Το βλέμμα του σοβαρό και απόλυτο ενώθηκε με το μπερδεμένο και χαμένο δικό μου.

***

Ξαφνικά ένα τηλέφωνο χτύπησε και αναγκαστήκαμε να σπάσουμε την οπτική επαφή.

-Έλα όλα εντάξει; άκουσα να λέει ο Μάρκος.

-Και τι έγινε;

-Εντάξει θα είμαστε σε επαφή, είπε και το έκλεισε.

-Έφτασαν τους είχαν πάρει στο κατόπι δυο μηχανές, αλλά τους έχασαν, μου είπε.

Για λίγο έπεσε σιγή.

-Σήμερα δεν είναι η μέρα αγώνων; ρώτησα.

Όλοι τους με κοιτούσαν λες και έβγαλα δεύτερο κεφάλι.

-Ναι γιατί;

-Ετοιμαστείτε να τρέξουμε στην Αρένα παιδιά, είπα με ένα φεικ αθόω χαμόγελο.

-ΜΑΛΑΚΑ ΕΙΣΑΙ ΙΔΙΟΦΥΙΑ! φώναξε απότομα ο Μάρκος.

Εγώ απλά γέλασα.

-Σου πήρε λίγο ε; είπα γελώντας ακόμα.

-Σκάσε, είπε τάχα μου σοβαρός αλλά μετά μου έσκασε ένα χαμόγελο.

-Λοιπόν έχουμε και λέμε θα βάλουμε κάποιους να τρέξουν με τα αμάξια και άλλους δύο με τις μηχανές και όλοι οι υπόλοιποι θα είμαστε έτοιμοι.

-Οπα οπα εγω θα τρέξω μ-

-Ίζι όπως το σκέφτηκες έτσι το ξεχνάς, μου είπε αυστηρά.

-Μα αφού είμαι καλή και στο έχω αποδείξει πολλές φορές! Επίσης δεν θα τρέχω μόνο εγώ!

-Φφφ, ξεφύσιξε έντονα και ανακάτεψε νευρικά τα μαλλιά του.

Εγώ καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα περιμένοντας απάντηση του.

-Όχι, και όχι μόνο δεν θα τρέξεις αλλά δεν θα έρθεις και καθόλου!

-Ακους τι λες;!;! φώναξα.

-Ναι και δεν το διαπραγματεύομαι!

Εγώ του χάρισα ένα εκνευρισμένο βλέμμα αλλά δεν μίλησα.

Σηκώθηκα και έφυγα και χτύπησα δυνατά τη εξώπορτα βγαίνοντας. Στάθηκα έξω από την πόρτα και όλα σχεδόν τα παιδιά της συμμορίας ήταν εκεί.

Έτσι είσαι Μάρκο?

Τώρα θα δεις!

Είσαι τρελή ειλικρινά.

Οο και ακόμα δεν είδες τίποτα Φροσω μου!

Για να με λες εσύ, Φροσω ΣΟΥ τα πράγματα είναι πολύ σοβαρα!!

-Λοιπόν πέντε μαζί μου, τέσσερεις μηχανές ένα αμάξι και κάποιον που ξέρει για αυτά.

Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και τέσσερα αγόρια και ένα κορίτσι έκαναν ένα βήμα μπροστά.

- Τα ονόματα σας, είπα.

-Στέλιος

-Μάριος

-Έλενα

-Νίκος

-Πέτρος

- Πολύ ωραία! Τα κλειδιά του αμαξιού και ένας μαζί μου!

-Εγώ είμαι ένας από τους μηχανικούς της συμμορίας, είπε ένα άλλο ένα παιδί, άλλα δεν μπορούσα να τον δω καθαρά.

-Πως σε λένε;

-Μηχάλη, είπε.

-Και συ μαζί μου. Οι υπόλοιποι οι παλιοί ξέρετε τι θα του πείτε, είπα και συμφώνησαν.

Αφού ο Στέλιος, ο Μάριος, ο Νίκο και ο Πέτρος είχαν ανέβει στις μηχανές τους και είχαν φορέσει και τα κράνη τους ενώ ο Μιχάλης με την Έλενα είχαν σταματήσει μπροστά από το αμάξι περιμένοντας με.

-Πότε θα σταματήσεις να του πας κόντρα και να μην τον ακούς; είπε ο Δημήτρης ένα άλλο παιδί από την συμμορία.

Εγώ γέλασα και είπα:

-Μάλλον ποτέ.

Πλησίασα το αυτοκίνητο. Ήταν ένα Audi R8 μαυρο με φιμέ τζαμιά. Το εσωτερικό του αμαξιού ήταν ντυμένο με δερμάτινο καφέ αλκανταρα.

Ο Μιχάλης μου έδωσε τα κλειδιά.

Ξεκλείδωσα το αυτοκίνητο και το έβαλα μπροστά.

Σταθεροποίησα το τηλέφωνο μου στην θήκη που είχα τοποθετήσει, δίπλα από τα αλαρμ.

Ο Μιχάλης κάθισε δίπλα μου ενώ η Ελένη πίσω.

Αφού φορέσαμε τις ζώνες μας γκάζωσα και φύγαμε ακολουθώντας από πίσω μας τα παιδία με τις μηχανές τους.

Κάλεσα τον Ηλία και ευτυχώς μου το σήκωσε γρήγορα.

-Επ μικρή, είπε παιχνιδιάρικα.

-Που είσαι; ρώτησα.

-Ωχ πάλι μαλώσατε; ρώτησε κουρασμένα.

-Να είσαι σε 10 στην Αρένα.

-Να κανουμ-

Για λίγο επικράτησε ησυχία μέχρι που κατάλαβε.

Ναι έχω αργόστροφους φίλους.

Είπε η εύστροφη!

Φροσω νόμιζα πέθανες!

Και ανησύχησες;

Ναι δεν βλέπεις για αυτό πάω την κόκκινη βραδινή μου τουαλέτα στο καθαριστήριο.

Μμμ κρυάδες!

-Ελπίζω να μην κάνεις αυτό που φαντάζομαι.

-Απλά να είσαι εκεί, είπα και του το έκλεισα.

Πάτησα απότομα το γκάζι χωρίς να δίνω σημασία και να νοιάζομαι για το όριο ταχύτητας.

Σε πέντε λεπτά είχα φτάσει μπροστά από την Αρένα.

Σταμάτησα μπροστά από την μεγάλη σιδερένια πόρτα και μας πλησίασε ένα παιδί.

-Τις κάρτες σας, είπε βαριά και απότομα.

Κάτσε ρε κολλητέ μην μας φας και ολας!

Άνοιξα το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου και έβγαλα την κάρτα μου ενώ τα παιδιά είχαν δώσει ήδη τις δικές τους.

Εβγαλα 50 ευρώ και του τα έδωσα μαζί με την κάρτα μου.

- Αν ρωτήσει κάνεις για το αν είμαι εδώ δεν ξέρεις τίποτα.

-Μάλιστα, είπε επιστρέφοντας μας τις κάρτες μας.

Δεν πέρασε ούτε ένα λεπτό καμ προστά μας άνοιξε διάπλατα η πόρτα.

Μπήκαμε μέσα και κατευθυνθήκαμε κατευθείαν στο συνεργείο.

Αφού πάρκαρα από μακριά διέκρινα ένα εκνευρισμένο Ηλία.

-Πας καλά κοπέλα μου?! Μου τα είπε όλα ο Μάρκος, αυτό που κάνεις είναι αυτοκτονία σκέτη! Αυτοί δεν παίζουν θα σε φάνε ζωντανή!

-Τελείωσε το κήρυγμα? είπα κουρασμένα.

-Δεν είναι κήρυγμα γαμώ! Απλά ανησυχούμε κατάλαβε μας, αυτοί οι άνθρωποι δεν παίζουν οι περισσότεροι που κάνανε κόντρες μαζί τους είναι ή παράλυτοι ή τελείως φυτά διασωλυνομενοι ή αυτή την στιγμή κάνουν παρέα στον Άγιο Πέτρο! είπε αγανακτησμένα.

-Αν δουν ότι δεν τους φοβόμαστε δεν θα γίνει τίποτα, επίσης έχεις δει επανηλημένα την επίδοση μου.

-Σε παρακαλώ πρόσεχε όμως.

-Λοιπόν από δω ο Μιχάλης και η Έλενα, παιδιά από δω ο κολλητός μου ο Ηλίας και αδερφός του Μάρκου.

Μετά που χαιρετήθηκαν ο Μηχάλης με την βοήθεια της Έλενας "πείραξαν" τις ταχύτητες και έκαναν ένα γενικό έλεγχο, διπλοτσέκαραν τα φρένα και τα λάστιχα.

-Έτοιμη από μας, είπε ο Μιχάλης.

Εγνεψα καταφατικά και πήγαμε στο "γραφείο" που δηλώναμε τα στοιχήματα και με ποιόν θέλουμε να αγωνιστούμε.

Αφού ετοίμασαν το αυτοκίνητο αλλά και την υπόλοιπη ομάδα κατευθυνθήκαμε απευθείας προς το "γραφείο".

Χτύπησα την πόρτα και αφού ακούσαμε θετική απάντηση μπήκαμε.

-Οο Ιζι σαν τα χιόνια! είπε ο Στίβεν.

-Γειά σου Στίβεν, είπα και βημάτησα προς την μεριά του.

Ο Στίβεν είναι ο υπεύθυνος για τις κόντρες και τα στοιχήματα αλλά και για το μερίδιο που αντίστοιχει στον καθένα. Όπως και για το πάρκινγκ που πληρώνουμε κάτι σαν "ενοίκιο" για την προφύλαξη των αυτοκινήτων.

Ο Στιβεν είναι ένας σχετικά γοητευτικός τριαντάρης. Σχετικά ψηλός περίπου στο 1,75 και αρκετά μελαμψός. Ωστόσο τα έντονα γκρίζα του μάτια κάνουν μεγάλη αντίθεση σε σχέση με το χρώμα του δέρματος του. Είναι επίσης αρκετά γυμνασμένους αλλά και πολύ προσεγμένος. Φυσικά και δεν περνά απαρατήρητος από τις κοπέλες πράγμα που εκμεταλεύεται συχνά καθώς χρησιμοποιεί σαν όπλο την ομορφιά του και τα χρήματα του για την καλό περάση του.

Και ναι καλά καταλάβατε!

Είναι το κλασικό φακ μπόι που δεν κάνει σχέσεις!

Ομως είναι απίστευτος φίλος και πάντα δίπλα σου, αν και πολλές φορές μπερδεύει αυτού του είδους "σχέση".

- Πως μπορώ να σε βοηθήσω?

- θέλω να μου κανονίσεις αγώνα με τους Warriors, είπα.

Γύρισε απότομα προς το μέρος μου.

- Έχεις αυτοκτονικές τάσεις? Γιατί μόνο αν είχες θα μου ζητούσες κάτι τέτοιο.

- Οο έλα τώρα απλά κανόνισε τον αγώνα αλλά ΜΌΝΟ με εμένα.

-Ιζι.., είπε.

Πλησίασα ναζιάρικα προς το μέρος του, κάθισα πάνω στα πόδια του ενώ εκείνος ξαφνιασμενος από την κίνηση μου πέρασε διστακτικά τα χέρια του γύρω μου. Χαΐδεψα τα μαλλιά του και του τα τράβηξα ελαφρά προς τα πίσω και αυτός μούγκρισε. (φωτογραφία πάνω πανω)

Έσκυψα προς το αυτί του και του είπα:

-Αν κάνεις αυτή την μικρή χάρη θα σου την ανταποδώσω με μια χάρη επιλογής δική σου, είπα και του δαγκωσα ελαφρά τον λοβο του αυτιού του.

Εκείνος ανατρίχιασε και με εσψυξε πάνω του ενώ το ένα του χέρι ήταν στην μέση μου και το άλλο στον ποπουδάκο μου τον οποίο και μάλαξε λες και ήταν ζυμάρι να πούμε!

Αχ τι κάνω για χάρη σου Αννα!

- Δεν θα την βγάλεις καθαρή με αυτούς, είπε με βαριά ανάσα.

Ανασηκώθηκα ελαφρά και τον ένιωσα να τσιτώνεται.

-Δόκιμα σε με τότε, είπα.

Έκανα λίγο πίσω το κεφάλι μου γι; να με κοιτάξει. Όταν τον κοίταξα τα μάτια του έλαμπαν.

-Λοιπόν..?

-Πες πως έγινε, είπε σφυγμένα.

Σηκώθηκα γρήγορα από πάνω του και τον φίλησα στο μάγουλο με ένα μεγάλο χαμογελο.

- Είδες δεν ήταν τόσο δύσκολο!

-Πρέπει να σταματήσεις να το κάνεις αυτό, είπε ξεκουμπονοντας τα τρία πρώτα κουμπιά του πουκαμίσου του.

Χαμογέλασα απλά και του έκλεισα το μάτι.

Λίγο πριν ανοίξω την πόρτα για να βγούμε έξω γύρισα και του είπα:

- Αν ζητήσει ο Μάρκος αγώνα με τους Warriors μόνο με μηχανές πες του, επίσης δεν είμαι εδώ δεν με έχεις δει.

-Μα.., πήγε να πει.

- Για το δικό σου καλό επειδή το ξέρεις ότι την έβαψες αν μάθει ότι με άφησες δεν με έχεις δει. Καλή συνέχεια Στιβενούκο μου, είπα και του έστειλα ένα φιλάκι ενώ βγήκα από το γραφείο του με ένα θρίαμβευτιό χαμόγελο.

Τώρα ξεκινάει το πάρτυ σκέφτηκα και χαμογέλασα ακόμα πιο πλατιά.

~~~~
Καλησπέρα Καλησπέρα!

Ναι το ξέρω είχα καιρό να ανεβάσω και συγνώμη για αυτό αλλά έδινα γαλλικά!

Γευυ :)

*παρακαλώ να σημειωθεί η ειρωνεία*

Θα προσπαθήσω να είμαι πιο ενεργή προμις!

Πως περνάτε το καλοκαίρι σας?

Δώσατε εξετάσεις για κάποιο δίπλωμα ή κάτι?

Μην ξεχάσετε να μου αφήσετε ένα αστεράκι και ένα σχόλιο για να ξέρω την γνώμη σας🙃.

Τα λέμε μέχρι το επόμενο Λαβυ<3!