσα στην αυλή, του σχολείου και όλα τα βλέμματα ήταν πάνω μας.

Έδωσα την τσάντα στον Ryan έσκυψα του έφτιαξα το μπουφανάκι του και τα μαλλάκια του.

Τον παρατήρησα ότι φαινόταν αγχωμένος. 

-Τι συμβαίνει; γλυκά.

-Με το που θα φύγεις θα αρχίσουν να με κοροϊδεύουν, είπε.

 Ξαφνιάστηκα που μίλησε καθαρά αλλά δεν το σχολίασα, και τον ρώτησα αυτό που με έκαιγε. 

-Ποιοι θα σε κοροϊδεύουν αγάπη μου; τον ρώτησα.

- Ο Lucas με την παρέα του, είπε έτοιμος να δακρύσει.

Του σκούπισα γρήγορα τα ματάκια του και του σήκωσα το κεφαλάκι του για να με κοιτάζει.

-Είσαι πολύ πιο δυνατός απ' όσο νομίζεις! Ότι και να γίνει θα μου το λες και σου υπόσχομαι ότι από σήμερα δεν θα σε ξανά πειράξει κανείς. Όμως θέλω από εσένα  να μου πεις το επίθετο αυτού του Lucas και να δείχνεις πόσο δυνατός είσαι ναι; 

Κούνησε καταφατικά το κεφαλάκι του και του φίλησα το κούτελο και εκείνος χαμογέλασε. 

Φαινόταν ότι ήταν ένα όμορφο και ξέγνοιαστο παιδικό χαμόγελο.

-Τον λένε Lucas Romano, είπε.

-Ωραία, πήγαινε να παίξεις εσύ και μην αγχώνεσαι για τα υπόλοιπα.

Μου χαμογέλασε και έτρεξε να βρει τους φίλους του.

Σηκώθηκα για να φύγω όμως, είδα ένα αγοράκι  με άλλα δυο από πίσω του να τον σπρώχνουν.

Τους πλησίασα με γρήγορο βήμα και φώναξα:

-Ει! Τι στο καλό νομίζετε ότι κάνετε; ρώτησα τα αγοράκια. 

-Τι σας νοιάζει; ρώτησε ο μικρός που στην ουσία μόνο αυτός ενοχλούσε τα άλλα δυο ήταν πίσω του τρομαγμένα.

-Εσύ πρέπει να είσαι ο Lucas, είπα και χαμογέλασα ενώ αυτός με κοιτούσε καλά καλά.

-Που με ξέρεις; ρώτησε απότομα.

-Γιατί τον ενοχλείς; Σου αρέσει να τον βλέπεις να κλαίει και να στεναχωριέται; Θα σου άρεσε αντίστοιχα να σου το έκαναν εσένα; τον ρώτησα.

Δεν έβγαλε άχνα απλά κοιτούσε το πάτωμα.

-Γιατί δεν προσπαθείτε να γίνεται φίλοι; Έχετε περισσότερα κοινά από ότι διαφορές πιστέψτε με.

-Εντάξει, είπε μετά από λίγη ώρα ο Lucas και εγώ του χαμογέλασα.

Με κοίταξε και μου χαμογέλασε και αυτός διστακτικά.

Aφού κάθισα για να βεβαιωθώ ότι δεν θα ξανά μαλώσουν και ότι τα βρήκαν καθώς άρχισαν να τρέχουν και να παίζουν όλα μαζί, αποφάσισα να φύγω.

Σηκώθηκα και για ακόμα μια φορά όλα τα βλέμματα ήταν πάνω μου.

Προσέξτε μην με ματιάσετε κακές κλώσες!

Έλεος δηλαδή δεν έχετε ξανά δει ωραία γυναίκα;!

Αφού βγήκα από το προαύλιο, βρήκα τον Alexandro μέσα στο αυτοκίνητο να μιλάει ακόμη. 

Με γρήγορο βήμα τον προσπέρασα και βρήκα μπροστά του ακριβώς ένα ταξί, στο οποίο και μπήκα.

-Hello could you please show me a good place for cofee? ρώτησα ευγενικά.

-Οf course, signorina, είπε ο ταξιτζής με την βαριά προφορά του. 

Μετά από κανένα τέταρτο φτάνουμε στο Μιλάνο, τον πλήρωσα και τον ευχαρίστησα. 

Έκανα βόλτες στα μαγαζιά, στα σοκάκια μέχρι που βρήκα μια μικρή καφετέρια, σε σχέση με αυτές που έχουμε στην Ελλάδα.

Έκατσα σε ένα τραπεζάκι έξω από την καφετέρια καθώς ήθελα να απολαύσω την θέα.

Παράγγειλα τον καφέ μου και κάτι κρουασανάκια.

Καθώς είχε έρθει η παραγγελία μου και απολάμβανα τον καφέ μου, ξαφνικά ακούστηκε ένα τηλέφωνο να χτυπά πολύ κοντά σε μένα. Δεν έδωσα σημασία, έκλεινε και σταματούσε συνέχεια, μέχρι που

.

.

. 

ΚΑΛΕ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΜΟΥ!

Άνοιξα την τσάντα μου και έβγαλα το νέο μου πλέον τηλέφωνο.

Είχα περίπου στις 20 κλήσεις?!

Τέσσερις ήταν από την Laura και οι άλλες δεκαέξι από τον Alexandro.

Α μπα μας θυμήθηκε?

Τώρα θα μου πεις πως έχεις τα τηλέφωνα τους και ξέρεις ότι είναι αυτοί;

Προφανώς προτού μου δώσουν το τηλέφωνο, έχουν αποθηκεύσει όλα όσα χρειάζομαι.

Στην οθόνη μου για ακόμη μια φορά αναγράφτηκε το όνομα του.

Του το έκλεισα στα μούτρα και πήρα την Laura, μετά από δύο χτύπους το έπιασε.

-Ιζαμπέλα μου; Είσαι καλά κορίτσι μου; ρώτησε ανήσυχα.

-Ναι μια χαρά είμαι, γιατί τι έγινε; αποκρίθηκα κάνοντας πως δεν ξέρω.

-Ο Alexandro έχει βάλει την μισή Ιταλία να σε ψάξει! Νόμιζε ότι σε απήγαγαν καλή μου, είπε.

-Όχι καμία σχέση άφησα τον μικρό στο σχολείο και επειδή φαινόταν πολύ απασχολημένος με ένα τηλεφώνημα είπα να κάνω μια βόλτα να δω το Μιλάνο μιας και θα μένω εδώ πλέον.

-Που είσαι; με ρώτησε.

-Σε μία καφετέρια, κοντά στα μαγαζιά, είπα.

-Έρχομαι σε πέντε λεπτά θα είμαι εκεί, θα πάμε για ψώνια! Και μην αγχώνεσαι δεν θα του πω κάτι, απλά πάρε τον να του πεις ότι είσαι καλά.

-Οκευ , σε περιμένω, είπα και το κλείσαμε. 

Του έστειλα μήνυμα:

Είμαι καλά, έχω βγει για βόλτα.

Με το που πάτησα αποστολή, δεν άργησε να έρθει απάντηση:

Οκ 

Πφφ, τι περίμενες βρε Ίζι να σου πει;

Καθώς καθόμουν και μονολογούσα με τον εαυτό μου, κάποιος ήρθε και έκατσε δίπλα μου.

Γύρισα και είδα την Laura, αφού με αγκάλιασε και της είπα τι  έγινε με τα πολλά πείσματα, εκείνη έμεινε και με κοιτούσε καλά καλά.

-Μάλιστα, ήταν το μόνο που είπε και χαμογέλασε καθώς ήπιε μια γουλιά από τον καφέ που της είχαν ήδη φέρει.

Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε, πήγα να πληρώσω και η Laura μόνο που δεν με έφαγε κυριολεκτικά το θεωρεί προσβολή να κεράσω εγώ και κάτι τέτοια συναφή.

Έτσι καταλήξαμε να  πηγαίνει και να πληρώνει εκείνη. 

Βγήκε έξω με ένα νικητήριο βλέμμα και φόρεσε τα γυαλιά ηλίου της.

Με πήρε αγκαζέ και αρχίσαμε να περπατάμε και να γελάμε.

Μπήκαμε σε όλα τα μαγαζιά, ειλικρινά δεν ξέρω πόσα ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ μου πήρε. 

Α ναι δεν σας το πα τα πλήρωσε όλα εκείνη, με την αφορμή ότι δεν έχω τίποτα εδώ και πρέπει να είμαι εξοπλισμένη. 

-Θέλουμε ακόμα τρία  πράγματα, είπε ενθουσιασμένα.

-Τι και άλλα θέλουμε; Laura πραγματικά σε ευχαριστώ πολύ για όλα σου τα δώρα όμως έχεις ξοδέψει μια περιουσία ολόκληρη!

-Κοίτα να το συνηθίσεις! είπε χαμογελαστά.

Με έσυρε σε ένα μαγαζί με βραδινά φορέματα.

Πήγα κοντά σε ένα και με το που είδα την τιμή πάνιασα.

2,500 ευρώ για ένα φόρεμα που είναι μισό;!

Δηλαδή για ολόκληρο φόρεμα πόσα θα πλήρωνα 5.000;!

Η Laura φαίνεται είχε δει το σκηνικό και γελούσε. 

-Δεν θα πάρουμε αυτό, είπε ενώ γελούσε ταυτόχρονα.

Με τράβηξε και ακολουθήσαμε μια κοπέλα που αν κρίνω από την ενδυμασία δούλευε εκεί.

Πήγαμε σε μια αίθουσα ύψιστης προστασίας, υπήρχαν κάποια φορέματα μέσα σε γυάλινες θήκες και όταν πλησίασα τυχαία ένα τότε κατάλαβα το γιατί.

Το ύφασμα ήταν γνήσιο μετάξι ή σατέν και όλη αυτή η λάμψη προερχόντουσαν από τα άλλοτε μικρότερα άλλοτε μεγαλύτερα διαμαντάκια που περιέβαλαν τα φορέματα. 

-Βγάλτε τα όλα, θα τα δοκιμάσει! είπε η Laura καθώς μας έφεραν σαμπάνια και η Laura κάθισε στο τεράστιο καναπέ που είχαν στην μέση του δωματίου.

Έβαζα το ένα ρούχο μετά το άλλο, σε κάποια φάση την ακούω να λέει ετοιμάστε τα  και να της δώστε οπωσδήποτε αυτό εκεί.

Μου ανοίγει η κοπέλα το παραβάν και μου δίνει ένα φόρεμα που ήταν πανέμορφο λιγάκι εμ τσουλε όμως εξαιρετικά εντυπωσιακό.

Το φόρεσα και αγκάλιαζε το σώμα μου υπέροχα, τράβηξα την κουρτίνα και βγήκα έξω με το που με είδε η Laura έμεινε όπως και οι δύο κοπέλες  με το γκαρσόνι ας τον πούμε που βρισκόντουσαν μαζί μας στο δωμάτιο.

-Είναι φτιαγμένο για σένα, είπε η Laura λες και εμφανίστηκε ο δεν ξέρω γω ποιος.

-Θα τον μαγέψεις ακόμα περισσότερο τον γιό μου με αυτό, είπε.

-Τι; την ρώτησα παραξενευμένη.

-Πήγαινε να αλλάξεις για να γυρίσουμε σπίτι, είπε χωρίς να δώσει βάση σε αυτό που ρώτησα.

Μπήκα και άλλαξα φορώντας το κουστούμι μου ξανά, αφού βγήκα από το  δοκιμαστήριο  έδωσα το φόρεμα που φόρεσα στη κοπέλα, εκείνη μου χαμογέλασε και έτρεξε με το φόρεμα από την αίθουσα που προήρθαμε. 

Η Laura με πλησίασε, με ξανά πήρε αγκαζέ και πήγαμε στη κεντρική αίθουσα που ήταν και το ταμείο. Δίπλα ακριβώς από το ταμείο βρισκόντουσαν 3 άντρες μαυροφορεμένοι όπως αυτούς που είχα δει στη βίλα.

-Πάρτε τις τσάντες είναι όλα πληρωμένα και πηγαίντε τα σπίτι, είπε και εκείνοι υπάκουσαν.

Βγήκαμε από το μαγαζί και μπήκαμε σε μια κόκκινη τετραθέσια  Lamborghini.

Έβαλε μπροστά και ξεκινήσαμε τον δρόμο μας.

-Λοιπόν θα πάμε από το σπίτι μιας φίλης μου να πάρουμε εκείνη και την κόρη της, το βράδυ θα έχουμε έξοδο.

-Που θα πάμε; ρώτησα.

-Θα δεις, έκπληξη, είπε χαρούμενα.

Σταματήσαμε με μια άλλη εξίσου φανταχτερή βίλα όχι τόσο όσο η δικιά τους και από την κεντρική πόρτα βγήκαν δύο πανέμορφες γυναίκες. 

Ήρθαν προς το μέρος μας και μπήκαν στο αμάξι.

- Kαλώς τα, τα κορίτσια μου, είπε χαρωπά.

-Γειαα, είπαν και οι δυο καθώς έβαλαν ζώνη ασφαλείας. 

-Να σας συστήσω από εδώ η φίλη μου η Carla και η κόρη της Diana, κορίτσια  από εδώ η μελλοντική γυναίκα του γιού μου, η Ιζαμπέλα.

-Χαρήκαμε πολύ, είπαν και οι δυο με ένα θερμό χαμόγελο.

-Και εγω, απάντησα στον ίδιο τόνο.

-Ποιος  από τους δύο είναι ο τυχερός; ρώτησε χαριτολογώντας η Carla.

-O Alexandro, είπε καμαρώνοντας. 

-Πλάκα κάνεις! Αποφάσισε να σοβαρευτεί και να νοικοκυρευτεί; ρώτησε άφωνη.

Εμ παιδιά και εγώ εδώ είμαι ναι; 

Μην κάνετε σαν να μην υπάρχω! 

-Ναι, είπε με ένα χαμόγελο.

Αλλά ο τόνος στην φωνή της ήταν σαν να κατάφερε κάποιο κατόρθωμα.

Άλλα να μου πεις όλες οι μαμάδες έτσι είναι με τους γιούς τους, αλλά και τι γιο έχει διαμαντ-

Ναι για έλα να σε δω, για συνέχα

Σκάσε φρόσω

Καλαα, πάλι εγω θα μπλέξω εδώ πέρα δηλαδή έλεος!

Αφού την αγνόησα παντελώς, είδα ότι είχαμε  φτάσει στην βίλα. 

Παρκάραμε το αυτοκίνητο  και κατεβήκαμε.

Ήταν ήδη απόγευμα, μπήκαμε μέσα στο σπίτι καθίσαμε και φάγαμε γνωριστήκαμε καλύτερα με την Diana και έχουμε πολλά κοινά.

Είναι και εκείνη από άλλη χώρα, από Ισπανία συγκεκριμένα είναι 17 χρονών όπως εγώ μας αρέσουν τα ίδια μαθήματα και από ότι κατάλαβα θα πάω στο ίδιο λύκειο με εκείνη, πράγμα που με ανακούφισε πολύ καθώς θα ήξερα έστω ένα άτομο.

Όταν πλέον είχαμε τελειώσει με το φαγητό, η Carla πήγε με την Laura στο δωμάτιο της για να ετοιμαστούν ενώ η  Diana  ήρθε στο δικό μου. 

Με το που ανοίξαμε την πόρτα βρήκαμε οκτώ κοπέλες να μας περιμένουν. Όταν μας είδαν μας έστειλαν να κάνουμε πρώτα ένα μπανάκι να χαλαρώσουμε, επειδή το δωμάτιο είχε δυο μπάνια πήγα εγω στο ένα και η Diana στο άλλο. όταν έκλεισα την πόρτα μου ήρθε αναλαμπή...!

ΈΧΕΙ ΔΥΟ ΜΠΆΝΙΑ, ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΤΟ ΜΠΆΝΙΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ALEXANDRO!!

ΑΧ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΝΤΡΟΠΗ..

Μετά από το βρισίδι που έριξα στον εαυτό μου, μπήκα και έκανα μπάνιο, καθώς έκανα  την κλασική μου ρουτίνα φόρεσα το μπουρνούζι μου, τύλιξα τα μαλλιά μου και φόρεσα τις παντόφλες μου. 

Άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω την ίδια στιγμή βγήκε και η Diana.

Oι κοπέλες μας περίμεναν  και είχαν βάλει ήδη δυο μαύρες καρέκλες στην μέση του δωματίου, πήγαμε και κάτσαμε σε αυτές  και όλες καταπιαστήκαν με το να μας ετοιμάζουν. 

Μας έκαναν πρώτα μια αποτρίχωση γενική και μετά ξεκίνησαν όλες.

Εγώ είχα τέσσερις κοπέλες μια για να μου φτιάξει τα μαλλιά ή άλλη το μακιγιάζ μου και οι άλλες δυο ήταν για να μου φτιάξουν τα νύχια των χεριών και των ποδιών ταυτόχρονα, αντιστοιχα τα ίδια έκαναν στην Diana.

Τα νύχια μου τα έκαναν ένα ελαφρύ ροζ, με μάρμαρο ενώ των ποδιών ήταν το ίδιο ροζ χωρίς το μάρμαρο.

Της Diana τα έκαναν ένα απλό γαλακτερό και ακριβώς το ίδιο και στα πόδια.

Το μακιγιάζ μου ήταν απλά υπέροχο. Ήταν σε έντονες και σκούρες καφέ αποχρώσεις και φυσικά με γκλίτερ , μου είχαν κάνει ένα μακρύ και λιγάκι χοντρούτσικο eyliner, τόνισαν τις βλεφαρίδες μου με μάσκαρα, έκαναν τα φρύδια μου και τέλος έκανα πιο ζουμερά τα χείλη μου καθώς μου έβαλαν ένα καφέ απαλό σε στυλ nude απόχρωση και από πάνω γκλος. Τα μαλλιά μου  τα έκαναν αραιές μπούκλες και πρόσθεσαν και κάποιες τρέσες κάνοντας μου τα πιο μακρία, τελειώνοντας  με παστούρωσαν με λακ και διάφορες άλλες κρέμες σώματος, με έστειλαν να πάω να φορέσω το φόρεμα που μου και τα παπούτσια μου .

Πριν βγω από το μπάνιο έβαλα ή βασικά καλύτερα λούστηκα από το άρωμα μου και βγήκα έξω.

Εκεί βρήκα την Diana έτοιμη, έτσι είχα χρόνο να την παρατηρήσω καλύτερα. 

Τα  σκούρα καφέ μαλλιά τα οποία μπορεί και να τα μπέρδευες και για μαύρα ήταν πιασμένα σε ένα ψηλό αυστηρό και επιβλητικό κότσο. Το μακιγιάζ της τόνιζε τα πράσινα μάτια της, οι σκιές ήταν σε ανοιχτό καφέ και λίγο πορτοκαλί με γκλίτερ και τις είχαν κανει και eyeliner και eye fox look, όπως επίσης της τόνισαν και τις βλεφαρίδες. Το κραγιόν της ήταν ένα πολύ απαλό ροζ. Το φόρεμα της ήταν απίστευτο και αγκάλιαζε υπέροχα το σώμα της, όπως επίσης και οι γόβες της.

-OYAOY!, είπαμε ταυτόχρονα και σκάσαμε στα γέλια. 

Γυρίσαμε προς τις κοπέλες και τις ευχαριστήσαμε και εκείνες έφυγαν.

Δεν πέρασε πολύ ώρα και στην πόρτα εμφανίστηκαν η Laura με την Carla.

Η Carla είχε κατάμαυρα μακριά μαλλιά τα οποία είχε ισιώσει και πράσινοκαφέ μάτια. Οι αποχρώσεις των σκιών της ήταν το μαύρο και είχε προσθέσει γκλίτερ ενώ για κραγιόν είχε βάλει ένα απαλό ροζ. Είχε επιλέξει αυτό το σύνολο:

Η Laura από την άλλη είχε κάνει μπούκλες στα σκούρα καφέ μαλλιά της και στα πράσινα έντονα σμαραγδί μάτια της είχε χρησιμοποιήσει σκούρα καφέ και ροζ σκιά με γκλίτερ και στην άκρη ίσα ίσα για να γίνει πιο έντονο είχε βάλει λίγη μαύρη σκιά. Είχε κάνει eyeliner και είχε κάνει πυκνές ακόμα πιο πολύ τις βλεφαρίδες της. Τέλος είχε βάλει μια πολύ απαλή nude απόχρωση του απαλού καφέ. Είχε επιλέξει αυτό το σύνολο:

-Είστε πανέμορφες! είπαμε και οι τέσσερις ταυτόχρονα και χασκογελάσαμε.

-Εμείς θα σας περιμένουμε κάτω, είπε η Carla και έκανε νόημα στην Diana και έφυγαν και οι δύο κοιτάζοντας με χαμογελαστές.

-Συμβαίνει κάτι; ρώτησα.

-Γύρνα στον καθρέπτη και περίμενε, μου είπε.

Έκανα όπως μου είπε γύρισα και πλησίασα τον καθρέπτη, μετά από λίγα δεύτερα εμφανίστηκε η Laura και την είδα να κρατάει κάτι κουτάκια.

-Κοίτα μπροστά σου εσύ, μου είπε μεταξύ αστείου και σοβαρού.

Άνοιξε το ένα κουτάκι και το ένα μου το πέρασε γύρω από τον λαιμό.

-Το ήξερα ότι θα σου πηγαίνει!, είπε ενθουσιασμένα και εγώ γύρισα απότομα και την αγκάλιασα.

-Σε ευχαριστώ όλα όσα κάνεις για μένα, το εκτιμώ ειλικρινά. 

-Grazie per aver cambiato mio figlio e aver portato felicità alla nostra famiglia, είπε και φαινόταν έτοιμη να κλάψει.

-ΑΑ! Να σου πω δεν θα μου χαλάσεις εσύ το μακιγιάζ, είπε απότομα κάνοντας αέρα στο πρόσωπο της κάνοντας με να γελάσω.

-Πάω στο μπάνιο για φρεσκαριστώ βάλε εσύ στο μεταξύ και το άλλο κουτάκι, όταν θα βγω φεύγουμε, είπε και μπήκε στο μπάνιο.

Άνοιξα το άλλο κουτάκι και βρήκα κάτι πανέμορφα σκουλαρίκια, τα οποία και φόρεσα.

-Λοιπόν έτοιμη πάμε, είπε καθώς για άλλη μια φορά με πήρε αγκαζέ και φύγαμε από το δωμάτιο και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε τις σκάλες.

Όταν πλέον κατεβήκαμε τις σκάλες στην πόρτα μας περίμεναν χαμογελαστές η Carla και η Diana.

Αφού μια από το προσωπικό μας έφερε κάτι μαύρα παλτά και φορέσαμε όπως και έφεραν και στην καθεμιά μας από μια τσάντα  ασορτί με το σύνολο μας, μας άνοιξαν την εξώπορτα και μπροστά στην είσοδο μας περίμενε μια λιμουζίνα και ο οδηγός είχε κατέβει μας είχε ανοίξει την πόρτα και μας περίμενε.

-Ετοιμαστείτε για μια υπέροχη βραδιά!, είπε η Laura και όλες τσιρίξαμε από χαρά  και μπήκαμε στην λιμουζίνα.

Βάλαμε σαμπάνια να πιούμε που είχε και αρχίσαμε να συζητάμε καθώς ο οδηγός είχε ήδη ξεκινήσει. 

Θα πάνε όλα καλά, το  νιώθω.

Όμως κάτι μου λεει πως μετά το σημερινό δεν υπάρχει δρόμος για τον γυρισμό.

Μπορεί να είναι όμως  η ιδέα μου..

Ξαναμπήκα στην συζήτηση με τα κορίτσια μέχρι να φτάσουμε σε αυτόν τον άγνωστο προορισμό. 

~~~~

Καλησπέρα σας!

Τι κάνετε πως είστε;

Τι λέτε να προβληματίζει την πρωταγωνίστριά μας;

Θέλω να ακούσω γνώμες!

Μην ξεχάσετε να αφήσετε και ένα αστεράκι για να δω αν σας άρεσε.

Ουαου σήμερα έκανα ρεκόρ στις λέξεις είναι 3480!

Τα λέμε στο επόμενο!

Καλό σας βράδυ<3