Alyssa, Parker,

We hebben hele belangrijke informatie. Zal deze brief geven als hij jullie heeft gevonden, hij geeft meer informatie door.

4 uur bij het strandhuisje.

Lucy.

~

Alyssa was aan het trillen terwijl zij, Parker en Nathaniel het strand opliepen. Ze was bang dat Lucy was opgegroeid tot een heel ander persoon en ze niets met Alyssa te maken wilde hebben.

Of dat ze Alyssa helemaal niet meer herinnerde.

Toen ze een koppel zag zitten op het zand glimlachte ze zwak. Ze leken zo vol rust te zitten. Geen oorlog die in hun gedachten dwaalden. De jongen, nee de man, had donkerbruin haar met krullen en een getinte huidskleur. Alyssa zag de achterkant van zijn hoofd, maar ze zag het meisje op zijn schoot meer duidelijk. Met een schok realiseerde ze hoeveel het meisje op Narcissa leek. Platinum blond haar, groen-blauwe ogen- oh wacht...

Lucy?"

James was de eerste die omkeek naar Parker en Alyssa. Je kon aan zijn gezicht zien dat jij overduidelijk verbaasd was en niet wist wie de twee waren. Hij trok kort een geschrokken blik toen zijn ogen die van Alyssa ontmoette en toen draaide Lucy om naar de twee.

"Ja?" Vroeg ze zacht terwijl ze voorzichtig opstond, James haar beweging volgend, zijn hand in de buurt van zijn toverstok.

Oh nee.

Oh nee.

Lucy herkende haar niet.

Alyssa gaf haar een hoopvolle blik en ze zag de schok in Lucy's ogen verschijnen en vergroten.

"Alyssa.."

Het verliet Lucy's mond langzaam, maar geschokt en vol verbazing. Lucy was zo veranderd in de jaren. Ze zag er een stuk volwassener uit. Zekerder van haarzelf en voor wat ze stond. Alyssa glimlachte bij het zien van Lucy en ze kon haarzelf niet tegenhouden. Ze knuffelde Lucy voordat Lucy het doorhebben kon.

Alyssa realiseerde toen pas hoeveel ze Lucy had gemist, en hoeveel pijn het haar deed dat ze al die jaren zonder Lucy had geleefd.

Remus en Sirius kwamen naar buiten gelopen, achter hun Regulus en Alex, maar toen Alex Alyssa zag, was hij klaar om zichzelf te verdrinken van schok.

Alyssa merkte haar broertje pas op toen hij verbaasd haar naam uitsprak, als een soort fluister, te bang dat ze zou verdwijnen als hij harder praten zou. "Allie?" Mompelde hij zacht terwijl Regulus zijn rug ondersteunde en Alyssa Lucy losliet en haar ogen de identieke van Alex ontmoette. "Allie.." Mompelde Alyssa zacht met een glimlach.

In de korte drie seconden die het duurde voor Alyssa om te beginnen met huilen, viel er een overweldigende hoeveelheid aan herinneringen tussen Alex en haar over haar heen. Ze was er zeker van dat haar benen het begeven hadden als Alex haar niet bijna gelijk in een knuffel had genomen. Parker keek met een kleine glimlach naar Lucy die zacht zwaaide.

Ze zag eruit precies zoals Parker had gedacht dat een engel eruit zou zien. Magisch, maar niet honderd procent onschuldig.

Percy en Andrew kwamen op dat moment aan, en Alyssa's hart leek te stoppen in haar borstkas toen Andrew zijn armen rond haar sloeg.

Zeven jaar. Bijna acht.

Zolang had ze Andrew niet gezien.

Andrew zag er volwassener uit, maar hij had nog steeds die onschuldige blij die zijn ogen jong lieten lijken.

Percy sprong half op Parkers rug, waarna de twee jongens lachend in het zand vielen en Parker hem begon te kietelen.

Parker miste dit soort moment soms. De momenten waar hij en Percy twee zondeloze tieners konden zijn, wie het niets boeide of ze helemaal onder het zand zaten en wie het niets boeide of ze aangestaard werden.

Toen pas vielen leek Lucy op te merken dat Nathaniel achter Parker had gestaan. Zijn hoofd was naar beneden gericht, en hij had een blos op zijn wangen. Lucy fronste en keek naar Alyssa die nog steeds huilend Andrew aan het knuffelen was.

Ze wist. Het zeker of ze ooit nog stoppen kon met huilen.

Alex keek pas weg van Alyssa toen Regulus hem zacht aantikte en signaleerde naar Nathaniel die hem een schuldige blik gaf. Alex keek Alyssa ongelovig aan en stormde op Nathaniel af, klaar om hem te slaan tot hij geen woord meer zeggen kon, maar Alyssa hield hem tegen.

"De woede is niet gericht op hem, dat weet je zelf ook." Zei ze terwijl hij haar aankeek. "Maar hij heeft je van me weggenomen al die jaren geleden?!" Riep hij terwijl Nathaniel achteruit stapte. Hij keek op naar de lucht en beet op zijn lip. "Dat was onze vader, die hem in zijn greep had. Nathaniel kon er niets aandoen." Zei ze kalm terwijl Alex hem aankeek en Nathaniel zacht kuchte. "Sorry..." mompelde hij zacht terwijl zijn stem brak en hij ook begon te huilen.

Het shockeerde Alyssa totaal niet dat Alex zo reageerde, maar ze was blij dat hij naar haar luisterde en Nathaniel nog mocht leven.

Remus en Sirius stonden in stilte te kijken terwijl Evan en Hazel in stilte naast hun kwamen te staan. Niemand had ze zien aankomen, maar geïrriteerd leek geen van beide daardoor.

Het was toen dat James iedereen had aangeboden om naar binnen te gaan. Ze hadden hem en Lucy het strandhuisje ingevolgd en de verschillende groepjes mensen vonden allemaal een plaats op de vloer om te zitten, waarna Lucy realiseerde dat het een veel te grote groep was voor binnen.

"Eh, misschien moeten we toch maar naar buiten? Het is best wel krap hier binnen." Zei ze terwijl James zuchtte en alle meubels liet verdwijnen. "Tada. Meer zitruimte." Zei hij terwijl Lucy hem geschokt aankeek. "James?! Waar zijn mijn meubels heen?!" Vroeg ze terwijl zijn wangen rood werden.

"Oh gewoon.. weet je wel.." Mompelde hij zacht terwijl Lucy hem geërgerd aankeek. "Dit meen je niet. Heb je al mijn meubels weggetoverd?! Je gaat ze allemaal verplaatsen o mijn God James!" Riep ze terwijl ze haar ogen rolde en James onschuldig glimlachte.

Alyssa grinnikte zacht, maar haar gedachten werden getrokken door de geur van een ander wezen. Een weerwolf om precies te zijn. Plots schoten Parker, Percy en Remus op hetzelfde moment als haar rechtop. Ze keken rond in de groep en Lucy fronste.

"Wie zijn weerwolven hier?" Vroeg Alyssa terwijl haar ogen focuste op Remus. Sirius sloeg zijn armen rond Remus' middel terwijl Remus rechtop ging zitten en haar minachtend aankeek. "Alyssa, Percy, Parker en Remus." Zei Regulus terwijl alle blikken naar hem schoten.

"Jullie ruiken Remus. Hij ruikt jullie. Jullie komen van dezelfde roedel maar zijn allemaal geen deel van de roedel. Dus geen vijanden." Zei hij terwijl Alyssa op haar wang beet en kort knikte. "Prima." Mompelde ze zacht terwijl Percy naar de deur keek en Alyssa aantikte.

"Alyssa ik denk dat er iemand voor je is, buiten op het strand."

Ze fronste en stond op waarna haar benen het begaven bij ook maar de eerste blik die ze kreeg van Narcissa's oh zo bekende haar.

Percy ving haar op voordat ze de vloer kon raken en ze keek met een geschokte en dromerige blik naar het raam waarna ze opsprong om Narcissa te zien.

Na al die jaren.

~~~
A/N:

Cuties dat ze zijn.

Ik wil ook zo'n relatie hebben >:(

Ciao!

1190 woorden.