Alyssa stond op en liep naar de deur met trillende handen.

Ze was bang om Narcissa weer te zien, bang dat ze haar liefde voor Alyssa had achtergelaten.

Maar Alyssa hield zoveel van haar, en toen ze de deur voorzichtig opendeed leek alle adem uit haar borstkas geslagen te zijn.

Narcissa stond met haar rug naar de deur gericht. Haar rug was recht en ze droeg zwarte hakken die haar ongeveer net zo lang als Alyssa zonder schoenen aan maakten. Ze bewoog niet, bang om Alyssa weg te schrikken. Narcissa was aan het trillen en wist niet wat ze moest doen. Ze wilde Alyssa aanraken, haar kussen tot haar adem opwas. Ze wilde met Alyssa naar de sterrenkijken en ze wilde haar dromen waarmaken met Alyssa.

Alyssa wilde haar kussen en in haar armen in slaap vallen. Ze wilde met Narcissa in de regen dansen en keihard meezingen met muziek.

"Ma-mag ik?" Mompelde Alyssa zacht terwijl ze op haar lip beet en haar hand voorzichtig uitstak om die van Narcissa aan te raken. Narcissa knikte zacht terwijl er een traan over haar wang viel en Alyssa's hand de hare vastgreep.

De tijd leek stil te staan het moment dat hun handen elkaar ontmoette. Narcissa keek over haar schouder om naar Alyssa. Ze zag er anders uit, maar het boeide Narcissa niets. Ze nam haar tijd om Alyssa's krullende haar en ogen in haar gedachten te registreren zo goed als zo kon, bang dat Alyssa weer weg zou gaan voordat ze het weten kon.

Alyssa's mond stond een stukje open, haar blik gefocust op Narcissa groen-blauwe ogen die haar leken mee te nemen in het oude meertje in het verboden bos, waar ze al die jaren geleden haar laatste afscheid genomen had van Narcissa.

"Wat is je leven zonder geliefde?"

"Verdriet en pijn."

"Precies."

"En daarom vraag ik je om me te vergeten."

Het deed haar pijn terug eraan te denken, en ze wilde terug denken aan de goede, vredige tijden met Narcissa. De tijden die haar nog na al die jaren vlinders gaven. Narcissa begon te huilen, snel gevolgd door Alyssa. Ze wilde niets meer als Narcissa dichterbij trekken in een knuffel en dit moment te koesteren voor altijd, maar ze was bang dat het veranderd was. Ze was bang dat Narcissa niet meer van haar hield zoveel als voorheen.

En dat zorgde ervoor dat de twee gewoon stonden te staan, huilend met hun handen elkaar aanrakend maar niet vasthoudend.

De stilte tussen de twee was niet gewenst, maar hij was comfortabel. Beide meiden wisten niet wat ze konden zeggen en ze wisten niet hoe ze de ander konden aanspreken.

Het was pas toen er vijf minuten stilte waren gevallen dat Narcissa volledig omdraaide naar Alyssa en allebei Alyssa's handen vastpakte met de hare. Ze glimlachte en de spanning leek uit haar schouders te verdwijnen. Het leek langzaamaan alsof Narcissa weer het jonge meisje was die impulsief Alyssa gekust had. Het jonge meisje dat Alyssa's gedachten niet verlaten kon en het jonge meisje dat zo ongelofelijk veel betekende voor Alyssa.

Narcissa trok Alyssa langzaamaan dichterbij tot hij neuzen elkaar aanraken konden en Alyssa de ruimte sloot door Narcissa te kussen.

Het voelde zacht, voorzichtig en breekbaar. Maar de liefde leek te exploderen en Alyssa kon de vlinders niet negen die in haar buik begonnen te fladderen. Ze voelde haar wangen rood worden en ze trok Narcissa voorzichtig dichterbij, haar linkerhand op Narcissa's achterhoofd en haar andere hand rond Narcissa's middel.

"Je wilt niet weten hoeveel ik over dit moment heb gedroomd." Mompelde Narcissa zacht, haar voorhoofd op die van Alyssa's leunend. Haar stem was niet harder als een fluistering, een paar woorden die door de wind werden meegenomen in de eindeloze lucht. Alyssa begon te huilen en Narcissa trok haar in een knuffel terwijl ze haar ogen sloot en Narcissa rustig ademhaalde, waardoor Alyssa kalmeerde.

Hier.

Precies hier.

Dit is waar Alyssa haar hele leven wilde blijven. In dit moment, met Narcissa.

Het boeide haar niets dat er zand tussen haar tenen kwam, het boeide haar niets dat haar haar door de war zat en het boeide haar niets dat haar voeten begonnen te kriebelen van de honderden zandkorrels die op het opstapje naar de deur ban het strandhuisje lagen. Ze wilde gewoon hier blijven met Narcissa tot het einde van de wereld voor ze zou komen en dan konden ze samen gaan.

Want dan zouden ze voor altijd samen blijven. Voor altijd zullen ze dan samen kunnen ronddwalen en doen wat ze wilden.

Alyssa wilde vrij zijn.

Met Narcissa aan haar zijde.

Want dan had ze niemand anders nodig.

Niemand anders.

~~~
A/N: naww.

Nogmaals, korter hoofdstuk want mooi einde.

Ik denk nog een adorable hoofdstuk voordat het hele oorlog gebeuren echt gaat beginnen.

Ciao!

800 woorden